Take a photo of a barcode or cover
3.55 AVERAGE
3.55 AVERAGE
Heel mooi, origineel en knap boek. Over twee mensen die elkaar vreselijk dwarszitten in hun leven en dat van zichzelf veel beter kunnen begrijpen dan van de ander. Uiteindelijk gaat het voortdurend over empathie en het gebrek eraan door het gebrek aan zicht dat voortkomt uit slachtofferschap. Alle personages zijn zowel nobel als egocentrisch en zowel goedhartig als beperkt. Er zit heel veel verhaal in dit boek en het is daarmee meeslepend en romantisch. Dat zorgt voor een prikkelende en blijvende nieuwsgierigheid en daarmee is het een echte paginaomslaander.
adventurous
funny
informative
lighthearted
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
A tragicomedy of errors set against the backdrop of personal, local, and national tragedy. Two very different men bounce against each other while making their own decisions on when to be selfish and when to be giving and showing that they share the fundamental flaw of being human while also benefiting and suffering from the humanity of others.
Dit begint echt als een Wes Anderson-film. Net zo pittoresk en kneuzig. I love it.
Goed, maar wel erg kaal geschreven, wat vooral in de dialogen wel heel erg wordt, die zijn op het platte af: beter geschikt voor een film, waar ze met goed spel kunnen worden opgefleurd, dan voor een roman, waar ook de dialoog toch het verhaal moet dragen. Doordat het zo kaal is beschreven, prikt het metaforische/allegorische staketsel vaak wel erg door het decor heen: de kabelbaan (sorry: kabelspoorweg) en de wederzijdse chantage van de uiteindelijke vrienden die op verschillende manieren de historische situaties in Joegoslavië weerspiegelt – en als je er langer over nadenkt waarschijnlijk ook iets veel algemeners: ik twijfel er niet an dat Driessen goed over zijn metaforen heeft nagedacht. Maar door de soberheid, soms zelfs vlakheid van zijn proza blijven de personages zo op afstand dat ik niet weet of de verrassingen in het verhaal nog wel effectief zijn.
Ik twijfel een beetje. Misschien is het juist zo’n verhaal dat met de jaren (bijv. na herlezing) beter wordt.
Ik twijfel een beetje. Misschien is het juist zo’n verhaal dat met de jaren (bijv. na herlezing) beter wordt.
very engaging plot that moves quickly thru the late 80s balkans as two men end up blackmailing each other but do not realize it.
informative
lighthearted
mysterious
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
"De pelikaan" is een tragikomisch verhaal over vriendschap en verraad tegen de achtergrond van de opborrelende burgeroorlog in Joegoslavië eind jaren '80.
Het verhaal speelt zich af in een slaperig stadje aan de Adriatische kust, een "muurbloempje van de Europese geschiedenis". Driessen vat de sfeer in het stadje treffend samen: "Zolang er niets gebeurde, gebeurde er tenmiste niets slechts". Woorden met onheilspellende onderlaag, zo leert de lezer later.
Het verhaal draait rond twee mannen, de boomlange postpode Andrej Rubinic en Josip Tudjman, veteraan uit de Tweede Wereldoorlog en beheerder van de lokale kabelspoorbaan. Josip is ongelukkig getrouwd, heeft een zoontje verloren en zijn dochter heeft een mentale handicap.
Wanneer postbode Andrej ontdekt dat Josip zijn vrouw bedriegt, beslist hij om de man anoniem te gaan chanteren. Josip van zijn kant ontdekt dat Andrej brieven open stoomt en geld achterhoudt en beslist op zijn beurt om Andrej geld af te persen. Op die manier houden beide mannen elkaar in een soort wurggreep zonder het van elkaar te weten.
Bovendien raken beide mannen gaandeweg bevriend en ontstaat er een vreemde cocktail van chantage, vriendschap, verraad en zelfopoffering. Driessen laat de sympathie voor de twee hoofdpersonages voortdurend heen en weer kantelen. Zonder duidelijke reden lijkt de mens de ene dag in staat het beste te doen en de andere dag het slechtste.
Hoe luchtig en grappig Driessen bepaalde situaties ook schetst, toch ademt deze 'comedy of errors' ook een voortdurende tristesse uit. En niemand vertolkt die tristesse in de roman beter dan de hond Laika. Laika is een afgevoerde en mishandelde racehond die door Andrej wordt gered.
De gelijkenissen met Santa's Little Helper uit de animatiereeks The Simpsons zijn treffend. Laika gaat - net als haar Simpsons-evenknie - gebukt onder een constante spanning en schrik. Ze wordt omschreven als een "pessimistische hond". Dat wordt ook duidelijk wanneer Driessen het vertelperspectief even verschuift naar Laika. "Af en toe blafte ze, maar er was niemand die het hoorde. Des te beter misschien, want je wist maar nooit wie er kwam."
Als er in de literatuur een oscar zou bestaan voor beste bijrol in een roman, zou Laika één van de grote kanshebbers zijn.
Het verhaal speelt zich af in een slaperig stadje aan de Adriatische kust, een "muurbloempje van de Europese geschiedenis". Driessen vat de sfeer in het stadje treffend samen: "Zolang er niets gebeurde, gebeurde er tenmiste niets slechts". Woorden met onheilspellende onderlaag, zo leert de lezer later.
Het verhaal draait rond twee mannen, de boomlange postpode Andrej Rubinic en Josip Tudjman, veteraan uit de Tweede Wereldoorlog en beheerder van de lokale kabelspoorbaan. Josip is ongelukkig getrouwd, heeft een zoontje verloren en zijn dochter heeft een mentale handicap.
Wanneer postbode Andrej ontdekt dat Josip zijn vrouw bedriegt, beslist hij om de man anoniem te gaan chanteren. Josip van zijn kant ontdekt dat Andrej brieven open stoomt en geld achterhoudt en beslist op zijn beurt om Andrej geld af te persen. Op die manier houden beide mannen elkaar in een soort wurggreep zonder het van elkaar te weten.
Bovendien raken beide mannen gaandeweg bevriend en ontstaat er een vreemde cocktail van chantage, vriendschap, verraad en zelfopoffering. Driessen laat de sympathie voor de twee hoofdpersonages voortdurend heen en weer kantelen. Zonder duidelijke reden lijkt de mens de ene dag in staat het beste te doen en de andere dag het slechtste.
Hoe luchtig en grappig Driessen bepaalde situaties ook schetst, toch ademt deze 'comedy of errors' ook een voortdurende tristesse uit. En niemand vertolkt die tristesse in de roman beter dan de hond Laika. Laika is een afgevoerde en mishandelde racehond die door Andrej wordt gered.
De gelijkenissen met Santa's Little Helper uit de animatiereeks The Simpsons zijn treffend. Laika gaat - net als haar Simpsons-evenknie - gebukt onder een constante spanning en schrik. Ze wordt omschreven als een "pessimistische hond". Dat wordt ook duidelijk wanneer Driessen het vertelperspectief even verschuift naar Laika. "Af en toe blafte ze, maar er was niemand die het hoorde. Des te beter misschien, want je wist maar nooit wie er kwam."
Als er in de literatuur een oscar zou bestaan voor beste bijrol in een roman, zou Laika één van de grote kanshebbers zijn.