Take a photo of a barcode or cover
3.96 AVERAGE
3.96 AVERAGE
This is probably not a new observation but I had a REVELATION on this rereading.
Marianne is in a Radcliffe novel - she falls, she's saved, she faints, she's ill, she's in danger, she's adored; it's all very romantic. She's from the romances with heroines who faint and tragic villains who adore but are unworthy, and tragic heroes who adore and suffer. But Marianne ends rich and lives happily ever, after the travails of her (initial) youth. And some healthy sarcasm.
Elinor is real. She's from the real world where people make stupid mistakes that fuck up their lives and the lives of others and people suffer but sometimes they get lucky and it works out but still they worry about money but overall they're happy.
Jane Austen was a fucking genius.
(That last part was not a revelation in the slightest.)
Marianne is in a Radcliffe novel - she falls, she's saved, she faints, she's ill, she's in danger, she's adored; it's all very romantic. She's from the romances with heroines who faint and tragic villains who adore but are unworthy, and tragic heroes who adore and suffer. But Marianne ends rich and lives happily ever, after the travails of her (initial) youth. And some healthy sarcasm.
Elinor is real. She's from the real world where people make stupid mistakes that fuck up their lives and the lives of others and people suffer but sometimes they get lucky and it works out but still they worry about money but overall they're happy.
Jane Austen was a fucking genius.
(That last part was not a revelation in the slightest.)
emotional
funny
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
challenging
emotional
funny
hopeful
lighthearted
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
The more time I spend with Austen, the more I am utterly endeared to her work. This being my second time reading the novel, and having read it largely in one sitting, I was struck by just how clever and enjoyable Austen's writing truly is. I recommend Sense and Sensibility for those interested in an Austenian love story of sisterhood as much as romance. You will undoubtedly delight in her scathing insults of the surrounding idiot side characters as well.
emotional
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Ohhhhh I am pisssseddddd!! One thing I will say is I could never tell where this book was going and who was going to be with who! As a result I am annoyed at the end pairings bc they had the Smallest hints which while I picked up on I dismissed bc of the complete lack of development given to those relationships that I thought SURELY they could not be the couples we would end up with but alas!!!! You really can tell that this was Jane Austen’s first book and to her credit she improves greatly in her later books……. That said I did enjoy the relationship between the sisters themselves!
funny
lighthearted
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Μάλιστα! Τι να πω; Δεν ξετρελάθηκα και αυτό κυρίως οφείλεται στον χαρακτήρα της Μαριάν. Οι κεντρικοί ήρωες είναι οι δύο αδερφές η Έλινορ και η Μαριάν και η ιστορία σχετίζεται με το ταξίδι προς την ενηλικίωση της μίας και το ταξίδι προς την ήσυχη και ήρεμη ζώη της άλλης.
Λάτρεψα την Έλινορ, μου θύμισε την Μάργκαρετ από το Howard's End του Forster, ώριμη, ευγγενική με ορθολογική σκέψη σχετικά, μπορούσε να τοποθετήσει τον εαυτό της στην θέση των άλλων και να κατανοήσει ορισμένες καταστάσεις από την πλευρά τους, στοργική προς την αδερφή της, με αρχές και ιδανικά που ωστόσο αυτά δεν την έκαναν να κρίνει τους άλλους αυστηρά ή σκληρά.
Τώρα όσο αφορά την αδερφή της την Μαριάν δεν μπορώ να πω το ίδιο, ήταν ο λόγος που βαρέθηκα και είχα κάποιο δυσφορία όταν έπιανα στα χέρια μου το βιβλίο, γιατί πραγματικά δεν ήθελα να διαβάσω για τον χαρακτήρα της. Υπεροπτική, εγωίστρια, αλαζονική, επικριτική και περιφρονιτική απέναντι σε όποιον δεν έβρισκε της αρεσκείας της και όχι δυστυχώς η ηλικία της δεν ήταν αρκετή για να δικαιολογήσουν την συμπεριφορά της. Κάποια στιγμή στο βιβλίο την φιλοξενεί μία κυρία στο Λονδίνο για πάνω από ένα μήνα και δεν δείχνει ίχνος ευγνωμοσύνης απέναντι της ή προς την κόρη αυτής της κυρίας που πίεσε την μάνα της να τις φιλοξενήσει, όχι απλώς δεν δείχνει ευγνωμοσύνη αλλά όταν ο απώτερος σκοπός της που την οδήγησε να φτάσει στο Λονδίνο δεν υπάρχει πλέον την ενοχλεί και η παρουσία της όπως και όλων των άλλων στο σπίτι που δεν είναι καν δικό της.... Στο τέλος του βιβλίου έχουν περάσει 2 χρόνια και είναι πλεόν 19 και σύμφωνα με την περιγραφή της Austen σε μία σελίδα που αφιερώνει, γράφει ότι ωρίμασε και έμαθε μέσα από τα λάθη της, ωστόσο εμείς ως αναγνώστες κάτι τέτοιο δε το βλέπουμε σε 400+ σελίδες, οπότε το ότι σε μία σελίδα γράφει το ότι έγινε ανθρώπος προσωπικά δεν μου λέει κάτι. Δεν βλέπουμε πότε να κάνει κάποιου είδους αυτοκριτικής για την συμπεριφορά της ως προς τα μη συγγενικά πρόσωπα οπότε η τελική περιγραφή της Austen μου ήταν αδιάφορη.
Ο Ουιλόμπι ήταν ένας χαρακτήρας ακριβώς στα μέτρα της Μαριάν, όταν ήταν μαζί σχολίαζαν τους γύρω τους, μιλούσαν για τέχνες γιατί ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσαν να συζητήσουν και πίστευαν ότι και οι δύο άνηκαν σε κάποιο ανώτερο είδος ανθρώπων που μπορεί να αισθανθεί βαθιά. Σε αντίθεση όμως με το χαρακτήρα της Μαριάν η Austen στον Ουιλόμπι δίνει ενδιαφέρον στον χαρακτήρα του λίγο πριν το τέλος, γράφει μία εξαιρετική απολογία, 3-4 σελίδες ο Ουιλόμπι κάνει αυτοκριτική που μέσα από αυτή δείχνει ότι μιλάμε για κάποιον άνθρωπο που είχε αυτογνωσία, κατευθείαν αυτό δίνει ενδιαφέρον στον χαρακτήρα του γιατί εν τέλει δεν ήταν τόσο μονοδιάστατος όσο η Μαριάν.
Ο Εντουάρντ ήταν ο χαρακτήρας που ενδιέφερε την Έλινορ. Ήσυχος, συγκροτημένος , με αρχές και ιδανικά, ονειρεύεται μια ήρεμη ζωή χωρίς εντάσεις και χώρις δράματα. Δυστυχώς δεν γίνεται ποτέ ανάλυση του χαρακτήρα του σε κάποιο βάθος, και ο χαρακτήρας του είναι σχετικά βαρετός.
Τέλος υπάρχει ο συνταγματάρχης Μπράντον τον οποίο έγω είχα όλη την καλή διάθεση να υπερασπιστώ στην αρχή γιατί ένω ήταν μόλις 35 ορισμένοι χαρακτήρες τον είχαν βγάλει ετοιμοθάνατο ή μάλλον ζωντανό-νεκρό αλλά δεν είχε γούστο και οι επιλογές του μου φάνηκαν τραγικές οπότε αυτή η διάθεση εξαφανίστηκε. Άλλος ένας χαρακτηράς που δεν γράφτηκε σωστά κατά τη δική μου γνώμη.
Κάτι που μου έκανε πραγματική εντύπωση και κάποια στιγμή θα ήθελα να ψάξω να δω αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο, ήταν ότι η ''ξεπεσμένη'' αριστοκρατική τάξη σκεφτόταν τα λεφτά αλλά ποτέ το να δουλέψει. Οι πρωταγωνίστριες ανήκουν σε αυτή και η Μαριάν ονειρεύται 2 υπηρέτριες γυναίκες και 2 υπηρέτες άντρες, η μητέρα τους έχει υπηρέτη και κάποια στιγμή γινέται και συζήτηση για μία οικονόμο. Υποτίθεται ότι δυσκολεύονται με τα χρημάτα και όμως οι ίδιες δεν σκέφτονται να δουλέψουν ποτέ, στην περίπτωση τους δεν θα χρειαζόταν καν να κάνουν κάποια χειρωνακτική εργασία. ούτε σε χωράφια, ούτε να καθαρίζουν σπίτια διότι ήταν μορφωμένες και θα μπορούσαν απλούστατα να παραδίδουν μαθήματα σε παιδιά ή στη χειρότερη να γίνουν κουβερνάντες σαν την Τζέιν Έυρ αλλά όχι, η εργάσια δεν περνάει ποτέ από το μυαλό τους.
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
emotional
lighthearted
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
emotional
hopeful
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes