Take a photo of a barcode or cover
3.55 AVERAGE
3.55 AVERAGE
Προσοχή: Spoilers
Πίστευα ότι είχαν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που με γοήτευε η κουλτούρα των «καταραμένων ποιητών», των κλοσάρ, των αλκοολικών νεφελωμάτων. Τα έργα των Πόε, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ, Ντύλαν Τόμας και Μπουκόφσκι βρίσκονται αραδιασμένα σε κάποια άκρη της βιβλιοθήκης μου, καλυμμένα από επαγγελματικούς φακέλους και κάποια σκόνη. Κάτι όμως με τράβηξε και διάβασα τη νουβέλα «Ο θρύλος του αγίου πότη» του Γιόζεφ Ροτ. Παρά τον κάπως στομφώδη και υπερβολικά ρομαντικό πια για τα γούστα μου τίτλο, αγόρασα το βιβλίο και το διάβασα τελικά απνευστί.
Ο Αντρέας, ο βασικός ήρωας αυτού του αφηγήματος, είναι απαλλαγμένος τόσο από την αίγλη του αλκοολικού, όσο και από την ασχήμια του εθισμένου. Ένας κλοσάρ, κοιμάται κάτω από τις γέφυρες του Σηκουάνα και παίρνει τα πράγματα όπως έρχονται. Δε μεμψιμοιρεί για την κατάστασή του, δε λυπάται τον εαυτό του, ούτε είναι περήφανος γι αυτόν. Ζει στην τύχη χωρίς να τον πονάει η δυστυχία του αφού έχει πια αναισθητοποιηθεί από τον αλκοολισμό του. Μέχρι που του συμβαίνει το θαύμα: ένας άγνωστος άντρας του προσφέρει δανεικά διακόσια φράγκα και κάνει μαζί του μια συμφωνία τιμής. Ο Αντρέας υπόσχεται να επιστρέψει τα χρήματα στην εκκλησία της μικρής αγίας Τερέζας την επόμενη Κυριακή.
Χαρούμενος για το ποσό που έχει στην τσέπη του, ο Αντρέας πλένει το πρόσωπο και το λαιμό του στο ποτάμι και ξεκινά για το κοντινότερο καπηλειό. Εκεί τρώει ένα πλούσιο γεύμα και πίνει όσο μπορεί να πιει. Φεύγοντας δεν ξεχνάει ν’ αγοράσει και μια μπουκάλα για τη νύχτα. Την επόμενη μέρα, κι ενώ απολαμβάνει το πρωινό του ποτηράκι σ’ ένα παρισινό μπιστρό, το θαύμα επαναλαμβάνεται: ένας άλλος άγνωστος άντρας του προσφέρει μια ικανοποιητική αμοιβή για να τον βοηθήσει στη μετακόμιση του σπιτιού του. Έτσι κυλάνε οι μέρες κι ο Αντρέας μαζεύει όλο και περισσότερα χρήματα, πίνει το ίδιο πολύ, και το μόνο που τον απασχολεί είναι η αποπληρωμή του χρέους του. [...] Τις επόμενες εβδομάδες επαναλαμβάνεται ο ίδιος κύκλος ξανά και ξανά. [...] Ο Αντρέας αναγνώρισε το θαύμα πολλές φορές. Δεν κατάφερε όμως να δει ούτε μία φορά την ανατροπή του.
Ο Γιόζεφ Ροτ ονόμαζε αυτό το έργο «η διαθήκη μου», και πράγματι, ήταν το τελευταίο που έγραψε. Αν και ο ίδιος ο Ροτ ήταν αλκοολικός, εξάρτηση από την οποία πέθανε τελικά στο Παρίσι, αυτή η νουβέλα δεν είναι αυτοβιογραφική. Γραμμένη με μάλλον εύθυμη διάθεση παρά το μελαγχολικό της θέμα και με θαυμαστή απλότητα, αυτή η ιστορία διαβάζεται όντως ως «συμφιλίωση με το ίδιο το πεπρωμένο», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο οπισθόφυλλο της πολύ καλής ελληνικής έκδοσης.
[...]
Αποσπάσματα από μία παρουσίαση του βιβλίου που έκανα παλιότερα εδώ
https://www.kefalonitikanea.gr/2017/06/blog-post_96-18.html
Πίστευα ότι είχαν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που με γοήτευε η κουλτούρα των «καταραμένων ποιητών», των κλοσάρ, των αλκοολικών νεφελωμάτων. Τα έργα των Πόε, Μπωντλαίρ, Ρεμπώ, Ντύλαν Τόμας και Μπουκόφσκι βρίσκονται αραδιασμένα σε κάποια άκρη της βιβλιοθήκης μου, καλυμμένα από επαγγελματικούς φακέλους και κάποια σκόνη. Κάτι όμως με τράβηξε και διάβασα τη νουβέλα «Ο θρύλος του αγίου πότη» του Γιόζεφ Ροτ. Παρά τον κάπως στομφώδη και υπερβολικά ρομαντικό πια για τα γούστα μου τίτλο, αγόρασα το βιβλίο και το διάβασα τελικά απνευστί.
Ο Αντρέας, ο βασικός ήρωας αυτού του αφηγήματος, είναι απαλλαγμένος τόσο από την αίγλη του αλκοολικού, όσο και από την ασχήμια του εθισμένου. Ένας κλοσάρ, κοιμάται κάτω από τις γέφυρες του Σηκουάνα και παίρνει τα πράγματα όπως έρχονται. Δε μεμψιμοιρεί για την κατάστασή του, δε λυπάται τον εαυτό του, ούτε είναι περήφανος γι αυτόν. Ζει στην τύχη χωρίς να τον πονάει η δυστυχία του αφού έχει πια αναισθητοποιηθεί από τον αλκοολισμό του. Μέχρι που του συμβαίνει το θαύμα: ένας άγνωστος άντρας του προσφέρει δανεικά διακόσια φράγκα και κάνει μαζί του μια συμφωνία τιμής. Ο Αντρέας υπόσχεται να επιστρέψει τα χρήματα στην εκκλησία της μικρής αγίας Τερέζας την επόμενη Κυριακή.
Χαρούμενος για το ποσό που έχει στην τσέπη του, ο Αντρέας πλένει το πρόσωπο και το λαιμό του στο ποτάμι και ξεκινά για το κοντινότερο καπηλειό. Εκεί τρώει ένα πλούσιο γεύμα και πίνει όσο μπορεί να πιει. Φεύγοντας δεν ξεχνάει ν’ αγοράσει και μια μπουκάλα για τη νύχτα. Την επόμενη μέρα, κι ενώ απολαμβάνει το πρωινό του ποτηράκι σ’ ένα παρισινό μπιστρό, το θαύμα επαναλαμβάνεται: ένας άλλος άγνωστος άντρας του προσφέρει μια ικανοποιητική αμοιβή για να τον βοηθήσει στη μετακόμιση του σπιτιού του. Έτσι κυλάνε οι μέρες κι ο Αντρέας μαζεύει όλο και περισσότερα χρήματα, πίνει το ίδιο πολύ, και το μόνο που τον απασχολεί είναι η αποπληρωμή του χρέους του. [...] Τις επόμενες εβδομάδες επαναλαμβάνεται ο ίδιος κύκλος ξανά και ξανά. [...] Ο Αντρέας αναγνώρισε το θαύμα πολλές φορές. Δεν κατάφερε όμως να δει ούτε μία φορά την ανατροπή του.
Ο Γιόζεφ Ροτ ονόμαζε αυτό το έργο «η διαθήκη μου», και πράγματι, ήταν το τελευταίο που έγραψε. Αν και ο ίδιος ο Ροτ ήταν αλκοολικός, εξάρτηση από την οποία πέθανε τελικά στο Παρίσι, αυτή η νουβέλα δεν είναι αυτοβιογραφική. Γραμμένη με μάλλον εύθυμη διάθεση παρά το μελαγχολικό της θέμα και με θαυμαστή απλότητα, αυτή η ιστορία διαβάζεται όντως ως «συμφιλίωση με το ίδιο το πεπρωμένο», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο οπισθόφυλλο της πολύ καλής ελληνικής έκδοσης.
[...]
Αποσπάσματα από μία παρουσίαση του βιβλίου που έκανα παλιότερα εδώ
https://www.kefalonitikanea.gr/2017/06/blog-post_96-18.html
hopeful
inspiring
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Hamsun'un "Açlık"ını tersine çeviren, hayat standardımızdaki iyi yöndeki ufak değişimlere bile ne kadar kolay adapte olabildiğimizi vurgulayan ufak ama etkili bir novella.
dark
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
lighthearted
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
A very short, enjoyable, poetic novella which reads almost like a folktale.
This autobiographical novella reads like a 20th century fable. The protagonist, Andreas Karnak, is a Polish immigrant in Paris who has been through rough times and is now an alcoholic who lives on the streets. A stranger lends him two hundred francs, which he fails to return despite his best intentions. Andreas is a tragic and flawed yet dignified figure, who is a "saint" because he seems to live in the world without ever actually being part of it. His simplicity makes him appreciate "miracles" which more fortunate citizens simply miss.
Es una historia muy fuerte; una historia de alcoholismo con todo lo que ello implica.
Causa desesperación, tristeza, rabia... incomprensión y a veces esperanza.
Es una historia entrañable en cuanto a que su personaje cambia por momentos, pero eso es lo que hace la codependencia, hacernos creer que, sin esfuerzo, todo es un milagro que lo puede cambiar.
Es una historia terrible cuyo final no esperaba... no quisiera.
Causa desesperación, tristeza, rabia... incomprensión y a veces esperanza.
Es una historia entrañable en cuanto a que su personaje cambia por momentos, pero eso es lo que hace la codependencia, hacernos creer que, sin esfuerzo, todo es un milagro que lo puede cambiar.
Es una historia terrible cuyo final no esperaba... no quisiera.