Scan barcode
waggeldoris's review against another edition
challenging
mysterious
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.25
susannedeheer's review against another edition
adventurous
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? N/A
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.75
Mooi hoe dit boek voor mijn moeder toen ze jong was ook al veel betekende, en voor mij nu nog steeds enorm herkenbaar is. Connie Palmen is er in geslaagd een hyperpersoonlijk verhaal universeel te maken, of tenminste voor jonge vrouwen (ik ben oprecht benieuwd hoe mannen dit boek ervaren. Voelen ze zich aangevallen, gehoord, genegeerd?)
Vaak tegelijkertijd als het luisterboek gelezen die Connie zelf voorlas. Dat bracht mooi haar humor en tegelijkertijd melancholie naar boven. In het theaterstuk van ITA vond ik deze nuance minder goed voelbaar. Ook de opbouw van het boek sluit naadloos aan bij haar intentie. Het zijn stuk voor stuk wetten die mannen haar opleggen/aanreiken. En in het eindmonoloog de impact daarvan op haar bestaan duidelijk maakt.
Vaak tegelijkertijd als het luisterboek gelezen die Connie zelf voorlas. Dat bracht mooi haar humor en tegelijkertijd melancholie naar boven. In het theaterstuk van ITA vond ik deze nuance minder goed voelbaar. Ook de opbouw van het boek sluit naadloos aan bij haar intentie. Het zijn stuk voor stuk wetten die mannen haar opleggen/aanreiken. En in het eindmonoloog de impact daarvan op haar bestaan duidelijk maakt.
amelielorent's review against another edition
reflective
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? N/A
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.75
tedva's review against another edition
emotional
reflective
sad
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.5
isalou17's review against another edition
challenging
emotional
mysterious
reflective
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.0
lunaschu's review against another edition
challenging
dark
funny
reflective
tense
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0
robinellacott's review against another edition
dark
emotional
sad
fast-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
1.5
woordenbrouwer's review against another edition
4.0
‘Een lezer is weerloos’
Connie Palmen. Wie kent haar niet? Ik dus, ik ken haar niet. Dus een beeld bij de schrijfster had ik niet. Misschien heeft dat in mijn voordeel gewerkt, wie weet. De Wetten vond ik in elk geval fascinerend om te lezen. Ik had geen verwachtingen, kon weinig opmaken uit de cover en een achterflaptekst was er niet. Dus ik begon maar gewoon. Ik vind dat Connie Palmen een fijne schrijfstijl heeft. Vlot, maar niet oppervlakkig. Het is in dit boek alsof je in de gedachten van de hoofdpersoon zit, dat vind ik leuk. Dit boek gaat ook over het studentenleven maar echter, minder verheerlijkend (nostalgisch) en minder puberaal dan Niemand in de Stad van Philip Huff. Het is alsof er nu meer afstand zit tussen de hoofdpersoon en het verhaal, alsof er meer tijd zit tussen de vertelling en de daadwerkelijke gebeurtenis. Het verhaal wordt op een volwassener manier verteld dan het studentenverhaal van Philip Huff en het studentenleven zelf is hierin ook niet het zwaartepunt maar meer een bijzaak, eens soort tijdsaanduiding.
Ik vind het moeilijk om over De wetten een duidelijk oordeel te vormen. Ik heb me in ieder geval wel vermaakt tijdens het lezen, dus dat is positief. De hoofdpersoon is wel heel erg aanwezig en is niet altijd even aardig, maar aan een gematigde hoofdpersoon heb je ook niets. Ik vond het leuk om in de gedachten van de hoofdpersoon te zitten, om daardoor eens als een ander te denken. Ik vind het mooi ook, dat dat kan, dat een schrijver dat met een lezer kan doen.
Ik vond in ‘De Astroloog’ dat geouwehoer over de Saturnus in het Huis van de sterren of weet ik het wat wel een beetje vervreemdend, maar het stoorde me niet. Die tekening erbij met driehoeken en vierkantjes en omgekeerde manen vond ik hilarisch. Het maakt het verhaal echt, zoiets, alsof iemand je dit vertelt en dan ook het briefje laat zien dat de man haar gaf. Dat is denk ik wel de kracht van De Wetten, dat het een is alsof iemand je dit vertelt. De lezer wordt goed bij de hand genomen door een bepaalde situatie en ervaring, krijgt de juiste indrukken en gevoelens tot zich om een kloppend beeld te vormen.
Het boek is één en al mening, één en al levensechte ervaringen; het zijn puur en alleen de gedachten van de hoofdpersoon. En ik vind ze mooi. De ervaringen zijn klein, ze gaan steeds over een ontmoeting met één persoon en telkens leer je daarin het karakter van de hoofdpersoon ook steeds beter kennen.
Dat deze roman haar debuut is vind ik interessant. En dan vooral dat het een debuut is uit mijn geboortejaar. Het boek is dus eenentwintig jaar oud. Dat is wel een beetje te merken, maar ook weer niet heel erg. Dat maakt het een tijdloze roman, een boek dat na twintig jaar nog mooi en interessant is, een boek dat ook na twintig jaar ook nog een context heeft.
Connie Palmen. Wie kent haar niet? Ik dus, ik ken haar niet. Dus een beeld bij de schrijfster had ik niet. Misschien heeft dat in mijn voordeel gewerkt, wie weet. De Wetten vond ik in elk geval fascinerend om te lezen. Ik had geen verwachtingen, kon weinig opmaken uit de cover en een achterflaptekst was er niet. Dus ik begon maar gewoon. Ik vind dat Connie Palmen een fijne schrijfstijl heeft. Vlot, maar niet oppervlakkig. Het is in dit boek alsof je in de gedachten van de hoofdpersoon zit, dat vind ik leuk. Dit boek gaat ook over het studentenleven maar echter, minder verheerlijkend (nostalgisch) en minder puberaal dan Niemand in de Stad van Philip Huff. Het is alsof er nu meer afstand zit tussen de hoofdpersoon en het verhaal, alsof er meer tijd zit tussen de vertelling en de daadwerkelijke gebeurtenis. Het verhaal wordt op een volwassener manier verteld dan het studentenverhaal van Philip Huff en het studentenleven zelf is hierin ook niet het zwaartepunt maar meer een bijzaak, eens soort tijdsaanduiding.
Ik vind het moeilijk om over De wetten een duidelijk oordeel te vormen. Ik heb me in ieder geval wel vermaakt tijdens het lezen, dus dat is positief. De hoofdpersoon is wel heel erg aanwezig en is niet altijd even aardig, maar aan een gematigde hoofdpersoon heb je ook niets. Ik vond het leuk om in de gedachten van de hoofdpersoon te zitten, om daardoor eens als een ander te denken. Ik vind het mooi ook, dat dat kan, dat een schrijver dat met een lezer kan doen.
Ik vond in ‘De Astroloog’ dat geouwehoer over de Saturnus in het Huis van de sterren of weet ik het wat wel een beetje vervreemdend, maar het stoorde me niet. Die tekening erbij met driehoeken en vierkantjes en omgekeerde manen vond ik hilarisch. Het maakt het verhaal echt, zoiets, alsof iemand je dit vertelt en dan ook het briefje laat zien dat de man haar gaf. Dat is denk ik wel de kracht van De Wetten, dat het een is alsof iemand je dit vertelt. De lezer wordt goed bij de hand genomen door een bepaalde situatie en ervaring, krijgt de juiste indrukken en gevoelens tot zich om een kloppend beeld te vormen.
Het boek is één en al mening, één en al levensechte ervaringen; het zijn puur en alleen de gedachten van de hoofdpersoon. En ik vind ze mooi. De ervaringen zijn klein, ze gaan steeds over een ontmoeting met één persoon en telkens leer je daarin het karakter van de hoofdpersoon ook steeds beter kennen.
Dat deze roman haar debuut is vind ik interessant. En dan vooral dat het een debuut is uit mijn geboortejaar. Het boek is dus eenentwintig jaar oud. Dat is wel een beetje te merken, maar ook weer niet heel erg. Dat maakt het een tijdloze roman, een boek dat na twintig jaar nog mooi en interessant is, een boek dat ook na twintig jaar ook nog een context heeft.
sanny_reads's review against another edition
funny
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
4.0