Take a photo of a barcode or cover
3.58 AVERAGE
3.58 AVERAGE
adventurous
funny
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Verschillende keren hardop gelachen, merci Dimitri!
Geweldig boek, vooral als je van wat donkere humor houdt. Heb er erg om moeten lachen.
Aan de andere kant is het ook wel diep triest dat je ervoor kiest om dementie te veinzen om onder je huidige leven uit te komen. Het is feitelijk een langzame zelfmoord.
De weg naar de diagnose is hilarisch, vooral omdat je sympathie krijgt (in zeer korte tijd) met de hoofdpersoon en meegaat in zijn aversie jegens zijn vrouw.
Ook wat hij doet met Kampcommandant Alzheimer is bijzonder lachwekkend. Om het boek te waarderen, moet je kunnen lachen om de triestheid der dingen. Ook deze roman heeft twee kanten, als je alleen maar de duistere zijde ziet, vind je het waarschijnlijk niet leuk.
Aan de andere kant is het ook wel diep triest dat je ervoor kiest om dementie te veinzen om onder je huidige leven uit te komen. Het is feitelijk een langzame zelfmoord.
De weg naar de diagnose is hilarisch, vooral omdat je sympathie krijgt (in zeer korte tijd) met de hoofdpersoon en meegaat in zijn aversie jegens zijn vrouw.
Ook wat hij doet met Kampcommandant Alzheimer is bijzonder lachwekkend. Om het boek te waarderen, moet je kunnen lachen om de triestheid der dingen. Ook deze roman heeft twee kanten, als je alleen maar de duistere zijde ziet, vind je het waarschijnlijk niet leuk.
Vele verhaallijnen die langs elkaar heen kronkelen, zich met elkaar verweven en weer uit elkaar groeien alvorens opnieuw samen te komen.
Als ik een samenvatting van dit boek zou moeten geven zou dat het zijn.
Het is Vlaams.
Het u en gij en het Frans irriteerde me mateloos, maar het weerhield me er niet van om verder te lezen.
Volledig in stijl van dit boek heeft deze recensie veel overgecompliceerde woorden. Want tja, dat is literatuur, niet waar?
Humor was aanwezig, zij het in kleine mate. Vooral de verwijzingen naar dingen die je nooit als belangrijk had ingeschat waren van grote waarde voor dit boek en maakte het de moeite van het lezen waard.
Ik kom tot de conclusie dat de hoofdpersoon niet zielig en best slim is, zoals ik eerst dacht, maar gewoon gestoord is. Absoluut, volledig gestoord.
Best een amusant boek als je dan toch iets moet lezen.
Als ik een samenvatting van dit boek zou moeten geven zou dat het zijn.
Het is Vlaams.
Het u en gij en het Frans irriteerde me mateloos, maar het weerhield me er niet van om verder te lezen.
Volledig in stijl van dit boek heeft deze recensie veel overgecompliceerde woorden. Want tja, dat is literatuur, niet waar?
Humor was aanwezig, zij het in kleine mate. Vooral de verwijzingen naar dingen die je nooit als belangrijk had ingeschat waren van grote waarde voor dit boek en maakte het de moeite van het lezen waard.
Ik kom tot de conclusie dat de hoofdpersoon niet zielig en best slim is, zoals ik eerst dacht, maar gewoon gestoord is. Absoluut, volledig gestoord.
Best een amusant boek als je dan toch iets moet lezen.
Gelezen in 4vwo, destijds nog erg lastig maar het is me erg bijgebleven.
Als je me vraagt welk boek je écht moét gelezen hebben, dan is de laatkomer mijn antwoord. Verhulst stelt nooit teleur en dit boek behoort voor mij zonder twijfel tot zijn beste werk! Topverhaal, taal om van te smullen, een overzichtelijk aantal bladzijdes, humor en tristesse hand in hand. Kortom, een heerlijk boek!
Een “kreng van een vrouw” en een slepende oude dag maken het leven voor Désiré niet al te prettig. Tijd om daar iets aan te doen, denkt hij. Hij ziet geen andere uitweg dan te veinzen dat hij lijdt aan dementie. Zijn vlucht brengt hem in het bejaardentehuis waar hij de bewoners en verzorgers observeert en vooral tracht zijn rol glansrijk neer te zetten. Wanneer deze vlucht hem ook leidt naar een oude liefde heeft zijn plan er een extra doel bij. Oude liefde blijkt inderdaad niet te roesten maar de tijd wist daarentegen vaak herinneringen uit…
Naast een uniek verhaal is het ook de schrijfstijl van Verhulst die me zo weet in te pakken. De heerlijke zinnen vol humor, ironie, sarcasme doen je luidop lachen. Tussen de hilarische regels door lees je ook de schrijnende realiteit van het ouder worden, van het leven in een bejaardentehuis waar te veel bewoners zijn en te weinig middelen. Een luide lachbui wordt zo gevolgd door stilte en diep gepeins over de toekomst en het doel van het leven
Een “kreng van een vrouw” en een slepende oude dag maken het leven voor Désiré niet al te prettig. Tijd om daar iets aan te doen, denkt hij. Hij ziet geen andere uitweg dan te veinzen dat hij lijdt aan dementie. Zijn vlucht brengt hem in het bejaardentehuis waar hij de bewoners en verzorgers observeert en vooral tracht zijn rol glansrijk neer te zetten. Wanneer deze vlucht hem ook leidt naar een oude liefde heeft zijn plan er een extra doel bij. Oude liefde blijkt inderdaad niet te roesten maar de tijd wist daarentegen vaak herinneringen uit…
Naast een uniek verhaal is het ook de schrijfstijl van Verhulst die me zo weet in te pakken. De heerlijke zinnen vol humor, ironie, sarcasme doen je luidop lachen. Tussen de hilarische regels door lees je ook de schrijnende realiteit van het ouder worden, van het leven in een bejaardentehuis waar te veel bewoners zijn en te weinig middelen. Een luide lachbui wordt zo gevolgd door stilte en diep gepeins over de toekomst en het doel van het leven
Een briljante insteek. Een man ontsnapt aan de sleur van zijn oude dag en zijn voorgekauwde levenspad, aan zijn alles controlerende vrouw door te doen alsof hij dement wordt.
Nooit overhaast verteld, maar ook nergens langer uitgerokken dan nodig. Getuigend van een zekere onverbiddelijkheid, maar toch humaan door en door.
Hoewel ik graag die onverbiddelijkheid verder had zien doortrekken in het einde van de roman, maar in principe eindigt het verhaal open -er wordt ons wel een scenario voorgesteld- en kan ik dus gerust voor mezelf besluiten dat het zich allemaal afspeelt zoals ik het de schrijver graag had zien neerpennen. Een verhaal is evenzeer van de lezer als van de schrijver, toch?
Nooit overhaast verteld, maar ook nergens langer uitgerokken dan nodig. Getuigend van een zekere onverbiddelijkheid, maar toch humaan door en door.
Hoewel ik graag die onverbiddelijkheid verder had zien doortrekken in het einde van de roman, maar in principe eindigt het verhaal open -er wordt ons wel een scenario voorgesteld- en kan ik dus gerust voor mezelf besluiten dat het zich allemaal afspeelt zoals ik het de schrijver graag had zien neerpennen. Een verhaal is evenzeer van de lezer als van de schrijver, toch?
dark
funny
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Niet Verhulsts beste boek ooit, vooral het einde vond ik wat rommelig en verwarrend. Maar toch, fijn voor tussendoor.