Take a photo of a barcode or cover
12 reviews for:
Die Erfindung der Roten Armee Fraktion durch einen manisch-depressiven Teenager im Sommer 1969
Frank Witzel
3.01 AVERAGE
12 reviews for:
Die Erfindung der Roten Armee Fraktion durch einen manisch-depressiven Teenager im Sommer 1969
Frank Witzel
3.01 AVERAGE
Ik vond dit boek in een weggeefstapel in Amsterdam. Dit is 1 van de raarste en moeilijkste boeken die ik ooit heb gelezen maar het is absoluut de moeite waard. Bedankt anonieme gever! Het helpt wel om wat recensies en interviews met de schrijver op te zoeken voor wat context bij het lezen. Maar na die start (herinneringen aan het leven in de BDR, verschillende vertelvormen) is het toch je eigen reis door het boek.
Had het met 75% korter gekund? Leest het soms als verhoogd associatief denken waar geen touw aan vast te knopen is? Zeker. Toch doorlezen? Doen! Voor de prachtige stukken proza, de reflecties, de rijkdom aan ideeën. Als je stug volhoudt kom je daarbij ook nog eens de clou tegen die geen enkele recensent noemt (zie hoofdstuk 90). Ik vind het verhaal overigens wel echt chronologisch, wat me doet denken dat de recensenten niet lang genoeg hebben doorgelezen. Op een gegeven moment kom je namelijk bepaalde perspectieven opnieuw tegen (zoals in bijv Game of Thrones) en dan zie je dat er een aantal parallelle verhaallijnen zijn met intermezzo's.
De vertaling is ook prachtig. Ze zullen het helemaal niet makkelijk gehad hebben maar het is scherp en helder en heel eigen.
De grote rode lijn voor mij is het verlangen naar de tijd waarin je net bewust was maar nog niet verantwoordelijk, zo'n beetje groep 8 - tweede klas. Je dacht de wereld te begrijpen maar nu pas weet je hoe beperkt je begrip was. Witzel weet je helemaal terug te slepen naar dat denken. Een laagje dieper gaat het over trauma, herinneringen, identiteit, zelfreflectie. Zoeken naar het kantelpunt, wanneer zet die identiteit zich nou vast?
Eigenlijk is het een boek om over 10 jaar opnieuw te lezen (als ik wat van Derrida heb gelezen en als ik iets van de Beatles weet? Die referenties gingen me echt te boven). Maar daarvoor moet je tussen het geblaat vaak diep graven voor de wol.
Trouwens, is er iemand die de lijnen over de fabrikant snapt? Gewoon de evil vaderfiguur? Of zit er nog meer achter?
Had het met 75% korter gekund? Leest het soms als verhoogd associatief denken waar geen touw aan vast te knopen is? Zeker. Toch doorlezen? Doen! Voor de prachtige stukken proza, de reflecties, de rijkdom aan ideeën. Als je stug volhoudt kom je daarbij ook nog eens de clou tegen die geen enkele recensent noemt (zie hoofdstuk 90). Ik vind het verhaal overigens wel echt chronologisch, wat me doet denken dat de recensenten niet lang genoeg hebben doorgelezen. Op een gegeven moment kom je namelijk bepaalde perspectieven opnieuw tegen (zoals in bijv Game of Thrones) en dan zie je dat er een aantal parallelle verhaallijnen zijn met intermezzo's.
De vertaling is ook prachtig. Ze zullen het helemaal niet makkelijk gehad hebben maar het is scherp en helder en heel eigen.
De grote rode lijn voor mij is het verlangen naar de tijd waarin je net bewust was maar nog niet verantwoordelijk, zo'n beetje groep 8 - tweede klas. Je dacht de wereld te begrijpen maar nu pas weet je hoe beperkt je begrip was. Witzel weet je helemaal terug te slepen naar dat denken. Een laagje dieper gaat het over trauma, herinneringen, identiteit, zelfreflectie. Zoeken naar het kantelpunt, wanneer zet die identiteit zich nou vast?
Eigenlijk is het een boek om over 10 jaar opnieuw te lezen (als ik wat van Derrida heb gelezen en als ik iets van de Beatles weet? Die referenties gingen me echt te boven). Maar daarvoor moet je tussen het geblaat vaak diep graven voor de wol.
Trouwens, is er iemand die de lijnen over de fabrikant snapt? Gewoon de evil vaderfiguur? Of zit er nog meer achter?
