Scan barcode
florismeertens's review against another edition
2.0
Ik open de deur en loop naar binnen. Door de zaal klinkt een stem die alle oren opeist.
“Wie ‘Amerika’ heeft gelezen, kan met recht zeggen dat Franz Kafka de Duitse Lao She is. Dezelfde scherpte, dezelfde hopeloosheid die zich omvormt tot hilariteit.
Een Bildungsroman zonder climax, zo kan het boek omschreven worden, en de parallellen tussen dit werk en het klassieke werk 西游记 zijn dan ook overduidelijk, zowel wat betreft thematiek als de personages.
De claustrofobische, opgesloten sfeer doet de lezer meteen denken aan titanen als Cao Xue en Gyorgy Konrad. Het boek is maatschappelijk betrokken maar toch surrealistisch, gelijk een Juli Zeh of een Yu Hua. De isolatie komt hier iets minder sterk naar voren dan in zijn andere werk, maar lijkt bij vlagen nog steeds op Feng Zhi en Bei Dao, die het op poëtische wijze wisten te verwoorden.
Amerika is het grote land vol mogelijkheden, maar speelt ook de rol van meedogenloze uitbuiter, een terugkerend thema in veel postkoloniale werken. Het gevoel van eenzaamheid dat Karl Rossmann met zich meedraagt in dit onbekende land is niet uniek. Wolfgang Borchert deed iets soortgelijks met Draussen vor der Tür, alleen was het daar nog treffender, omdat zijn onbekende land zijn vroegere vaderland was.
Op sommige punten doen de cynische schetsen van de samenleving denken aan Sovjetliteratuur, maar dan zonder het onthutsende waarheidsgetrouwe van een Gazdanov, of de daadwerkelijke humor van een Dovlatov.
Hoe Franz Kafka schrijft doet denken aan muziek. Het klinkt als de doffe bariton van And Also The Trees, de claustrofobische composities van Siekiera, de dissonante hak-op-de-tak-Jazz van Lounge Lizards, en misschien wel aan het lethargische gitaargedreun van Glenn Branca’s The Ascension, dat zich steeds maar blijft herhalen.
In die zin is ‘Amerika’ niets meer dan een simpele optelsom van alle eerder genoemde werken. Deze roman kan volledig begrepen en geduid worden in verwijzing naar andere kunst, en bestaat enkel als tak van de gigantische boom, die altijd zal blijven groeien. De stam daarvan is het enige werk dat er echt toe doet, ‘De Melancholiek van het Verzet’ van Laszlo Krasznahorkai.”
Ik keer terug naar buiten en ga zitten op een bankje. Ik zoek het eiland, waar de ontdekkingsreizigers niet kunnen komen. Ik zoek de eenzame tak, die de boom nooit heeft gekend. Ik zoek de eenling.
“Wie ‘Amerika’ heeft gelezen, kan met recht zeggen dat Franz Kafka de Duitse Lao She is. Dezelfde scherpte, dezelfde hopeloosheid die zich omvormt tot hilariteit.
Een Bildungsroman zonder climax, zo kan het boek omschreven worden, en de parallellen tussen dit werk en het klassieke werk 西游记 zijn dan ook overduidelijk, zowel wat betreft thematiek als de personages.
De claustrofobische, opgesloten sfeer doet de lezer meteen denken aan titanen als Cao Xue en Gyorgy Konrad. Het boek is maatschappelijk betrokken maar toch surrealistisch, gelijk een Juli Zeh of een Yu Hua. De isolatie komt hier iets minder sterk naar voren dan in zijn andere werk, maar lijkt bij vlagen nog steeds op Feng Zhi en Bei Dao, die het op poëtische wijze wisten te verwoorden.
Amerika is het grote land vol mogelijkheden, maar speelt ook de rol van meedogenloze uitbuiter, een terugkerend thema in veel postkoloniale werken. Het gevoel van eenzaamheid dat Karl Rossmann met zich meedraagt in dit onbekende land is niet uniek. Wolfgang Borchert deed iets soortgelijks met Draussen vor der Tür, alleen was het daar nog treffender, omdat zijn onbekende land zijn vroegere vaderland was.
Op sommige punten doen de cynische schetsen van de samenleving denken aan Sovjetliteratuur, maar dan zonder het onthutsende waarheidsgetrouwe van een Gazdanov, of de daadwerkelijke humor van een Dovlatov.
Hoe Franz Kafka schrijft doet denken aan muziek. Het klinkt als de doffe bariton van And Also The Trees, de claustrofobische composities van Siekiera, de dissonante hak-op-de-tak-Jazz van Lounge Lizards, en misschien wel aan het lethargische gitaargedreun van Glenn Branca’s The Ascension, dat zich steeds maar blijft herhalen.
In die zin is ‘Amerika’ niets meer dan een simpele optelsom van alle eerder genoemde werken. Deze roman kan volledig begrepen en geduid worden in verwijzing naar andere kunst, en bestaat enkel als tak van de gigantische boom, die altijd zal blijven groeien. De stam daarvan is het enige werk dat er echt toe doet, ‘De Melancholiek van het Verzet’ van Laszlo Krasznahorkai.”
Ik keer terug naar buiten en ga zitten op een bankje. Ik zoek het eiland, waar de ontdekkingsreizigers niet kunnen komen. Ik zoek de eenzame tak, die de boom nooit heeft gekend. Ik zoek de eenling.
nunuseli's review against another edition
3.0
Yo quiero a mi Franz más oscuro y pesimista, gracias. Esta novela se me antoja (en comparación) como demasiado convencional, poco kafkiana.
undeadcleo's review against another edition
4.0
I started reading Amerika, one of Kafka’s three great unfinished novels, with this essay by David Foster Wallace in mind. In it he laments the difficulty he has trying to get his students to appreciate the humour of Kafka’s work - a humour which he muses can seem alien in a culture that has learnt to “see jokes as entertainment and entertainment as reassurance.” I promptly forgot all about David Foster Wallace’s opinions as I got lost in the maze of plot - but as I neared the end it came back to me and I realised just what it is that makes Kafka funny, to me at least - the fact that ultimately all the misunderstandings and confused situations amounts to a sort of uncomfortable awkwardness in which we just have to laugh to keep from crying with despair.
The book has a slow start, possibly due to the fact that it is unfinished and therefore largely unedited by the author. By the second half it is so nearly a masterpiece that it’s almost painful to consider what it might have been had he had the opportunity to finish it and condense it down more succinct version. As uncomfortable as it feels criticising a man who didn’t get to complete his work, it would be fair to say that for a while the middle section drags. Still, once it gets into full swing it’s more than worth every second of its slow start, becoming rich and exciting - and full of those delicious traps misunderstandings and plot circles that we’ve come to know as ‘Kafkaesque’.
The book has a slow start, possibly due to the fact that it is unfinished and therefore largely unedited by the author. By the second half it is so nearly a masterpiece that it’s almost painful to consider what it might have been had he had the opportunity to finish it and condense it down more succinct version. As uncomfortable as it feels criticising a man who didn’t get to complete his work, it would be fair to say that for a while the middle section drags. Still, once it gets into full swing it’s more than worth every second of its slow start, becoming rich and exciting - and full of those delicious traps misunderstandings and plot circles that we’ve come to know as ‘Kafkaesque’.
mushroomdance1957's review against another edition
funny
lighthearted
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
4.0
That was rly funny. One of the funniest things I've seen in days. I rly like how the narrative is set up so that Karl is able to experience wealth before becoming a part of the exploited working class so that we can see the class differences and inequality in American society. I also rly like how the introduction to the stoker sets up the events that follow, namely the mistreatment of the American working class. I luv how Karl moves from one bad job to another and how eventually he accepts the futility of moving out of the working class as he decides to dedicate himself to working. I liked how in the end Brunelda rewards Karl with a cookie even though he was the one who got the food. It was rly funny. Maybe Karl Rossman should start a proletarian revolution ahaha
asad261's review against another edition
4.0
کتاب داستان زندگی نوجوانی است به نام کارل روسمن، که در 16 سالگی از خانوادهاش در پراگ رانده شده و پا به سرزمین ناشناخته آمریکا میگذارد. سرزمینی که قرار بود بدل به سرزمین رویاهای کارل شود اما به مرور زمان جنبههای واقعی زندگی در آمریکا، خط بطلانی بر آن رویاهای خام و کودکانه کارل میاندازد. شیوهای که کافکا خواننده را به داستان پرت میکند بسیار جالب توجه است و اثر با ضرباهنگ بسیار بالایی شروع میشود. زمینه اصلی داستان همانند دیگر آثار مشهور کافکا، بیگانگی، انزوا و درماندگی آدمی است هرچند این اثر برخوردار از نگاه روشنتری به زندگی است. کتاب با وجود ناتمام ماندن و اضافه شدن پارهنوشتههایی از کافکا به انتهای کتاب، اثر قابل تاملی است. کشش داستان در سراسر اثر نسبتاً بالا بوده و خواننده مشتاق آگاهی از سرنوشت و رخدادهایی که کارل روسمن در آینده با آن مواجه خواهد شد. نگاهی که کافکا در سال 1912 به آمریکا داشته ( علی رغم اینکه هرگز پا به این کشور نگذاشته) در خور تامل و حاکی از دوراندیشی بالای اوست. کشوری که هویت انسانها را از ایشان میگیرد و آنها را بدل به ابزار میکند، لباس یکدست و یونیفرم بر تن آنها میکند و با تصاحب ویژگیهای انسانی و هویتی فرد او را در قالب رباتی به تصویر میکشد که تنها وظیفهاش انجام تکرارگونه وظایفی بی وقفه است. کافکا این شرایط ضد انسانی را در اثر به استهزا میگیرد از اعتصابهای کارگری در مقابله به استثمار آدمها سخن به میان میآورد و جایگاهی که عصر فناوری در آمریکا برای انسانها ترسیم کرده را به نقد میکشد و به نوعی به مقابله با رویای آمریکایی میپردازد.
felix_gif's review against another edition
4.0
An entertaining journey of a young European immigrant's wanderings through the trials of his new life in America. Through a frustrating, and absurd, series of events Karl experiences the privileged life of a wealthy immigrant in New York, where the struggles of the working class are merely a curious backdrop to his life, to living the life of a wandering vagrant, where the business of the elite is mysterious and distant. Through these experiences, Karl learns that his freedom in America isn't truly determined by himself.
anjsi's review against another edition
challenging
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
3.5
giovianna's review against another edition
5.0
i really enjoyed this book more than i expected to! ive been thinking on what it all means for days and likely will for days to come. sticks with you