Take a photo of a barcode or cover
4.35 AVERAGE
4.35 AVERAGE
emotional
hopeful
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
A sweet children's book, with a grandmother telling the story of her childhood in Crete and her time with Leprosy. Very emotional, but I think it did a good job to convey the events and stigma in a child friendly way! Absolutely beautiful illustrations, too!
Content Warnings
Moderate: Ableism, Chronic illness, Confinement, Death of parent
3.5-4 stars
Kind of sad but really, really lovely. Only marked down because I wasn't in a reading mood and so I don't think I enjoyed it as much as I could have.
Kind of sad but really, really lovely. Only marked down because I wasn't in a reading mood and so I don't think I enjoyed it as much as I could have.
emotional
hopeful
informative
lighthearted
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
Not bad for a children's book.
This gave the story of "The Island" in a form that was easy for a child (upper Primary) to understand, told primarily from Maria's point of view (the great aunt in the adult version).
It told the story of the leper colony in an easy to understand way, sharing the emotions that Maria and her family felt in a sympathetic but not overly dramatic way.
The illustrations were great and really brought the story to life.
I am currently reading the original 'adult' version of "The Island".
This gave the story of "The Island" in a form that was easy for a child (upper Primary) to understand, told primarily from Maria's point of view (the great aunt in the adult version).
It told the story of the leper colony in an easy to understand way, sharing the emotions that Maria and her family felt in a sympathetic but not overly dramatic way.
The illustrations were great and really brought the story to life.
I am currently reading the original 'adult' version of "The Island".
emotional
reflective
sad
slow-paced
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
The book begins with a girl visiting her grandmother in Crete. Then the narration switches to the grandmother telling in first person about her complicated childhood. There is a lot of interesting information and recent history that would probably be new to most children. The seriousness of the topic is buffered somewhat by the full color illustrations. Eventually, the narration brings us back to the present day with the granddaughter and grandmother returning to her home.
The narration is sometimes a bit clunky, but there is so much potential for empathy building and mind expansion of the kids who read this. I hadn't read the author's original book The Island, but I think I would like to now. (Partly because I think it might sound more natural as the original adult novel.)
The narration is sometimes a bit clunky, but there is so much potential for empathy building and mind expansion of the kids who read this. I hadn't read the author's original book The Island, but I think I would like to now. (Partly because I think it might sound more natural as the original adult novel.)
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Είναι αρκετά χρόνια που διάβασα το βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ με τίτλο «Το Νησί». Πολύ πριν μεταφερθεί στη μικρή οθόνη. Θυμάμαι ακόμα την εντύπωση που μου είχε κάνει και φυσικά θυμάμαι ακόμα την ιστορία του βιβλίου. Τότε δεν είχα ιδέα πως σε ένα νησάκι κοντά στην Ελούντα της Κρήτης, εκεί, λίγο πιο βόρεια από την πόλη του Αγίου Νικολάου, υπήρχε κάποτε μια αποικία λεπρών. Διαβάζοντας τότε το βιβλίο έμαθα περισσότερα για την περιοχή, την ίδια την ασθένεια αλλά και πως είχε επηρεάσει τις ζωές τόσων ανθρώπων, μέχρι να βρεθεί θεραπεία. Όλα αυτά τα βλέπουμε μέσα από τη ζωή της οικογένειας Πετράκη. Στα χνάρια της ίδιας οικογένειας επιστρέφουμε και με αυτό το νέο βιβλίο της κυρίας Χίσλοπ.
Η εγγονή της Μαρίας Πετράκη επισκέπτεται τη γιαγιά της στην Κρήτη. Όταν κάποια στιγμή θα μείνουν οι δυο τους το κορίτσι θα ανακαλύψει παλιές φωτογραφίες της γιαγιάς και μια λεία ζωγραφισμένη πέτρα. Τότε η γιαγιά Μαρία θα την πάρει και θα ταξιδέψουν μέχρι την Πλάκα, το χωριό όπου μεγάλωσε. Κι εκεί, καθισμένες στην πλατεία του χωριού και κοιτάζοντας τη Σπιναλόγκα απέναντι, η γιαγιά Μαρία θα μιλήσει στην εγγονή της για την οικογένειά της και τα δύσκολα χρόνια που πέρασε σαν παιδί.
Τα παιδικά της χρόνια δεν ήταν δύσκολα γιατί ήταν φτωχοί και τα έβγαζαν πέρα δύσκολα. Η μητέρα της η Ελένη ήταν δασκάλα άλλωστε και ο πατέρας της ψάρευε με τη βάρκα του. Η Μαρία είχε μια μεγαλύτερη αδερφή την Άννα, και έναν πολύ καλό φίλο, τον Δημήτρη. Όμως η λέπρα αποφάσισε να επισκεφτεί την Πλάκα και να πάρει μακριά της στην αρχή το φίλο της και σύντομα και τη μητέρα της. Μπορεί να ήταν μόνο στο νησί απέναντι και να μπορούσε να διακρίνει τις φιγούρες τους, όμως δεν τους είχε κοντά.
Το βιβλίο, τόσο αυτό, όσο και «Το Νησί» μιλούν για πολλά πράγματα. Για μια ανίατη ασθένεια, για το στίγμα, την απώλεια, το ανθρώπινο θάρρος και την ελπίδα για θεραπεία και μια κανονική ζωή. Όλα αυτά είναι ζητήματα που η συγγραφές χειρίζεται με εξαιρετικό τρόπο και στα δύο βιβλία και χαίρομαι που τα έχω διαβάσει και τα δύο. Διαβάζοντας «Το Νησί της Μαρίας» έρχονταν στο μυαλό μου όλες οι εικόνες που είχα δημιουργήσει από την πρώτη εκείνη ανάγνωση, όλα τα συναισθήματα που νόμιζα ότι δε θα αισθανόμουν ξανά για την ίδια ιστορία. Όμως, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια, η ανάγνωση αυτής την έκδοσης της ιστορίας για παιδιά, πυροδότησε και πάλι μέσα μου τα ίδια συναισθήματα. Κι αυτό νομίζω είναι ένα κερδισμένο στοίχημα για τη συγγραφέα.
Η Βικτόρια Χίσλοπ είναι μια συγγραφέας που λατρεύει την Ελλάδα. Έχει περάσει απίστευτα πολύ χρόνο στην Κρήτη και στην Ελλάδα γενικότερα, έχει μάθει να μιλάει Ελληνικά και αγαπάει τους Έλληνες. Σε μια από τις επισκέψεις της στο νησί, ένα μεσημέρι κάτω από τη σκιά ενός πλατάνου βρέθηκε να μιλάει με μια δασκάλα. Εκείνη της είπε πόσο θα ήθελε να διαβάσει το βιβλίο «Το Νησί» στην τάξη της, αφού περιέχει πολλά θέματα που αφορούν τα παιδιά. Δε θα μπορούσε όμως να το κάνει γιατί ήταν γραμμένο για ενήλικες. Αυτή ήταν και η αφορμή για τη συγγραφέα να προσαρμόσει την ιστορία της για παιδιά. Με την εκπληκτική εικονογράφηση της Τζιλ Σμιθ που έχει συλλάβει και μεταφέρει στις σελίδες του τις ομορφιές της Κρήτης καταφέραμε να έχουμε πλέον στα χέρια μας ένα βιβλίο που μπορεί να μάθει πολλά πράγματα στα παιδιά μας!
Κατάλληλο για παιδιά από 10 ετών.
Είναι αρκετά χρόνια που διάβασα το βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ με τίτλο «Το Νησί». Πολύ πριν μεταφερθεί στη μικρή οθόνη. Θυμάμαι ακόμα την εντύπωση που μου είχε κάνει και φυσικά θυμάμαι ακόμα την ιστορία του βιβλίου. Τότε δεν είχα ιδέα πως σε ένα νησάκι κοντά στην Ελούντα της Κρήτης, εκεί, λίγο πιο βόρεια από την πόλη του Αγίου Νικολάου, υπήρχε κάποτε μια αποικία λεπρών. Διαβάζοντας τότε το βιβλίο έμαθα περισσότερα για την περιοχή, την ίδια την ασθένεια αλλά και πως είχε επηρεάσει τις ζωές τόσων ανθρώπων, μέχρι να βρεθεί θεραπεία. Όλα αυτά τα βλέπουμε μέσα από τη ζωή της οικογένειας Πετράκη. Στα χνάρια της ίδιας οικογένειας επιστρέφουμε και με αυτό το νέο βιβλίο της κυρίας Χίσλοπ.
Η εγγονή της Μαρίας Πετράκη επισκέπτεται τη γιαγιά της στην Κρήτη. Όταν κάποια στιγμή θα μείνουν οι δυο τους το κορίτσι θα ανακαλύψει παλιές φωτογραφίες της γιαγιάς και μια λεία ζωγραφισμένη πέτρα. Τότε η γιαγιά Μαρία θα την πάρει και θα ταξιδέψουν μέχρι την Πλάκα, το χωριό όπου μεγάλωσε. Κι εκεί, καθισμένες στην πλατεία του χωριού και κοιτάζοντας τη Σπιναλόγκα απέναντι, η γιαγιά Μαρία θα μιλήσει στην εγγονή της για την οικογένειά της και τα δύσκολα χρόνια που πέρασε σαν παιδί.
Τα παιδικά της χρόνια δεν ήταν δύσκολα γιατί ήταν φτωχοί και τα έβγαζαν πέρα δύσκολα. Η μητέρα της η Ελένη ήταν δασκάλα άλλωστε και ο πατέρας της ψάρευε με τη βάρκα του. Η Μαρία είχε μια μεγαλύτερη αδερφή την Άννα, και έναν πολύ καλό φίλο, τον Δημήτρη. Όμως η λέπρα αποφάσισε να επισκεφτεί την Πλάκα και να πάρει μακριά της στην αρχή το φίλο της και σύντομα και τη μητέρα της. Μπορεί να ήταν μόνο στο νησί απέναντι και να μπορούσε να διακρίνει τις φιγούρες τους, όμως δεν τους είχε κοντά.
Το βιβλίο, τόσο αυτό, όσο και «Το Νησί» μιλούν για πολλά πράγματα. Για μια ανίατη ασθένεια, για το στίγμα, την απώλεια, το ανθρώπινο θάρρος και την ελπίδα για θεραπεία και μια κανονική ζωή. Όλα αυτά είναι ζητήματα που η συγγραφές χειρίζεται με εξαιρετικό τρόπο και στα δύο βιβλία και χαίρομαι που τα έχω διαβάσει και τα δύο. Διαβάζοντας «Το Νησί της Μαρίας» έρχονταν στο μυαλό μου όλες οι εικόνες που είχα δημιουργήσει από την πρώτη εκείνη ανάγνωση, όλα τα συναισθήματα που νόμιζα ότι δε θα αισθανόμουν ξανά για την ίδια ιστορία. Όμως, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια, η ανάγνωση αυτής την έκδοσης της ιστορίας για παιδιά, πυροδότησε και πάλι μέσα μου τα ίδια συναισθήματα. Κι αυτό νομίζω είναι ένα κερδισμένο στοίχημα για τη συγγραφέα.
Η Βικτόρια Χίσλοπ είναι μια συγγραφέας που λατρεύει την Ελλάδα. Έχει περάσει απίστευτα πολύ χρόνο στην Κρήτη και στην Ελλάδα γενικότερα, έχει μάθει να μιλάει Ελληνικά και αγαπάει τους Έλληνες. Σε μια από τις επισκέψεις της στο νησί, ένα μεσημέρι κάτω από τη σκιά ενός πλατάνου βρέθηκε να μιλάει με μια δασκάλα. Εκείνη της είπε πόσο θα ήθελε να διαβάσει το βιβλίο «Το Νησί» στην τάξη της, αφού περιέχει πολλά θέματα που αφορούν τα παιδιά. Δε θα μπορούσε όμως να το κάνει γιατί ήταν γραμμένο για ενήλικες. Αυτή ήταν και η αφορμή για τη συγγραφέα να προσαρμόσει την ιστορία της για παιδιά. Με την εκπληκτική εικονογράφηση της Τζιλ Σμιθ που έχει συλλάβει και μεταφέρει στις σελίδες του τις ομορφιές της Κρήτης καταφέραμε να έχουμε πλέον στα χέρια μας ένα βιβλίο που μπορεί να μάθει πολλά πράγματα στα παιδιά μας!
Κατάλληλο για παιδιά από 10 ετών.
I’ll be honest I loved most of this story but I didn’t really love the ‘modern day’ parts where Maria, as a grandmother, was sharing her story with her granddaughter. I can see how this will help children get into the story and understand the timings of the events but for me it was bookended around the ‘real’ story and didn’t add to it. But once I was in the world of young Maria I became so emotionally involved and I cried as I read parts - the writing is beautifully and encompassing. The illustrations by Gill Smith throughout are beautiful depictions of the world and characters and I think will help children to step further into the story and bring to life the whole thing - they are truly breath-taking and I really want to see more chapter books in this style
emotional
hopeful
informative
inspiring
reflective
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No