Scan barcode
vampiresreadtoo's review against another edition
3.0
3.5* this was gorgeous but so short that i think i'll forget it in a few weeks
xln98's review
4.0
"I burnt as in a fire in her presence, but why did I care to know what the fire was in which I burnt and melted. It was enough that it was sweet to burn and melt."
The crushing tenderness of unrequited love with a twist. This book will help you revisit not only the charm and delight of love, but also its brute, tormenting force.
Loved it.
Recommend reading this in one or two goes rather than breaking it up.
"And perhaps the whole secret of thy charm lies in not being able to do anything, but in being able to think thou wilt do anything "
The crushing tenderness of unrequited love with a twist. This book will help you revisit not only the charm and delight of love, but also its brute, tormenting force.
Loved it.
Recommend reading this in one or two goes rather than breaking it up.
"And perhaps the whole secret of thy charm lies in not being able to do anything, but in being able to think thou wilt do anything "
mroateater's review against another edition
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
beespring's review against another edition
adventurous
emotional
funny
hopeful
lighthearted
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? N/A
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
4.0
smartieparty's review against another edition
dark
emotional
sad
tense
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
3.25
Fascinerend boek over liefde en heartbreak. Soms lastig om in te komen qua verhaal.
gijshuppertz's review against another edition
3.0
Voor de complete review van zowel Vijf Jagersverhalen, Eerste Liefde en Vaders en Zonen, zie https://ongeduld.com/2021/11/27/vijf-jagersverhalen-eerste-liefde-vaders-en-zonen-van-ivan-toergenjev/
Voor deze week heb ik besloten drie werken van mijn favoriete schrijver te belichten, Ivan Toergenjev. De werken waar, die in volgorde van publicatie besproken zullen worden, zijn; Vijf Jagersverhalen (Записки охотника) uit 1852, Eerste Liefde (Первая любовь) uit 1860 en als laatste Vaders en Zonen (Отцы и дети) uit 1862.
Allereerst enig woord over Toergenjev zelf. Ivan Sergejevitsj Toergenjev (1818) is naar mijn inzichten de vader auteur over Tolstoj en Dostojevski. Hij lag met hen regelmatig in de clinch, sterker nog Tolstoj heeft hem ooit uitgedaagd voor een duel en met Dostojevski lag hij ook moeilijk. Desondanks motiveerde Toergenjev toen hij op zijn sterfbed lag, Tolstoj om verder te schrijven, omdat daar zijn roeping zou liggen. Toen Dostojevski financieel lastig zat zorgde ook Toergenjev ervoor dat een deel van de schulden afbetaald werden. Kortom zijn verhouding tot Dostojevski en Tolstoj is vergelijkbaar met de verhoudingen tussen in Vaders en Zonen.
Het eerste werk, Vijf Jagersverhalen, zorgde voor publieke bekendheid van Toergenjev zijn werk. Deze realistische stijl van schrijven over het leven van de simpele Rus en de verschillende slaven op de grootgrondgebieden van Rusland bracht Toergenjev zijn faam. Tevens zorgde dit werk ervoor dat de publieke opinie langzamerhand tegen het houden van slaven draaide. Zijn tweede werk, Eerste Liefde, is een prachtige uiteenzetting van een jongeman wiens eerste liefde niet wordt beantwoord en de frustratie en onwetendheid die hem bevangt. Het is een boek dat het innerlijke leven goed weet te beschrijven en een mooie introductie tot Toergenjev zijn werk.
In mijn optiek de echt parel is, Vaders en Zonen. Hier zet Toergenjev een generatieconflict uiteen. De ouders van beide hoofdpersonen weerspiegelen de oude traditionele orde terwijl de hoofdpersonen Arkady en Bazarov de nihilistische, materialistische jeugd vertolken. Bazarov wordt ook wel de eerste Bolsjewiek genoemd met zijn fervente houding jegens traditie, geloof, gewoonte en het pleitten voor ratio en materialisme. Het is een boek dat de pijn beschrijft van ouders die zichzelf in minder prominent licht zien staan en de tijd hen voorbij ziet gaan. Het boek blijkt ook accuraat in de huidige tijd. Het leven tussen extremen, de generatieconflicten en de familieproblematiek is hoogstwaarschijnlijk ook nu herkenbaar voor velen.
De laatste roman bracht Toergenjev uit het publieke leven. De rechtse flank in Rusland vond dat de nihilisten niet hard genoeg werden aangepakt terwijl de linker flank het tegenovergestelde beargumenteerde. De eindconclusie was dat geen van beide tevreden waren en Toergenjev uit de publieke opinie viel. Ik persoonlijk ben van mening dat Toergenjev stond voor de balans tussen de extremen. Hij vond dat de radicalisering men tegenover elkaar stelde en dat hieruit geen harmonie gevonden kon worden. Deze boodschap blijft in mijn optiek een tijdloze en zeer waardevolle boodschap en maakt wellicht het herlezen van Vaders en Zonen in deze huidige bewogen tijd het zeker waard.
Voor deze week heb ik besloten drie werken van mijn favoriete schrijver te belichten, Ivan Toergenjev. De werken waar, die in volgorde van publicatie besproken zullen worden, zijn; Vijf Jagersverhalen (Записки охотника) uit 1852, Eerste Liefde (Первая любовь) uit 1860 en als laatste Vaders en Zonen (Отцы и дети) uit 1862.
Allereerst enig woord over Toergenjev zelf. Ivan Sergejevitsj Toergenjev (1818) is naar mijn inzichten de vader auteur over Tolstoj en Dostojevski. Hij lag met hen regelmatig in de clinch, sterker nog Tolstoj heeft hem ooit uitgedaagd voor een duel en met Dostojevski lag hij ook moeilijk. Desondanks motiveerde Toergenjev toen hij op zijn sterfbed lag, Tolstoj om verder te schrijven, omdat daar zijn roeping zou liggen. Toen Dostojevski financieel lastig zat zorgde ook Toergenjev ervoor dat een deel van de schulden afbetaald werden. Kortom zijn verhouding tot Dostojevski en Tolstoj is vergelijkbaar met de verhoudingen tussen in Vaders en Zonen.
Het eerste werk, Vijf Jagersverhalen, zorgde voor publieke bekendheid van Toergenjev zijn werk. Deze realistische stijl van schrijven over het leven van de simpele Rus en de verschillende slaven op de grootgrondgebieden van Rusland bracht Toergenjev zijn faam. Tevens zorgde dit werk ervoor dat de publieke opinie langzamerhand tegen het houden van slaven draaide. Zijn tweede werk, Eerste Liefde, is een prachtige uiteenzetting van een jongeman wiens eerste liefde niet wordt beantwoord en de frustratie en onwetendheid die hem bevangt. Het is een boek dat het innerlijke leven goed weet te beschrijven en een mooie introductie tot Toergenjev zijn werk.
In mijn optiek de echt parel is, Vaders en Zonen. Hier zet Toergenjev een generatieconflict uiteen. De ouders van beide hoofdpersonen weerspiegelen de oude traditionele orde terwijl de hoofdpersonen Arkady en Bazarov de nihilistische, materialistische jeugd vertolken. Bazarov wordt ook wel de eerste Bolsjewiek genoemd met zijn fervente houding jegens traditie, geloof, gewoonte en het pleitten voor ratio en materialisme. Het is een boek dat de pijn beschrijft van ouders die zichzelf in minder prominent licht zien staan en de tijd hen voorbij ziet gaan. Het boek blijkt ook accuraat in de huidige tijd. Het leven tussen extremen, de generatieconflicten en de familieproblematiek is hoogstwaarschijnlijk ook nu herkenbaar voor velen.
De laatste roman bracht Toergenjev uit het publieke leven. De rechtse flank in Rusland vond dat de nihilisten niet hard genoeg werden aangepakt terwijl de linker flank het tegenovergestelde beargumenteerde. De eindconclusie was dat geen van beide tevreden waren en Toergenjev uit de publieke opinie viel. Ik persoonlijk ben van mening dat Toergenjev stond voor de balans tussen de extremen. Hij vond dat de radicalisering men tegenover elkaar stelde en dat hieruit geen harmonie gevonden kon worden. Deze boodschap blijft in mijn optiek een tijdloze en zeer waardevolle boodschap en maakt wellicht het herlezen van Vaders en Zonen in deze huidige bewogen tijd het zeker waard.
jjbt's review
emotional
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
4.0
monazaneefer's review against another edition
3.0
Format: Audible (narrator was fantastic + I need to find out who the translator is.)
The story in of itself wasn’t all that amazing. It was alright. I think it would have been strong had there been some undertones of mystery. Instead, we know exactly what the “twist” is (although, considering we’re mean to know the twist, is it really a twist?). So this story really isn’t plot-centred, nor is it even character-driven. It’s simply trying to encapsulate an aspect of life. Nothing groundbreaking.
But the writing makes up for it. So beautiful. And I think the beauty comes from the fact that the writing style, language weren't at all exaggerated, self-conscious or dense, but rather effortless. It’s like this novella was dipped in berry juice, and came out with no stains and instead only bore the permeating yet non-overpowering scent whose source you’ll never be able to pinpoint.
It wasn’t even the descriptions but something about the author’s diction made the story extremely atmospheric. That and a few minor scenes amidst its setting. Wouldn’t it have been a great story had it been haunting? Alas, we can not have it all.
Generally, there are stories I read which make me want to study and acquire the skill of certain elements. For eg, with George Elliot, it’s her masterful characterisation. With this novella, it’s the writing style.
The story in of itself wasn’t all that amazing. It was alright. I think it would have been strong had there been some undertones of mystery. Instead, we know exactly what the “twist” is (although, considering we’re mean to know the twist, is it really a twist?). So this story really isn’t plot-centred, nor is it even character-driven. It’s simply trying to encapsulate an aspect of life. Nothing groundbreaking.
But the writing makes up for it. So beautiful. And I think the beauty comes from the fact that the writing style, language weren't at all exaggerated, self-conscious or dense, but rather effortless. It’s like this novella was dipped in berry juice, and came out with no stains and instead only bore the permeating yet non-overpowering scent whose source you’ll never be able to pinpoint.
It wasn’t even the descriptions but something about the author’s diction made the story extremely atmospheric. That and a few minor scenes amidst its setting. Wouldn’t it have been a great story had it been haunting? Alas, we can not have it all.
Generally, there are stories I read which make me want to study and acquire the skill of certain elements. For eg, with George Elliot, it’s her masterful characterisation. With this novella, it’s the writing style.
lizardking_no1's review against another edition
emotional
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75