Take a photo of a barcode or cover
231 reviews for:
Flâneuse: Women Walk the City in Paris, New York, Tokyo, Venice and London
Lauren Elkin
3.54 AVERAGE
231 reviews for:
Flâneuse: Women Walk the City in Paris, New York, Tokyo, Venice and London
Lauren Elkin
3.54 AVERAGE
Whilst this is a good read, it wasn't what I expected - rather than focusing on women's walking practices in different cities, Elkin keeps returning to Paris in long passages about the French capital's history that often seem unrelated to the topic she sets out in her introduction. Other passages are heavily autobiographical - the chapter on Tokyo is an example, which though interesting lacks any detailed accounts of walking through the place, which is framed largely in terms of it not being Paris. There are great sections, but overall the book feels like a missed opportunity to re-engage with a range of women's experiences of walking in cities, both historical and contemporary.
informative
reflective
medium-paced
emotional
medium-paced
“We want to make choices and have some agency in getting lost and getting found.”
informative
inspiring
lighthearted
reflective
medium-paced
informative
slow-paced
This is not the book I thought it was going to be. It’s part actually about flaneuring, which I enjoyed, part a biography, which I didn’t enjoy, and part essays explaining the plot of films/books, which I didn’t enjoy. Also she’s a total snob and was very rude about Tokyo - and then when she decided she did like the city, she didn’t talk about it! Infuriating.
informative
reflective
slow-paced
I had such high expectations for this book. It's a wonderful concept, but unfortunately the author gets in her own way. Much of this is mundane literary analysis mixed with personal memoir, which didn't work at all. The racist way she wrote about Tokyo nearly made this a DNF.
adventurous
hopeful
informative
inspiring
reflective
relaxing
medium-paced
Flanöz bu yıl okuduğum ne güzel kitaplardan birisiydi. Yürümek ile edebiyatı bu kadar güzel birleştirmesini, bunu yaparken de kişisel hikayesini de okura anlatmasını çok sevdim. Kitabın her bir bölümü Lauren Elkin gibi yürüyen yazarlara, karakterlere ve şehrin tarihine, protestonun gücüne adanmış gibi.
Londra’da Virginia Woolf ve Bloomsbury ekibine, New York’ta Joan Didion'a, Venedik’te Calle ile Paris’te Jean Rhys, George Sand ve Agnes Varda’nın adımlarına, sohbetlerine ve mücadelelerine Lauren Elkin’in adımlarıyla eşlik ediyorsunuz. Şehirlerin tarihleri ile, ilişkiler ve kadın hikayeleri birbirini tamamlıyor. Zaman zaman şehri daha kişiselleştiriyor, Venedik'te kaldığı sürece ve burada yarattığı karakterine dair yazıyor. Yeri geliyor bir sevgilinin peşinden gidilen, karmaşası ve engelleriyle sokaklarında yürüyemediği, uyum sağlayamayıp kaybolduğu Tokyo’da sıkışmışlığını anlatıyor. Kitap yürümek, edebiyat, isyanlar, protestolar, tarih ve siyaset gibi geçmişle günümüz arasında pek çok temanın arasında dolanıyor. Fransız kaldırım taşları ve isyanlarından bir anda "occupy" hereketine geçiyorsunuz ancak bu geçişler sizi okumaktan koparmıyor. Ben bu kitapla birlikte kitaplıktan çokça kitap indirip, yollarım açıldığında gidilecek çokça rota planı yaptım. Geçmişte yürüdüğüm yollarda ya da yaşadığım şehirlerde yürüyüşün karşıma çıkardıklarını hatırladım. Hem konu olarak çok özgün hem de içerik olarak çok zengin ve okuması çok keyifli. Size düşünecek, izleyecek ve okuyacak çok şey veriyor. Kamusal alanda - hem kadınlar hem de toplumsal olarak- özgürlüğün savaşını, edebiyatı ve kadınları bir araya getirmesi açısından çok önemli bir kitap. Yollarda, hiç bilmediğiniz ara sokaklarda kaybolmayı seviyorsanız mutlaka okuyun.
Londra’da Virginia Woolf ve Bloomsbury ekibine, New York’ta Joan Didion'a, Venedik’te Calle ile Paris’te Jean Rhys, George Sand ve Agnes Varda’nın adımlarına, sohbetlerine ve mücadelelerine Lauren Elkin’in adımlarıyla eşlik ediyorsunuz. Şehirlerin tarihleri ile, ilişkiler ve kadın hikayeleri birbirini tamamlıyor. Zaman zaman şehri daha kişiselleştiriyor, Venedik'te kaldığı sürece ve burada yarattığı karakterine dair yazıyor. Yeri geliyor bir sevgilinin peşinden gidilen, karmaşası ve engelleriyle sokaklarında yürüyemediği, uyum sağlayamayıp kaybolduğu Tokyo’da sıkışmışlığını anlatıyor. Kitap yürümek, edebiyat, isyanlar, protestolar, tarih ve siyaset gibi geçmişle günümüz arasında pek çok temanın arasında dolanıyor. Fransız kaldırım taşları ve isyanlarından bir anda "occupy" hereketine geçiyorsunuz ancak bu geçişler sizi okumaktan koparmıyor. Ben bu kitapla birlikte kitaplıktan çokça kitap indirip, yollarım açıldığında gidilecek çokça rota planı yaptım. Geçmişte yürüdüğüm yollarda ya da yaşadığım şehirlerde yürüyüşün karşıma çıkardıklarını hatırladım. Hem konu olarak çok özgün hem de içerik olarak çok zengin ve okuması çok keyifli. Size düşünecek, izleyecek ve okuyacak çok şey veriyor. Kamusal alanda - hem kadınlar hem de toplumsal olarak- özgürlüğün savaşını, edebiyatı ve kadınları bir araya getirmesi açısından çok önemli bir kitap. Yollarda, hiç bilmediğiniz ara sokaklarda kaybolmayı seviyorsanız mutlaka okuyun.
What was Elkin getting at? I wasn’t always sure. But I loved the topic and the vibes. In my quest to read as many books about walking as I could find, I came across this. It read like a memoir with a lot of literary analysis, similar to a later Alison Bechdel work.
I’ve always been fascinated by the concept of the flâneur, which I learned about in an anthropology class. Making it feminine improves it immensely. I almost want to write my own version of this book, filled with the flâneuses of my literary canon—I am thinking particularly of Lila from Sarah Schulman’s Girls, Visions and Everything.
I’ve always been fascinated by the concept of the flâneur, which I learned about in an anthropology class. Making it feminine improves it immensely. I almost want to write my own version of this book, filled with the flâneuses of my literary canon—I am thinking particularly of Lila from Sarah Schulman’s Girls, Visions and Everything.
Loved the beginning of this, especially Elkin's analysis of how she came to the term "flâneuse" and the radical, beautiful act of women walking the city. As soon as she traveled to Tokyo, though, all bets were off. Her virulent hatred of the city overshadows the whole point of the book for the majority of the chapter. I understand feeling trapped in the discomfort of feeling out-of-place, but she makes almost no effort to mitigate these feelings until the very end, when she briefly realizes that she actually COULD partake in her favorite activity if only she stopped hoping for it to be exactly like the Western cities she already felt at home in.
Elkin then goes on to draw extensive connections between the city and characters in obscure films and books, which is when she really lost me. In a book meant to disseminate the experiences of (exclusively cis) women traversing public space, she made very little effort to make it accessible. The idea for the book was great; I just think Elkin was the wrong person to write it.
Elkin then goes on to draw extensive connections between the city and characters in obscure films and books, which is when she really lost me. In a book meant to disseminate the experiences of (exclusively cis) women traversing public space, she made very little effort to make it accessible. The idea for the book was great; I just think Elkin was the wrong person to write it.