Scan barcode
slowa_w_filizance's review
5.0
"Nie wszyscy pójdziemy do raju" to książka co do której, odkąd po raz pierwszy o niej usłyszałam, byłam zarazem pełna obaw i nadziei. Polska, saficka historia... To zdecydowanie coś, czego potrzebowałam, ale zarazem moje dotychczasowe doświadczenia z polską literaturą z reprezentacją lgbt były, cóż nienajlepsze - wahały się gdzieś od "no jest w miarę" do "absolutnie nie, spalić to".
A jednak, zdecydowałam się kupić tę książkę i, gdy tylko zaczęłam czytać, czułam, że to będzie historia mocna. Historia, która od pierwszych stron wzbudzała we mnie uczucia, których nie potrafiłam do końca nazwać. Historia pachnąca wspomnieniami, Polską, która już zdążyła się zmienić, przybrać innych kształtów, ale która pozostawiła po sobie wyraźne echo.
W "Nie wszyscy pójdziemy do raju" główna bohaterka opowiada nam o swoim życiu. Trochę skacze po wspomnieniach, pokazuje urywki, jedno wydarzenie przywodzi jej na myśl inne, w innym czasie i okolicznościach. Historia jest zarazem wyrazista, mocno zakorzeniona w czasie i miejscu akcji, a zarazem rozmyta - wielu bohaterów nie dostaje imion, jest po prostu "moja pierwsza dziewczyna" "najmłodsza" i "środkowy" (rodzeństwo bohaterki). Choć na początku dziwił mnie taki zabieg, ostatecznie mam wrażenie, że sprawił on, że, czytając książkę, czuje się, że mogłaby ona być o każdym. O każdej queerowej kobiecie, urodzonej w Polsce, która właśnie przestaje być PRL-em, ale nie wie za bardzo, czym chce teraz być. O kobiecie, która dorasta w wstydzie, która szuka po młodzieżowych czasopismach porad dotyczących pierwszego razu, ale widzi tylko te, dotyczące dziewczyny i chłopaka. Która jako dziecko jest zafascynowana kobietami w teledysku i czuje, że musi to ukryć przed światem.
Jest to niewątpliwie książka, w której seksualność bohaterki jest jedną z rzeczy najważniejszych. Narratorka w niezwykle bolesny i zarazem prawdziwy, chwytający za serce i wszystkie sposób wnętrzności, opowiada o kobietach w swoim życiu, o chłopakach, których próbowała lubić. O konfesjonałach, w których spowiadała się z seksu z dziewczyną, o wstydzie, który towarzyszył jej przez większość życia. To sprawia, że nie jest to książka łatwa, niektóre jej fragmenty bolą, bo są zbyt bliskie rzeczywistości, zbyt trafnie ją opisują. Ale na pewno warta przeczytania i może, jak mam nadzieję, zrozumienia bohaterki, zrozumienia, jak niesprawiedliwy jest świat, który każe młodej dziewczynie czuć się, jakby była "jedyną lesbijką w kraju, województwie, powiecie i gminie".
A jednak, zdecydowałam się kupić tę książkę i, gdy tylko zaczęłam czytać, czułam, że to będzie historia mocna. Historia, która od pierwszych stron wzbudzała we mnie uczucia, których nie potrafiłam do końca nazwać. Historia pachnąca wspomnieniami, Polską, która już zdążyła się zmienić, przybrać innych kształtów, ale która pozostawiła po sobie wyraźne echo.
W "Nie wszyscy pójdziemy do raju" główna bohaterka opowiada nam o swoim życiu. Trochę skacze po wspomnieniach, pokazuje urywki, jedno wydarzenie przywodzi jej na myśl inne, w innym czasie i okolicznościach. Historia jest zarazem wyrazista, mocno zakorzeniona w czasie i miejscu akcji, a zarazem rozmyta - wielu bohaterów nie dostaje imion, jest po prostu "moja pierwsza dziewczyna" "najmłodsza" i "środkowy" (rodzeństwo bohaterki). Choć na początku dziwił mnie taki zabieg, ostatecznie mam wrażenie, że sprawił on, że, czytając książkę, czuje się, że mogłaby ona być o każdym. O każdej queerowej kobiecie, urodzonej w Polsce, która właśnie przestaje być PRL-em, ale nie wie za bardzo, czym chce teraz być. O kobiecie, która dorasta w wstydzie, która szuka po młodzieżowych czasopismach porad dotyczących pierwszego razu, ale widzi tylko te, dotyczące dziewczyny i chłopaka. Która jako dziecko jest zafascynowana kobietami w teledysku i czuje, że musi to ukryć przed światem.
Jest to niewątpliwie książka, w której seksualność bohaterki jest jedną z rzeczy najważniejszych. Narratorka w niezwykle bolesny i zarazem prawdziwy, chwytający za serce i wszystkie sposób wnętrzności, opowiada o kobietach w swoim życiu, o chłopakach, których próbowała lubić. O konfesjonałach, w których spowiadała się z seksu z dziewczyną, o wstydzie, który towarzyszył jej przez większość życia. To sprawia, że nie jest to książka łatwa, niektóre jej fragmenty bolą, bo są zbyt bliskie rzeczywistości, zbyt trafnie ją opisują. Ale na pewno warta przeczytania i może, jak mam nadzieję, zrozumienia bohaterki, zrozumienia, jak niesprawiedliwy jest świat, który każe młodej dziewczynie czuć się, jakby była "jedyną lesbijką w kraju, województwie, powiecie i gminie".
leontyna's review
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
4.0
It was a really decent book. It felt very realistic because of setting it in a very specific time period and in that particular town. All the references to the pop culture felt like a nostalgic trip into the past minus the glorification of that time. And the main topic of shame and religion felt very relevant for Poland in the nineties.
Content Warnings
Moderate: Suicide, Homophobia, and Sexual content
noiniewiem's review
emotional
reflective
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
5.0
książka dla small town lgbt girlies
karo_stel's review
emotional
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? It's complicated
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
Autorka niesamowicie trafnie opisała przeżycia katolicko wychowanej lesbijki z ze wschodniej Polski (mówię to jako katolicko wychowana lesbijka ze wschodniej Polski). Bolało mnie serce gdy opisywała jaki wstyd czuła, kochając inne dziewczyny. Temat biedy też jest w tej historii poruszony z brutalną szczerością i bez wstydu.
Momentami trochę zbyt pompatyczna ale bardzo mi się podobała
Momentami trochę zbyt pompatyczna ale bardzo mi się podobała
zochaus's review
fast-paced
4.0
szybka lekka I MA ŁÓDŹ REFERENCE. jak następnym razem będę stać na przystanku Zachodnia manufaktura pomyślę o tej ksiazce
jowixx's review
4.0
Kanwa debiutu Olgi Górskiej pobrzmiewa znajomo. Jest wspomnienie dziewczyńskiego dorastania na uboczu, spętanego przez wstyd, genderowe konwenanse i kościół. I super, potrzebujemy obfitości kobiecych powieści formacyjnych.
Jeśli miałabym powiedzieć, dlaczego ta, a nie inna, powiedziałabym: lesbijskość, niebanalnie budowane pożądanie, przywracanie mitowi dzieciństwa ciężaru klasy, silne zakorzenienie w kolorycie epoki. A poza tym całkiem zręczna konstrukcja, fajny rytm powtórzeń i doobjaśnień, nieokiełznana sensualność.
Nie powiem, że to najlepsza książka o dziewczęcym dorastaniu, jaką zdarzyło mi się przeczytać, ale byłam w stanie zaufać narratorce, uwierzyć w jej świat i wziąć z niego coś dla siebie. Więc jest dobrze.
Jeśli miałabym powiedzieć, dlaczego ta, a nie inna, powiedziałabym: lesbijskość, niebanalnie budowane pożądanie, przywracanie mitowi dzieciństwa ciężaru klasy, silne zakorzenienie w kolorycie epoki. A poza tym całkiem zręczna konstrukcja, fajny rytm powtórzeń i doobjaśnień, nieokiełznana sensualność.
Nie powiem, że to najlepsza książka o dziewczęcym dorastaniu, jaką zdarzyło mi się przeczytać, ale byłam w stanie zaufać narratorce, uwierzyć w jej świat i wziąć z niego coś dla siebie. Więc jest dobrze.
swan's review
challenging
emotional
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
4.0