You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.92 AVERAGE
3.92 AVERAGE
dark
emotional
sad
medium-paced
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
sad
medium-paced
slow-paced
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
The narrator, Kazuko, a 29-year-old woman who is recently divorced, is forced to live with her mother in the country as they have lost their previous home. She takes care of her mother as she is afflicted with various ailments but it seems clear that the end is in sight. As such, Kazuko is looking for a purpose, a reason to keep going, and, having dabbled with notions of Christianity and Marxism, has ultimately settled on the notion that she she is love with a married man she barely knows. They met only briefly and he was inappropriate with her but she, over estimating the significance of the encounter, has imbued the potential relationship with a profound aura of love. Meanwhile, her brother, Naoji, (who inadvertently introduced his sister to this man) has returned from the war with an opium and alcohol addiction. As the book comes to a climax, there is little in the shape of happiness to be had for either.
I enjoyed reading this a lot. There is a simplicity to Dazai's writing which elevates it to a level of disturbing intimacy. You're immediately naked with these characters, a witness to their inner shame and guilt. There is always a feeling that some residual sin has taken place, something salacious and defining. Dazai speaks of being between worlds, of morals and values, of one system of civilisation being replaced with another. He uses Kazuko (and Naoji) as vessels for exploring these changes. And, given the accusation of misogyny he often receives for No Longer Human, I think he does a pretty good job of fleshing out Kazuko as a woman with a genuine humanity, seeking a genuine desire for meaning.
It was short and sweet, and enjoyable to read. Dazai has a technique which gets to the point whilst simultaneously giving you food for thought. He takes the bleak and makes it very human.
I enjoyed reading this a lot. There is a simplicity to Dazai's writing which elevates it to a level of disturbing intimacy. You're immediately naked with these characters, a witness to their inner shame and guilt. There is always a feeling that some residual sin has taken place, something salacious and defining. Dazai speaks of being between worlds, of morals and values, of one system of civilisation being replaced with another. He uses Kazuko (and Naoji) as vessels for exploring these changes. And, given the accusation of misogyny he often receives for No Longer Human, I think he does a pretty good job of fleshing out Kazuko as a woman with a genuine humanity, seeking a genuine desire for meaning.
It was short and sweet, and enjoyable to read. Dazai has a technique which gets to the point whilst simultaneously giving you food for thought. He takes the bleak and makes it very human.
dark
emotional
reflective
sad
tense
medium-paced
okay that was painful why did i let myself suffer early on the year?
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Ο Dazai είναι ένας συγγραφέας που δε διαβάζεται εύκολα, ειδικά από αναγνώστες που δεν έχουν επαφή με Ιάπωνες συγγραφείς. Οφείλω να ομολογήσω όμως πως αυτό το βιβλίο, δεν είναι τόσο σκοτεινό όσο το «Όχι πια άνθρωπος». Έχει κι αυτό τις δυσκολίες του, ασθένειες, απώλειες, χωρισμούς, έχει όμως και μια φωνή ελπίδας, αυτή της Καζούκο, που μέσα από όλα αυτά που περνάει η οικογένειά της, καταφέρνει να βρει τον έρωτα και την ελπίδα σε ένα καλύτερο αύριο.
Η Καζούκο λοιπόν, κατάγεται από μια αριστοκρατική οικογένεια της Ιαπωνίας. Είχε παντρευτεί και προσπαθούσε να κάνει τη δική της οικογένεια, όμως τελικά πήρε διαζύγιο και επέστρεψε στην οικογένειά της. Με τον ερχομό του πολέμου, μένουν μόνες τους με τη μητέρα της, αφού ο πατέρας της δε ζει και μιας και ο αδερφός της ο Ναότζι κλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα. Ο πόλεμος θα καταστρέψει οικονομικά την Ιαπωνία και πολλές αριστοκρατικές οικογένειες θα χάσουν την αίγλη τους, μαζί με αυτούς και η οικογένεια της Καζούκο. Χωρίς αρκετά χρήματα, αναγκάζονται να πουλήσουν το σπίτι τους στο Τόκιο και να μετακομίσουν σε ένα σπίτι στο βουνό, όπου η Καζούκο προσπαθεί να καλλιεργήσει λαχανικά και η μητέρα της προσπαθεί να συνηθίσει τη νέα τους ζωή.
Το μόνο χαρούμενο νέο που έχουν πάρει τον τελευταίο καιρό, είναι ότι ο Ναότζι ζει ακόμα και σύντομα θα επιστρέψει κοντά τους. Όταν το κάνει, είναι ένας κατεστραμμένος άνθρωπος από τον πόλεμο, εθισμένος στα ναρκωτικά, που δεν αντέχει την τωρινή κατάντια της οικογένειάς του. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το σκοτεινό σημείο της ιστορίας τους. Η μητέρα τους είναι άρρωστη και παρ’ όλο που ο ερχομός του Ναότζι της έχει δώσει χαρά, δεν καταφέρνει να τη βοηθήσει να ξεπεράσει την ασθένειά της. Όταν πια τη χάνουν κι αυτή και ο Ναότζι δε βλέπει κάποιο ουσιαστικό μέλλον για κανέναν από τους δυο τους, αυτοκτονεί.
Ο πιο δυνατός χαρακτήρας του βιβλίου φαίνεται πως είναι τελικά η Καζούκο. Η Καζούκο που έχει κι εκείνη επιστρατευτεί στον πόλεμο, είχε αναλάβει να δουλέψει όπως τόσοι άντρες και τόσες γυναίκες που δε βρέθηκαν στη γραμμή του πυρός, αλλά έπρεπε με άλλους τρόπους να βοηθήσουν όσο μπορούσαν την πατρίδα τους να μη χάσει τον πόλεμο. Έχοντας σκληραγωγηθεί εκεί με τη χειρωνακτική εργασία στην οποία δεν ήταν συνηθισμένη σαν κόρη αριστοκράτη, έχει σκληραγωγήσει και το χαρακτήρα της και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με κάθε δυσκολία. Ξέρει ότι, αν χρειαστεί, μπορεί να ζήσει την ίδια και τη μητέρα της κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά, όσο βαριά κι αν είναι θα το προσπαθήσει. Μας δείχνει δηλαδή την αλλαγή του τρόπου σκέψης της, με βάση όσα έχει περάσει, που αντί να τη βάλουν κάτω και να καταφύγει κι εκείνη στο θάνατο, όπως ο αδερφός της, καταφεύγει στη ζωή και στην ελπίδα.
Ο Dazai είναι ένας συγγραφέας που δε διαβάζεται εύκολα, ειδικά από αναγνώστες που δεν έχουν επαφή με Ιάπωνες συγγραφείς. Οφείλω να ομολογήσω όμως πως αυτό το βιβλίο, δεν είναι τόσο σκοτεινό όσο το «Όχι πια άνθρωπος». Έχει κι αυτό τις δυσκολίες του, ασθένειες, απώλειες, χωρισμούς, έχει όμως και μια φωνή ελπίδας, αυτή της Καζούκο, που μέσα από όλα αυτά που περνάει η οικογένειά της, καταφέρνει να βρει τον έρωτα και την ελπίδα σε ένα καλύτερο αύριο.
Η Καζούκο λοιπόν, κατάγεται από μια αριστοκρατική οικογένεια της Ιαπωνίας. Είχε παντρευτεί και προσπαθούσε να κάνει τη δική της οικογένεια, όμως τελικά πήρε διαζύγιο και επέστρεψε στην οικογένειά της. Με τον ερχομό του πολέμου, μένουν μόνες τους με τη μητέρα της, αφού ο πατέρας της δε ζει και μιας και ο αδερφός της ο Ναότζι κλήθηκε να υπηρετήσει την πατρίδα. Ο πόλεμος θα καταστρέψει οικονομικά την Ιαπωνία και πολλές αριστοκρατικές οικογένειες θα χάσουν την αίγλη τους, μαζί με αυτούς και η οικογένεια της Καζούκο. Χωρίς αρκετά χρήματα, αναγκάζονται να πουλήσουν το σπίτι τους στο Τόκιο και να μετακομίσουν σε ένα σπίτι στο βουνό, όπου η Καζούκο προσπαθεί να καλλιεργήσει λαχανικά και η μητέρα της προσπαθεί να συνηθίσει τη νέα τους ζωή.
Το μόνο χαρούμενο νέο που έχουν πάρει τον τελευταίο καιρό, είναι ότι ο Ναότζι ζει ακόμα και σύντομα θα επιστρέψει κοντά τους. Όταν το κάνει, είναι ένας κατεστραμμένος άνθρωπος από τον πόλεμο, εθισμένος στα ναρκωτικά, που δεν αντέχει την τωρινή κατάντια της οικογένειάς του. Όμως δεν είναι μόνο αυτό το σκοτεινό σημείο της ιστορίας τους. Η μητέρα τους είναι άρρωστη και παρ’ όλο που ο ερχομός του Ναότζι της έχει δώσει χαρά, δεν καταφέρνει να τη βοηθήσει να ξεπεράσει την ασθένειά της. Όταν πια τη χάνουν κι αυτή και ο Ναότζι δε βλέπει κάποιο ουσιαστικό μέλλον για κανέναν από τους δυο τους, αυτοκτονεί.
Ο πιο δυνατός χαρακτήρας του βιβλίου φαίνεται πως είναι τελικά η Καζούκο. Η Καζούκο που έχει κι εκείνη επιστρατευτεί στον πόλεμο, είχε αναλάβει να δουλέψει όπως τόσοι άντρες και τόσες γυναίκες που δε βρέθηκαν στη γραμμή του πυρός, αλλά έπρεπε με άλλους τρόπους να βοηθήσουν όσο μπορούσαν την πατρίδα τους να μη χάσει τον πόλεμο. Έχοντας σκληραγωγηθεί εκεί με τη χειρωνακτική εργασία στην οποία δεν ήταν συνηθισμένη σαν κόρη αριστοκράτη, έχει σκληραγωγήσει και το χαρακτήρα της και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με κάθε δυσκολία. Ξέρει ότι, αν χρειαστεί, μπορεί να ζήσει την ίδια και τη μητέρα της κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά, όσο βαριά κι αν είναι θα το προσπαθήσει. Μας δείχνει δηλαδή την αλλαγή του τρόπου σκέψης της, με βάση όσα έχει περάσει, που αντί να τη βάλουν κάτω και να καταφύγει κι εκείνη στο θάνατο, όπως ο αδερφός της, καταφεύγει στη ζωή και στην ελπίδα.
dark
mysterious
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes