Scan barcode
vicentelruiz's review against another edition
4.0
It's been fun, re-reading all these old books after such a long time. With this novel, I thought how funny it must have been, being a youngster reading the first edition, and finding that Paul French shamelessly used Asimov's robots...
barackwolrd's review against another edition
adventurous
funny
mysterious
relaxing
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
5.0
peresr's review against another edition
3.0
Fins ara la pitjor historia de tota la sèrie, tot i que és entretinguda els temes més interessants com els Robots de Sirio o els natius de Mercuri no estan massa desenvolupats. Apareixen les lleis de la robòtica i com una ment robòtica pertorbada pot arribar a saltar-se-les, però la trama en si és fluixa i no hi ha la part de misteri o acció trepidant de les anteriors entregues de la saga.
kortirion's review against another edition
4.0
The Lucky Starr books are so delightfully retro-future. It's the future the way an old-timey serial would picture it.
matgala's review against another edition
adventurous
funny
mysterious
fast-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? No
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
4.0
Una lectura ràpida i senzilla que et manté enganxat. Només que, després de llegir l'anterior fa poc, es fan una mica repetitius i previsibles.
Bonus: hi surten les lleis de la robòtica :-)
bjornroose's review against another edition
5.0
Als het écht nog nodig zou zijn u uit te leggen wie Isaac Asimov was – schande over u ! -, verwijs ik u graag naar mijn vorige boekbespreking (LINK INVOEGEN). Ik ga er echter van uit dat dat niet het geval is en val dus meteen met de deur in huis door het effectief over De grote zon van Mercurius te hebben. Al moet ik daarvoor ... ook even terug naar mijn vorige boekbespreking.
Daarin schreef ik namelijk dat onder zijn bekendste werken niet alleen de Foundation-trilogie te vinden was, maar ook de zogenaamde Robot-serie. Ik ben niet helemaal zeker dat De grote zon van Mercurius ook opgenomen is in de bundel De totale Robot, maar een van de “hoofdpersonen” ervan is in ieder geval een robot en ook in dit geval komen de zogenaamde drie wetten van de robotica op de proppen.
Die drie wetten werden gedefinieerd door Asimov zelf – er wordt in de robotica (robotics is overigens een term die door Asimov gelanceerd werd) overigens wel vaker verwezen naar die wetten als een goede leidraad voor als robotten zich werkelijk gaan ontwikkelen richting de “positronische” exemplaren in zijn universum, dus richting denkende wezens – en omvatten het volgende:
- 1ste wet: Een robot mag een mens geen letsel toebrengen of door niet te handelen toestaan dat een mens letsel oploopt
- 2de wet: Een robot moet de bevelen uitvoeren die hem door mensen gegeven worden, behalve als die bevelen in strijd zijn met de 1ste wet
- 3de wet: Een robot moet zijn eigen bestaan beschermen, voor zover die bescherming niet in strijd is met de 1ste of 2de wet.
Het lag niet in Asimovs natuur zich er daarmee makkelijk van af te maken wat de gedragingen van robots in zijn verhalen betreft, in tegendeel: de interpretatie van die drie wetten, door robots én door mensen, vormt een voortdurend weerkerend thema in vele van de Robot-verhalen. Terecht, want ze laten véél meer ruimte voor interpretatie dan pakweg de Tien Geboden waarmee christenen in het gareel zouden moeten gehouden worden.
In De grote zon van Mercurius komt het gevaar echter uit een andere hoek dan de interpretatie: de mogelijkheid om de wetten te gehoorzamen en het feit dat een mens zélf die mogelijkheid in gevaar heeft gebracht. Je zou daar een filosofisch discours kunnen aan wijden, maar ook dat is niet de stijl van Asimov. De filosofie zit ergens op de achtergrond, terwijl de voorgrond ingenomen wordt door een stevige portie avontuur én humor. Dat maakte ook mijn tweede lezing – de eerste keer dateert van lange jaren geleden – van De grote zon van Mercurius weer de moeite waard. En ik ben ervan overtuigd dat dat ook zal gelden voor andere liefhebbers van science fiction (en/of, wie weet, filosofie).
Daarin schreef ik namelijk dat onder zijn bekendste werken niet alleen de Foundation-trilogie te vinden was, maar ook de zogenaamde Robot-serie. Ik ben niet helemaal zeker dat De grote zon van Mercurius ook opgenomen is in de bundel De totale Robot, maar een van de “hoofdpersonen” ervan is in ieder geval een robot en ook in dit geval komen de zogenaamde drie wetten van de robotica op de proppen.
Die drie wetten werden gedefinieerd door Asimov zelf – er wordt in de robotica (robotics is overigens een term die door Asimov gelanceerd werd) overigens wel vaker verwezen naar die wetten als een goede leidraad voor als robotten zich werkelijk gaan ontwikkelen richting de “positronische” exemplaren in zijn universum, dus richting denkende wezens – en omvatten het volgende:
- 1ste wet: Een robot mag een mens geen letsel toebrengen of door niet te handelen toestaan dat een mens letsel oploopt
- 2de wet: Een robot moet de bevelen uitvoeren die hem door mensen gegeven worden, behalve als die bevelen in strijd zijn met de 1ste wet
- 3de wet: Een robot moet zijn eigen bestaan beschermen, voor zover die bescherming niet in strijd is met de 1ste of 2de wet.
Het lag niet in Asimovs natuur zich er daarmee makkelijk van af te maken wat de gedragingen van robots in zijn verhalen betreft, in tegendeel: de interpretatie van die drie wetten, door robots én door mensen, vormt een voortdurend weerkerend thema in vele van de Robot-verhalen. Terecht, want ze laten véél meer ruimte voor interpretatie dan pakweg de Tien Geboden waarmee christenen in het gareel zouden moeten gehouden worden.
In De grote zon van Mercurius komt het gevaar echter uit een andere hoek dan de interpretatie: de mogelijkheid om de wetten te gehoorzamen en het feit dat een mens zélf die mogelijkheid in gevaar heeft gebracht. Je zou daar een filosofisch discours kunnen aan wijden, maar ook dat is niet de stijl van Asimov. De filosofie zit ergens op de achtergrond, terwijl de voorgrond ingenomen wordt door een stevige portie avontuur én humor. Dat maakte ook mijn tweede lezing – de eerste keer dateert van lange jaren geleden – van De grote zon van Mercurius weer de moeite waard. En ik ben ervan overtuigd dat dat ook zal gelden voor andere liefhebbers van science fiction (en/of, wie weet, filosofie).
remocpi's review against another edition
4.0
Cuarto libro de la serie de Lucky Starr. Como en todos los demás, Asimov aprovecha para contarnos multitud de detalles sobre el planeta del que se habla en cada momento. En esta ocasión se está planeando nada menos que la terraformación de Mercurio, a través de una nueva tecnología que permite derivar la luz del Sol a estaciones orbitales y enfriar la superficie. PEro el proyecto está siendo boicoteado. Lucky Starr y su fiel escudero John Bigman (mide 1,40) Jones acudirán a investigar.
La mezcla de divulgación buena (con los conocimientos de los años 50) y de aventuras me apasionó en su día, a pesar de que las novelas no tengan al armazón más sólido del mundo. Altamente recomendables para niños con inquietudes lectoras.
La mezcla de divulgación buena (con los conocimientos de los años 50) y de aventuras me apasionó en su día, a pesar de que las novelas no tengan al armazón más sólido del mundo. Altamente recomendables para niños con inquietudes lectoras.
greeniezona's review against another edition
3.0
Another read-aloud bedtime storybook for Jefferson. A random purchase at Curious Books -- I'd never heard of Asimov's Lucky Starr series before. Jefferson enjoyed it without being crazy about it, probably better for slightly older children, but still a nice, kid-friendly bit of classic sci-fi. No women to speak of, of course, but some good science -- thinking out implications of living on the surface of Mercury vs. Earth vs. Mars. And some good robotics stuff, of course.
djwudi's review against another edition
3.0
Very mid-50s young-adult SF adventure. Entertaining fluff (and hey, it's Asimov). Indicative of the time, though, there isn't a single woman in the book.