You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.28 AVERAGE
3.28 AVERAGE
I really wanted to like this and time I did, but the plot had some twists and turns that seemed convoluted and contrived. Interested in the 2012 phenomenon and the Mayan culture, I felt the author had did an interesting turn with the fictionalized cannabilism and prions angle. With that said I felt the characters could I been more developed and I did get lost in the plot at times.
more like 3 1/2 stars, and more apocalyptic than dystopian. Quite a fun read, very quick, and very reminiscent of Michael Crichton type stories. Some aspects are far-fetched, and it comes together at the end in a too convenient way. Still a fun read.
was not as good as i hoped, and a lot of it sounded fake
Het einde der tijd komt eraan. 21 december zal de ommekeer voor de wereld en de mensheid zijn.
Als antropologe Chel Manu een oude Mayatekst in handen krijgt, kan ze haar geluk niet op. Deze tekst is anders dan de reeds bekende Mayateksten. Maar na de gruwelijke dood van de man van wie ze de tekst heeft gekregen, beseft Manu dat het hier om iets speciaals gaat.
Verderop krijgt viroloog Gabriel Stanton te maken met een patiënt die symptomen van de Fatal familiale insomnie vertoont, maar deze plotseling blijkt opgelopen te hebben. Terwijl de ziekte erfelijk is. Als de man binnen een paar dagen overlijdt en meer mensen worden binnengebracht met dezelfde symptomen, begrijpt Stanton dat ze te maken hebben met een onbekend dodelijke virus die heel snel ontwikkeld en waartegen geen oplossing te vinden. is.
Terwijl Stanton met een team opzoek gaat naar een medicijn, is Manu bezig om de Mayatekst te vertalen. Samen beseffen Stanton en Manu dat wat er in het heden gebeurt in Los Angeles en mogelijk straks de gehele wereld en wat in de tekst staat beschreven, samenhangt. En dat de tekst wellicht het geheim tot het medicijn bevat. Ondertussen tikt de klok door...
======== Het boek krijgt 3 sterren van mij ========
Voor de duidelijkheid. Ik heb het boek in het Nederlands gelezen. Hierdoor is het beeld een stuk vertekend, omdat ook de invloed van de vertaler meespeelt. Niet alles wat in het Engels staat is te vertalen. Maar laat het geen invloed zijn op hoe het boek is. Want het gaat tenslotte om het verhaal.
Het boek kwam voor mijn gevoel lastig op gang. Het duurde even voordat het boek mij in zijn greep kreeg en dan nog was het makkelijk om een paar dagen niet in het boek te lezen.
De schrijfstijl is prettig en leesbaar. Alles is overzichtelijk en er staan geen fouten in, wat tegenwoordig wel vaker voorkomt. Vooral bij vertaalde boeken.
Wat mij wel tegenviel zijn de karakters. Deze bleven plat en hadden weinig echte inhoud, waardoor je met hen mee kan leven. Een boek hoeft geen 1000 bladzijden te hebben om karakters te beschrijven, maar een beetje meer diepte in de karakters geeft meer verbondenheid. Misschien dat de auteur de karakters terug laat komen in een volgend boek, maar het maakt juist dit boek minder. Meeleven met de hoofdrolspelers geeft een verhaal al een andere dimensie.
Daarnaast vond ik persoonlijk het boek minder spannend dan ik had gehoopt. Op één bepaalde scene na, blijft het verhaal kaal. Het onderwerp zelf in combinatie met het scenario het einde van de wereld, was een combi waarbij de spanning heel hoog had kunnen komen en waarbij het verhaal je mee had kunnen slepen. Thomason had zijn lezers op het puntje van hun stoelen kunnen brengen. Het verhaal is redelijk realistisch en met alles wat in het verleden met vreemde ziektes heeft gespeeld (denk aan het SARS-virus en BSE), zou dit boek heel ver hebben kunnen komen. Helaas is dat niet helemaal gelukt.
Overal moet ik zeggen dat Dustin Thomason een mooie poging heeft gewaagd en ik zou in de toekomst wel nog boeken van hem willen lezen om te kijken of hij vooruit is gegaan. Want als een deel van een duo schrijft hij al behoorlijk, maar nu alleen nog de laatste puntjes op de spreekwoordelijke i en er is weer een goede auteur opgestaan.
Als antropologe Chel Manu een oude Mayatekst in handen krijgt, kan ze haar geluk niet op. Deze tekst is anders dan de reeds bekende Mayateksten. Maar na de gruwelijke dood van de man van wie ze de tekst heeft gekregen, beseft Manu dat het hier om iets speciaals gaat.
Verderop krijgt viroloog Gabriel Stanton te maken met een patiënt die symptomen van de Fatal familiale insomnie vertoont, maar deze plotseling blijkt opgelopen te hebben. Terwijl de ziekte erfelijk is. Als de man binnen een paar dagen overlijdt en meer mensen worden binnengebracht met dezelfde symptomen, begrijpt Stanton dat ze te maken hebben met een onbekend dodelijke virus die heel snel ontwikkeld en waartegen geen oplossing te vinden. is.
Terwijl Stanton met een team opzoek gaat naar een medicijn, is Manu bezig om de Mayatekst te vertalen. Samen beseffen Stanton en Manu dat wat er in het heden gebeurt in Los Angeles en mogelijk straks de gehele wereld en wat in de tekst staat beschreven, samenhangt. En dat de tekst wellicht het geheim tot het medicijn bevat. Ondertussen tikt de klok door...
======== Het boek krijgt 3 sterren van mij ========
Voor de duidelijkheid. Ik heb het boek in het Nederlands gelezen. Hierdoor is het beeld een stuk vertekend, omdat ook de invloed van de vertaler meespeelt. Niet alles wat in het Engels staat is te vertalen. Maar laat het geen invloed zijn op hoe het boek is. Want het gaat tenslotte om het verhaal.
Het boek kwam voor mijn gevoel lastig op gang. Het duurde even voordat het boek mij in zijn greep kreeg en dan nog was het makkelijk om een paar dagen niet in het boek te lezen.
De schrijfstijl is prettig en leesbaar. Alles is overzichtelijk en er staan geen fouten in, wat tegenwoordig wel vaker voorkomt. Vooral bij vertaalde boeken.
Wat mij wel tegenviel zijn de karakters. Deze bleven plat en hadden weinig echte inhoud, waardoor je met hen mee kan leven. Een boek hoeft geen 1000 bladzijden te hebben om karakters te beschrijven, maar een beetje meer diepte in de karakters geeft meer verbondenheid. Misschien dat de auteur de karakters terug laat komen in een volgend boek, maar het maakt juist dit boek minder. Meeleven met de hoofdrolspelers geeft een verhaal al een andere dimensie.
Daarnaast vond ik persoonlijk het boek minder spannend dan ik had gehoopt. Op één bepaalde scene na, blijft het verhaal kaal. Het onderwerp zelf in combinatie met het scenario het einde van de wereld, was een combi waarbij de spanning heel hoog had kunnen komen en waarbij het verhaal je mee had kunnen slepen. Thomason had zijn lezers op het puntje van hun stoelen kunnen brengen. Het verhaal is redelijk realistisch en met alles wat in het verleden met vreemde ziektes heeft gespeeld (denk aan het SARS-virus en BSE), zou dit boek heel ver hebben kunnen komen. Helaas is dat niet helemaal gelukt.
Overal moet ik zeggen dat Dustin Thomason een mooie poging heeft gewaagd en ik zou in de toekomst wel nog boeken van hem willen lezen om te kijken of hij vooruit is gegaan. Want als een deel van een duo schrijft hij al behoorlijk, maar nu alleen nog de laatste puntjes op de spreekwoordelijke i en er is weer een goede auteur opgestaan.
I liked the connection made between medical (hard science research) and linguistic/anthropological (soft or human sciences research) ways of thinking. I also found the idea of each person getting an animal totel with which he/she completely identified at birth, an interesting one. It's like having your own personal role model from the day you are born. If it is the right one for you, and does not limit you, then it can be a good anti-dote to the conformism of modern society. Maybe.
Peace, ShiraDestinie
Universal Date: Tuesday, 7 November 12014 H.E. (Human/Holocene Era)
Peace, ShiraDestinie
Universal Date: Tuesday, 7 November 12014 H.E. (Human/Holocene Era)
I loved this book, great story, well written. I would like to read more books like this.
First of all, this was not a terrible book.
So why only 1 star? Lets just say that I had a really hard time with the ending. Here's the scenario (major spoiler alert, obviously):
The main male and female characters, a doctor and museum curator, respectively, have gone to the deep jungle of Guatemala to find the source of a nearly apocalyptic prion infection. Along the way she is attacked and contaminated. This greatly distresses him since, of course, he is madly in love with her at this point. They finally reach the ancient tomb where the infection originated. She is practically dead at this point. He makes a wild deductive leap/guess at an antidote for the infection, which of course is beech bark. He runs outside and conveniently finds several beech trees growing within a few steps of the tomb entrance. He grabs bark, twigs, and leaves and runs back in. He crushes up these various tree parts, dissolves them in a saline and enzyme solution (?!?) and injects them into her. But of course, this prion infection lives in the brain, so he has to see if this miracle remedy has penetrated the blood brain barrier. So then he quickly performs a spinal tap (double groan), prepares some blood smears and quickly examines them under a microscope revealing a total lack of beech molecules (?!?!?!?!). All of this, remember, in a ruined tomb in the deep jungle where this same doctor was afraid to even enter without a biohazard suit and helmet. Discouraged, the doctor begins to think about losing his new found love, and the torment of having to bury her and burn incense for her... And suddenly he has the solution! He has to burn beech tree parts and hold her eyes open over the smoke so that the antidote can enter her brain through her retinas! Of course! And then we cut to a year later, when the happy couple is tending to all the many orphans left behind by this terrible infection.
The medical professional in me died about 40 times during the ending of this book, which was what I was wishing upon all of the characters at that point.
So why only 1 star? Lets just say that I had a really hard time with the ending. Here's the scenario (major spoiler alert, obviously):
The main male and female characters, a doctor and museum curator, respectively, have gone to the deep jungle of Guatemala to find the source of a nearly apocalyptic prion infection. Along the way she is attacked and contaminated. This greatly distresses him since, of course, he is madly in love with her at this point. They finally reach the ancient tomb where the infection originated. She is practically dead at this point. He makes a wild deductive leap/guess at an antidote for the infection, which of course is beech bark. He runs outside and conveniently finds several beech trees growing within a few steps of the tomb entrance. He grabs bark, twigs, and leaves and runs back in. He crushes up these various tree parts, dissolves them in a saline and enzyme solution (?!?) and injects them into her. But of course, this prion infection lives in the brain, so he has to see if this miracle remedy has penetrated the blood brain barrier. So then he quickly performs a spinal tap (double groan), prepares some blood smears and quickly examines them under a microscope revealing a total lack of beech molecules (?!?!?!?!). All of this, remember, in a ruined tomb in the deep jungle where this same doctor was afraid to even enter without a biohazard suit and helmet. Discouraged, the doctor begins to think about losing his new found love, and the torment of having to bury her and burn incense for her... And suddenly he has the solution! He has to burn beech tree parts and hold her eyes open over the smoke so that the antidote can enter her brain through her retinas! Of course! And then we cut to a year later, when the happy couple is tending to all the many orphans left behind by this terrible infection.
The medical professional in me died about 40 times during the ending of this book, which was what I was wishing upon all of the characters at that point.
Almost a 5....During the last two weeks before the Mayan Long Count (and the end of the world, some say) a deadly, uncontrollable disease with no antidote is unleashed on Los Angeles. Dr. Gabriel Stanton, a brilliant researcher and Center for Disease Control authority on prion diseases and Chel Manu, a Mayan historian and linguist from the Getty, team up to try to find the origination of the disease in order to try to stop it AND cure it.
This book had all the potential to be brilliant, great plot idea about the prophecy regarding the end of the world on December 21st, 2012. However, I felt the book fell a bit flat on characters and suspense and didn't really excite me like I had hoped.
Please see my full review at http://www.bibliobeth.wordpress.com
Please see my full review at http://www.bibliobeth.wordpress.com
I loved this authors first book "The Rule of Four" so I was very excited to read his next book. This book didn't disappoint. It was an especially fun read since 12.21.2012 is approaching.