You need to sign in or sign up before continuing.
Take a photo of a barcode or cover
3.78 AVERAGE
3.78 AVERAGE
adventurous
lighthearted
medium-paced
adventurous
funny
hopeful
inspiring
adventurous
dark
fast-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
" فقط احمقترین بچه ها هستند که خیلی بچه اند و فقط احمقترین بزرگ ها هستند که خیلی بزرگند "
توی بچگی اولین کتابی که از مجموعه نارنیا خوندم صندلی نقره ای بود. طبیعی هم هست که الان داغون تر از باقی کتاب هاست و برگ هاش داره از هم جدا میشه. شرایط توی این کتاب به نظرم یه مقدار سیاه تر بود. این بار که میخوندم به طرز عجیبی پادل گلوم من رو یاد تام بامبادیل می انداخت. درسته قابل مقایسه نیستن این دو شخصیت اما نمیدونم چطور منو یاد اون مینداخت.
جالبه که اون دریای زیر زمین هم منو یاد دریای مرده های نیروی اهریمنی اش می انداخت. به نظرم اگه حتی یه بار دیگه این مجموعه رو با دقت بیشتری بخونم، اثراتی از خیلی از علائم و نمادهایی که توی کتاب های دیگه دیدم توش پیدا میکنم. میدونم شاید مضحک به نظر بیاد اما دوست دارم خیال کنم نارنیا الهام بخش خیلی از نویسنده های فانتزی بوده.
واقعا پادل گلوم شخصیت دوست داشتنی بود. طنز خاصی توی اون همه بدبینی هاش بود که بعضا منو به خنده مینداخت.
جیل و اوستاس به هیچ وجه جای خالی پیتر و سوزان و ادموند و لوسی رو پر نمیکنن اما خب قابل قبولن.
+ وقتی جیل از ورود به اون غار کوتاه و تنگ و تاریک امتناع میکرد قشنگ حسش رو درک می کردم. اگه خودم بودم عمرا نمیرفتم تو.
+ خیلی دوست داشتم که میشد ریلیان و بچه ها یه سر به بیسم برن. شاید هم اینجوری بهتر شد که به عنوان یه معما تو دهن بمونه
این تیکه هم که لوئیس در مورد مدیر مدرسه تجربی میگه خیلی خوب و با سیاست بود : " دوستان مدیر پی بردند که مدیر دیگر به درد مدیر بودن نمی خورد.بنابراین کاری کردند که او بازرس مدیران دیگر شود و وقتی دیدند در آن کار هم چندان به درد نمی خورد، کاری کردند که به مجلس شورا برود و او از آن پس روزگار خوبی را در آنجا گذراند "
نارنیا پر از نماده. شاید یه زمانی وقتی بذارم و سعی کنم این نماد ها رو یک جا جمع کنم .
" درسی که ما از همه ی این ها می گیریم این است که آن جادوگرهای شمالی همیشه یک هدف دارند، اما در هر دوره برای رسیدن به هدفشان نقشه ی متفاوتی طرح می کنند. "
توی بچگی اولین کتابی که از مجموعه نارنیا خوندم صندلی نقره ای بود. طبیعی هم هست که الان داغون تر از باقی کتاب هاست و برگ هاش داره از هم جدا میشه. شرایط توی این کتاب به نظرم یه مقدار سیاه تر بود. این بار که میخوندم به طرز عجیبی پادل گلوم من رو یاد تام بامبادیل می انداخت. درسته قابل مقایسه نیستن این دو شخصیت اما نمیدونم چطور منو یاد اون مینداخت.
جالبه که اون دریای زیر زمین هم منو یاد دریای مرده های نیروی اهریمنی اش می انداخت. به نظرم اگه حتی یه بار دیگه این مجموعه رو با دقت بیشتری بخونم، اثراتی از خیلی از علائم و نمادهایی که توی کتاب های دیگه دیدم توش پیدا میکنم. میدونم شاید مضحک به نظر بیاد اما دوست دارم خیال کنم نارنیا الهام بخش خیلی از نویسنده های فانتزی بوده.
واقعا پادل گلوم شخصیت دوست داشتنی بود. طنز خاصی توی اون همه بدبینی هاش بود که بعضا منو به خنده مینداخت.
جیل و اوستاس به هیچ وجه جای خالی پیتر و سوزان و ادموند و لوسی رو پر نمیکنن اما خب قابل قبولن.
+ وقتی جیل از ورود به اون غار کوتاه و تنگ و تاریک امتناع میکرد قشنگ حسش رو درک می کردم. اگه خودم بودم عمرا نمیرفتم تو.
+ خیلی دوست داشتم که میشد ریلیان و بچه ها یه سر به بیسم برن. شاید هم اینجوری بهتر شد که به عنوان یه معما تو دهن بمونه
این تیکه هم که لوئیس در مورد مدیر مدرسه تجربی میگه خیلی خوب و با سیاست بود : " دوستان مدیر پی بردند که مدیر دیگر به درد مدیر بودن نمی خورد.بنابراین کاری کردند که او بازرس مدیران دیگر شود و وقتی دیدند در آن کار هم چندان به درد نمی خورد، کاری کردند که به مجلس شورا برود و او از آن پس روزگار خوبی را در آنجا گذراند "
نارنیا پر از نماده. شاید یه زمانی وقتی بذارم و سعی کنم این نماد ها رو یک جا جمع کنم .
" درسی که ما از همه ی این ها می گیریم این است که آن جادوگرهای شمالی همیشه یک هدف دارند، اما در هر دوره برای رسیدن به هدفشان نقشه ی متفاوتی طرح می کنند. "
adventurous
lighthearted
medium-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
adventurous
dark
lighthearted
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
CS Lewis is very keen for you to know that Experiment House, the school from which Jill and Eustace escape to Narnia, does not segregate children by gender, does not teach children who Adam and Eve were, and has a woman for a headteacher (who he goes out of his way to remind you is a woman moments before depicting her bungle a police case, get fired, cause problems as a school inspector, and live happily ever after in Parliament. Jesucristo.). I'm not complaining, to be clear: Lewis rambling from his otherwise very good fantasy story to vent about co-ed schools is charmingly festive; your one Tory-voting uncle, very good with the kids, has been at the sherry again. Merry Christmas to all.
That accidental comic relief, together with some very very charming supporting characters (a rambling old owl and a garrulously dour amphibian) add some great levity to what's otherwise one of the darkest of the Narnia books. The pacing here isn't great - its climactic sequence arrives too late and ends too early - but the tone is absolutely rock solid. Lewis displays an excellent eye for ghoulish detail: the cloying half-maternal kindness of a cannibal towards their livestock, the perversity of being served the flesh of a talking stag, the pallid image of a swaying lamp in a cave, miles underground, that someone is trying to convince you is the only reason you dream of a big ball of burning gas you swear is called the sun. Yet again, I find myself wrapped up in Lewis's Christianity: who better to tell a story where the utilitarian harm of the antagonists is so much smaller and less vivid than the intrinsic wrongness of the whole thing? And I found myself very moved by the philosophical ace-in-the-hole that vanquishes the wrongdoer: paraphrasing, "even if Aslan doesn't exist, I'd rather spend a life looking for him." It's not what I believe, personally, but what makes for better fiction than a compellingly made argument for something you'd never otherwise believe?
That accidental comic relief, together with some very very charming supporting characters (a rambling old owl and a garrulously dour amphibian) add some great levity to what's otherwise one of the darkest of the Narnia books. The pacing here isn't great - its climactic sequence arrives too late and ends too early - but the tone is absolutely rock solid. Lewis displays an excellent eye for ghoulish detail: the cloying half-maternal kindness of a cannibal towards their livestock, the perversity of being served the flesh of a talking stag, the pallid image of a swaying lamp in a cave, miles underground, that someone is trying to convince you is the only reason you dream of a big ball of burning gas you swear is called the sun. Yet again, I find myself wrapped up in Lewis's Christianity: who better to tell a story where the utilitarian harm of the antagonists is so much smaller and less vivid than the intrinsic wrongness of the whole thing? And I found myself very moved by the philosophical ace-in-the-hole that vanquishes the wrongdoer: paraphrasing, "even if Aslan doesn't exist, I'd rather spend a life looking for him." It's not what I believe, personally, but what makes for better fiction than a compellingly made argument for something you'd never otherwise believe?
3.75
lowkey a banger the second half was pretty good, unexpected, probably my second favorite in the series as of now
lowkey a banger the second half was pretty good, unexpected, probably my second favorite in the series as of now
adventurous
dark
hopeful
tense
fast-paced
Plot or Character Driven:
Plot
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Complicated
adventurous
lighthearted
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated