Scan barcode
onuryeats's review against another edition
4.0
Aşkın Sonu (“The End Of The Affair”, 1951), tam bir modern klasik. II. Dünya Savaşını arkaplan olarak kullanmasına rağmen aşk, nefret, din, bireyin hayata bakış açısı ve klişeleşmiş sorgulamalar üzerine yazılmış oldukça “hareketli” bir roman (tıpkı Faulkner’ın tanımladığı gibi). Günümüzle bağlantısı o kadar güçlü ya da şöyle demek daha mantıklı; insanlıkla bağlantısı o kadar doğru ki. Görünüşte “yasak aşk” temalı olmasına karşın, bundan daha fazlasını veriyor ve düşünmeye sevk ediyor Aşkın Sonu.
Maurice Bendrix, romanın başına okuru uyarıyor; bu bir aşk hikayesinden çok nefret hikayesi. Sarah’nın eylemleri ve Bendrix’ten ayrılması şehvet ve tutku yüzünden mi yoksa daha büyük bir amaç için mi; Tanrı ve din, benliğin sorgulanması mı?
“Katolik roman” kategorisine giren bu roman Maurice ve Sarah karakterlerinin katolizmdeki çelişkiler olmadan yaşayamadığı ama o çelişkilerle bir mücadele içinde olduğunun bir portresini çiziyor. Okurken aklıma gelen birkaç roman; Heinrich Böll’ün Palyaço’su ve Salinger’ın Franny ve Zooey’si çünkü bu romanlarda da dinsel görüşler cesurca dile getiriliyordu özellikle Palyaço’nun Hans Schnier karakteri.
Aşkın Sonu, bir romanda aradığım her şeye sahipti. Kendinin farkında olan bir roman. Neredeyse bir üstkurmaca örneği diyebilirim. Greene’in arada kendini konuşturduğunu fark etmemek elde değildi, ki zaten otobiyografik özellikler taşıdığı için sanki arada Bendrix’in varlığını unutup konuşmaya dalıyordu. Aşkın Sonu, aklımda güzel bir edinen, yıllar sonra bile unutamayacağım bir roman oldu.
Maurice Bendrix, romanın başına okuru uyarıyor; bu bir aşk hikayesinden çok nefret hikayesi. Sarah’nın eylemleri ve Bendrix’ten ayrılması şehvet ve tutku yüzünden mi yoksa daha büyük bir amaç için mi; Tanrı ve din, benliğin sorgulanması mı?
“Katolik roman” kategorisine giren bu roman Maurice ve Sarah karakterlerinin katolizmdeki çelişkiler olmadan yaşayamadığı ama o çelişkilerle bir mücadele içinde olduğunun bir portresini çiziyor. Okurken aklıma gelen birkaç roman; Heinrich Böll’ün Palyaço’su ve Salinger’ın Franny ve Zooey’si çünkü bu romanlarda da dinsel görüşler cesurca dile getiriliyordu özellikle Palyaço’nun Hans Schnier karakteri.
Aşkın Sonu, bir romanda aradığım her şeye sahipti. Kendinin farkında olan bir roman. Neredeyse bir üstkurmaca örneği diyebilirim. Greene’in arada kendini konuşturduğunu fark etmemek elde değildi, ki zaten otobiyografik özellikler taşıdığı için sanki arada Bendrix’in varlığını unutup konuşmaya dalıyordu. Aşkın Sonu, aklımda güzel bir edinen, yıllar sonra bile unutamayacağım bir roman oldu.
lobo1tomia's review against another edition
2.0
Az elmúlt években ugye nagy hangoskönyv fogyasztó lettem és nagyon jól jött amikor a Várólistámat válogattam össze, hogy többször is megadtam magamat az 1-t fizet kettőt kap akcióknak az Audible-n mert így az ottani olvasatlan könyvek száma is nőtt, szóval tudtam választani hallgatni valókat. Graham Greene klasszikusát is egy ilyen akció keretén belül vettem meg, ugyanis sokat nyomott a latba az, hogy Colin Firth olvassa fel. Mivel Greene-től még semmit se olvastam, tudtam arról, hogy film is készült a történetből, amit szintén nem láttam, s ez még csupa jó értékeléseket is kapott, úgy gondoltam nagyon nem nyúlhatok mellé. Hát tévedtem. Akárcsak Henry James esetében (http://olvasonaplo.net/olvasonaplo/2015/02/22/henry-james-csavar-fordul-egyet/), meg kellett állapítanom, hogy ezek a köldöknézegetős túlíró angol pasik a hiszijeikkel nem nekem valók. S a végére már annyira felhúztam magam, hogy kis híján berágtam Colin Firth-re is, pedig ő csak olvasott szépen. Úgyhogy megint el fog telni egy kis idő, mire valamelyik angol klasszikus íróval fogok ismerkedni.
nataneu's review against another edition
challenging
dark
emotional
sad
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
blueberrymilk's review against another edition
dark
sad
tense
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
cariadreads's review against another edition
emotional
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
emisallyrob's review against another edition
challenging
dark
emotional
mysterious
reflective
sad
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
maddiez4's review against another edition
4.25
One of those bright, condemned pre-war summers
Hatred seems to operate the same glands as love: it even produces the same actions. If we had not been taught how to interpret the story of the Passion, would we have been able to say from their actions alone, whether it was the jealous Judas, or the cowardly Peter, who loved Christ.
There are times when a lover belongs to be also a father and a brother: he is jealous of the years he hasn’t shared.
c_ward68's review
5.0
Superb and deeply moving. I listened to the audio book and it was beautifully read by Colin Firth which made it all the more engrossing.
flackbyte's review
5.0
“The sense of unhappiness is so much easier to convey than that of happiness. In misery we seem aware of our own existence, even though it may be in the form of a monstrous egotism: this pain of mine is individual, this nerve that winces belongs to me and to no other. But happiness annihilates us: we lose our identity. The words of human love have been used by the saints to describe their vision of God, and so, I suppose, we might use the terms of prayer, meditation, contemplation to explain the intensity of the love we feel for a woman”