Scan barcode
david_rhee's review against another edition
4.0
Herzog is a novel I would expect to dislike yet I like it. I always believed a novel couldn't be written in the way Bellow wrote Herzog. After closely observing the style of Dickens and Twain, I always told myself that in a novel concrete things must constantly be happening. But along comes this work and I am swept up in the meandering recollections of Moses Elkanah Herzog. They are filled to the brim with regrets, bitter grudges, and the oppressive weight of his own feelings of inferiority. He is lost in them, a sea of them, and in his confusion which is oddly focused and minutely calculated he seeks resolution by writing letters to everyone who has been involved in his life (none of these, as far as we can tell, are ever actually sent). Grievances, intellectual disagreements, or a release of anger by some wound suffered in the past...Moses can't let them go.
The memories are as clouds floating independently each in its own direction until somehow they align suddenly and propel Moses into a purposeful and inspired trip to make things right. A past remembrance, a present circumstance, a warmly loved soul, the building and burning pressure of regret and violent anger within oneself...things that would never coalesce into one single engine to move a battered survivor toward a clear end. I really felt for Moses even though he isn't exactly a guy with whom one would like to identify. Bellow's smooth prose is back from the vacation which is known to us as Henderson the Rain King and I could say no one is more glad than I was when reading this.
The memories are as clouds floating independently each in its own direction until somehow they align suddenly and propel Moses into a purposeful and inspired trip to make things right. A past remembrance, a present circumstance, a warmly loved soul, the building and burning pressure of regret and violent anger within oneself...things that would never coalesce into one single engine to move a battered survivor toward a clear end. I really felt for Moses even though he isn't exactly a guy with whom one would like to identify. Bellow's smooth prose is back from the vacation which is known to us as Henderson the Rain King and I could say no one is more glad than I was when reading this.
klara1204's review against another edition
emotional
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.25
carmelitasita's review against another edition
1.0
Life is too short to be this bored reading a book.
seanius's review against another edition
5.0
By turns hilarious and exasperating, the mid life crisis of a love stricken academic. More than that, the difficulties of growing older and the grit of the modern American city. Only minus could be the slightly sordid love affairs; yet all is shown in knowing irony.
jack_reid's review against another edition
3.0
Bellow is undeniably brilliant. The main character, Herzog, is an intellectual fighting instability after the failure of his second marriage. He lives in the highest realm of thought but finds himself pulling back down to daily life by his overwhelming carnal desires. Hence, he alternates between philosophical musing, much of it beyond understanding without a philosophy background, and admiring the curvature of a neighbor’s body on the train. The writing is sharp and torrents off the page. But it’s exhausting. I loved the first 50 pages, liked the next 50, and dragged my way through the 50 following. It’s time to move on.
I would have enjoyed Herzog more if I understood the philosophy references. In books like Dante's Inferno and the Illiad, translators provide footnotes to give context to comments. Unfortunately, Bellow provides no footnotes so a high level of background knowledge is assumed. Any footnotes would double the book’s length. At first, I felt smart reading the book. Then, I felt confused. Then, I felt rushed. And once I started stumbling past some sentences, eyes glazed over after yet another reference I didn’t understand, it was only a matter of time until I put down Herzog. Maybe next time, Bellow.
I would have enjoyed Herzog more if I understood the philosophy references. In books like Dante's Inferno and the Illiad, translators provide footnotes to give context to comments. Unfortunately, Bellow provides no footnotes so a high level of background knowledge is assumed. Any footnotes would double the book’s length. At first, I felt smart reading the book. Then, I felt confused. Then, I felt rushed. And once I started stumbling past some sentences, eyes glazed over after yet another reference I didn’t understand, it was only a matter of time until I put down Herzog. Maybe next time, Bellow.
merixien's review
5.0
Herzog okumanın çok da kolay olmadığı metinlerden. Zaman içindeki sıçramaları, karakter sayısı ve Herzog’un dağınık zihninde gezinmek ilk başlarda kitaba adapte olmayı zorluyor.
Kitap, toplumun beklentileri ile kendi özlemleri arasında parçalanmış ortayaşlı bir entelektüelin hikayesi. Bir noktada da “kayıp yahudi neslinin” bireysel aktarımı durumunda. Bu açıdan da pozitivist bir bakış açısına sahip, zira Herzog ile Bellow’un hayatının kesiştiği çokça nokta bulunuyor. Lakin bunun tamamen otobiyografik bir kitap olarak tanımlaması da pek yerinde değil. Daha çok kendisinin karikatürize edilmiş bir versiyonunu sunuyor Bellow. Yazar bunu yaparken de hiçbir şekilde okurun kitapla/kendisiyle bağ kurması, özdeşleşmesi ya da sorularına cevap bulması gibi bir kaygı duymuyor. Tam tersine kendisinin güvensizliklerini ve sorularını hiçbir çözüm olmadan okura geçiriyor. Varoluşa, zaman kavramına, sona dair asla cevabı olmayan soruları okuyana bırakıp vedalaşıyor. En başta söylediğim gibi, okuması çok rahat olmasa da kitabı bitirdiğinizde buna değdiğini görüyorsunuz. Amerikan edebiyatı seviyorsanız, es geçmeyin
“Hayatın dikenlerinin üzerine düşüyorum, kanıyorum. Sonra? Hayatın dikenlerinin üzerine düşüyorum, kanıyorum. Peki ya sonra? Birileriyle yatıyorum, kısa bir tatile çıkıyorum ama çok kısa bir süre sonra, acıdan haz alarak ya da mutluluktan acı çekerek - bu karışımın ne olduğunu kim bilebilir! - yine aynı dikenlerin üstüne düşüyorum. İçimde iyi olarak nitelendirebileceğim, kalıcı olan ne var? Doğumla ölüm arasında, bu sapkınlıktan elde edebileceğim şeyin haricinde hiçbir şey yok mu? Sadece karmaşık duyguların merhametli dengesi mi? Özgürlük yok mu? Sadece dürtüler mi? Peki ya yüreğimdeki onca iyilik, hiçbir anlamı yok mu? Bir şakadan mı ibaret? İnsanın, kendisinin değerli olduğu yanılgısına kapılmasına yol açan sahte bir umuttan? Böylece insanın mücadeleye devam etmesini sağlıyor, öyle mi? Ama ben bu iyiliğin sahte olmadığını biliyorum. Biliyorum. Yemin ederim.”
“...psikolojinin söylediği gibi zihinsel olarak öldürmek doğalsa (günde bir düşünce cinayeti, uzak tutar psikiyatristi) o zaman var olma arzusu iyi bir yaşamı destekleyecek kadar sağlam değil demektir.”
Kitap, toplumun beklentileri ile kendi özlemleri arasında parçalanmış ortayaşlı bir entelektüelin hikayesi. Bir noktada da “kayıp yahudi neslinin” bireysel aktarımı durumunda. Bu açıdan da pozitivist bir bakış açısına sahip, zira Herzog ile Bellow’un hayatının kesiştiği çokça nokta bulunuyor. Lakin bunun tamamen otobiyografik bir kitap olarak tanımlaması da pek yerinde değil. Daha çok kendisinin karikatürize edilmiş bir versiyonunu sunuyor Bellow. Yazar bunu yaparken de hiçbir şekilde okurun kitapla/kendisiyle bağ kurması, özdeşleşmesi ya da sorularına cevap bulması gibi bir kaygı duymuyor. Tam tersine kendisinin güvensizliklerini ve sorularını hiçbir çözüm olmadan okura geçiriyor. Varoluşa, zaman kavramına, sona dair asla cevabı olmayan soruları okuyana bırakıp vedalaşıyor. En başta söylediğim gibi, okuması çok rahat olmasa da kitabı bitirdiğinizde buna değdiğini görüyorsunuz. Amerikan edebiyatı seviyorsanız, es geçmeyin
“Hayatın dikenlerinin üzerine düşüyorum, kanıyorum. Sonra? Hayatın dikenlerinin üzerine düşüyorum, kanıyorum. Peki ya sonra? Birileriyle yatıyorum, kısa bir tatile çıkıyorum ama çok kısa bir süre sonra, acıdan haz alarak ya da mutluluktan acı çekerek - bu karışımın ne olduğunu kim bilebilir! - yine aynı dikenlerin üstüne düşüyorum. İçimde iyi olarak nitelendirebileceğim, kalıcı olan ne var? Doğumla ölüm arasında, bu sapkınlıktan elde edebileceğim şeyin haricinde hiçbir şey yok mu? Sadece karmaşık duyguların merhametli dengesi mi? Özgürlük yok mu? Sadece dürtüler mi? Peki ya yüreğimdeki onca iyilik, hiçbir anlamı yok mu? Bir şakadan mı ibaret? İnsanın, kendisinin değerli olduğu yanılgısına kapılmasına yol açan sahte bir umuttan? Böylece insanın mücadeleye devam etmesini sağlıyor, öyle mi? Ama ben bu iyiliğin sahte olmadığını biliyorum. Biliyorum. Yemin ederim.”
“...psikolojinin söylediği gibi zihinsel olarak öldürmek doğalsa (günde bir düşünce cinayeti, uzak tutar psikiyatristi) o zaman var olma arzusu iyi bir yaşamı destekleyecek kadar sağlam değil demektir.”
lauramolenaar's review against another edition
1.0
Wat een stom boek. Hoogdravend, misogyn, en oninteressante personages. Niet uitgelezen.
greenblack's review against another edition
emotional
mysterious
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75