Scan barcode
wghams's review against another edition
4.0
Incredibly rambley and at times confusing, but too iconic to give anything less than four stars. "I am not a man, I am Dynamite!"
mirmar's review against another edition
3.0
Vermakelijk maar soms vermoeiend
Ik heb soms hardop moeten lachen tijdens het lezen, vooral tijdens de eerste paar hoofdstukken (Waarom ik zo wijs ben, Waarom ik zo knap ben, Waarom ik zulke goede boeken schrijf). Het feit dat je niet zeker weet of Nietzsche serieus is (en zich op het randje van waanzin bevindt) of dat hij dit ironisch heeft bedoeld, maakt het leuk om te lezen. Soms is hij door zijn arrogantie niet serieus te nemen.
Het boek geeft op een luchtige manier een overzicht van zijn werken, met de nodige citaties uit bijv. 'Also sprach Zarathustra' en 'Die fröhliche Wissenschaft'. Het is een leuke kennismaking met Nietzsche. Na het lezen van dit boek heb ik echter niet de behoefte om zijn werken te lezen.
Soms worden zijn afkeer van Duitsers en misogynistische opmerkingen een beetje repetitief. Ook is hij een groot fan van de term 'par excellence' en gebruikt deze term (naar mijn mening) veeel te vaak.
Concluderend, het is een vermakelijk maar soms vermoeiend boek.
Ik heb soms hardop moeten lachen tijdens het lezen, vooral tijdens de eerste paar hoofdstukken (Waarom ik zo wijs ben, Waarom ik zo knap ben, Waarom ik zulke goede boeken schrijf). Het feit dat je niet zeker weet of Nietzsche serieus is (en zich op het randje van waanzin bevindt) of dat hij dit ironisch heeft bedoeld, maakt het leuk om te lezen. Soms is hij door zijn arrogantie niet serieus te nemen.
Het boek geeft op een luchtige manier een overzicht van zijn werken, met de nodige citaties uit bijv. 'Also sprach Zarathustra' en 'Die fröhliche Wissenschaft'. Het is een leuke kennismaking met Nietzsche. Na het lezen van dit boek heb ik echter niet de behoefte om zijn werken te lezen.
Soms worden zijn afkeer van Duitsers en misogynistische opmerkingen een beetje repetitief. Ook is hij een groot fan van de term 'par excellence' en gebruikt deze term (naar mijn mening) veeel te vaak.
Concluderend, het is een vermakelijk maar soms vermoeiend boek.
ch_c__'s review against another edition
3.5
fue mi intro a nietzsche. pero como obra separada, está muy equis, solo se ve como que jaja loquito
mattinthebooks's review against another edition
3.0
doesn’t bring anything new to the table but there is no better summarizer of Nietzsche than Nietzsche
casparb's review against another edition
3.0
3.5 Nietzsche has a thing for titles - Human, All Too Human, Twilight of the Idols, The Birth of Tragedy, The Anti-Christ. Ecce Homo might be his cheekiest, and possibly my favourite in that regard. N is Pilate, Christ, and the Anti-Christ.
It's very unorthodox if we consider it as an autobiography, so perhaps we shouldn't. The meat of the text forms a kind of review or clarification of his own books - Ecce Homo as autobibliography?
There's a lot of variation in interest. Sometimes the details are so trivial that I wonder if Nietzsche is being purely satirical, even insulting: must we know precisely how much tea it is best for the bowels to consume at which time of day? But, as is his way, I think that tends to be made up for in the electric glimpses of something more. There is a very real glimpse of the question of Being as Heidegger would later develop it.
Ecce Homo is therefore something between a curiosity and a necessary revisionary exercise. Interesting but not the most satisfying of his books. I've been meaning to go back to the Genealogy of Morals in order to redeem myself from my initial reaction there.
It's very unorthodox if we consider it as an autobiography, so perhaps we shouldn't. The meat of the text forms a kind of review or clarification of his own books - Ecce Homo as autobibliography?
There's a lot of variation in interest. Sometimes the details are so trivial that I wonder if Nietzsche is being purely satirical, even insulting: must we know precisely how much tea it is best for the bowels to consume at which time of day? But, as is his way, I think that tends to be made up for in the electric glimpses of something more. There is a very real glimpse of the question of Being as Heidegger would later develop it.
Ecce Homo is therefore something between a curiosity and a necessary revisionary exercise. Interesting but not the most satisfying of his books. I've been meaning to go back to the Genealogy of Morals in order to redeem myself from my initial reaction there.