Scan barcode
decoyps2's review against another edition
emotional
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
4.25
yesilanka's review against another edition
5.0
Çok güzeldi. Uzun zamandır okuduğum en güzel şeylerden biriydi; karakterlerdeki derinlik, gerek dostluk gerek aşk olsun ilişkilerdeki heyecan, yazarın dili ve üslubu, uzun uzun ama hiç sıkmayan betimlemeleri… Kitap bende öyle bir his bıraktı ki o eski Japon evlerinin önünde bazen karın bazen sakuraların altında uzun bir yürüyüş gibiydi benim için. Şiir gibi romandı tam olarak. Dört kitaplık bir serinin daha ilk kitabı olduğu için anlattığı çok fazla olay olmamasına rağmen dili o kadar güzeldi ki okurken inanılmaz yok oluyor insan hikâyenin içinde.
Bahar Karları aslında Japon Modernleşmesini sembolize eden hikayelerle örülmüş bir dörtlemenin ilk kitabı. Ana kurgu Meiji dönemiyle birlikte modernleşmeye başlayan Japonya’nın yeni aristokratlarından birinin kibirli ve içine kapanık oğlu Kiyoaki ile Japonya’nın eski aristokratlarından birinin kızı olan Satako arasındaki aşk etrafında şekilleniyor. Bu ana hikâyenin arkasında ise Mişima, modernleşme ile kaybedilen Japon kültürüne ağıtını, Asya’nın kadim geleneklerine olan özlemini, ölüm, ruh göçü, aşk, özgür irade ve kader, ahlak ve hukuk gibi konulara dair felsefi analizlerini de ince ince örmüş. Bu örgülerin en barizi de Kiyoaki ve Honda üzerinden temsil edilen eski ve yeni Japonya.
Mişima, Japon modernleşmesinin benimsediği “Japonya’nın ideolojisi, Batı’nın teknolojisi” mottosuna rağmen neden Japonya’nın Batı kültürüne yenik düştüğünü Kiyoaki ve Honda karakterleri üzerinden sorguluyor. Kiyoaki karakteri, eski Japonya’nın neden yittiğinin bir okuması, Honda karakteri ise Japon modernleşmesinin nasıl gerçekleşmesi gerektiğine dair bir sorgulayış. Kiyoaki tüm zarafet ve güzelliğinin ardında büyük bir kırılganlık ve kabalık, ne kendisinin ne de başkalarının bir türlü çözemediği katman katman bir duygular karmaşası, özgüvensizlik, yozlaşmışlık ve her şeye güçlü gelme arzusu barındırıyor ve tüm bunlar bir nevi kendi sonunu getirmesine neden oluyor. Tıpkı yozlaşmış aristokrasinin kendi kadim kültürünü kendi kendine yok ederek Batılılaşmaya teslim olması gibi. Saf bir sağduyuya bürünmüş Honda ise, yaşam ve ölüm hakkındaki tüm mitlere kısmen gözünü kapamış olmasına rağmen durmadan bunlarla ilgili düşüncelere dalmaktan da kendisini alamıyor. Kendisini batının akılcılığına adamaya çalışan ama kökleri ve Kiyoaki’ye olan bağlılığı onu bir şekilde sürekli geri çeken bir karakter.
Spoiler vermeden daha fazla üzerine konuşmak imkânsız, ama tadı damağımda kalan bir okuma oldu ve kesinlikle tekrar okuyacağım bir eser. Bitirdiğim anda dahi geri dönüp tekrar okumaya başlayasım geldi. Derin tartışmalar barındıran kitapları, derdi olan deli yazarları okumayı sevenlere ve Japonya’nın eski sokaklarında şöyle bir yürüyüp gelmek isteyenlere sonuna kadar tavsiye ediyorum.
Bahar Karları aslında Japon Modernleşmesini sembolize eden hikayelerle örülmüş bir dörtlemenin ilk kitabı. Ana kurgu Meiji dönemiyle birlikte modernleşmeye başlayan Japonya’nın yeni aristokratlarından birinin kibirli ve içine kapanık oğlu Kiyoaki ile Japonya’nın eski aristokratlarından birinin kızı olan Satako arasındaki aşk etrafında şekilleniyor. Bu ana hikâyenin arkasında ise Mişima, modernleşme ile kaybedilen Japon kültürüne ağıtını, Asya’nın kadim geleneklerine olan özlemini, ölüm, ruh göçü, aşk, özgür irade ve kader, ahlak ve hukuk gibi konulara dair felsefi analizlerini de ince ince örmüş. Bu örgülerin en barizi de Kiyoaki ve Honda üzerinden temsil edilen eski ve yeni Japonya.
Mişima, Japon modernleşmesinin benimsediği “Japonya’nın ideolojisi, Batı’nın teknolojisi” mottosuna rağmen neden Japonya’nın Batı kültürüne yenik düştüğünü Kiyoaki ve Honda karakterleri üzerinden sorguluyor. Kiyoaki karakteri, eski Japonya’nın neden yittiğinin bir okuması, Honda karakteri ise Japon modernleşmesinin nasıl gerçekleşmesi gerektiğine dair bir sorgulayış. Kiyoaki tüm zarafet ve güzelliğinin ardında büyük bir kırılganlık ve kabalık, ne kendisinin ne de başkalarının bir türlü çözemediği katman katman bir duygular karmaşası, özgüvensizlik, yozlaşmışlık ve her şeye güçlü gelme arzusu barındırıyor ve tüm bunlar bir nevi kendi sonunu getirmesine neden oluyor. Tıpkı yozlaşmış aristokrasinin kendi kadim kültürünü kendi kendine yok ederek Batılılaşmaya teslim olması gibi. Saf bir sağduyuya bürünmüş Honda ise, yaşam ve ölüm hakkındaki tüm mitlere kısmen gözünü kapamış olmasına rağmen durmadan bunlarla ilgili düşüncelere dalmaktan da kendisini alamıyor. Kendisini batının akılcılığına adamaya çalışan ama kökleri ve Kiyoaki’ye olan bağlılığı onu bir şekilde sürekli geri çeken bir karakter.
Spoiler vermeden daha fazla üzerine konuşmak imkânsız, ama tadı damağımda kalan bir okuma oldu ve kesinlikle tekrar okuyacağım bir eser. Bitirdiğim anda dahi geri dönüp tekrar okumaya başlayasım geldi. Derin tartışmalar barındıran kitapları, derdi olan deli yazarları okumayı sevenlere ve Japonya’nın eski sokaklarında şöyle bir yürüyüp gelmek isteyenlere sonuna kadar tavsiye ediyorum.
rc90041's review against another edition
4.0
Nearly perfect. Precise, subtle, contemplative, psychologically astute. Clean, direct prose.
arthoe's review against another edition
emotional
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
carolinechristophersen's review against another edition
5.0
This was a masterpiece and I’m glad someone recommended it to me as among their favorites so I could get through my dislike of the main character though the first 1/3.
The crescendo of emotions, the vivid feeling of being human, the search and attainment(?) of purpose. I want to life my life with the unhinged zest that those two have. I also want to survive my 20s.
The crescendo of emotions, the vivid feeling of being human, the search and attainment(?) of purpose. I want to life my life with the unhinged zest that those two have. I also want to survive my 20s.
izumen's review against another edition
Още със самото си заглавие, "Пролетен сняг" подсказва за невъзможността за щастие и предстоящото страдание на своите героите. Снегът през пролетта не е естествен и колкото и красив в своята особеност, той ще смрази зараждащия се живот и ще го върне в състояние на празнота и болка.
"Освен това трите - сънищата, спомените и светите неща, си приличат по това, че не можеш да ги докоснеш с ръка. И тъкмо затова, щом се отдалечиш на крачка от тях, стават свети, превръщат се в чудо, в нещо неописуемо красиво. Светостта е във всичко и всичко е свято, но ние го докосваме и така го оскверняваме. Странни същества сме ние хората. Оскверняваме всичко, до което се докосваме, а носим у себе си онова, което би ни направило свети."
"Освен това трите - сънищата, спомените и светите неща, си приличат по това, че не можеш да ги докоснеш с ръка. И тъкмо затова, щом се отдалечиш на крачка от тях, стават свети, превръщат се в чудо, в нещо неописуемо красиво. Светостта е във всичко и всичко е свято, но ние го докосваме и така го оскверняваме. Странни същества сме ние хората. Оскверняваме всичко, до което се докосваме, а носим у себе си онова, което би ни направило свети."
karenleagermain's review against another edition
4.0
I had mixed feelings about Yurkio Mishima’s novel “Spring Snow.” The story felt a bit uneven in pacing and in tone. I felt like much of the book was heavy in symbolism and meaning. However, many chapters were written like a bad romance novel. The book would often pick up steam, only to come to a grinding halt for a few chapters.
I really disliked the main character, Kiyoaki, who was unbearably immature and angst ridden. Actually, none of the characters were easy to like, but I think that was the point. It takes a really great writer to make the reader compassionate towards dislikable characters. I don’t think Mishima accomplished this in “Spring Snow.”
I don’t want to make it seem like I am discounting him as a writer. I liked the overall plot and he was wonderful creating places and tension. I actually think that he created some great characters, they were just lacking a bit of depth. His writing reminded me a lot of Kazuo Ishiguro and Edith Wharton. Both have written on similar subjects and have a similar style. I feel like this book could be turned into an excellent movie, with faster pacing!
Thank you to Julie for the loan!
I really disliked the main character, Kiyoaki, who was unbearably immature and angst ridden. Actually, none of the characters were easy to like, but I think that was the point. It takes a really great writer to make the reader compassionate towards dislikable characters. I don’t think Mishima accomplished this in “Spring Snow.”
I don’t want to make it seem like I am discounting him as a writer. I liked the overall plot and he was wonderful creating places and tension. I actually think that he created some great characters, they were just lacking a bit of depth. His writing reminded me a lot of Kazuo Ishiguro and Edith Wharton. Both have written on similar subjects and have a similar style. I feel like this book could be turned into an excellent movie, with faster pacing!
Thank you to Julie for the loan!
livresdanse's review against another edition
inspiring
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
5.0
【春雪】10/10❄️
這本書用了非常多比喻的方式
將主角們的感情、發生的事情都轉化成物體
可以輕易地理解但是內容並不直白
反而很唯美～
除了愛情的部分
這本書有很多關於佛教和思想的理論
都是靠理性的本多來帶出這些
可以感受到作者想傳達的東西很多思想也很豐富
雖然不理解「為什麼」清顯一開始對聰子會有那些排斥的感覺
只能理解成年輕男子和不怎麼幸福美滿的家庭出生的人會有的感受
後來清顯終於發現他對聰子的心意時
但是有點太晚的時候
我很意外我能直接接受並且看下去
正常來說我應該要有：「為什麼主角要把事情搞到這種地步才挽回，前面都在想什麼。」
這本書有種魔力
即便最狗血的事情都感覺都很稀鬆平常、理所應當，甚至有點美好
感覺書中還有很多作者想表達的事物我還沒理解
希望之後可以全部想通
#還沒看完就先給這本書滿分10分
#但是有幾句特別直白！之後再來分享🫣
這本書用了非常多比喻的方式
將主角們的感情、發生的事情都轉化成物體
可以輕易地理解但是內容並不直白
反而很唯美～
除了愛情的部分
這本書有很多關於佛教和思想的理論
都是靠理性的本多來帶出這些
可以感受到作者想傳達的東西很多思想也很豐富
雖然不理解「為什麼」清顯一開始對聰子會有那些排斥的感覺
只能理解成年輕男子和不怎麼幸福美滿的家庭出生的人會有的感受
後來清顯終於發現他對聰子的心意時
但是有點太晚的時候
我很意外我能直接接受並且看下去
正常來說我應該要有：「為什麼主角要把事情搞到這種地步才挽回，前面都在想什麼。」
這本書有種魔力
即便最狗血的事情都感覺都很稀鬆平常、理所應當，甚至有點美好
感覺書中還有很多作者想表達的事物我還沒理解
希望之後可以全部想通
#還沒看完就先給這本書滿分10分
#但是有幾句特別直白！之後再來分享🫣
jadeeeee's review against another edition
dark
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
oliver_lovebook's review against another edition
emotional
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
3.5