Scan barcode
madeleinece's review against another edition
5.0
Det känns som att jag väntat hela mitt liv på att läsa den här boken.
sartzer's review against another edition
adventurous
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
1.0
dexterw's review against another edition
adventurous
challenging
informative
mysterious
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? No
4.25
houyhnhnm64's review against another edition
4.0
Toevallig heb ik in de periode waarin ik De rustelozen van Olga Tokarczuk las regelmatig geluisterd naar Catalogue d’oiseaux van Olivier Messiaen. Dit imposante werk voor piano kan moeilijk worden getypeerd als toegankelijk. Ergens op internet trof ik een mening aan van een luisteraar die zelfs vond dat dit niet een eens een compositie genoemd mocht worden, het was volgens hem slechts een bijeengeraapt zooitje klanken. Dit is ver bezijden de waarheid, Messiaen heeft uiteraard zijn werk met grote zorgvuldigheid gecomponeerd. Verwacht alleen geen pianosonate van, zeg, Haydn. Messiaen pionierde, innoveerde, en dergelijke pioniers zijn nodig, want met alleen maar nog meer pianosonates à la Haydn nemen we natuurlijk geen genoegen.
Een pionier is ook Tokarczuk op het terrein van de literatuur met De rustelozen. Het geheel is zorgvuldig gecomponeerd, en bevat veel boeiende passages. Maar wat de gehele samenhang van de compositie is, dringt zich niet onmiddellijk op. Verwacht geen klassieke roman. Het zijn vaak korte fragmenten, en net als een verhaal op stoom komt, wordt het weer verlaten. Als lezer blijf je achter in lichte verwarring. Maar zie, later pakt de auteur toch weer de draad op, zonder overigens ook maar ergens tot opgelegde conclusies te komen. Een intrigerend boek, maar geen boek dat ik steeds gretig ter hand nam, net zo min als ik altijd zin heb om naar Messiaens Catalogue te luisteren. Wat daarenboven ook geen werk is dat je in z’n in geheel beluistert, je pakt fragmenten. Die met elke beluistering meer geheimen prijsgeven. En zo is het voor mijn gevoel ook met De rustelozen: het roept om herlezen, niet noodzakelijkerwijs het geheel ineens, losse deeltjes kan ook. En daar kun je dan over mijmeren, wat zo’n tekst te zeggen heeft. Zo’n soort boek is het. Laat ik een met het oog op de titel volgens mijn inschatting tamelijk cruciaal citaat in z’n geheel weergeven:
‘Schommel met je lichaam, beweeg, sta niet stil. Alleen zo kun je aan hem ontkomen. Hij die over de wereld heerst, heeft geen macht over beweging en weet dat ons bewegende lichaam heilig is, alleen wanneer je je beweegt, kun je aan hem ontsnappen. Hij oefent macht uit over datgene wat onbeweeglijk en verstijfd is, wat zonder wil en krachteloos is.
Beweeg je dus, schommel, wieg met je lichaam, ga, ren, vlucht, want zodra je de controle over jezelf verliest en stilstaat zullen zijn grote handen je vastgrijpen en je in een marionet veranderen, je zult omhuld worden door zijn adem die naar rook, uitlaatgassen en naar de grote vuilnishopen buiten de stad stinkt. Hij zal je kleurrijke ziel in een klein, oppervlakkig zieltje veranderen dat uit krantenpapier is geknipt, hij zal je bedreigen met vuur, ziekte en oorlog, hij zal je bang maken tot je je rust verliest en niet meer kunt slapen. Hij zal je een merkteken geven en in zijn registers opnemen, hij zal je het document van je ondergang geven. Hij zal ervoor zorgen dat je gedachten in beslag worden genomen door onbelangrijke zaken zoals wat te kopen en wat te verkopen, waar het goedkoper is en waar het duurder is. Voortaan zul je je zorgen maken over futiliteiten: de prijs van benzine en welk effect die zal hebben op de afbetaling van je lening. Elke dag zal aanvoelen als een pijnlijke ervaring, alsof je een straf uitzit, maar wie de misdaad heeft gepleegd en wanneer en wat voor een misdaad dat was, dat zul je nooit te weten komen.’
Een pionier is ook Tokarczuk op het terrein van de literatuur met De rustelozen. Het geheel is zorgvuldig gecomponeerd, en bevat veel boeiende passages. Maar wat de gehele samenhang van de compositie is, dringt zich niet onmiddellijk op. Verwacht geen klassieke roman. Het zijn vaak korte fragmenten, en net als een verhaal op stoom komt, wordt het weer verlaten. Als lezer blijf je achter in lichte verwarring. Maar zie, later pakt de auteur toch weer de draad op, zonder overigens ook maar ergens tot opgelegde conclusies te komen. Een intrigerend boek, maar geen boek dat ik steeds gretig ter hand nam, net zo min als ik altijd zin heb om naar Messiaens Catalogue te luisteren. Wat daarenboven ook geen werk is dat je in z’n in geheel beluistert, je pakt fragmenten. Die met elke beluistering meer geheimen prijsgeven. En zo is het voor mijn gevoel ook met De rustelozen: het roept om herlezen, niet noodzakelijkerwijs het geheel ineens, losse deeltjes kan ook. En daar kun je dan over mijmeren, wat zo’n tekst te zeggen heeft. Zo’n soort boek is het. Laat ik een met het oog op de titel volgens mijn inschatting tamelijk cruciaal citaat in z’n geheel weergeven:
‘Schommel met je lichaam, beweeg, sta niet stil. Alleen zo kun je aan hem ontkomen. Hij die over de wereld heerst, heeft geen macht over beweging en weet dat ons bewegende lichaam heilig is, alleen wanneer je je beweegt, kun je aan hem ontsnappen. Hij oefent macht uit over datgene wat onbeweeglijk en verstijfd is, wat zonder wil en krachteloos is.
Beweeg je dus, schommel, wieg met je lichaam, ga, ren, vlucht, want zodra je de controle over jezelf verliest en stilstaat zullen zijn grote handen je vastgrijpen en je in een marionet veranderen, je zult omhuld worden door zijn adem die naar rook, uitlaatgassen en naar de grote vuilnishopen buiten de stad stinkt. Hij zal je kleurrijke ziel in een klein, oppervlakkig zieltje veranderen dat uit krantenpapier is geknipt, hij zal je bedreigen met vuur, ziekte en oorlog, hij zal je bang maken tot je je rust verliest en niet meer kunt slapen. Hij zal je een merkteken geven en in zijn registers opnemen, hij zal je het document van je ondergang geven. Hij zal ervoor zorgen dat je gedachten in beslag worden genomen door onbelangrijke zaken zoals wat te kopen en wat te verkopen, waar het goedkoper is en waar het duurder is. Voortaan zul je je zorgen maken over futiliteiten: de prijs van benzine en welk effect die zal hebben op de afbetaling van je lening. Elke dag zal aanvoelen als een pijnlijke ervaring, alsof je een straf uitzit, maar wie de misdaad heeft gepleegd en wanneer en wat voor een misdaad dat was, dat zul je nooit te weten komen.’
sharkybookshelf's review against another edition
3.0
Musings on travel and anatomy; moments of life, death, motion and migration through time…
This was my first Tokarczuk, and although I didn’t particularly enjoy it, it has actually left me keen to read more of her work - the writing was undeniably excellent and full of astute observations, especially on travel and language and the philosophy of life.
My struggle with Flights was its highly fragmented nature. The fragments were just far too disparate, and although some did link up to form small storylines, taken all together, they never coalesced into something cohesive. I spent the book wondering how the themes of travel and anatomy were going to come together, and, well, I’m still waiting. I loved the random maps (I find maps fascinating), but they were mostly exactly that: random, with no clear connection to the text.
Cabinets of curiosities are mentioned and alluded to throughout, and it’s an apt analogy for the book itself - filled with plenty of disconnected objects/observations, displayed/collected together because they arouse curiosity or are interesting, but without any particular relation to each other. To take the analogy further, the longer fragments that formed a story could be equivalent to objects of which much is known, the shorter ones to objects that don’t have much background information but are vaguely interesting and so kept in the collection. The fragments were also very uneven in terms of holding my interest or attention - I whizzed through some, and others felt like slogs, even at a few pages long.
A highly fragmented novel that explores travel and anatomy, excellent writing and clever observations but lacking overall cohesion and consistency.
naharobed's review against another edition
2.0
You know when you go to a museum and you don’t know what you’re looking at, but you know that the pieces of art hold complex meaning that’s going over your head? Yeah, that’s how I felt with this book. Its won a bunch of literary awards and I can definitely see why—the writing is spectacular (the author is a Nobel laureate) and all the more impressive considering it’s a translated work from Polish. There were passages throughout that were profound and meditative. But overall, color me confused.
It didn’t read like a novel, more like a collection of observations or philosophical ponderings. There’s no plot and no linear timeline. On one page we’re on an island in modern day Croatia and on another page we’re in Vienna in the 17th century. There’s maybe three recurring characters throughout the book, but most of the characters are nameless, including the primary narrator. It’s a book you have to concentrate while reading and even after having read it I don’t know what it’s about. If I had to say, it’s mostly about the anatomy of the human body and the idea/concept of traveling and being in motion. But who really knows.
It didn’t read like a novel, more like a collection of observations or philosophical ponderings. There’s no plot and no linear timeline. On one page we’re on an island in modern day Croatia and on another page we’re in Vienna in the 17th century. There’s maybe three recurring characters throughout the book, but most of the characters are nameless, including the primary narrator. It’s a book you have to concentrate while reading and even after having read it I don’t know what it’s about. If I had to say, it’s mostly about the anatomy of the human body and the idea/concept of traveling and being in motion. But who really knows.
miramadsen's review against another edition
4.0
lufthavne som bystater, glocalization og det at rejse for bare at vende hjem igen