Take a photo of a barcode or cover
4.15 AVERAGE
4.15 AVERAGE
a splendid book about the mind and its’ limits and extents. it manages to mix factual elements with a fictitious plot where nietzsche and breuer would’ve met and mutually helped one another. also explored breuer and freud’s friendship and the early stages of what would become psychotherapy. definitely a must read for big fans of psychology.
challenging
informative
inspiring
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Got this book as a birthday present, would've never heard of it or bought it otherwise. And I'm so glad i did, because i enjoyed it a lot. I love medicine, psychology and philosophy, so this book was perfect for me.
challenging
dark
hopeful
inspiring
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
لوسالومه از دوستان نیچه به ملاقات دکتر یوزف بریور میره و ازش خواهش میکنه که درمان ناامیدی نیچه رو قبول کنه. دکتر بریور با اینکه پزشک بیماری
های جسمیه ولی این چالش رو قبول میکنه، با نیچه ملاقات میکنه و برای پی بردن به عللی که باعث بروز علائم بیماریش میشه نقشه ای میکشه تا بتونه نیچه رو به حرف بیاره اما خودش هم درگیر میشه و تبدیل به بیمار نیچه میشه و ...
این کتاب رو خیلی دوست داشتم. نکته های خوبی ازش یادگرفتم. مثل اون قسمتی که فرض کنیم زندگی ما تا ابد بی نهایت بار همینطور که هست قراره تکرار بشه و آیا ما راضی هستیم از این تکرار یا برامون عذاب آوره. باعث میشه بفهمی چقدر زندگیت اونجوری که خودت میخواستی بوده تا حالا و آیا دوست داری باز هم تکرار بشه یا نه؟!
یا صحبتهای بریور و نیچه درباره علاقه ی دیوانه وار بریور به برتا و نیچه به لوسالومه. اینکه ما خیلی وقتها آدمها رو اونجوری که هستند نمیشناسیم و دوست نداریم بلکه تو ذهن خودمون یه موجود جدیدی از اون آدم میسازیم و اون رو ستایش میکنیم. در واقع ما خواستار اون چیزی هستیم که تصور میکنیم اون آدم هست، نه خود اون شخص!
صحبتهای نیچه درباره بچه دار شدن و ازدواج، اینکه ازدواج وقتی سالم و مفیده که قبلش خودت یادگرفته باشی با تنهاییت چجوری زندگی کنی و از زندگی لذت ببری. نه اینکه برای فرار از تنهایی یا فراموش کردن رنج و دردها به آدم دیگه ای پناه ببری و خودت رو به اون وابسته کنی، یا بچه ای به دنیا بیاری تا حواست رو پرت کنه و به زندگیت معنا بده.
من قسمت سخن نویسنده ش رو هنوز نخوندم. ولی خب برداشت دیگه ای که از خوندن این داستان داشتم این بود که همه آدمها با کمبودهایی تو زندگی مواجه شدند و رنجهایی کشیدند. و قطعا تفکرات و باورها و دیدشون به زندگی، مرگ ، خدا و ارتباط های انسانی متاثر از این رنجها و کمبود ها بوده باشه. حتی فیلسوف هایی مثل نیچه هم تفکرات و فلسفه شون تحت تاثیر زندگی خاصی که داشتن، دوران کودکی و روابطشون با محیط و آدمهای دور وبرشون بوده. شاید با خوندن کتابهاشون شیفته طرز فکر و بی نیازی و قدرت اراده ای که دارند بشیم ولی واقعا نمیدونیم تو اعماق ذهن اون آدم به چی واقعا باور داره و به چیز واقعا نیاز داره. شاید سعی کرده نیاز و ضعف خودش رو پشت جملاتی که درباره قدرت اراده و بی نیازی و تحسین رنج و پیدا کردن حقیقت و ... هستند پنهان کرده باشه. همونطور که آخر این کتاب نیچه گریه میکرد و از اینکه بالاخره تونسته بود یه دوست برای خودش پیدا کنه خوشحال بود و از این ناراحت بود که به هیچ محفل و خانه ای تعلق نداره اما چیزهایی که توی کتابهاش مینوشت چیزی خلاف این ها بوده...
بهترین چیز اینه که با خودمون روراست باشیم. بفهمیم کمبودها و نیازهای خودمون رو، از ضعیف بودن خجالت نکشیم و با هرچیزی که هستیم راحت باشیم چون ما فقط انسانیم و فقط یک بار زندگی میکنیم...
با خوندن این کتاب فهمیدم نویسنده آدم باسواد و کاربلدیه و دلم میخواد بتونم کتاب های دیگه ش رو هم بخونم، هرچند رشته م روانشناسی نیست ولی فکر .میکنم خوندن کتابهاش میتونه به شناخت خودم و زندگیم کمک کنه
های جسمیه ولی این چالش رو قبول میکنه، با نیچه ملاقات میکنه و برای پی بردن به عللی که باعث بروز علائم بیماریش میشه نقشه ای میکشه تا بتونه نیچه رو به حرف بیاره اما خودش هم درگیر میشه و تبدیل به بیمار نیچه میشه و ...
این کتاب رو خیلی دوست داشتم. نکته های خوبی ازش یادگرفتم. مثل اون قسمتی که فرض کنیم زندگی ما تا ابد بی نهایت بار همینطور که هست قراره تکرار بشه و آیا ما راضی هستیم از این تکرار یا برامون عذاب آوره. باعث میشه بفهمی چقدر زندگیت اونجوری که خودت میخواستی بوده تا حالا و آیا دوست داری باز هم تکرار بشه یا نه؟!
یا صحبتهای بریور و نیچه درباره علاقه ی دیوانه وار بریور به برتا و نیچه به لوسالومه. اینکه ما خیلی وقتها آدمها رو اونجوری که هستند نمیشناسیم و دوست نداریم بلکه تو ذهن خودمون یه موجود جدیدی از اون آدم میسازیم و اون رو ستایش میکنیم. در واقع ما خواستار اون چیزی هستیم که تصور میکنیم اون آدم هست، نه خود اون شخص!
صحبتهای نیچه درباره بچه دار شدن و ازدواج، اینکه ازدواج وقتی سالم و مفیده که قبلش خودت یادگرفته باشی با تنهاییت چجوری زندگی کنی و از زندگی لذت ببری. نه اینکه برای فرار از تنهایی یا فراموش کردن رنج و دردها به آدم دیگه ای پناه ببری و خودت رو به اون وابسته کنی، یا بچه ای به دنیا بیاری تا حواست رو پرت کنه و به زندگیت معنا بده.
من قسمت سخن نویسنده ش رو هنوز نخوندم. ولی خب برداشت دیگه ای که از خوندن این داستان داشتم این بود که همه آدمها با کمبودهایی تو زندگی مواجه شدند و رنجهایی کشیدند. و قطعا تفکرات و باورها و دیدشون به زندگی، مرگ ، خدا و ارتباط های انسانی متاثر از این رنجها و کمبود ها بوده باشه. حتی فیلسوف هایی مثل نیچه هم تفکرات و فلسفه شون تحت تاثیر زندگی خاصی که داشتن، دوران کودکی و روابطشون با محیط و آدمهای دور وبرشون بوده. شاید با خوندن کتابهاشون شیفته طرز فکر و بی نیازی و قدرت اراده ای که دارند بشیم ولی واقعا نمیدونیم تو اعماق ذهن اون آدم به چی واقعا باور داره و به چیز واقعا نیاز داره. شاید سعی کرده نیاز و ضعف خودش رو پشت جملاتی که درباره قدرت اراده و بی نیازی و تحسین رنج و پیدا کردن حقیقت و ... هستند پنهان کرده باشه. همونطور که آخر این کتاب نیچه گریه میکرد و از اینکه بالاخره تونسته بود یه دوست برای خودش پیدا کنه خوشحال بود و از این ناراحت بود که به هیچ محفل و خانه ای تعلق نداره اما چیزهایی که توی کتابهاش مینوشت چیزی خلاف این ها بوده...
بهترین چیز اینه که با خودمون روراست باشیم. بفهمیم کمبودها و نیازهای خودمون رو، از ضعیف بودن خجالت نکشیم و با هرچیزی که هستیم راحت باشیم چون ما فقط انسانیم و فقط یک بار زندگی میکنیم...
با خوندن این کتاب فهمیدم نویسنده آدم باسواد و کاربلدیه و دلم میخواد بتونم کتاب های دیگه ش رو هم بخونم، هرچند رشته م روانشناسی نیست ولی فکر .میکنم خوندن کتابهاش میتونه به شناخت خودم و زندگیم کمک کنه
This book is brilliant! Written by a psychology professor in order to use it with his students as a teaching tale, he focuses on what could and might have happened in Vienna in the 1880’s, he merges Josef Breuer, Friedrich Nietzsche and Sigmund Freud, some accurate historical facts and lot of despair and philosophical questions and ends up with a masterpiece! Read this if you enjoy a good historical novel and aren’t scared of plunging yourself in the depths of your mind -I did have a lot of conversations with this book- and soul.
This is a beautiful work of literary fiction! Full of deep philosophical insights and absolutely amazing!
Although it's a fictional book, the things related in it could have happened. It's a great book!! It presents great dialogs and great ideas!