You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.44 AVERAGE
3.44 AVERAGE
Aaah...I really wanted to like it...
I love historical novels, specially anything from WW1 to the Cold War and I thought the idea of the book was brilliant! Twins separated at 6 years old after they become orphans. Anna will grow up in Germany under Hitler and the Third Reich and Lotte in Holland planning to marry a Jew.
Might have been the translation or the fact that the book was written with huge parragraphs and barely any spaces and no proper dialogues but I constantly found myself having trouble following the story. Loosing interest in a lot of parts and really forcing myself to finish the book...
I love historical novels, specially anything from WW1 to the Cold War and I thought the idea of the book was brilliant! Twins separated at 6 years old after they become orphans. Anna will grow up in Germany under Hitler and the Third Reich and Lotte in Holland planning to marry a Jew.
Might have been the translation or the fact that the book was written with huge parragraphs and barely any spaces and no proper dialogues but I constantly found myself having trouble following the story. Loosing interest in a lot of parts and really forcing myself to finish the book...
In de maand april is de leeschallenge van bol.com om een klassieker te lezen. Hoewel dit boek nog niet zo oud is (het is uitgekomen in mijn geboortejaar, dus ik heb er belang bij om 30 jaar niet oud te noemen ;)), is het ontzettend bekend en zijn er o.a. een film en muziektheatervoorstelling op gebaseerd. Wat mij betreft verdient het daarmee de status van klassieker.
De muziektheatervoorstelling heb ik in 2015 gezien in het Delamar in Amsterdam. Dat maakte toen diepe indruk op me en sindsdien staat het boek op mijn 'want to read', dus nu moest het er maar eens van komen! Om gelijk de vergelijking tussen het boek en de voorstelling aan te halen: er zijn nogal wat verschillen. Deze komen voort uit een verschil in keuze van het uitgangspunt. Waar het boek 2 vrouwen van in de 70 beschrijft die terugkijken op hun leven, was de voorstelling gericht op de eerste 20/30 jaar van het leven van Anna en Lotte en de liefdesgeschiedenis van beide vrouwen in de oorlog. De vraag: kies ik voor mijn kijk op het verleden en met name de oorlog of voor de band met mijn zus? blijft overeind, maar in de voorstelling wordt hen deze keus net na de oorlog al voorgelegd. In het begin moest ik daarom wennen aan de verhaallijn van het boek. Dat had niet zo zeer met het boek te maken, als wel met een teleurstelling dat de voorstelling die ik gezien had minder een bewerking van het boek was als wel geïnspireerd op. Ik dacht te weten wat ik ging lezen en dat was niet zo.
Ook moest ik even wennen aan de schrijfstijl. Het op latere leeftijd terugkijken op het leven en vertellen aan de andere zus gaf een soort afstand, waardoor de gebeurtenissen me minder raakten. Iets wat de zussen ook (lijken te) ervaren tijdens het vertellen; ze proberen de verhalen op afstand te houden, een soort professionele afstand te bewaren in plaats van zichzelf te verliezen in alles wat hen is overkomen.
Ik had vaak het gevoel dat ik bij Anna en Lotte aan tafel zat daar in Spa. En ook bij mij was het nodig om meer te horen over het perspectief van de anderen. Verhalen als dat van Lotte hoor je hier als je op school leert over de Tweede Wereldoorlog of Nederlandse romans over die tijd leest. Verhalen als dat van Anna echter niet. Hoewel ik begrijp dat Lotte zich niet sympathiek kon opstellen naar Anna en haar verhaal (het gevoel van verraad als ze sympathiseerde met een Duitser nog te groot), vond ik het wel heel zinnig om te lezen hoe Hitler in Duitsland zo groot kon worden, met name in de begindagen van zijn politieke carrière en hoe zelfs voor iemand die er niets mee had en niets met Hitler had de hersenspoelende propaganda zo groot was dat 'wir haben es nicht gewusst' toch echt deels van toepassing was. Schrikbarend belangrijk voor iedereen om te lezen met in je hoofd het idee 'Hoe zou het kunnen gebeuren dat iemand waar ik zo tegen ben zo groot wordt in mijn eigen land', want ik vrees dat het ons allemaal kan overkomen.
Ook de vraag die Ernst Lotte voorlegt:Als Hitler nu aan kwam lopen, zou je hem dan doodschieten? is nog steeds actueel en relevant. Vervang de naam Hitler door een van de grote machthebbers die een oorlog aan hebben gesticht of hun volk kleineren en vanuit dictatuur overheersen en je hebt een vraag van nu. Voor Lotte was de tweestrijd: ik haat deze man, maar kan ik doden? Een erg belangrijke vraag over empathie en goed en kwaad. Eerder dacht ik weleens als we nou deze of deze machthebber met slechte intentie liquideren, is het dan niet gewoon klaar met de oorlog die vanuit de idealen van die machthebber gevoerd wordt? Na het verhaal van Anna denk ik: nee, zeker niet. Als de gepropageerde held vermoord wordt, zal zijn heldenstatus alleen maar groeien en zijn gedachtegoed geidealiseerd worden. Voorkomen dat een dergelijke machtspositie kan ontstaan en/of het volk helpen inzien wat er achter de propaganda bestaat, is denk ik toch de andere weg.
Ondanks dat het verhaal in dit boek veel groter is, dan het verhaal in de muziektheatervoorstelling, werd uiteindelijke wel dezelfde band het meest invoelbare deel van het verhaal voor mij: de band tussen zus en haar geliefde, dus het verhaal van Anna en Martin en van Lotte en Ernst (na zijn kamikazeactie).
Om een eind te maken aan mijn mijmeringen tot slot: het einde van het boek ging me uiteindelijk te snel. De auteur kiest een van de beste redenen om schellen van ogen te laten vallen en voorbij eigen opvattingen te kunnen kijken, maar de onomkeerbaarheid stelde me toch teleur.
O, toch nog een laatste opvallendheidje. Dit boek is helemaal nog niet zo oud (toch? Toch? ;)) en toch zie ik al duidelijke opvallendheden in het taalgebruik. Zo zijn er woorden die uit het dagelijks taalgebruik zijn verdwenen, zoals onoirbaar en ramsjen, maar ook valt me op dat er meer in Duits (en Frans) wordt geschreven zonder vertaling erbij. Er lijkt qua voorkennis een hoger taalniveau Duits/Frans verwacht te worden dan in de recent uitgekomen Nederlandse literatuur. Interessante ontwikkelingen!
De muziektheatervoorstelling heb ik in 2015 gezien in het Delamar in Amsterdam. Dat maakte toen diepe indruk op me en sindsdien staat het boek op mijn 'want to read', dus nu moest het er maar eens van komen! Om gelijk de vergelijking tussen het boek en de voorstelling aan te halen: er zijn nogal wat verschillen. Deze komen voort uit een verschil in keuze van het uitgangspunt. Waar het boek 2 vrouwen van in de 70 beschrijft die terugkijken op hun leven, was de voorstelling gericht op de eerste 20/30 jaar van het leven van Anna en Lotte en de liefdesgeschiedenis van beide vrouwen in de oorlog. De vraag: kies ik voor mijn kijk op het verleden en met name de oorlog of voor de band met mijn zus? blijft overeind, maar in de voorstelling wordt hen deze keus net na de oorlog al voorgelegd. In het begin moest ik daarom wennen aan de verhaallijn van het boek. Dat had niet zo zeer met het boek te maken, als wel met een teleurstelling dat de voorstelling die ik gezien had minder een bewerking van het boek was als wel geïnspireerd op. Ik dacht te weten wat ik ging lezen en dat was niet zo.
Ook moest ik even wennen aan de schrijfstijl. Het op latere leeftijd terugkijken op het leven en vertellen aan de andere zus gaf een soort afstand, waardoor de gebeurtenissen me minder raakten. Iets wat de zussen ook (lijken te) ervaren tijdens het vertellen; ze proberen de verhalen op afstand te houden, een soort professionele afstand te bewaren in plaats van zichzelf te verliezen in alles wat hen is overkomen.
Ik had vaak het gevoel dat ik bij Anna en Lotte aan tafel zat daar in Spa. En ook bij mij was het nodig om meer te horen over het perspectief van de anderen. Verhalen als dat van Lotte hoor je hier als je op school leert over de Tweede Wereldoorlog of Nederlandse romans over die tijd leest. Verhalen als dat van Anna echter niet. Hoewel ik begrijp dat Lotte zich niet sympathiek kon opstellen naar Anna en haar verhaal (het gevoel van verraad als ze sympathiseerde met een Duitser nog te groot), vond ik het wel heel zinnig om te lezen hoe Hitler in Duitsland zo groot kon worden, met name in de begindagen van zijn politieke carrière en hoe zelfs voor iemand die er niets mee had en niets met Hitler had de hersenspoelende propaganda zo groot was dat 'wir haben es nicht gewusst' toch echt deels van toepassing was. Schrikbarend belangrijk voor iedereen om te lezen met in je hoofd het idee 'Hoe zou het kunnen gebeuren dat iemand waar ik zo tegen ben zo groot wordt in mijn eigen land', want ik vrees dat het ons allemaal kan overkomen.
Ook de vraag die Ernst Lotte voorlegt:Als Hitler nu aan kwam lopen, zou je hem dan doodschieten? is nog steeds actueel en relevant. Vervang de naam Hitler door een van de grote machthebbers die een oorlog aan hebben gesticht of hun volk kleineren en vanuit dictatuur overheersen en je hebt een vraag van nu. Voor Lotte was de tweestrijd: ik haat deze man, maar kan ik doden? Een erg belangrijke vraag over empathie en goed en kwaad. Eerder dacht ik weleens als we nou deze of deze machthebber met slechte intentie liquideren, is het dan niet gewoon klaar met de oorlog die vanuit de idealen van die machthebber gevoerd wordt? Na het verhaal van Anna denk ik: nee, zeker niet. Als de gepropageerde held vermoord wordt, zal zijn heldenstatus alleen maar groeien en zijn gedachtegoed geidealiseerd worden. Voorkomen dat een dergelijke machtspositie kan ontstaan en/of het volk helpen inzien wat er achter de propaganda bestaat, is denk ik toch de andere weg.
Ondanks dat het verhaal in dit boek veel groter is, dan het verhaal in de muziektheatervoorstelling, werd uiteindelijke wel dezelfde band het meest invoelbare deel van het verhaal voor mij: de band tussen zus en haar geliefde, dus het verhaal van Anna en Martin en van Lotte en Ernst (na zijn kamikazeactie).
Om een eind te maken aan mijn mijmeringen tot slot: het einde van het boek ging me uiteindelijk te snel. De auteur kiest een van de beste redenen om schellen van ogen te laten vallen en voorbij eigen opvattingen te kunnen kijken, maar de onomkeerbaarheid stelde me toch teleur.
O, toch nog een laatste opvallendheidje. Dit boek is helemaal nog niet zo oud (toch? Toch? ;)) en toch zie ik al duidelijke opvallendheden in het taalgebruik. Zo zijn er woorden die uit het dagelijks taalgebruik zijn verdwenen, zoals onoirbaar en ramsjen, maar ook valt me op dat er meer in Duits (en Frans) wordt geschreven zonder vertaling erbij. Er lijkt qua voorkennis een hoger taalniveau Duits/Frans verwacht te worden dan in de recent uitgekomen Nederlandse literatuur. Interessante ontwikkelingen!
Aan de ene kant vond ik De Tweeling tegenvallen - het is zo'n klassieker, maar het ook gewoon een imperfect boek.
Wel goed
Het boek gaat over twee levens die allebei, deels gezamenlijk en deels los van elkaar, enorm beïnvloed zijn door de tweede wereldoorlog. Twee delen van een tweeling die allebei op hun eigen manier compleet eenzaam zijn geweest. Twee vrouwen die allebei als jongvolwassenen hun geliefde hebben verloren. Het gaat over iets groters: vragen over schuld en onschuld van Duitsers, en hoe mensen vastzitten in hun eigen hoofd en falen.
Niet heel goed
Ik vond de vorm irritant en frustrerend, omdat de manier waarop de schrijfster de zussen, Spa, hun dagen en hun persoonlijkheden beschrijft nogal repetitief zijn. Na een paar hoofdstukken wekte dat irritatie op. Omdat in de oorlog iedere wandeling van Anna van Lutjebroek naar Appelscha in detail werd beschreven, en het verdere leven van beide vrouwen eigenlijk amper wordt genoemd. Daarnaast ben ik misschien ook een beetje klaar met de literatuur en grootse verhalen die op het drama van de Tweede Wereldoorlog hangen.
Wel goed
Het boek gaat over twee levens die allebei, deels gezamenlijk en deels los van elkaar, enorm beïnvloed zijn door de tweede wereldoorlog. Twee delen van een tweeling die allebei op hun eigen manier compleet eenzaam zijn geweest. Twee vrouwen die allebei als jongvolwassenen hun geliefde hebben verloren. Het gaat over iets groters: vragen over schuld en onschuld van Duitsers, en hoe mensen vastzitten in hun eigen hoofd en falen.
Niet heel goed
Ik vond de vorm irritant en frustrerend, omdat de manier waarop de schrijfster de zussen, Spa, hun dagen en hun persoonlijkheden beschrijft nogal repetitief zijn. Na een paar hoofdstukken wekte dat irritatie op. Omdat in de oorlog iedere wandeling van Anna van Lutjebroek naar Appelscha in detail werd beschreven, en het verdere leven van beide vrouwen eigenlijk amper wordt genoemd. Daarnaast ben ik misschien ook een beetje klaar met de literatuur en grootse verhalen die op het drama van de Tweede Wereldoorlog hangen.
ik ben echt impressed door schrijvers die gewoon twee volledige levens - met alle mensen die daarbij horen - kunnen verzinnen en zo kunstig tot één boek weven
emotional
reflective
sad
This was a bit of a struggle for me. The jumping around in time and between sisters was a bit disruptive. I kept putting this down and letting it sit before picking it back up again.
medium-paced
A good idea for a story but I found it slightly disjointed and lacking
emotional
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
