Reviews - Der Augensammler

267 reviews for:

Der Augensammler

Sebastian Fitzek

3.98 AVERAGE

kikokoukla's review against another edition

3.0

dark slow-paced

Plot or Character Driven: A mix

Strong character development: Complicated

elxnvx's review against another edition

5.0

dark emotional hopeful informative mysterious sad tense medium-paced

Plot or Character Driven: Plot

Strong character development: Yes

Loveable characters: Yes

Diverse cast of characters: No

Flaws of characters a main focus: Yes

cla2001's review against another edition

4.25

adventurous challenging dark emotional mysterious fast-paced

Plot or Character Driven: A mix

Strong character development: Complicated

Loveable characters: Yes

Diverse cast of characters: Yes

Flaws of characters a main focus: Yes

divxalex's review against another edition

2.0

Άλλο ένα θρίλερ για ~~αγράμματους~~ αναγνώστες με χαμηλές απαιτήσεις από τον Φίτζεκ.

Η ιστορία είναι απλή: Κάποιος απαγάγει παιδιά και τους δίνει 45 ώρες να βρεθούν ή να αποδράσουν μέχρι να τα σκοτώσει. Συνήθως προηγουμένως έχει σκοτώσει τις μανάδες τους. Α, και από τα παιδιά βγάζει το ένα μάτι. Αλλά δεν είναι συλλέκτης ματιών, χα, σας την έσκασε.

Ο πρωταγωνιστής μας ο Τσόρμπαχ, πρώην ένστολος -αφότου πυροβόλησε μια γυναίκα στο κεφάλι επειδή είχε απαγάγει ένα παιδί- έχει γίνει πλέον ρεπόρτερ ερευνητής συντονισμένος με τον ασύρματο της αστυνομίας για να βγάζει λαβράκια, έχει προβλήματα στο γάμο του και ένα γιο.

Από εκεί και πέρα, φτήνια. Φτήνια εκφραστική, φτήνια εμπνεύσεως, φτήνια ανατροπών. Τυπικός Φίτζεκ δηλαδή. Επιγραμματικά θα αναφερθώ στα σημεία που προσβάλλουν περισσότερο την νιοημοσύνη του αναγνώστη:

1. Ο Τσόρμπαχ φτάνει να συνεργαστεί με ένα τυφλό μέντιουμ (φασώνονται και λίγο)

2. Ο κακός είναι γνωστός εξ αρχής και μας τον πετάει στη μάπα σε μια θλιβερή ανατροπή στο τέλος, ενώ τίποτε, μα τίποτε δεν παρέχει την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον τύπο.

3. Η ανάποδη αρίθμηση των κεφαλαίων, που μπορεί στον Φίτζεκ να φάνηκε μια ιδέα πρώτης τάξεως, αλλά στην πραγματικότητα είναι ~~μια εγκεφαλική κωλοτρυπίδα~~ μια ανοησία και μισή.

4. Η γλυκερή/γλυκανάλατη αυτοδικαιολόγηση του δράστη, σχετικά με τα κίνητρα και τις μεθόδους του. Φίλε, είσαι ψυχάκι. Ό,τι κι αν σου έχει συμβεί, πήγαινε σε έναν ειδικό, πάρε χάπια και σταμάτα να απαγάγεις παιδιά και να σκοτώνεις μανάδες. Δε βγάζει καν νόημα.

5. Ο κλασικός "βάρβαρος αστυνομικός" που έχει πληγωθεί στο παρελθόν, οπότε μπορεί να βασανίζει υπόπτους. Ίου.

6. Οι υπερβολικές εξηγήσεις του Φίτζεκ, λες και απευθύνεται σε παιδιά 6 ετών. Σεμπάστιαν, αν έχουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο με κάποιον που αφαιρεί μάτια παιδιών και τα θάβει ζωντανά αφότου σκοτώσει τη μάνα τους, μάλλον δεν είμαστε 6 ετών, ή αν είμαστε ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ. Ειδικά στο τέλος, που πρέπει να ανεχτούμε ολόκληρο σεμινάριο κατανόησης εγκληματικών πράξεων για ανεγκέφαλους, ~~έπαθα σύφιλη~~ σπύριασα λίγο.

7. Οι υπερβολικά βολικές συμπτώσεις που προωθούν την πλοκή ή εξηγούν σημεία της. Είναι δείγμα φτηνής γραφής, πιο φτηνής και από πόρνη που δέχεται κέρματα για ένα γρήγορο πίσω από παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

8. Ρε βλάκα, ρε ηλίθιε, έχεις ένα βιβλίο που λέγεται ο "συλλέκτης ματιών" και βάζεις μέσα μια ΤΥΦΛΗ να τον αναζητά και δεν εκμεταλλεύεσαι την τραγική ειρωνεία; Και το αφήνεις να περάσει έτσι; Ή ήταν η μοναδική φορά που αναφέρθηκες σε κατι ακροθιγώς ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση αναλύεις και το πόσες τρίχες παραμερίστηκαν από το μουστάκι κάποιου που έφτυσε στο πεζοδρόμιο (και δεν πρόκειται να μας απασχολήσει ξανά);

9. Όπως σε κάθε άλλο έργο του Φίτζεκ, οι χαρακτήρες είναι ρηχοί (και πιο επίπεδοι από η γη στο μυαλό του μέσου flat erther). Ακόμη και ο δολοφόνος που προσπαθεί απεγνωσμένα να... δώσει υπόσταση στον εαυτό του γράφοντας, είναι γελοίος και καρικατούρα (εκτός από επικίνδνος για τη δημόσια ασφάλεια).

10.

Spoiler

Όταν πετάς ένα λειτουργικό μέντιουμ μέσα στην ιστορία, είναι τραγικό να το κάνεις να βλέπει το μέλλον αντί για το παρελθόν ώστε να μπερδέψεις τον αναγνώστη.

11. Τα υπερβολικά για τη μενταλιτέ του βιβλίου POVs. Φίλε δεν είσαι ο George R.R. Martin, κατούρα και λίγο... (αλλά όχι κόντρα στον άνεμο)

Και φυσικά, υπάρχει πάντα η αίσθηση ότι ο Φίτζεκ είναι ΤΕΜΠΕΛΗΣ, που βαριέται να δομήσει μια καλή ιστορία, οπότε αρκείται στο ότι του άρεσε η αρχική του ιδέα και γράφει βιαστικά μια ιστορία γύρω της. Τώρα, δε μου πέφτει λόγος, εφόσον ~~ορδές ηλιθίων~~ πλήθη κόσμου αγοράζουν και αποθεώνουν τα βιβλία του, αλλά μια που το διάβασα, θεώρησα καλό να σας το αναφέρω.

Το δεύτερο αστεράκι το παίρνει αποκλειστικά και μόνο χάρη στο πώς παρουσιάζει/προσεγγίζει την τυφλή Αλίνα (ως άνθρωπο με ειδικές ανάγκες και με ισχυρή προσωπικότητα, όχι ως μέντιουμ!), αλλιώς θα έπεφτε στον απόλυτο πάτο του ενός. Από την άλλη, κοντεύει να γίνει κλισέ το να δημιουργεί δυσάρεστες και δήθεν αγχωτικές καταστάσεις που κάνουν τον αναγνώστη (ναι, εμένα, LOL) να πλήττει αφόρητα.