Take a photo of a barcode or cover
there were sweet moments and some good messages tucked in there, but overall, it felt slow. the book took me a bit longer to finish than i expected, it’s a page turner but while reading i didn’t really care for this book at all. the characters are very interesting but i cringed at so many parts, some are very weird in my opinion. also, I wanted to see a lot more depth to Libby and Jack than I got.
and the fat shaming??
i was really let down by this book.
and the fat shaming??
i was really let down by this book.
I read it a while ago and forgot to update tho. As a plus sized myself, I do love the characters and all but…the end was kinda weird tbh so…yeah still I love the message the book conveyed tho
read it like 7 years ago but i still think about it sometimes
medium-paced
Plot or Character Driven:
N/A
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Det tog mig en vecka att ta mig igenom.denna bok, jag kunde bara lösa npgra sidor åt gången för den var bara så otroligt tråkig.
Huvudpersonerna var så unlikeable och jag könde mest irritation mot dem. Jag villr verkligen älska Libbys kärlek för sig själv men det kändes så fejkad på något sätt och Jack var bara en hemsk karaktär. De hade ingen som helst kemi och jag fattar inte varför allt bara skulle handla pm att hitta en kille och ligga så mycket så att resten av vikten tappas. Usch.
Absolut värsta måste dock ha varit.när.författaren lyckas använda ord som."swagger", vilket bara lät så fel.
Huvudpersonerna var så unlikeable och jag könde mest irritation mot dem. Jag villr verkligen älska Libbys kärlek för sig själv men det kändes så fejkad på något sätt och Jack var bara en hemsk karaktär. De hade ingen som helst kemi och jag fattar inte varför allt bara skulle handla pm att hitta en kille och ligga så mycket så att resten av vikten tappas. Usch.
Absolut värsta måste dock ha varit.när.författaren lyckas använda ord som."swagger", vilket bara lät så fel.
3-3.5 en realidad
Bueno, nunca esperé leer dos libros de esta autora en un mismo año. Y no me decepcioné con inguno de los dos.
Sin embargo, este tuvo menos peso emocional para mí. Esto no significa que no sea una historia igual de buena.
Puedo ver un mejoramiento bastante grande en la escritura de Jennifer Niven. Yo nunca había entendido cuando un lector decía "es que su escritura es bastante poética", hasta que leí Violet & Finch. Sí que a veces se pasa un poco de poético y llega a ser bastante cursi pero lo que ayuda mucho en la novela es que no tenemos a los personajes que sufren todo el tiempo.
Jack y Libby son personajes que tienen los pies un poco enterrados. Son adolescentes que creen que son capaces de soportar muchas cosas como si fueran adultos, que no buscan ayuda porque no quieren preocupar a sus padres. Pero que, no todo lo ven como un mártir, sino que se saben de su dolor pero hay momentos en que simplemente se olvidan o se concentran en otras cosas haciendo que la historia no sea tan pesada.
Por que sí, siendo un libro de 500 páginas pensé que sería pesado de leer (también recordándome en que Violet & Finch me llevó casi un mes en leerlo) pero agradezco que no fue así, desde que empecé las páginas se me fueron volando haciendo que fuera más rápido para mi terminarlo.
Todos los personajes en la historia me gustaron por alguna razón u otra, Jack y la familia de él, fueron mis personajes favoritos, cosa que agradezco porque una de mis mayores quejas en su otro libro era la falta de desarrollo familiar.
Y es un libro que recomendaría, más que Violet & Finch porque yo tenía miedo que al final la autora me atropellara o me asesinara a algún personaje. Además de que esta historia no es tan controversial como la otra, puesto que siento que los temas están mejor tratados (al menos los principales), como la propagnosia (que yo no sabía que algo así existía) y la pérdida.
La razón por la cual no le puse 5 estrellas es porque no me emocionó de la misma forma, además de que en particular un personaje secundario que era amiga de Libby yo no la recordaba por lo que veía que tampoco tenía un interés en todos los personajes, aunque creo que eso es normal en historias donde se presentan bastante cantidad de personajes, y que además empecé a leerlo animada pero por varios días lo dejé de leer olvidándome de ciertos detalles.
Seguiré leyendo más de la autora, eso sin duda.
Bueno, nunca esperé leer dos libros de esta autora en un mismo año. Y no me decepcioné con inguno de los dos.
Sin embargo, este tuvo menos peso emocional para mí. Esto no significa que no sea una historia igual de buena.
Puedo ver un mejoramiento bastante grande en la escritura de Jennifer Niven. Yo nunca había entendido cuando un lector decía "es que su escritura es bastante poética", hasta que leí Violet & Finch. Sí que a veces se pasa un poco de poético y llega a ser bastante cursi pero lo que ayuda mucho en la novela es que no tenemos a los personajes que sufren todo el tiempo.
Jack y Libby son personajes que tienen los pies un poco enterrados. Son adolescentes que creen que son capaces de soportar muchas cosas como si fueran adultos, que no buscan ayuda porque no quieren preocupar a sus padres. Pero que, no todo lo ven como un mártir, sino que se saben de su dolor pero hay momentos en que simplemente se olvidan o se concentran en otras cosas haciendo que la historia no sea tan pesada.
Por que sí, siendo un libro de 500 páginas pensé que sería pesado de leer (también recordándome en que Violet & Finch me llevó casi un mes en leerlo) pero agradezco que no fue así, desde que empecé las páginas se me fueron volando haciendo que fuera más rápido para mi terminarlo.
Todos los personajes en la historia me gustaron por alguna razón u otra, Jack y la familia de él, fueron mis personajes favoritos, cosa que agradezco porque una de mis mayores quejas en su otro libro era la falta de desarrollo familiar.
Y es un libro que recomendaría, más que Violet & Finch porque yo tenía miedo que al final la autora me atropellara o me asesinara a algún personaje. Además de que esta historia no es tan controversial como la otra, puesto que siento que los temas están mejor tratados (al menos los principales), como la propagnosia (que yo no sabía que algo así existía) y la pérdida.
La razón por la cual no le puse 5 estrellas es porque no me emocionó de la misma forma, además de que en particular un personaje secundario que era amiga de Libby yo no la recordaba por lo que veía que tampoco tenía un interés en todos los personajes, aunque creo que eso es normal en historias donde se presentan bastante cantidad de personajes, y que además empecé a leerlo animada pero por varios días lo dejé de leer olvidándome de ciertos detalles.
Seguiré leyendo más de la autora, eso sin duda.
I've finished this book in less than 24 hours. The short chapters made it a real page turner. I wouldn't expect the dialogue to come from a real teen but the story was really beautiful and the characters were different from the usual. The story didn't touch me like [b:All the Bright Places|18460392|All the Bright Places|Jennifer Niven|https://images.gr-assets.com/books/1404331702s/18460392.jpg|26113532] but that's mainly because the elements of the story stand much further from my life. The high school has a lot of bullies, different from my high school where everybody stands up for each other and where you can express yourself the way you want. Bullied and suppressed teens: I'm rooting for you!