You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
4.01 AVERAGE
4.01 AVERAGE
adventurous
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
slow-paced
adventurous
informative
inspiring
lighthearted
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Complicated
adventurous
challenging
inspiring
slow-paced
adventurous
challenging
dark
emotional
hopeful
inspiring
slow-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
An elaborate system of myths. I enjoyed it and am amazed how a man can obsess over creating something that I have wished to do forever but have always considered somewhat absurd. Well, it sure is not.
In mijn queeste om alles van Midden-Aarde te lezen kon ik niet naast The Silmarillion kijken. Een boek waar ik zo'n 10 jaar geleden al eens eerder aan was begonnen, maar dat ik volgens mij nooit heb uitgelezen. Het stond me dan ook nog bij als een ietwat taaier boek en ik was dan ook een tikkeltje weigerachtig om hier terug aan te beginnen. Maar kom, ik ben 10 jaar ouder nu en wou wel eens zien of het me nu wel ging lukken. Wat blijkt? Het is heel wat vlotter gegaan dan ik in eerste instantie verwachtte.
Maar dat neemt niet weg dat Tolkien er hier nog altijd een ietwat taai boek van maakt. Hij gebruikt heel veel namen voor dezelfde zaken (zo worden de Dwergen bijvoorbeeld ook als Naugrim benoemd) en het is dan ook goed dat er een register voor namen is toegevoegd aan het einde van het boek waar wat meer uitleg staat. Ik heb het nog nooit geweten in ieder geval dat ik zo vaak moest "spieken". Tolkien wordt vaak geroemd voor de grootschalige wereld die hij hier op poten heeft gezet, maar het is pas tijdens het lezen van dit boek dat ik de omvang begreep. The Silmarillion is één grote geschiedenisles en hoewel het is opgedeeld in verschillende stukken, is wel alles met elkaar verbonden. Favoriet stuk is Quenta Silmarillion waarin hij onder andere het verhaal doet van Fëanor. Niet alles is even interessant, maar het is zo'n enorm boeiend geheel dat je maar blijft doorlezen. Sowieso zijn de andere delen (Ainulindalë: het ontstaan van de wereld, Valaquenta: het ontstaan van de Valar en de Maia, Akallabêth: over de geschiedenis van Númenor en Of the Rings of Power and the Third Age: over Sauron) ook wel enorm interessant. Akallabêth vond ik wat het zwakste, al kan dat ook eerder liggen aan het feit dat ik Quenta Silmarillion zo enorm goed vond. Het laatste deel over Sauron voelt wat aan als een knieval om dit toch duidelijk te linken aan de personages uit Lord of the Rings/The Hobbit maar heeft toch ook zijn bestaansrecht.
Tolkien laat zich hier en daar wel erg makkelijk inspireren door andere gebeurtenissen (Númenor en Atlantis bijvoorbeeld) maar ik vergeef het hem omdat hij er hier zo'n knap werkstuk van maakt. The Silmarillion is een geschiedenisboek, een naslagwerk en tegelijkertijd ook zoveel meer. Ik heb volgens mij nog niet alles begrepen, maar zal hier wel eens naar teruggrijpen wanneer ik aan het volgende Midden-Aarde spektakel begin.
Maar dat neemt niet weg dat Tolkien er hier nog altijd een ietwat taai boek van maakt. Hij gebruikt heel veel namen voor dezelfde zaken (zo worden de Dwergen bijvoorbeeld ook als Naugrim benoemd) en het is dan ook goed dat er een register voor namen is toegevoegd aan het einde van het boek waar wat meer uitleg staat. Ik heb het nog nooit geweten in ieder geval dat ik zo vaak moest "spieken". Tolkien wordt vaak geroemd voor de grootschalige wereld die hij hier op poten heeft gezet, maar het is pas tijdens het lezen van dit boek dat ik de omvang begreep. The Silmarillion is één grote geschiedenisles en hoewel het is opgedeeld in verschillende stukken, is wel alles met elkaar verbonden. Favoriet stuk is Quenta Silmarillion waarin hij onder andere het verhaal doet van Fëanor. Niet alles is even interessant, maar het is zo'n enorm boeiend geheel dat je maar blijft doorlezen. Sowieso zijn de andere delen (Ainulindalë: het ontstaan van de wereld, Valaquenta: het ontstaan van de Valar en de Maia, Akallabêth: over de geschiedenis van Númenor en Of the Rings of Power and the Third Age: over Sauron) ook wel enorm interessant. Akallabêth vond ik wat het zwakste, al kan dat ook eerder liggen aan het feit dat ik Quenta Silmarillion zo enorm goed vond. Het laatste deel over Sauron voelt wat aan als een knieval om dit toch duidelijk te linken aan de personages uit Lord of the Rings/The Hobbit maar heeft toch ook zijn bestaansrecht.
Tolkien laat zich hier en daar wel erg makkelijk inspireren door andere gebeurtenissen (Númenor en Atlantis bijvoorbeeld) maar ik vergeef het hem omdat hij er hier zo'n knap werkstuk van maakt. The Silmarillion is een geschiedenisboek, een naslagwerk en tegelijkertijd ook zoveel meer. Ik heb volgens mij nog niet alles begrepen, maar zal hier wel eens naar teruggrijpen wanneer ik aan het volgende Midden-Aarde spektakel begin.
I'm rereading this because one of the Goodread's book clubs I'm in is reading it. Here's hoping I find it better this time around!
Argh, it's not really. The main part of this book is about some stones called Silmarils, and it just goes on too long in a summary kind of way without getting into the story. That is, it reads more like notes than a proper finished work.
On the other hand, the other sections have a finished feeling to them and work (reasonably) well.
I can only recommend this to people who want more background details about the world of LoTRs, not to people who actually want an entertaining read.
Argh, it's not really. The main part of this book is about some stones called Silmarils, and it just goes on too long in a summary kind of way without getting into the story. That is, it reads more like notes than a proper finished work.
On the other hand, the other sections have a finished feeling to them and work (reasonably) well.
I can only recommend this to people who want more background details about the world of LoTRs, not to people who actually want an entertaining read.
Love J.R.R Tolkien, but this was a hard book to get through. I appreciated the lore and expansion of Tolkien’s world, but it didn’t have any flow and was like reading an appendix of names. Didn’t hate it, but struggled to finish.