Take a photo of a barcode or cover
3.26 AVERAGE
3.26 AVERAGE
I keep trying (and failing, see also my response to her 2019 pub Spy) to see what others see in Danielle Steel’s writing. What am I missing?
The plot captured me in theory. This borrowed some details from real life (the British royal family). But I couldn’t quit rolling my eyes—a few implausibilities, characters who do things at odds with the character summaries we are given (lots of telling here, very little showing), but mostly the repetition. So. Much. Repetition. We know already. It feels like binge watching a show and watching the “preciously” recap at the beginning of each episode...but worse. In one paragraph we were told the same small piece of information three different times. And while it may be necessary in some venues (screenplay, audio, education perhaps? I’m trying to be generous here) fiction does not seem to be it.
I can’t quite figure out all the 5-star reviews but I’m happy Danielle Steel is wonderful for many others in a way she just can’t be for me.
The plot captured me in theory. This borrowed some details from real life (the British royal family). But I couldn’t quit rolling my eyes—a few implausibilities, characters who do things at odds with the character summaries we are given (lots of telling here, very little showing), but mostly the repetition. So. Much. Repetition. We know already. It feels like binge watching a show and watching the “preciously” recap at the beginning of each episode...but worse. In one paragraph we were told the same small piece of information three different times. And while it may be necessary in some venues (screenplay, audio, education perhaps? I’m trying to be generous here) fiction does not seem to be it.
I can’t quite figure out all the 5-star reviews but I’m happy Danielle Steel is wonderful for many others in a way she just can’t be for me.
3,5/5 estrellas
Sangre Azul es un libro que me llamó la atención por su sinopsis. Ya había leído libros de Danielle Steel hace mucho tiempo y me apetecía volver a repetir así que me animé con esta historia y me alegro de haberlo hecho porque me ha gustado.
En general la historia para mí es de 4 sobre 5, si le he bajado un poco la puntuación ha sido porque de los tres romances de los que se habla en la historia, hay dos que son visto y no visto. Esto es, suceden en poco más de 1 o 2 capítulos (o menos incluso), por lo que no da tiempo a vivir ese romance. Sé que el libro es sobre Annie, pero como he dicho antes me hubiera gustado ver algo más sobre los amores de Charlotte y Lucy.
La historia se centra en Annie, pero como introducción empieza hablando de su madre biológica, Charlotte, hija pequeña de los Reyes de Inglaterra, que es enviada a Yorkshire para salvarla de los bombardeos durante la Segunda Guerra Mundial. Allí la acogen (bajo una identidad secreta) un Conde y una Condesa, que siendo ya mayores viven con su hijo joven, Henry, y otra chica que ha perdido a sus padres en la Guerra, Lucy.
Las cosas entre Henry y Charlotte van muy bien desde el principio puesto que tienen pasatiempos comunes, ambos aman montar a caballo y entre paseo y paseo surge el amor. Pero en un descuido ella se queda embarazada y la Condesa decide casarlos en secreto para evitar escándalos. Al final la tragedia llega hasta ellos y ambos fallecen, él en la Guerra y ella en el parto, por lo que Annie Louise se queda huérfana. Tras unos años Lucy termina por hacerse cargo de Annie, criando a la niña como si fuera su propia hija.
Tras la introducción, el libro nos cuenta cómo le va a Annie desde su niñez hasta que es una adulta y sale a la luz su verdadero linaje. Y me ha gustado, pero me ha faltado algo más sobre Charlotte y Henry, y Lucy y Johnathan.
En cuanto a los personajes, mis favoritos sin duda son Annie y Johnathan.
Annie porque a pesar de que su mundo da un giro de 180° mantiene la cabeza fría y los pies en la tierra, y nunca olvida quien la ha criado y lo que ama, ser una jinete de carreras profesional. No dejará que nada ni nadie destruya su sueño.
Y Johnathan porque a pesar de saber que puede perder a alguien a quien a querido cómo a su propia hija, ha puesto por delante la felicidad de Annie y le ha llevado al lugar al que pertenece.
La narrativa es muy ligera, se lee muy bien y no se hace nada pesada y es una de las cosas que más me gusta de esta autora.
Si os gustan las novelas históricas de ficción, os la recomiendo.
Sangre Azul es un libro que me llamó la atención por su sinopsis. Ya había leído libros de Danielle Steel hace mucho tiempo y me apetecía volver a repetir así que me animé con esta historia y me alegro de haberlo hecho porque me ha gustado.
En general la historia para mí es de 4 sobre 5, si le he bajado un poco la puntuación ha sido porque de los tres romances de los que se habla en la historia, hay dos que son visto y no visto. Esto es, suceden en poco más de 1 o 2 capítulos (o menos incluso), por lo que no da tiempo a vivir ese romance. Sé que el libro es sobre Annie, pero como he dicho antes me hubiera gustado ver algo más sobre los amores de Charlotte y Lucy.
La historia se centra en Annie, pero como introducción empieza hablando de su madre biológica, Charlotte, hija pequeña de los Reyes de Inglaterra, que es enviada a Yorkshire para salvarla de los bombardeos durante la Segunda Guerra Mundial. Allí la acogen (bajo una identidad secreta) un Conde y una Condesa, que siendo ya mayores viven con su hijo joven, Henry, y otra chica que ha perdido a sus padres en la Guerra, Lucy.
Las cosas entre Henry y Charlotte van muy bien desde el principio puesto que tienen pasatiempos comunes, ambos aman montar a caballo y entre paseo y paseo surge el amor. Pero en un descuido ella se queda embarazada y la Condesa decide casarlos en secreto para evitar escándalos. Al final la tragedia llega hasta ellos y ambos fallecen, él en la Guerra y ella en el parto, por lo que Annie Louise se queda huérfana. Tras unos años Lucy termina por hacerse cargo de Annie, criando a la niña como si fuera su propia hija.
Tras la introducción, el libro nos cuenta cómo le va a Annie desde su niñez hasta que es una adulta y sale a la luz su verdadero linaje. Y me ha gustado, pero me ha faltado algo más sobre Charlotte y Henry, y Lucy y Johnathan.
En cuanto a los personajes, mis favoritos sin duda son Annie y Johnathan.
Annie porque a pesar de que su mundo da un giro de 180° mantiene la cabeza fría y los pies en la tierra, y nunca olvida quien la ha criado y lo que ama, ser una jinete de carreras profesional. No dejará que nada ni nadie destruya su sueño.
Y Johnathan porque a pesar de saber que puede perder a alguien a quien a querido cómo a su propia hija, ha puesto por delante la felicidad de Annie y le ha llevado al lugar al que pertenece.
La narrativa es muy ligera, se lee muy bien y no se hace nada pesada y es una de las cosas que más me gusta de esta autora.
Si os gustan las novelas históricas de ficción, os la recomiendo.
Oh god what a terrible book. Great concept, but terribly written and a cheesy awful plot. Forced myself to finish it against my better judgement and it just kept getting worse and worse. Only gets 2 stars instead of 1 as I managed to actually finish it.
challenging
emotional
lighthearted
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
terrible writing ... the mystery is that I read it all, so interested in Steel's massive allure and kept waiting for something -- anything -- to make the investment worthwhile. Even the fantasy wasn't worth it because every minute is predictable and poorly written.
In Royal maken we kennis met het Engelse koningshuis in de tweede wereldoorlog, maar niet precies hoe het in het echt is, al is Steel er vrij dichtbij gebleven.
De Koning en Koningin sturen hun jongste dochter Charlotte naar een bevriende graaf en gravin op het platteland om haar veilig te houden voor de bombardementen van Londen. Haar oudere zusters doen oorlogswerk, maar Charlotte heeft astma en is pas 17. De Koning en Koningin hopen zo ook een voorbeeld te geven zodat anderen ook hun kinderen naar het platteland sturen.
Charlotte is geliefd en een fervent paardrijdster. Ze wordt verliefd op de zoon des huizes.
Een tragedie zorgt ervoor dat een prinses nooit meer thuis komt.
Jaren later wordt door brieven en documenten ontdekt dat een schijnbaar gewoon meisje een koninklijke afkomst heeft, moeten fouten uit het verleden hersteld worden en veranderen levens ingrijpend.
Danielle Steel schreef 101 romans sinds haar debuut in 1973. Ze stond 390 weken met één titel in de bestsellerlijst en kwam daarmee in het Guinness book of records.
Ze heeft een duizelingwekkende 380 miljoen verdiend vermogen in de afgelopen decennia en 650 miljoen exemplaren van haar boeken verkocht. Dat maakt haar de onbetwiste koningin van de romantische literatuur. Toch had ik nooit eerder iets van haar gelezen. Vele van haar romans zijn verfilmd en die uitvoeringen waren favoriet bij mijn moeder maar dergelijke zoetsappige tranentrekkers gaven mij het idee dat het achterliggende boek mij dan ook niet kon bekoren. Hoe ik daar op terug kwam.
Danielle Steel heeft een geheel eigen stijl van schrijven. Waar de eerste pagina's mij nog niet echt grepen omdat de alwetende verteller ogenschijnlijk een onophoudelijke stroom van gebeurtenissen over de lezers uitstortte zonder echt diep te gaan, liet ik me al snel overrompelen door de sfeer van het verhaal en feit dat Steel veel aan de verbeelding over laat. Wat eerst een ietwat storend gebrek aan diepgang was, werd al snel een ontspannend cinematisch gevoel, alsof je naar een film zit te kijken, alleen dan niet de zoetsappige die mijn moeder zag, maar een beter geregisseerd epos, precies zoals ik ervan houd.
De snelheid waarmee gebeurtenissen elkaar opvolgden, het drama, de vele personages waar de alwetende verteller op inzoomde en waar je alles van zag zonder precies te weten hoe het echt voelde en wat ze echt dachten: het organiseerde zich al snel tot een goed lopend geheel wat leest als een trein. Een familie-epos wat zich over decennia uitspant en waarbij je het niet overal mee eens bent, maar je snapt het wel. Het drama, de menselijke fouten en de emoties komen binnen. Hoewel er hier en daar wat onmogelijkheden doorsijpelen zoals een extreem zware tweeling, is het nooit echt storend.
Na het lezen van 'Royal' is me duidelijk waar het bij Steel om gaat: Het wel en wee van meerdere generaties, veel drama en je bent zelf de regisseur van de film doordat niet alles uitgediept en voorgekauwd wordt. Je mag je eigen beeld vormen.
Hoewel ik hier niet elke keer voor zou kiezen, is deze vorm van vertellen heerlijk ontspannend en is er altijd wel het juiste moment en de juiste plek om van een van de vele Steels te genieten. Royal ademt historie en leest als een sprookje. Ik was aangenaam verrast.
De Koning en Koningin sturen hun jongste dochter Charlotte naar een bevriende graaf en gravin op het platteland om haar veilig te houden voor de bombardementen van Londen. Haar oudere zusters doen oorlogswerk, maar Charlotte heeft astma en is pas 17. De Koning en Koningin hopen zo ook een voorbeeld te geven zodat anderen ook hun kinderen naar het platteland sturen.
Charlotte is geliefd en een fervent paardrijdster. Ze wordt verliefd op de zoon des huizes.
Een tragedie zorgt ervoor dat een prinses nooit meer thuis komt.
Jaren later wordt door brieven en documenten ontdekt dat een schijnbaar gewoon meisje een koninklijke afkomst heeft, moeten fouten uit het verleden hersteld worden en veranderen levens ingrijpend.
Danielle Steel schreef 101 romans sinds haar debuut in 1973. Ze stond 390 weken met één titel in de bestsellerlijst en kwam daarmee in het Guinness book of records.
Ze heeft een duizelingwekkende 380 miljoen verdiend vermogen in de afgelopen decennia en 650 miljoen exemplaren van haar boeken verkocht. Dat maakt haar de onbetwiste koningin van de romantische literatuur. Toch had ik nooit eerder iets van haar gelezen. Vele van haar romans zijn verfilmd en die uitvoeringen waren favoriet bij mijn moeder maar dergelijke zoetsappige tranentrekkers gaven mij het idee dat het achterliggende boek mij dan ook niet kon bekoren. Hoe ik daar op terug kwam.
Danielle Steel heeft een geheel eigen stijl van schrijven. Waar de eerste pagina's mij nog niet echt grepen omdat de alwetende verteller ogenschijnlijk een onophoudelijke stroom van gebeurtenissen over de lezers uitstortte zonder echt diep te gaan, liet ik me al snel overrompelen door de sfeer van het verhaal en feit dat Steel veel aan de verbeelding over laat. Wat eerst een ietwat storend gebrek aan diepgang was, werd al snel een ontspannend cinematisch gevoel, alsof je naar een film zit te kijken, alleen dan niet de zoetsappige die mijn moeder zag, maar een beter geregisseerd epos, precies zoals ik ervan houd.
De snelheid waarmee gebeurtenissen elkaar opvolgden, het drama, de vele personages waar de alwetende verteller op inzoomde en waar je alles van zag zonder precies te weten hoe het echt voelde en wat ze echt dachten: het organiseerde zich al snel tot een goed lopend geheel wat leest als een trein. Een familie-epos wat zich over decennia uitspant en waarbij je het niet overal mee eens bent, maar je snapt het wel. Het drama, de menselijke fouten en de emoties komen binnen. Hoewel er hier en daar wat onmogelijkheden doorsijpelen zoals een extreem zware tweeling, is het nooit echt storend.
Na het lezen van 'Royal' is me duidelijk waar het bij Steel om gaat: Het wel en wee van meerdere generaties, veel drama en je bent zelf de regisseur van de film doordat niet alles uitgediept en voorgekauwd wordt. Je mag je eigen beeld vormen.
Hoewel ik hier niet elke keer voor zou kiezen, is deze vorm van vertellen heerlijk ontspannend en is er altijd wel het juiste moment en de juiste plek om van een van de vele Steels te genieten. Royal ademt historie en leest als een sprookje. Ik was aangenaam verrast.
d.s. is one of my favorite authors. Her books are familiar and easy to read. They’re like wrapping a blanket around yourself for a few hours and knowing that even when things are sad that in the end it’s going to be happy. She borrowed heavily from the Royal Family for this book, but did it in a way that keeps you engaged. I enjoyed the character of Annie and how she kept following her dream and stayed true to herself and her goals.
No character development. Repetitive writing. All tell, no show.
Royal by Danielle Steel is a book that drew me in right away. Princess Charlotte is seventeen when she is sent to Yorkshire for her health and safety. The owner’s have a handsome son who is the same age (you see where this is heading). The pair soon find themselves in a compromising situation. A baby ends up being raised by a housekeeper and a stable manager. The secret come to light forever altering people’s lives. Royal has Danielle Steel’s trademark writing style which makes her stories so easy to read. I liked the characters and the storyline. We get to see how family can help loved ones deal with grief and the intensity of love during war which will make people do things they would normally never think of doing. We also learn that it is important to fight for our dreams. There were some emotional moments in Royal that will have you searching for a hanky. Royal is a delightful escapist novel that I enjoyed from beginning to end.
Not sure why this is getting such good ratings. The story introduces characters just to kill them off and moves on so quickly I didn’t have time to get to know those characters before I’m being carried on by the next. Felt like a reasonably good plot with bad writing.