Take a photo of a barcode or cover
2.92 AVERAGE
2.92 AVERAGE
This conclusion to the Earth's Children series matches most of the other volumes : long, heavy on description, light on story. If the repetitious elements were removed, the book would be a fraction of the length it is. I really enjoyed the final 1/3 of the book, but it shouldn't take 500 pages of exposition to get the plot rolling.
It took me almost 5 years but I finally finished this dang book. I'm so angry at the author for the way she ended this series.
A lot of my frustration has to do with events in my personal life that were echoed a little too closely by a certain major betrayal between characters. I had to set the book aside for multiple years before I could come back to it without relating the anguish and despair of the characters to my own experience. I could see a resolution coming that made my blood boil, and it was so hard to keep reading knowing that a character would get away with hurting another without any consequences.
On the other hand, there is some stuff towards the end that I found objectively objectionable. For example: promoting rape culture. Two characters sleep with each other who should not have done so, and the whole community and the narrator blame the woman because she made it "too easy" for the man. Of course, he could not be expected to resist. It pretty much boiled down to "boys will be boys" logic. That sort of implication and double standard regarding men and women's sexuality permeates throughout the book.
I had to know how the series ended after investing so much time and effort in the first five and a half books but honestly, I could have just abandoned it completely five years ago. I don't think I gained anything other than rant-material from the last 100 pages.
A lot of my frustration has to do with events in my personal life that were echoed a little too closely by a certain major betrayal between characters. I had to set the book aside for multiple years before I could come back to it without relating the anguish and despair of the characters to my own experience. I could see a resolution coming that made my blood boil, and it was so hard to keep reading knowing that a character would get away with hurting another without any consequences.
On the other hand, there is some stuff towards the end that I found objectively objectionable. For example: promoting rape culture. Two characters sleep with each other who should not have done so, and the whole community and the narrator blame the woman because she made it "too easy" for the man. Of course, he could not be expected to resist. It pretty much boiled down to "boys will be boys" logic. That sort of implication and double standard regarding men and women's sexuality permeates throughout the book.
I had to know how the series ended after investing so much time and effort in the first five and a half books but honestly, I could have just abandoned it completely five years ago. I don't think I gained anything other than rant-material from the last 100 pages.
REVIEW WITH SPOILERS!
There are still a lot of repetitions from the previous books here. And when I say a lot I mean A LOT.
Also the painted caves. I know the title is called The Land of Painted Caves. But really? That many descriptions of caves? THAT MANY? And when we are finally finished with the descriptions, Auel starts skipping several years ahead and skips most of Aylas other training. Would honestly have preferred it to be the other way around. So many painted dots and animals. We get it! The caves are painted!
The reason to why the book still manages to creep up to 3 stars, is because you do find out what happens with Ayla. Mostly. And you find out what happened to the Mamutoi after she left. You also figure out what happens to the people who did not like Ayla in The Shelters of Stone.
I loved when Auel started the plots and the story. All the long long descriptions of the caves I could have done without.
More action less slow, descriptive scenes, please!
Too bad it's the last book in the series....
- And what happened to Durc? Would still love to know.
There are still a lot of repetitions from the previous books here. And when I say a lot I mean A LOT.
Also the painted caves. I know the title is called The Land of Painted Caves. But really? That many descriptions of caves? THAT MANY? And when we are finally finished with the descriptions, Auel starts skipping several years ahead and skips most of Aylas other training. Would honestly have preferred it to be the other way around. So many painted dots and animals. We get it! The caves are painted!
The reason to why the book still manages to creep up to 3 stars, is because you do find out what happens with Ayla. Mostly. And you find out what happened to the Mamutoi after she left. You also figure out what happens to the people who did not like Ayla in The Shelters of Stone.
I loved when Auel started the plots and the story. All the long long descriptions of the caves I could have done without.
More action less slow, descriptive scenes, please!
Too bad it's the last book in the series....
- And what happened to Durc? Would still love to know.
adventurous
emotional
mysterious
relaxing
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Afsluiten in mineur
Na enkele ups a downs uit de vorige delen begon ik met een twijfelend gevoel aan het laatste deel van De aardkinderen. De ratings van dit boek ligt aanzienlijk lager dan die van vorige delen. Hierdoor had ik er niet iets minder zin in.
Tijdens het lezen van de reeks bleef ik soms op mijn honger zitten. De momenten dat ik het boek voor enkele dagen aan de kant wou leggen, gebeurde er toch altijd iets waardoor ik verder bleef lezen. Dit boek volgde dezelfde trend als zijn voorgangers.
Net zoals bij de andere boeken denk ik aan het einde van het boek “zoveel is er hier eigenlijk toch niet gebeurd?”. Ik vermoed dat het boek vele pagina’s korter kon zijn, als de herhalingen en titels niet keer op keer terug zouden komen. Ayla heeft ondertussen zoveel titels dat je hiermee een half blad kan vullen. In het vorige boek stoorde dit mij, in dit boek komt het minder voor maar toch gebeurt het nog iets te veel.
Wat in dit boek een hekelpunt was, was het blijven herhalen van gebeurtenissen uit vorige delen. Laat deze weg en het boek is misschien 600p in plaats van 772. Natuurlijk lees ik de boeken achter elkaar en moet ik niet altijd x aantal jaren wachten op het volgend deel. Ik snap dat wat herhaling nodig kan zijn, maar in dit boek alleen al herhalen ze hetzelfde stuk soms meerdere keren.
Het verhaal zelf was wel oké. Het had vele korter gekund en een groot deel was bijna hetzelfde als een groot deel uit boek drie. Naar het einde toe vroeg ik me wel of er niet te weinig pagina’s waren om het boek af te ronden. Dit vroeg ik me terecht af want het einde vond ik niet goed. Ik heb geen probleem met een open einde maar hier leek het gewoon of de volgende hoofdstukken in rook zijn opgegaan. Jammer.
Over het algemeen vond ik het een aangename reeks. Het eerste boek steekt hier wel met kop en schouders bovenuit. Het gegeven dat iemand die verder ontwikkeld is moet opgroeien bij een onderontwikkeld volk vind ik nog steeds boeiend en smaakt naar meer. Dit voelde ik bij de andere boeken minder. De langdurige beschrijvingen en herhalingen kunnen voor sommige wel een reden zijn om te stoppen met lezen. Soms is het ploeteren naar een deel waar je wel zin krijgt om echt verder te lezen.
Kortom een leuke reeks in een boeiende tijdsperiode, maar toch met een einde waarbij ik serieus op mijn honger ben blijven zitten.
Na enkele ups a downs uit de vorige delen begon ik met een twijfelend gevoel aan het laatste deel van De aardkinderen. De ratings van dit boek ligt aanzienlijk lager dan die van vorige delen. Hierdoor had ik er niet iets minder zin in.
Tijdens het lezen van de reeks bleef ik soms op mijn honger zitten. De momenten dat ik het boek voor enkele dagen aan de kant wou leggen, gebeurde er toch altijd iets waardoor ik verder bleef lezen. Dit boek volgde dezelfde trend als zijn voorgangers.
Net zoals bij de andere boeken denk ik aan het einde van het boek “zoveel is er hier eigenlijk toch niet gebeurd?”. Ik vermoed dat het boek vele pagina’s korter kon zijn, als de herhalingen en titels niet keer op keer terug zouden komen. Ayla heeft ondertussen zoveel titels dat je hiermee een half blad kan vullen. In het vorige boek stoorde dit mij, in dit boek komt het minder voor maar toch gebeurt het nog iets te veel.
Wat in dit boek een hekelpunt was, was het blijven herhalen van gebeurtenissen uit vorige delen. Laat deze weg en het boek is misschien 600p in plaats van 772. Natuurlijk lees ik de boeken achter elkaar en moet ik niet altijd x aantal jaren wachten op het volgend deel. Ik snap dat wat herhaling nodig kan zijn, maar in dit boek alleen al herhalen ze hetzelfde stuk soms meerdere keren.
Het verhaal zelf was wel oké. Het had vele korter gekund en een groot deel was bijna hetzelfde als een groot deel uit boek drie. Naar het einde toe vroeg ik me wel of er niet te weinig pagina’s waren om het boek af te ronden. Dit vroeg ik me terecht af want het einde vond ik niet goed. Ik heb geen probleem met een open einde maar hier leek het gewoon of de volgende hoofdstukken in rook zijn opgegaan. Jammer.
Over het algemeen vond ik het een aangename reeks. Het eerste boek steekt hier wel met kop en schouders bovenuit. Het gegeven dat iemand die verder ontwikkeld is moet opgroeien bij een onderontwikkeld volk vind ik nog steeds boeiend en smaakt naar meer. Dit voelde ik bij de andere boeken minder. De langdurige beschrijvingen en herhalingen kunnen voor sommige wel een reden zijn om te stoppen met lezen. Soms is het ploeteren naar een deel waar je wel zin krijgt om echt verder te lezen.
Kortom een leuke reeks in een boeiende tijdsperiode, maar toch met een einde waarbij ik serieus op mijn honger ben blijven zitten.
OMG ITS SO BAD!!!
its like watching really really bad actors overact. or maybe like watching a puppet show put on for small children. dumbed down and oversimplified for educational purposes. "lets ask ayla! ayla knows! ayla! what would you do!" *headdesk*.
i couldnt get thru it. i mean, i heard rumors of how epic bad it was. then i heard first hand accounts of how awful it was. but i expected it to be more long drawn out unnecessary explanations of nature, the way her other books were. instead its attempting to explain customs and cultures by having the characters discuss rituals as if they were in history class or something. who talks like that? i kept rolling my eyes so hard they're going to get stuck looking back into my brain.
its like watching really really bad actors overact. or maybe like watching a puppet show put on for small children. dumbed down and oversimplified for educational purposes. "lets ask ayla! ayla knows! ayla! what would you do!" *headdesk*.
i couldnt get thru it. i mean, i heard rumors of how epic bad it was. then i heard first hand accounts of how awful it was. but i expected it to be more long drawn out unnecessary explanations of nature, the way her other books were. instead its attempting to explain customs and cultures by having the characters discuss rituals as if they were in history class or something. who talks like that? i kept rolling my eyes so hard they're going to get stuck looking back into my brain.
I read this book to fulfil the goal read a book with a map. To be honest, i was kindof disappointed in this book. I liked the others in the series much better. Still a series worth reading.
Should have known that the sequel of the sequel of the sequel is too much...
emotional
informative
mysterious