Take a photo of a barcode or cover
4.26 AVERAGE
4.26 AVERAGE
dark
emotional
informative
reflective
sad
This was really long, and I will admit to skimming a page or two. I liked it and learned a lot about Soviet repression, but it does go on for a while. Do Russians write longer books than Americans, or does it just seem that way? I think Nabokov wrote Lolita in the US at roughly the same time, but it wasn't even close to the length of Gulag Archipelago. Solzhenitsyn also had to hide his notes and manuscripts, which I think would cause a bias towards brevity, but that is clearly not the case.
I was most struck by the passivity of the Soviet political prisoners. Solzhenitsyn is arrested on the battlefield. he was an artillery captain and was walking around armed. One would think that there would be at least a little resistance. Solzhenitsyn spends a lot of time on the topic and also seem at a loss to explain exactly why there was so little resistance to arrest and exile. Modern America also arrests a lot of people, and some of those people are mistreated but not summarily executed. It seems that American police experience much more resistance from criminals than the NKVD received from politicals. There also seemed to be very few escapes even though the chaos of the war years would seem to have made escape an option.
Solzhenitsyn spends less time on the resources the state devoted to repression, but that is another thing I find fascinating. Between the arms race, bribing client states in the third world, and repressing millions of soviet citizens it is remarkable that the USSR had resources left over to do anything else.
I liked the book and I am glad I soldiered through it, but I am not in a hurry to pick up volume II.
I was most struck by the passivity of the Soviet political prisoners. Solzhenitsyn is arrested on the battlefield. he was an artillery captain and was walking around armed. One would think that there would be at least a little resistance. Solzhenitsyn spends a lot of time on the topic and also seem at a loss to explain exactly why there was so little resistance to arrest and exile. Modern America also arrests a lot of people, and some of those people are mistreated but not summarily executed. It seems that American police experience much more resistance from criminals than the NKVD received from politicals. There also seemed to be very few escapes even though the chaos of the war years would seem to have made escape an option.
Solzhenitsyn spends less time on the resources the state devoted to repression, but that is another thing I find fascinating. Between the arms race, bribing client states in the third world, and repressing millions of soviet citizens it is remarkable that the USSR had resources left over to do anything else.
I liked the book and I am glad I soldiered through it, but I am not in a hurry to pick up volume II.
challenging
dark
emotional
informative
reflective
sad
slow-paced
I should have gone with the abridged version. This is undoubtedly an important memorialization of a dark history that should not be allowed to fade away, but it comes in the form of a tedious, rambling brain-dump sorely in need of a good editor. The author relies too much on a shared cultural/historical context when referencing hundreds of barely historical figures by name. I put the book down after Part One and returning it to my want-to-read list for a later attempt is probably just wishful thinking so I'll just mark it as "read--on hold".
Det är inte ofta en dokumentation av korruption och misär fångar mitt intresse, men Solzjenitsyns lyckas med sitt vackra språkbruk och väl valda anekdoter att få liv i Lubjanka, Gulag och alla orättvisor däremellan som ledde dit.
challenging
informative
reflective
medium-paced
Very informative and inspiring book that looks upon the mistakes of the past and finds some solace despite the atrocities that took place. It was a bit of a challenge without being familiar with Russian politics and pronunciation.
ამ წიგნის არსებობა კაი ხნის წინ გავიგე და დიდი ხანი რაღაც იდუმალებით მოცული იყო ჩემთვის. მერე წიგნის ზომაც ვნახე (ყველა ტომი) და მივხვდი რო მონუმენტური რამეა. მე კიდე ბავშვობაში [b:გრაფი მონტე-კრისტო|7126|The Count of Monte Cristo|Alexandre Dumas|https://images.gr-assets.com/books/1309203605s/7126.jpg|391568]-ს წაკითხვის მერე მონუმენტური რამეები ძალიან მიყვარს :) ხოდა ერთხელაც კაი ფასში იყო ყველა ტომი და დავითრიე ეგრევე, მალევე წაკითხვაც გადავწყვიტე.
რა გითხრათ აბა? პირველ რიგში კიდევ ერთხელ, უკვე მე-1000000-ედ დამტკიცდა, რომ მოლოდინები არის ხიხი :) ამ შემთხვევაში საერთოდ ავიჭერი - არა მხოლოდ რაღაც სასწაულ რამეს ველოდი, არამედ პირდაპირ სასწაულ მხატვრულ ლიტერატურას. ცოტათი იმით ვიმართლებ თავს, რომ ეს მოლოდინი [a:შალამოვმა|63552|Varlam Shalamov|https://images.gr-assets.com/authors/1222952456p2/63552.jpg] შემიქმნა, თანაც ჩემმა "მეცნიერმა" ტვინმა ლოგიკა ჩართო თავის დროზე - შალამოვი არ გქონდა გაგონილი ბოლო დრომდე და აღმოჩნდა შედევრი, სოლჟენიცინი კიდე ყველამ იცის და ალბათ საერთოდ სუპერ-დუპერ-მეგა-შედევრი იქნება-თქო... პირველი 200 გვერდის მერეღა ვიბოძე ნება და ანოტაციას ჩავხედე - თურმე დოკუმენტური ყოფილა თავიდან ბოლომდე და ისიც ძალიან ძალიან ძალიან შორს შედევრისგან
პირველ წიგნში საერთოდ არაფერი გულაგში არ ხდება - გაითვალისწინეთ. მეორე წიგნი პატარაა და კი იწყება ისეთი გულაგური რამეების აღწერა - ოღონდ რაც შალამოვთან მხატვრულადაა, სოლჟენიცინთან თითქოს სიმძაფრე არ აკლია, მაგრამ თან რაღაცნაირად მშრალია და თითქოს არასაკმარისად დეტალური, შესაბამისად - ნაკლებად დამაჯერებელი. ალბათ შემდეგი ტომებია რალურად გულაგი რაცაა, მაგრამ უკვე მეეჭვება. თუმცა, ეხლა მთლად ისეც არაა რო 0 იყოს - არის აქ რამდენიმე ისეთი ნიუანსი რო დაგაფიქრებს + ეს ხო სადღაც 60-70-იანებში გავრცელდა სამიზდატით და მიუხედავად იმისა, რომ მთლად ის ჯოჯოხეთი აღარ იყო ბანაკებში - დისიდენტებს მაინც დაეხმარებოდა რაღაცაში. მაგრამ, ასეთი სასარგებლო ნაწილები ცოტაა.
ზოგადად დოკუმენტალისტიკის და სიმართლის კუთხით რაღაც ნიტოა ამ კაცთან. აი ხო ყველამ ვიცით რაც ხდებოდა იქ ამდენი წელი და რამდენი მილიონი კაცი გაწყდა, მაგრამ ეს ისე წერს, ისე აზვიადებს ყველაფერს, ისეთი ცალმხრივი არგუმენტები მოყავს, იმდენად მიკერძოებულია, რომ უკვე ეჭვი გეპარება სიმართლეში - სტალინზე ტროცკის დაწერილი [b:წიგნიც|18680036|Сталин. Книга 1|Leon Trotsky|https://images.gr-assets.com/books/1381837780s/18680036.jpg|26516007] კი არააა ისეთი მიკერძოებული, როგორც ეს. ნუ არ მჯერა რა! შლამოვის მოგონილი ამბების მჯერა - ამის "რეალური" ამბების - არა. მჯერა როგორ ცხოვრობ ჩირქით და სისხლით სავსე ბატინკში 3 თვე, მჯერა რო პოეტი ბანაკში მართლა ისე კვდება... მაგრამ როგორც ცხოვრობს 15-კაციან კამერაში 300 კაცი - არ მჯერა! გავმეორდები - განა იმიტომ არ მჯერა რო 300 ვერ დაეტევა - პროსტა ისე უწერია რო დამაჯერებელ რამეებშიც ეჭვი გეპატება - გგონია რო გიმტკიცებს, გკერავს, იქიდან გივლის, აქედან, ნამუსზე გაგდებს, დამაჯერებლობას იზრდის...
ძალიან კარგად უთქვამს თურმე შალამოვს - არქიპელაგზე (ღირსებების აღნიშვნაც არ ავიწყდება):
"Деятельность Солженицына — это деятельность дельца, направленная узко на личные успехи со всеми провокационными аксессуарами подобной деятельности."
მოკლედ, დანარჩენ წიგნებს თუ ოდესმე წავიკითხავ, ნამდვილად არ ვიცი როდის.
რა გითხრათ აბა? პირველ რიგში კიდევ ერთხელ, უკვე მე-1000000-ედ დამტკიცდა, რომ მოლოდინები არის ხიხი :) ამ შემთხვევაში საერთოდ ავიჭერი - არა მხოლოდ რაღაც სასწაულ რამეს ველოდი, არამედ პირდაპირ სასწაულ მხატვრულ ლიტერატურას. ცოტათი იმით ვიმართლებ თავს, რომ ეს მოლოდინი [a:შალამოვმა|63552|Varlam Shalamov|https://images.gr-assets.com/authors/1222952456p2/63552.jpg] შემიქმნა, თანაც ჩემმა "მეცნიერმა" ტვინმა ლოგიკა ჩართო თავის დროზე - შალამოვი არ გქონდა გაგონილი ბოლო დრომდე და აღმოჩნდა შედევრი, სოლჟენიცინი კიდე ყველამ იცის და ალბათ საერთოდ სუპერ-დუპერ-მეგა-შედევრი იქნება-თქო... პირველი 200 გვერდის მერეღა ვიბოძე ნება და ანოტაციას ჩავხედე - თურმე დოკუმენტური ყოფილა თავიდან ბოლომდე და ისიც ძალიან ძალიან ძალიან შორს შედევრისგან
პირველ წიგნში საერთოდ არაფერი გულაგში არ ხდება - გაითვალისწინეთ. მეორე წიგნი პატარაა და კი იწყება ისეთი გულაგური რამეების აღწერა - ოღონდ რაც შალამოვთან მხატვრულადაა, სოლჟენიცინთან თითქოს სიმძაფრე არ აკლია, მაგრამ თან რაღაცნაირად მშრალია და თითქოს არასაკმარისად დეტალური, შესაბამისად - ნაკლებად დამაჯერებელი. ალბათ შემდეგი ტომებია რალურად გულაგი რაცაა, მაგრამ უკვე მეეჭვება. თუმცა, ეხლა მთლად ისეც არაა რო 0 იყოს - არის აქ რამდენიმე ისეთი ნიუანსი რო დაგაფიქრებს + ეს ხო სადღაც 60-70-იანებში გავრცელდა სამიზდატით და მიუხედავად იმისა, რომ მთლად ის ჯოჯოხეთი აღარ იყო ბანაკებში - დისიდენტებს მაინც დაეხმარებოდა რაღაცაში. მაგრამ, ასეთი სასარგებლო ნაწილები ცოტაა.
ზოგადად დოკუმენტალისტიკის და სიმართლის კუთხით რაღაც ნიტოა ამ კაცთან. აი ხო ყველამ ვიცით რაც ხდებოდა იქ ამდენი წელი და რამდენი მილიონი კაცი გაწყდა, მაგრამ ეს ისე წერს, ისე აზვიადებს ყველაფერს, ისეთი ცალმხრივი არგუმენტები მოყავს, იმდენად მიკერძოებულია, რომ უკვე ეჭვი გეპარება სიმართლეში - სტალინზე ტროცკის დაწერილი [b:წიგნიც|18680036|Сталин. Книга 1|Leon Trotsky|https://images.gr-assets.com/books/1381837780s/18680036.jpg|26516007] კი არააა ისეთი მიკერძოებული, როგორც ეს. ნუ არ მჯერა რა! შლამოვის მოგონილი ამბების მჯერა - ამის "რეალური" ამბების - არა. მჯერა როგორ ცხოვრობ ჩირქით და სისხლით სავსე ბატინკში 3 თვე, მჯერა რო პოეტი ბანაკში მართლა ისე კვდება... მაგრამ როგორც ცხოვრობს 15-კაციან კამერაში 300 კაცი - არ მჯერა! გავმეორდები - განა იმიტომ არ მჯერა რო 300 ვერ დაეტევა - პროსტა ისე უწერია რო დამაჯერებელ რამეებშიც ეჭვი გეპატება - გგონია რო გიმტკიცებს, გკერავს, იქიდან გივლის, აქედან, ნამუსზე გაგდებს, დამაჯერებლობას იზრდის...
ძალიან კარგად უთქვამს თურმე შალამოვს - არქიპელაგზე (ღირსებების აღნიშვნაც არ ავიწყდება):
"Деятельность Солженицына — это деятельность дельца, направленная узко на личные успехи со всеми провокационными аксессуарами подобной деятельности."
მოკლედ, დანარჩენ წიგნებს თუ ოდესმე წავიკითხავ, ნამდვილად არ ვიცი როდის.
challenging
dark
informative
sad
slow-paced
Insightful but dense. Very slow read, but worth it. Solzhenitsyn’s wisdom and talents shine.
challenging
informative
reflective
sad
slow-paced