You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
22 reviews for:
Asperger's and Girls: World-Renowned Experts Join Those with Asperger's Syndrome to Resolve Issues That Girls and Women Face Every Day!
Ruth Snyder, Tony Attwood, Teresa Bolick, Lisa Iland, Sheila Wagner, Catherine Faherty, Mary Wroble, Temple Grandin, Jennifer McIlwee Myers
3.02 AVERAGE
22 reviews for:
Asperger's and Girls: World-Renowned Experts Join Those with Asperger's Syndrome to Resolve Issues That Girls and Women Face Every Day!
Ruth Snyder, Tony Attwood, Teresa Bolick, Lisa Iland, Sheila Wagner, Catherine Faherty, Mary Wroble, Temple Grandin, Jennifer McIlwee Myers
3.02 AVERAGE
I would recommend reading an alternative book about Asperger's in girls. Some chapters were good but overall it felt outdated. The chapter by Lisa iland I found horrifying. A neuortypical girl telling girls on the spectrum that they needed to change things about themselves to fit into the generic mold. The chapters by individuals with ASD I found a lot more informative but overall I would say try find another book on the topic.
This book offers a superfast look into most every aspect of being on the spectrum and female. Various experts submitted chapters/articles. Some of these are short (just a couple pages) and rehash information that is available in more detailed form elsewhere, like Tony Attwood's and Temple Grandin's chapters. The chapters by Lisa Iland (friendship), Mary Wrobel (puberty), and Jennifer McIlwee Myers (dating and relationships) are excellent and worth a read. All three are in-depth and helpful. Lisa Iland's chapter is brutally honest but truthful and clear, and will probably be really helpful for teen girls and young women who get advice like "Just be yourself!" and know that isn't working -- but also don't know what memo everyone else got and they missed.
"Asperger's and Girls" by Tony Attwood left me with mixed feelings: on the one hand, the last three chapters offer excellent insight into the inner world and experiences of 3 autistic women who have done so much to advocate for the autistic community and to promote better mutual understanding between neurotypical and neurodivergent people. On the other hand, everything that comes *before* the last three chapters is written by neurotypical authors, writing for neurotypical parents and teachers of autistic children, and contains some pretty terrible advice. More than once I was tempted to abandon the book, but I'm happy I persevered and finally got to the good part!
What's funny is, the advice by the #ActuallyAutistic women who have authored the last three chapters of the book actively contradicts the advice given by the neurotypical so-called "autism experts" in the previous chapters. One of the (neurotypical) contributors to this book boasts about being involved in ABA... Yeah, it's that bad!
Anyway, the last 3 chapters are awesome!
My favourite quote is:
One thing I deeply wish that I'd learned much sooner is that "normal" isn't necessarily "best" or even all that good. I don't mean any insult to neurotypicals, or to normal people, whoever they may be. It's just that normalcy doesn't equal happiness, while struggling for a false image of normalcy usually equals unhappiness.
The best thing you can do for a girl with AS is to accept that she has AS and work from there.
What's funny is, the advice by the #ActuallyAutistic women who have authored the last three chapters of the book actively contradicts the advice given by the neurotypical so-called "autism experts" in the previous chapters. One of the (neurotypical) contributors to this book boasts about being involved in ABA... Yeah, it's that bad!
Anyway, the last 3 chapters are awesome!
My favourite quote is:
One thing I deeply wish that I'd learned much sooner is that "normal" isn't necessarily "best" or even all that good. I don't mean any insult to neurotypicals, or to normal people, whoever they may be. It's just that normalcy doesn't equal happiness, while struggling for a false image of normalcy usually equals unhappiness.
The best thing you can do for a girl with AS is to accept that she has AS and work from there.
This book had some very useful information in it. I'll definitely be getting my own copy.
The takeaway here is "change the girl" instead of "accept the girl". Very disappointing.
Nadat een oud-studiegenoot op 29(!)-jarige leeftijd de diagnose Autisme-Spectrum Stoornis kreeg (zoals Asperger tegenwoordig wordt genoemd) werd ik nieuwsgierig. Vanuit mijn oogpunt, als leek, was die studiegenoot namelijk volkomen "normaal." Echt, volledig neurotypisch, totaal niet afwijkend, in geen enkel opzicht. Hoezo, autisme?
Ik begon aan dit boek omdat ik graag duidelijkheid wilde over de manier waarop ASS zich manifesteert bij meisjes/vrouwen en hoe dit dan gediagnostiseerd wordt.
Uit schaars wetenschappelijk onderzoek blijkt namelijk dat meisjes met autisme vaak sociaal vaardiger zijn dan jongens, waardoor hun stoornis minder opvalt en vaak laat ontdekt wordt.
Dit boek noemt dat ook, maar voegt er verder niks aan toe. Vrijwel het hele boek is namelijk gestoeld op anekdote (er worden af en toe wel bronnen aangehaald, maar het hele boek is gestoeld op slechts 20 artikelen en boeken - extreem weinig).
Uiteraard is dat niet per se de schuld van de auteurs: er is simpelweg bizar weinig onderzoek naar vrouwen met ASS gedaan, met als gevolg dat je al snel in anekdotisch bewijsmateriaal vervalt.
Daarnaast is dit boek gepubliceerd in 2008, en de meeste aangehaalde studies zijn daardoor ook al zo'n twintig jaar oud.
(Ik vraag me af of er sindsdien wel meer wetenschappelijke aandacht voor vrouwen met ASS is!)
Hoewel het de auteurs dus niet echt aan te rekenen valt dat het boek vooral op persoonlijke ervaring is gestoeld, vind ik het wel kwalijk dat er van alles wordt gemeld met een ongelooflijke stelligheid. Zo van: "Meisjes met Asperger zijn niet geïnteresseerd in relaties."
Of: "Meisjes met Asperger kunnen vaak hele lappen tekst onthouden."
Huh? Als er zo weinig wetenschappelijk onderzoek is gedaan, hoe kun je dit dan opschrijven alsof het universele waarheden betreft?
Als gevolg van dit gebrek aan degelijke onderbouwing staat het boek ook bol van de tegenstrijdigheden. Een aantal hoofdstukken na de claim dat meisjes met Asperger zo'n goed geheugen hebben, komt een anekdote voor over een meisje dat het niet leek te redden op haar vervolgopleiding omdat ze zo'n moeite had met de hoeveelheid leerstof.
Ook wordt een aantal keer gezegd dat men moet proberen meisjes met ASS sociale vaardigheden aan te leren omdat ze daardoor gemaakt worden tot iets wat ze helemaal niet zijn. Aan het eind van het boek sluit Temple Grandin echter af door te zeggen dat "sociale vaardigheden heel belangrijk" zijn. Um...
Wat me misschien nog wel het meest stoorde waren de constante verwijzingen naar tienermeisjes die moeite zouden hebben met "vriendjes" en trouwen. Dat zal uiteraard voorkomen.
Maar er wordt NUL aandacht besteed aan het feit dat mensen met autisme TWEE tot DRIE keer zo vaak onderdeel uitmaken van de LGBT-gemeenschap. Uit een (Nederlandse!) studie bleek zelfs dat slechts 57% van vrouwen met Asperger/ASS zich identificeerden als hetero.
(https://sparkforautism.org/discover_article/autism-lgbtq-identity/)
Nogmaals: onderzoek is ook wat dit betreft nogal beperkt. Maar gezien de cijfers die WEL bestaan, vormt het negeren van seksuele diversiteit nogal een blinde vlek in dit boek. Helemaal aangezien er relatief veel hoofdstukken worden besteed aan de puberteit en seksuele voorlichting.
Goed, waarom dan toch twee sterren, in plaats van één?
Als je een kind of ander familielid hebt dat de diagnose ASS heeft gekregen, en je weet er he-le-maal niks vanaf, dan krijg je hier een redelijke indruk van de problemen waar mensen met ASS mogelijk tegenaan lopen. Als startpunt is het dus een redelijk boek.
Maar als je je er van tevoren ook maar enigszins in hebt verdiept, dan voegt dit boek niets toe.
Rest voor mij de vraag: hoe wordt die diagnose nu eigenlijk gesteld? En dan vooral bij vrouwen, gezien de schaarse wetenschappelijke literatuur hierover?
Dat is me nog steeds niet duidelijk...misschien dat ik er meer over moet lezen.
Ik begon aan dit boek omdat ik graag duidelijkheid wilde over de manier waarop ASS zich manifesteert bij meisjes/vrouwen en hoe dit dan gediagnostiseerd wordt.
Uit schaars wetenschappelijk onderzoek blijkt namelijk dat meisjes met autisme vaak sociaal vaardiger zijn dan jongens, waardoor hun stoornis minder opvalt en vaak laat ontdekt wordt.
Dit boek noemt dat ook, maar voegt er verder niks aan toe. Vrijwel het hele boek is namelijk gestoeld op anekdote (er worden af en toe wel bronnen aangehaald, maar het hele boek is gestoeld op slechts 20 artikelen en boeken - extreem weinig).
Uiteraard is dat niet per se de schuld van de auteurs: er is simpelweg bizar weinig onderzoek naar vrouwen met ASS gedaan, met als gevolg dat je al snel in anekdotisch bewijsmateriaal vervalt.
Daarnaast is dit boek gepubliceerd in 2008, en de meeste aangehaalde studies zijn daardoor ook al zo'n twintig jaar oud.
(Ik vraag me af of er sindsdien wel meer wetenschappelijke aandacht voor vrouwen met ASS is!)
Hoewel het de auteurs dus niet echt aan te rekenen valt dat het boek vooral op persoonlijke ervaring is gestoeld, vind ik het wel kwalijk dat er van alles wordt gemeld met een ongelooflijke stelligheid. Zo van: "Meisjes met Asperger zijn niet geïnteresseerd in relaties."
Of: "Meisjes met Asperger kunnen vaak hele lappen tekst onthouden."
Huh? Als er zo weinig wetenschappelijk onderzoek is gedaan, hoe kun je dit dan opschrijven alsof het universele waarheden betreft?
Als gevolg van dit gebrek aan degelijke onderbouwing staat het boek ook bol van de tegenstrijdigheden. Een aantal hoofdstukken na de claim dat meisjes met Asperger zo'n goed geheugen hebben, komt een anekdote voor over een meisje dat het niet leek te redden op haar vervolgopleiding omdat ze zo'n moeite had met de hoeveelheid leerstof.
Ook wordt een aantal keer gezegd dat men moet proberen meisjes met ASS sociale vaardigheden aan te leren omdat ze daardoor gemaakt worden tot iets wat ze helemaal niet zijn. Aan het eind van het boek sluit Temple Grandin echter af door te zeggen dat "sociale vaardigheden heel belangrijk" zijn. Um...
Wat me misschien nog wel het meest stoorde waren de constante verwijzingen naar tienermeisjes die moeite zouden hebben met "vriendjes" en trouwen. Dat zal uiteraard voorkomen.
Maar er wordt NUL aandacht besteed aan het feit dat mensen met autisme TWEE tot DRIE keer zo vaak onderdeel uitmaken van de LGBT-gemeenschap. Uit een (Nederlandse!) studie bleek zelfs dat slechts 57% van vrouwen met Asperger/ASS zich identificeerden als hetero.
(https://sparkforautism.org/discover_article/autism-lgbtq-identity/)
Nogmaals: onderzoek is ook wat dit betreft nogal beperkt. Maar gezien de cijfers die WEL bestaan, vormt het negeren van seksuele diversiteit nogal een blinde vlek in dit boek. Helemaal aangezien er relatief veel hoofdstukken worden besteed aan de puberteit en seksuele voorlichting.
Goed, waarom dan toch twee sterren, in plaats van één?
Als je een kind of ander familielid hebt dat de diagnose ASS heeft gekregen, en je weet er he-le-maal niks vanaf, dan krijg je hier een redelijke indruk van de problemen waar mensen met ASS mogelijk tegenaan lopen. Als startpunt is het dus een redelijk boek.
Maar als je je er van tevoren ook maar enigszins in hebt verdiept, dan voegt dit boek niets toe.
Rest voor mij de vraag: hoe wordt die diagnose nu eigenlijk gesteld? En dan vooral bij vrouwen, gezien de schaarse wetenschappelijke literatuur hierover?
Dat is me nog steeds niet duidelijk...misschien dat ik er meer over moet lezen.
Outdated, paternalism, and misogyny throughout… not the rest resource I was hoping for. The insights by women on the spectrum were valuable.
informative
reflective
medium-paced
As others have said, this book contains essays of greatly varying quality. While I really enjoyed some of the essays (particularly those of autistic women themselves), others I found horrendous, harmful and even borderline insulting. I would not recommend it to parents, as I wouldn't want them to treat their children as suggested by some of the contributors to this book.
Especially from some of the neurotypical contributors, there were a lot of guides and suggestions on how to mask, and essentially change everything about yourself in favor of what is trendy and popular, to fit in with other girls. I kept wondering, is it really possible to lead a happy life this way? In a friend group that has nothing in common with you, and only accepts you because your entire personality and appearance is crafted to be accepted by them? Personally, I really don't think so. The contributions of autistic women in this book would also support this, and their messages appear to contradict those of the essays that support masking.
If anything, I found this book to be an interesting study on how differently NT and autistic people seem to feel and think about the matter.
Especially from some of the neurotypical contributors, there were a lot of guides and suggestions on how to mask, and essentially change everything about yourself in favor of what is trendy and popular, to fit in with other girls. I kept wondering, is it really possible to lead a happy life this way? In a friend group that has nothing in common with you, and only accepts you because your entire personality and appearance is crafted to be accepted by them? Personally, I really don't think so. The contributions of autistic women in this book would also support this, and their messages appear to contradict those of the essays that support masking.
If anything, I found this book to be an interesting study on how differently NT and autistic people seem to feel and think about the matter.
Ten essays of varying value. One that stands out is written by an Aspie woman/Star Wars geek.