Take a photo of a barcode or cover
4.41 AVERAGE
4.41 AVERAGE
I didn't like the format of the individual anecdotes. Not to mention I already think healthcare is shit.
واقعا بارها موقع خوندنش به فکر فرو رفتم. وارد رشته ای شدم که حجم زیادی از تعهد و فداکاری میخواد، و برقراری تعادل بین زندگی شخصی و زندگی کاری توش خیلی راحت نیست...
کتابو دوست داشتم واقعا، لحن طنزآمیزش برام جذاب بود، خیلی جاها حقایق رو محکم میکوبوند تو صورتت...، پایان کتاب هم که واقعا بردم تو فکر و میخکوبم کرد...
خوندنش رو هم به پزشک ها هم ( مخصوصا) غیرپزشک ها توصیه میکنم...
امتیازم: ۴.۵ از ۵
کتابو دوست داشتم واقعا، لحن طنزآمیزش برام جذاب بود، خیلی جاها حقایق رو محکم میکوبوند تو صورتت...، پایان کتاب هم که واقعا بردم تو فکر و میخکوبم کرد...
خوندنش رو هم به پزشک ها هم ( مخصوصا) غیرپزشک ها توصیه میکنم...
امتیازم: ۴.۵ از ۵
کتاب خاطرات یه پزشک بود که بعدا از سیستم پزشکی اومده بود بیرون.
اودیوبوکی که خود نویسنده خونده بود رو شنیدم و ای‌بوکش هم داشتم که اگه نشد گوش کنم بخونم از روش. اودیوبوک یه سری چیز اضافه تر داشت بخصوص کلا یه مصاحبه و فضل اضافه تر داشت. لحن خوندن خود نویسنده هم جالب بود. (گویا نویسنده کمدین معروفی شده من فقط ازش دوتا کتاب دیگه خوندم؛ احتمالا باید برم ببینم چکاره شده و چه کار می‌کنه.)
کتاب برا من خیلی خوب بود، چون یه سری شرایط مشابه داشت که رفتار های مشابه یا نامشابه توش رخ داده بود، یه سری اتفاقات خیلی رخ دهنده رو توصیف میکرد و یه سری جاها هم راجع به کلمات و اسم گذاری ها تعریف میکرد,مثلا:
و یه جا دیگه:
بخدا که اینو راست میگه و اینکه میبینی معقوله جهانی‌ایه دلگرمی بیخودی میده:)))
ولی به طور کلی با نامه اش و توضیحاتش، تو اوضاع به نسبت مناسب تری از ایران(نمی‌گم اوضاعش خیلی مساعده میگم از ایران بهتره) اینهمه نارضایتی و شکایت و اینا داره که خیلی هم بجاست، بعد انقدری این جا وضعیت بدتره، آدم ها با رضایت خودشون و با خوشحالی و شعف به سمت کار کردن تو اون کشور میرن بعدش هم خوشحال ترند.
برا جواب اون بحث خودت انتخاب کردی که یه سری میگن، جدای از اینکه خیلی ها خودشون انتخاب نکرده بودند و با اجبار های عجیبی اومده بودند، این رو هم از طرف آدام کی اینجا بذارم:
اینام همینطوری باشه
بقیه متنشو دیگه اینجا نمیارم.
اودیوبوکی که خود نویسنده خونده بود رو شنیدم و ای‌بوکش هم داشتم که اگه نشد گوش کنم بخونم از روش. اودیوبوک یه سری چیز اضافه تر داشت بخصوص کلا یه مصاحبه و فضل اضافه تر داشت. لحن خوندن خود نویسنده هم جالب بود. (گویا نویسنده کمدین معروفی شده من فقط ازش دوتا کتاب دیگه خوندم؛ احتمالا باید برم ببینم چکاره شده و چه کار می‌کنه.)
کتاب برا من خیلی خوب بود، چون یه سری شرایط مشابه داشت که رفتار های مشابه یا نامشابه توش رخ داده بود، یه سری اتفاقات خیلی رخ دهنده رو توصیف میکرد و یه سری جاها هم راجع به کلمات و اسم گذاری ها تعریف میکرد,مثلا:
Patient GL, … wants to eat her placenta… . GL calls it ‘placentophagia’ to make it sound more official, which doesn’t particularly wash;
you can make anything sound official by translating it into the ancient Greek.
‘Cholelithoproctophilia’ would be shoving gallstones up your arse, but I’ve just made it up. ‘Orbitobelonephilia’ – sticking needles in your eyes.
‘Craniophallic anastamosis’ – dickhead.
و یه جا دیگه:
There are three grades of code. Firstly, there’s the formal Latin and Greek terms for conditions. So, we say ‘dyspnoea’ rather than ‘shortness of breath’ and ‘epididymo-orchitis’ rather than ‘gammy cock and balls’.
Secondly, there’s using a layer of euphemism. Instead of suggesting syphilis, we ask to ‘check the VDRL’, which is the lab test involved; rather than saying HIV, we can talk about ‘CD4 deficiency’, referring to the underlying immune problem.
Thirdly, and much more fun, are the completely made-up ones that have entered medical vocab in the last couple of decades. They generally sound credible and scientific, and allow you to be frank in front of the patient without them realizing.
A few of my favourites are:
Chronic glucose poisoning – Obesity.
Incarceritis – Onset of symptoms immediately following arrest.
Q sign – Tongue hanging out of side of mouth, in the shape of a Q. Prognostically-speaking, a very bad sign, though not as bad as the Dotted Q sign, where there’s a fly on the tongue.
Status dramaticus – Medically well but over-emotional.
Therapeutic phlebotomy – Gets better after a blood test.
Transferred to the fifteenth floor – Dead. (NB The number should be one higher than number of floors in the hospital.)
Puerperal psychosis is the nuclear version of postnatal depression – severe psychiatric symptoms in the days after giving birth, occurring in roughly 1 in 1,000 women.
بخدا که اینو راست میگه و اینکه میبینی معقوله جهانی‌ایه دلگرمی بیخودی میده:)))
Superstition dictates you can’t ever describe a shift as ‘quiet’. Much like you don’t say ‘good luck’ to an actor or ‘go fuck yourself’ to Mike Tyson. Say the Q word to a doctor and you’re all but performing an incantation, summoning the sickest patients in the world to your hospital.
ولی به طور کلی با نامه اش و توضیحاتش، تو اوضاع به نسبت مناسب تری از ایران(نمی‌گم اوضاعش خیلی مساعده میگم از ایران بهتره) اینهمه نارضایتی و شکایت و اینا داره که خیلی هم بجاست، بعد انقدری این جا وضعیت بدتره، آدم ها با رضایت خودشون و با خوشحالی و شعف به سمت کار کردن تو اون کشور میرن بعدش هم خوشحال ترند.
The way you treat junior doctors demonstrably doesn’t work. I strongly suggest you seek a second opinion.
برا جواب اون بحث خودت انتخاب کردی که یه سری میگن، جدای از اینکه خیلی ها خودشون انتخاب نکرده بودند و با اجبار های عجیبی اومده بودند، این رو هم از طرف آدام کی اینجا بذارم:
The decision to work in medicine is basically a version of the email you get in early October asking you to choose your menu options for the work Christmas party.
Every doctor makes their career choice aged sixteen, two years before they’re legally allowed to text a photo of their own genitals. When you sit down and pick your A levels, you’re set off on a trajectory that continues until you either retire or die and, unlike your work Christmas party, Janet from procurement won’t swap your chicken for her halloumi skewers – you’re stuck with it.
اینام همینطوری باشه
I’m not sure it’s worth the flip side of providing medical advice to every friend at every opportunity. You’ll hear ‘Could you just take a quick look?’ more than you’ll ever hear ‘Hey, it’s great to see you’.
We’re constantly reminded by the GMC not to be doctor to friends or family, but I’ve always just ignored that and provided them an on-call private service. Because my job makes me such a useless friend in so many ways, I guess I feel like I have to offer something to justify my name on their Christmas card list. And this is basically why we’re taught not to.
بقیه متنشو دیگه اینجا نمیارم.
dark
emotional
funny
informative
medium-paced
Brilliant. Please read this book. I will start gifting it to the people I love.
hopeful
inspiring
reflective
medium-paced
Adam Kay writes about the profession he so obviously loves with eloquence, grace, and genuine enthusiasm . (All of which he frequently states are needed to be a doctor.)
Simultaneously heartbreaking and hilarious, this book is raw and honest as a scathing critic of the NHS system which so runs England's healthcare.
I couldn't put it down, and also couldn't notice the genuine importance of this story and it's themes and ideas. Everyone should read this book.
Simultaneously heartbreaking and hilarious, this book is raw and honest as a scathing critic of the NHS system which so runs England's healthcare.
I couldn't put it down, and also couldn't notice the genuine importance of this story and it's themes and ideas. Everyone should read this book.
Nye Bevan and everyone who’s worked in or around the NHS since should be internationally recognised superheroes
emotional
informative
sad
fast-paced