Scan barcode
syinhui's review against another edition
challenging
dark
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
"Even though it will feel uncomfortable for a while, but according to the pastor, discomfort is good. In discomfort we are real."
Well, count on this book to give readers discomfort.
Jas is a unique kid with a hyperactive imagination. She's able to vividly conjure elaborate fantasies and relate the darkness of her thoughts to the mundane things around her - twisting objects, people, the animals in their farm and everyday occurences into a haunting reflection of her state of mind.
I am not one to shy away from dark themes. I could handle disturbing contents quite well so those aren't my main concerns (though I find the parts about bodily fluids the nastiest of all). Some would say it's gratuitous but I've read worse and while it covers a handful of taboos, it didn't delve much into it. A few sentences or a paragraph then it continues on to whatever bleak and imaginatively sordid ruminations Jas finds herself in. That's pretty much what the novel is about.
My issue here is that there's not much going on. No substantial plot or clear direction. Even the dialogues are sparse, often disjointed, cut short - never to be pursued again - which in fact fits the narrative but one I didn't really appreciate. It invites readers to immerse themselves in the depths of the character's mind but that's just about it. The use of similes and metaphors while at first brilliant becomes very tedious to read later on. After all, just how many grotesque comparisons for death and disintegration can there be until it loses its efficacy?
I would only recommend this book if you're seeking to read something specific: about a character that offers a uniquely morbid and unsettling perspective, particularly, one seen through the eyes of a young girl as she grapples with the tragic loss of a family member and the grief that follows.
Well, count on this book to give readers discomfort.
Jas is a unique kid with a hyperactive imagination. She's able to vividly conjure elaborate fantasies and relate the darkness of her thoughts to the mundane things around her - twisting objects, people, the animals in their farm and everyday occurences into a haunting reflection of her state of mind.
I am not one to shy away from dark themes. I could handle disturbing contents quite well so those aren't my main concerns (though I find the parts about bodily fluids the nastiest of all). Some would say it's gratuitous but I've read worse and while it covers a handful of taboos, it didn't delve much into it. A few sentences or a paragraph then it continues on to whatever bleak and imaginatively sordid ruminations Jas finds herself in. That's pretty much what the novel is about.
My issue here is that there's not much going on. No substantial plot or clear direction. Even the dialogues are sparse, often disjointed, cut short - never to be pursued again - which in fact fits the narrative but one I didn't really appreciate. It invites readers to immerse themselves in the depths of the character's mind but that's just about it. The use of similes and metaphors while at first brilliant becomes very tedious to read later on. After all, just how many grotesque comparisons for death and disintegration can there be until it loses its efficacy?
I would only recommend this book if you're seeking to read something specific: about a character that offers a uniquely morbid and unsettling perspective, particularly, one seen through the eyes of a young girl as she grapples with the tragic loss of a family member and the grief that follows.
Content Warnings
Graphic: Animal cruelty, Animal death, Excrement, Incest, Sexual assault, Suicidal thoughts, and Death
Moderate: Child death, Eating disorder, Vomit, Gaslighting, Suicide, Suicide attempt, and Grief
Minor: Bullying and Pedophilia
ficteon's review against another edition
dark
emotional
sad
tense
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
A very, very uncomfortable read. The grossest book I've ever read. Though I think I'm excusing a lot of the gross behavior in it as it's spookymonth and I'm reading it as a horror Halloween book, but it's gross. If I read this in March I'd probably hate it.
Still it made me keep reading to find out what happens to the child mc. I also get why it was gross in someway, as it is meant to be uncomfortable and traumatic, and it's about what grief does to you if you handle it the wrong way. Though.. why would you ever want your name to be on this book? I wonder why she wrote this.
It was still interesting, but for it's contents I don't think I can give it higher than a 3, but also not lower as the story did make me invested, and it was a horror read as said before. If you plan on reading this, do it now and not in other months. Or if you love gross books, go ahead, this one is really gross.
Though the Dutch culture, and Christian Dutch culture was fun to read throughout this book as someone who comes from that culture. Lot of recognizable things mostly from my siblings memories. I think my brother is born the same year as the MC. I would've been born around the time of the book.
Still it made me keep reading to find out what happens to the child mc. I also get why it was gross in someway, as it is meant to be uncomfortable and traumatic, and it's about what grief does to you if you handle it the wrong way. Though.. why would you ever want your name to be on this book? I wonder why she wrote this.
It was still interesting, but for it's contents I don't think I can give it higher than a 3, but also not lower as the story did make me invested, and it was a horror read as said before. If you plan on reading this, do it now and not in other months. Or if you love gross books, go ahead, this one is really gross.
Though the Dutch culture, and Christian Dutch culture was fun to read throughout this book as someone who comes from that culture. Lot of recognizable things mostly from my siblings memories. I think my brother is born the same year as the MC. I would've been born around the time of the book.
Content Warnings
Graphic: Death, Suicide, Sexual content, Suicidal thoughts, Animal cruelty, Animal death, Child abuse, Child death, Emotional abuse, Rape, Self harm, Sexual assault, Grief, and Incest
Moderate: Pedophilia, Cursing, and Gaslighting
Minor: Blood
zazzyzizi's review against another edition
dark
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
0.25
Nou jongens wat heb ik veel gedachten over dit boek. Laat ik maar beginnen met een aankondiging, als je mijn review leest omdat je overweegt het boek te gaan lezen, dan zeg ik je maar gelijk, doe het niet. Ik hou van lezen, ik kan zo in 1 week 6 boeken uitlezen. Maar dit boek... Ik begon afgelopen zomer en het heeft tot december geduurd tot ik het eindelijk uitgelezen had. Ik had het gekregen voor mijn verjaardag van mijn vader, dus ik moest het wel uitlezen weetje wel.
Ik heb nog nooit zo'n vies boek gelezen, steeds wannneer je denkt dat het niet viezer kan, wordt het toch weer viezer. Natuurlijk wordt Marieke Lucas hier juist om geprezen, een boek dat rouw en eerlijk is en ook de viezigheden van het dagelijks leven en het omgaan met verlies laat zien. Maar er is een grens tussen alledaagse viezigheden en dat gene wat dit boek is. Soms was het zo vies dat ik even mijn boek moest wegleggen. Om je een paar voorbeelden te geven als je het echt wil (TW: incest, bestialiteit, algemene viezigheid):
''Obbe rolt de mouwen van zijn shirt op, duwt mijn billen voorzichtig uiteen alsof het een van zijn dierenencyclopedieën is waar hij zo zuinig op is dat alleen hij ze mag aanraken, zijn wijsvinger die naar binnen drukt.''
Obbe is haar broer!!! Dit is slechts een van de talloze voorbeelden van incest in dit boek. Oh ja dat is echt rouw en eerlijk over het dagelijks leven, NEE. Incest is niet rouw en eerlijk, het is gewoon vies, letterlijk vaker dan ooit moeten kokhalzen toen ik iets las. Op dezelfde pagina wordt nog omschreven hoe hij er een stijve van krijgt. Dit is niet meer normaal maar gewoon ronduit goor.
Nog een voorbeeld van viezigheid: ''Wanneer ik mijn ogen weer open, neem ik het rechteroor van mijn konijn tussen mijn vingers, het voelt stug en hard. Daarna tast ik naar de plek tussen Diewertjes achterpoten. Het gaat vanzelf, net als bij de porseleinen engeltjes destijds'' Er is dus naast incest ook bestialiteit, en dit is niet eens het ergste voorbeeld. Dit boek speelt zich af in een redelijk moderne tijd (er word over nokia's en sinterklaasjournaal en sims gesproken) en dan nog gebeurt het zo alsof deze dingen heel normaal zijn. Nee dit is niet normaal, als ik het nog niet gezegd had, het is mega vies. Ik ga niet eens nog meer voorbeelden geven, dit zou genoeg moeten zijn om je weg te schrikken, en ik wil het echt niet nog een keer lezen.
Dan is er nog een punt van de schrijfstijl die me ook niet bevalt. Er worden zo ontzettend veel vergelijkingen gemaakt. Dit wat nu gebeurd is net als .... En als je dacht dat die veilig waren van de viezigheid, dan heb je het fout: ''Een voor een stopt vader de zilveren koeien in een vuilniszak en trekt de gele lusjes aan de zijkanten naar elkaar toe- de opening lijkt op het poepgat van een rond, met de sluitspier die zich nu nauwer samentrekt''. Is die vergelijkging nodig?? Nee is het antwoord. En zo gaat het het hele boek door, ik hoef er niet steeds aan herinnert worden dat poepgaten bestaan (poep is echt een heel groot motief in dit boek).
En dan nog niet te spreken over het feit dat de hoofdpersoon twaalf moet voorstellen?? Gast als zij twaalf is ben ik 34 want haar gedrag is niet het gedrag van een normale twaalfjarige. Toen ik twaalf was zat ik te fantaseren over jongens, ja, maar niet jongere jongens en hun piemels. Dat de hoofdpersoon 12 is, is voor mij geen excuus hoe uitgebreid de pikkies van jonge jongetjes worden omschreven, ik hoef dat niet te lezen, dat is gewoon onpasselijk. Alle acties die Jas uitvoert zijn gewoon niet logisch. Ik snap dat ze issues heeft maar dat is geen excuus voor alles wat zij doet of denkt. Een punaisse in haar buik steken?? Incest?? Haar vriendin ongepast aanraken en wegrennen als ze enorme brandwonden veroorzaakt?? Nogmaals, ze heeft misschien problemen en alles maar dit is toch niet meer normaal, en haar zusje doet ook allemaal rare dingen, er wordt omgeschreven hoe ze in aanwezigheid van haar zus mastrubeert, terwijl ik het hele boek dacht dat ze like 8 was ofzo?? Ik ben er echt niet van te genieten, ik vond het zo vies echt.
Een of andere Max Porter op de achterkant noemt het boek onvergetelijk, ja zo zou ik het ook noemen. Maar niet op de goede manier.
Ik lees wel eens in de bus onderweg naar de universiteit, en dan schaamde ik me dat ik dit boek aan het lezen was, want als iemand weet wat er in staat dan vragen ze zich toch echt af waarom ik zo lang door kan lezen, en ik moet eerlijk zijn dat ik me dat zelf ook af vroeg. Ik heb hem meermaals weg gelegd maar toch heb ik hem uitgelezen, omdat het een kado van mijn vader was, en toen ik eenmaal begonnen was dacht ik, ik heb niet mezelf getraumatiseerd door deze pagina's te lezen en het vervolgens niet af te maken, nu ik eraan begonnen ben moet het ook af. En natuurlijk moest ik weten hoe het eindigde
Het is niet alsof het einde niet bij het boek paste, maar dan nog, ik had toch wat anders verwacht. Heb ik dat hele boek doorgestreden om alleen te komen naar de climax waarbij zij (vermoedelijk) doodgaat door eigen hand. Ik had toch wel verwacht dat het misschien beter zou worden ofzo. Maar dat is mijn eigen fout hoor want ik had het aan moeten zien komen met alle goorheid en naarheid van ervoor, en eerlijk als ik in zo'n situatie zou leven en zon vreselijk mens zou zijn weet ik ook niet meer hoe groot mijn levenslust is. Was ik vergeten te vertellen dat ze haar zusje bijna vermoord?? volgens mij wel he. Nou ja dat moet genoeg zeggen.
Ik weet gewoon nog zo veel meer dingen die ik moet noemen, maar anders wordt de review te lang. De enige rede waarom het 0,25 van de 5 sterren is en niet 0/5 is door 1 zin in het hele boek: '' In verlies vinden we onszelf en zijn we wie we zijn: kwetsbare wezens als uitgeklede spreeuwenjongen, die zo nu en dan naakt uit hun nest vallen en hopen dat ze weer opgepakt worden'' Al had de naaktheid er niet per se bij gehoeven van mij.
Als je dit nog steeds wil lezen na deze ellelange review, laat me weten hoe de therapie is ja??
Om het maar even goed af te sluiten, Het boek 'De avond is ongemak' had beter 'elk moment is ongemak' kunnen heten, want dat is hoe ik me voelde toen ik dit boek las.
Ik heb nog nooit zo'n vies boek gelezen, steeds wannneer je denkt dat het niet viezer kan, wordt het toch weer viezer. Natuurlijk wordt Marieke Lucas hier juist om geprezen, een boek dat rouw en eerlijk is en ook de viezigheden van het dagelijks leven en het omgaan met verlies laat zien. Maar er is een grens tussen alledaagse viezigheden en dat gene wat dit boek is. Soms was het zo vies dat ik even mijn boek moest wegleggen. Om je een paar voorbeelden te geven als je het echt wil (TW: incest, bestialiteit, algemene viezigheid):
''Obbe rolt de mouwen van zijn shirt op, duwt mijn billen voorzichtig uiteen alsof het een van zijn dierenencyclopedieën is waar hij zo zuinig op is dat alleen hij ze mag aanraken, zijn wijsvinger die naar binnen drukt.''
Obbe is haar broer!!! Dit is slechts een van de talloze voorbeelden van incest in dit boek. Oh ja dat is echt rouw en eerlijk over het dagelijks leven, NEE. Incest is niet rouw en eerlijk, het is gewoon vies, letterlijk vaker dan ooit moeten kokhalzen toen ik iets las. Op dezelfde pagina wordt nog omschreven hoe hij er een stijve van krijgt. Dit is niet meer normaal maar gewoon ronduit goor.
Nog een voorbeeld van viezigheid: ''Wanneer ik mijn ogen weer open, neem ik het rechteroor van mijn konijn tussen mijn vingers, het voelt stug en hard. Daarna tast ik naar de plek tussen Diewertjes achterpoten. Het gaat vanzelf, net als bij de porseleinen engeltjes destijds'' Er is dus naast incest ook bestialiteit, en dit is niet eens het ergste voorbeeld. Dit boek speelt zich af in een redelijk moderne tijd (er word over nokia's en sinterklaasjournaal en sims gesproken) en dan nog gebeurt het zo alsof deze dingen heel normaal zijn. Nee dit is niet normaal, als ik het nog niet gezegd had, het is mega vies. Ik ga niet eens nog meer voorbeelden geven, dit zou genoeg moeten zijn om je weg te schrikken, en ik wil het echt niet nog een keer lezen.
Dan is er nog een punt van de schrijfstijl die me ook niet bevalt. Er worden zo ontzettend veel vergelijkingen gemaakt. Dit wat nu gebeurd is net als .... En als je dacht dat die veilig waren van de viezigheid, dan heb je het fout: ''Een voor een stopt vader de zilveren koeien in een vuilniszak en trekt de gele lusjes aan de zijkanten naar elkaar toe- de opening lijkt op het poepgat van een rond, met de sluitspier die zich nu nauwer samentrekt''. Is die vergelijkging nodig?? Nee is het antwoord. En zo gaat het het hele boek door, ik hoef er niet steeds aan herinnert worden dat poepgaten bestaan (poep is echt een heel groot motief in dit boek).
En dan nog niet te spreken over het feit dat de hoofdpersoon twaalf moet voorstellen?? Gast als zij twaalf is ben ik 34 want haar gedrag is niet het gedrag van een normale twaalfjarige. Toen ik twaalf was zat ik te fantaseren over jongens, ja, maar niet jongere jongens en hun piemels. Dat de hoofdpersoon 12 is, is voor mij geen excuus hoe uitgebreid de pikkies van jonge jongetjes worden omschreven, ik hoef dat niet te lezen, dat is gewoon onpasselijk. Alle acties die Jas uitvoert zijn gewoon niet logisch. Ik snap dat ze issues heeft maar dat is geen excuus voor alles wat zij doet of denkt. Een punaisse in haar buik steken?? Incest?? Haar vriendin ongepast aanraken en wegrennen als ze enorme brandwonden veroorzaakt?? Nogmaals, ze heeft misschien problemen en alles maar dit is toch niet meer normaal, en haar zusje doet ook allemaal rare dingen, er wordt omgeschreven hoe ze in aanwezigheid van haar zus mastrubeert, terwijl ik het hele boek dacht dat ze like 8 was ofzo?? Ik ben er echt niet van te genieten, ik vond het zo vies echt.
Een of andere Max Porter op de achterkant noemt het boek onvergetelijk, ja zo zou ik het ook noemen. Maar niet op de goede manier.
Ik lees wel eens in de bus onderweg naar de universiteit, en dan schaamde ik me dat ik dit boek aan het lezen was, want als iemand weet wat er in staat dan vragen ze zich toch echt af waarom ik zo lang door kan lezen, en ik moet eerlijk zijn dat ik me dat zelf ook af vroeg. Ik heb hem meermaals weg gelegd maar toch heb ik hem uitgelezen, omdat het een kado van mijn vader was, en toen ik eenmaal begonnen was dacht ik, ik heb niet mezelf getraumatiseerd door deze pagina's te lezen en het vervolgens niet af te maken, nu ik eraan begonnen ben moet het ook af. En natuurlijk moest ik weten hoe het eindigde
Het is niet alsof het einde niet bij het boek paste, maar dan nog, ik had toch wat anders verwacht. Heb ik dat hele boek doorgestreden om alleen te komen naar de climax waarbij zij (vermoedelijk) doodgaat door eigen hand. Ik had toch wel verwacht dat het misschien beter zou worden ofzo. Maar dat is mijn eigen fout hoor want ik had het aan moeten zien komen met alle goorheid en naarheid van ervoor, en eerlijk als ik in zo'n situatie zou leven en zon vreselijk mens zou zijn weet ik ook niet meer hoe groot mijn levenslust is. Was ik vergeten te vertellen dat ze haar zusje bijna vermoord?? volgens mij wel he. Nou ja dat moet genoeg zeggen.
Ik weet gewoon nog zo veel meer dingen die ik moet noemen, maar anders wordt de review te lang. De enige rede waarom het 0,25 van de 5 sterren is en niet 0/5 is door 1 zin in het hele boek: '' In verlies vinden we onszelf en zijn we wie we zijn: kwetsbare wezens als uitgeklede spreeuwenjongen, die zo nu en dan naakt uit hun nest vallen en hopen dat ze weer opgepakt worden'' Al had de naaktheid er niet per se bij gehoeven van mij.
Als je dit nog steeds wil lezen na deze ellelange review, laat me weten hoe de therapie is ja??
Om het maar even goed af te sluiten, Het boek 'De avond is ongemak' had beter 'elk moment is ongemak' kunnen heten, want dat is hoe ik me voelde toen ik dit boek las.
Content Warnings
Graphic: Animal cruelty, Animal death, Antisemitism, Child death, Death, Death of parent, Eating disorder, Emotional abuse, Gaslighting, Gore, Grief, Incest, Mental illness, Murder, Pedophilia, Religious bigotry, Sexual assault, Sexual content, Sexual harassment, Sexual violence, Suicidal thoughts, Suicide, Suicide attempt, and Vomit
More...