Scan barcode
klparmley's review against another edition
2.0
It is a well written description of this man and the relationships he has with people and the world. I think he has Asperger's syndrome, as did his father and maternal grandfather. Probably his sister does, too.
It doesn't seem to have any point other than say "This is an interesting person I know.", though.
I don't regret reading it, but was a little disappointed to find that it really didn't seem to go anywhere. In the end, he is a little world-weary, but still seems to be incapable of dealing with people in any way tht makes him happy.
It doesn't seem to have any point other than say "This is an interesting person I know.", though.
I don't regret reading it, but was a little disappointed to find that it really didn't seem to go anywhere. In the end, he is a little world-weary, but still seems to be incapable of dealing with people in any way tht makes him happy.
knightthyme's review against another edition
adventurous
informative
inspiring
reflective
fast-paced
4.0
dajoyofit's review against another edition
5.0
I truly enjoyed this book. The narration and the writing were superb. From the first few sentences I was completely captivated by this story. There is an easiness and rhythm to the storytelling that is magical. What I particularly liked about this biography was how easily it would have been to romanticize Eustace Conway, yet EG didn't do this. She wrote about this man with a dignified honesty: a man with grand noble ideals who at the end of the day is just a man; flawed and haunted.
EG’s biography of Eustace Conway was a fascinating study in the complexity of the human spirit; of one man’s search for peace. Whether it was meant to or not, it stirred questions for me about what makes a great man; a great person. About the dogged singular pursuit of one's convictions.
Many times, listening to Eustace Conway's story, images of Amelia Earheart, Charles Lindbergh, Sir Edmund Hillary, Tenzing Norgay, and other equally ambitious men and women were conjured in my mind. There was a spirit I felt in listening to Eustace Conway’s story that I am certain was shared by persons like Amelia Earheart and other pioneers. That intangible “thing” that drove them to push further and further.
EG’s biography of Eustace Conway was a fascinating study in the complexity of the human spirit; of one man’s search for peace. Whether it was meant to or not, it stirred questions for me about what makes a great man; a great person. About the dogged singular pursuit of one's convictions.
Many times, listening to Eustace Conway's story, images of Amelia Earheart, Charles Lindbergh, Sir Edmund Hillary, Tenzing Norgay, and other equally ambitious men and women were conjured in my mind. There was a spirit I felt in listening to Eustace Conway’s story that I am certain was shared by persons like Amelia Earheart and other pioneers. That intangible “thing” that drove them to push further and further.
abbeyhar103's review against another edition
3.0
More like 3.5 stars...this was an interesting read, but it could easily have been 100-150 pages. There was a lot of repetition, which made her point about eustace conway much less concise.
laila4343's review against another edition
5.0
Fascinating biography of a complicated, maddening, admirable man, a man convinced he was going to change the world and help start a revolution of self-reliance and harmony with nature. With each book I read by Gilbert I am more and more impressed with her range. She gets at the heart of an inscrutable man, portrays him both sympathetically and honestly. Highly recommended.
karenleigh's review against another edition
3.0
I would have liked it better if Elizabeth Gilbert had kept herself out of the story.
robinsmoedt's review against another edition
2.0
Recensie De laatste man Elizabeth Gilbert
Eustace Conway is in de ogen van Elizabeth Gilbert de laatste echte Amerikaanse man. Als zeventienjarige jongen verlaat Conway zijn ouderlijk huis, weg van de continue minachting van zijn vader. Hij verruilt huiselijk comfort voor een tipi in de Appalachen, waar hij zelfvoorzienend probeert te leven. Naarmate hij ouder wordt, jaagt hij grotere dromen na: hij vaart de Mississippi af in een zelfgemaakte kano, loopt de Appalachian Trail en doorkruist Amerika te paard.
Twintig jaar later woont Conway nog steeds in de bergen, waar hij lesgeeft in overlevingstechnieken aan mensen die dichter bij de natuur willen komen. Gaandeweg komt hij erachter dat ook hij zijn dromen zal moeten aanpassen aan de ontnuchterende realiteit van het moderne leven.
Eustace Robinson Conway IV
In 2002 kwam het boek The last American Man van Elizabeth Gilbert uit. Nu, 20 jaar later is het boek dan ook naar het Nederlands vertaald. Dat gebeurt natuurlijk niet zomaar. In het boek De laatste man wordt een man geportretteerd, namelijk Eustace Robinson Conway IV. De eigenaar van Turtle Island Preserve in North Carolina, natuurwetenschapper en bekend van de show Mountain Men. Dat er over deze man heel wat te schrijven valt, valt niet tegen te spreken. Gilbert is dan ook in staat een roman te schrijven over het leven van Conway.
Gilbert begint bij het begin, namelijk de jeugd van Conway. Deze verliep niet altijd vlekkeloos. Wanneer hij zeventien jaar is verlaat hij zijn familie en trekt hij de natuur in om zelfvoorzienend in zijn eigen gemaakte Tipi te leven. Er wordt beschreven hoe hij in zijn jeugd zijn dagboek bijhield waarin continu deze wens naar voren komt. Wanneer het eindelijk zover is kan je als lezer alleen maar bewonderen hoe Conway het klaarspeelt. Hoe hij van ‘niets’ alles kan maken wat hij nodig heeft om te leven. Hiervoor jaagt hij.
Naast grond en gewassen gebruikt hij voor eten en voor kleding voornamelijk dieren. Iets wat uitvoerig wordt beschreven. Voor sommige lezers wellicht iets te veel van het goede. Vooral wanneer je zelf voor een vegetarische levensstijl hebt gekozen, om wellicht dezelfde redenen als dat Conway de natuur in trok. Het is dan ook interessant om zijn ideeën over de natuur mee te nemen in die van jou als lezer.
Voor hem ligt een grenzeloos continent en hij gaat erop af alsof de tijd drong en hij vreesde geen ruimte voor zijn activiteiten te vinden. – Alexis de Tocqueville in ‘de laatste man’.
Idealisme vs. realisme
Gilbert beschrijft veel van Conway’s buitenavonturen. Zoals de wandeltocht van 2.000 mijl over het Apalachian-pad. Tijdens deze tocht overleefde Conway door te leven van wat hij onderweg jaagde en verzamelde. Ook beschrijft Gilbert hoe hij een wereldrecord zet door te paard in 103 dagen Amerika te doorkruizen. Naast deze avonturen kan Conway zijn verblijf bij de Maya’s niet ontbreken, waar hij de religie bestudeerde en zijn weefgetouwkunsten bevorderde.
Naast de inspirerende levensstijl van Conway en zijn mooie uitspraken, is het gedurende het verhaal soms lastig om je verbonden te voelen met Conway als personage, als man. Iets wat later in de recensie nog wordt toegelicht. Hierdoor voelt het soms alsof je een rapport leest over een inspirerende man, een vrij feitelijke biografie, maar geen roman. Dit zorgt ervoor dat je als lezer wellicht iets langer nodig hebt om je in het verhaal te nestelen. Echter vertelt Gilbert het verhaal niet als een sprookje. Het leven van Conway is namelijk geen sprookje. Zelfs de man die zijn leven volledig aanpast aan zijn ideaal, loopt in het dagelijkse leven aan tegen de strijdt tussen idealisme en realisme. Deze strijd heeft Gilbert mooi op papier weten te krijgen.
Mannelijkheid, wanneer ben je een ‘echte’ man?
Zoals eerder beschreven is het als lezer lastig om je te binden met Conway als man. Conway heeft een traditioneel idee over rolpatronen. Dit omschrijft Gilbert in verschillende passages waarin er spraken is van een vrouw in het leven van Conway. De vrouwen van Conway stuiten allemaal op hetzelfde traditionele idealisme. Zo is een vrouw vertrokken door de wens van Conway om dertien kinderen op de wereld te zetten. Een andere vrouw werd moe van zijn perfectionisme en eisen. Ondanks dat relaties gedurende het leven van Conway vaak stuklopen, heeft Conway een charme over zich waar zowel jong als oud voor valt. Of het nou gaat om 5-jarige, ongeïnteresseerde tieners of drugsdealers, Conway haalt met zijn aantrekkingskracht de nieuwsgierige luisteraar bij iedereen naar boven.
Gilbert laat in vele passages de vraag: ‘Wat maakt je een echte man?’ doorschemeren. Een vraag die dit boek niet direct beantwoord, maar wel verbreedt. Gilbert, ook wel bekend van de bestseller Eat Pray Love, wat door vele lezers als een feministische roman is omschreven, laat met dit boek dan ook haar veelzijdigheid zien. Waar Gilbert duidelijk gecharmeerd is van Conway zijn haar lezers het hierin niet altijd met hem eens. Ondanks dat het boek vol inspirerende quotes staat van Conway, die in ieders ogen anders opgevat worden, worden ook de kritiekpunten over Conway als ‘echte man’, meegenomen in het boek.
Hoe je het ook wendt of keert, het is een bijzonder boek waarbij je als lezer je kan laten informeren, onderdompelen, charmeren (of juist niet) door een interessante man. En als je het boek uit hebt… is het zeker de moeite waard om eens de discussies te lezen die in de recensiesectoren plaatsvinden.
Elizabeth Gilbert
Geboren in 1969 breekt Gilbert internationaal door met het autobiografische Eten, bidden en beminnen, waarvan in Nederland inmiddels meer dan een half miljoen exemplaren zijn verkocht. Sinds haar debuut Pelgrims schreef ze diverse romans en non-fictieboeken, waaronder Stad van meisjes en Big Magic, over creativiteit in ons leven. Met De laatste man laat Gilbert haar veelzijdigheid zien als journalist en schrijfster.
Eustace Conway is in de ogen van Elizabeth Gilbert de laatste echte Amerikaanse man. Als zeventienjarige jongen verlaat Conway zijn ouderlijk huis, weg van de continue minachting van zijn vader. Hij verruilt huiselijk comfort voor een tipi in de Appalachen, waar hij zelfvoorzienend probeert te leven. Naarmate hij ouder wordt, jaagt hij grotere dromen na: hij vaart de Mississippi af in een zelfgemaakte kano, loopt de Appalachian Trail en doorkruist Amerika te paard.
Twintig jaar later woont Conway nog steeds in de bergen, waar hij lesgeeft in overlevingstechnieken aan mensen die dichter bij de natuur willen komen. Gaandeweg komt hij erachter dat ook hij zijn dromen zal moeten aanpassen aan de ontnuchterende realiteit van het moderne leven.
Eustace Robinson Conway IV
In 2002 kwam het boek The last American Man van Elizabeth Gilbert uit. Nu, 20 jaar later is het boek dan ook naar het Nederlands vertaald. Dat gebeurt natuurlijk niet zomaar. In het boek De laatste man wordt een man geportretteerd, namelijk Eustace Robinson Conway IV. De eigenaar van Turtle Island Preserve in North Carolina, natuurwetenschapper en bekend van de show Mountain Men. Dat er over deze man heel wat te schrijven valt, valt niet tegen te spreken. Gilbert is dan ook in staat een roman te schrijven over het leven van Conway.
Gilbert begint bij het begin, namelijk de jeugd van Conway. Deze verliep niet altijd vlekkeloos. Wanneer hij zeventien jaar is verlaat hij zijn familie en trekt hij de natuur in om zelfvoorzienend in zijn eigen gemaakte Tipi te leven. Er wordt beschreven hoe hij in zijn jeugd zijn dagboek bijhield waarin continu deze wens naar voren komt. Wanneer het eindelijk zover is kan je als lezer alleen maar bewonderen hoe Conway het klaarspeelt. Hoe hij van ‘niets’ alles kan maken wat hij nodig heeft om te leven. Hiervoor jaagt hij.
Naast grond en gewassen gebruikt hij voor eten en voor kleding voornamelijk dieren. Iets wat uitvoerig wordt beschreven. Voor sommige lezers wellicht iets te veel van het goede. Vooral wanneer je zelf voor een vegetarische levensstijl hebt gekozen, om wellicht dezelfde redenen als dat Conway de natuur in trok. Het is dan ook interessant om zijn ideeën over de natuur mee te nemen in die van jou als lezer.
Voor hem ligt een grenzeloos continent en hij gaat erop af alsof de tijd drong en hij vreesde geen ruimte voor zijn activiteiten te vinden. – Alexis de Tocqueville in ‘de laatste man’.
Idealisme vs. realisme
Gilbert beschrijft veel van Conway’s buitenavonturen. Zoals de wandeltocht van 2.000 mijl over het Apalachian-pad. Tijdens deze tocht overleefde Conway door te leven van wat hij onderweg jaagde en verzamelde. Ook beschrijft Gilbert hoe hij een wereldrecord zet door te paard in 103 dagen Amerika te doorkruizen. Naast deze avonturen kan Conway zijn verblijf bij de Maya’s niet ontbreken, waar hij de religie bestudeerde en zijn weefgetouwkunsten bevorderde.
Naast de inspirerende levensstijl van Conway en zijn mooie uitspraken, is het gedurende het verhaal soms lastig om je verbonden te voelen met Conway als personage, als man. Iets wat later in de recensie nog wordt toegelicht. Hierdoor voelt het soms alsof je een rapport leest over een inspirerende man, een vrij feitelijke biografie, maar geen roman. Dit zorgt ervoor dat je als lezer wellicht iets langer nodig hebt om je in het verhaal te nestelen. Echter vertelt Gilbert het verhaal niet als een sprookje. Het leven van Conway is namelijk geen sprookje. Zelfs de man die zijn leven volledig aanpast aan zijn ideaal, loopt in het dagelijkse leven aan tegen de strijdt tussen idealisme en realisme. Deze strijd heeft Gilbert mooi op papier weten te krijgen.
Mannelijkheid, wanneer ben je een ‘echte’ man?
Zoals eerder beschreven is het als lezer lastig om je te binden met Conway als man. Conway heeft een traditioneel idee over rolpatronen. Dit omschrijft Gilbert in verschillende passages waarin er spraken is van een vrouw in het leven van Conway. De vrouwen van Conway stuiten allemaal op hetzelfde traditionele idealisme. Zo is een vrouw vertrokken door de wens van Conway om dertien kinderen op de wereld te zetten. Een andere vrouw werd moe van zijn perfectionisme en eisen. Ondanks dat relaties gedurende het leven van Conway vaak stuklopen, heeft Conway een charme over zich waar zowel jong als oud voor valt. Of het nou gaat om 5-jarige, ongeïnteresseerde tieners of drugsdealers, Conway haalt met zijn aantrekkingskracht de nieuwsgierige luisteraar bij iedereen naar boven.
Gilbert laat in vele passages de vraag: ‘Wat maakt je een echte man?’ doorschemeren. Een vraag die dit boek niet direct beantwoord, maar wel verbreedt. Gilbert, ook wel bekend van de bestseller Eat Pray Love, wat door vele lezers als een feministische roman is omschreven, laat met dit boek dan ook haar veelzijdigheid zien. Waar Gilbert duidelijk gecharmeerd is van Conway zijn haar lezers het hierin niet altijd met hem eens. Ondanks dat het boek vol inspirerende quotes staat van Conway, die in ieders ogen anders opgevat worden, worden ook de kritiekpunten over Conway als ‘echte man’, meegenomen in het boek.
Hoe je het ook wendt of keert, het is een bijzonder boek waarbij je als lezer je kan laten informeren, onderdompelen, charmeren (of juist niet) door een interessante man. En als je het boek uit hebt… is het zeker de moeite waard om eens de discussies te lezen die in de recensiesectoren plaatsvinden.
Elizabeth Gilbert
Geboren in 1969 breekt Gilbert internationaal door met het autobiografische Eten, bidden en beminnen, waarvan in Nederland inmiddels meer dan een half miljoen exemplaren zijn verkocht. Sinds haar debuut Pelgrims schreef ze diverse romans en non-fictieboeken, waaronder Stad van meisjes en Big Magic, over creativiteit in ons leven. Met De laatste man laat Gilbert haar veelzijdigheid zien als journalist en schrijfster.