Reviews - Orlando | The StoryGraph

5.48k reviews for:

Orlando

Virginia Woolf

3.84 AVERAGE

mrhoyer's review against another edition

4.75

adventurous challenging mysterious medium-paced

Plot or Character Driven: A mix

Strong character development: Yes

lenooshka's review against another edition

5.0

medium-paced

minarobooks's review against another edition

4.0

"La natura, che ci ha giocato tanti scherzi strani, facendoci così diversi mescolando argilla e diamanti, arcobaleno e granito, per poi cacciare tutto dentro una forma, spesso tra le più incongrue, dando al poeta una faccia da macellaio e al macellaio quella di un poeta."

Davvero molto bello. Descrive perfettamente le distinzioni che si fanno fra uomo e donna. Di come un abito decida per noi il nostro sesso.

È la storia di Orlando, raccontata da un biografo che ha studiato gli avvenimenti della sua vita, i cambiamenti e la sua continua ricerca del vero amore e della poesia. Inoltrandoci attraverso le epoche e i vari cambiamenti storici e culturali. Orlando che è stato un uomo fino ai trent'anni, per poi diventare e rimanere una donna. Vediamo, quindi, attraverso i suoi occhi, le grandi differenze che passano fra l'uno e l'altra.

Inizialmente, non avendo letto la trama, ma solo che fosse classificato come LGBT (di cui, inizialmente, non né capivo il motivo

lrjohnson13's review against another edition

1.0

This is one of the books that I had to read in high school and I was just not into the story or the writing style. I'm not an overall big fan of Viginia Woolf.

divxalex's review against another edition

2.0

Κατηγορία:
1.Βιβλία που παλιότερα έδειχναν καλύτερα - aka βιβλία που δεν γερνάνε καλά
2. Βιβλία που κάποιοι προσπαθούν να σε πείσουν ανεπιτυχώς ότι είναι αριστουργήματα, ενώ είναι μετριότητες

Ο Ορλάντο, λαοπόθητος πρεσβευτής της ελισσαβετιανής Αγγλίας στην Τουρκία, μετά από ένα χαλαρό υπνάκο μιας βδομάδας (σερί) ξυπνάει και έχει αλλάξει φύλο. Είναι πλέον η Ορλάντο και ουδόλως τον απασχολεί το γεγονός καθεαυτό της φυλομετάβασης, αλλά (και είναι προς τιμήν της Woolf) το βιβλίο ασχολείται με τις αλλαγές στην κοινωνική ζωή του/της και την αλλαγή της οπτική του/της ως προς κάθε πλευρά της ζωής.

Βέβαια, πέρα από αυτό, η Woolf, αποφασίζει να πηδάει ένα δυο αιώνες κάθε λίγο και λιγάκι με αποτέλεσμα το βιβλίο να τελειώνει με τον Ορλάντο στα 1928, αλλά ακόμη κι αυτό, το καταπίνει κανείς.

Ο/η Ορλάντο, που γοήτευε γυναίκες (αλλά και άνδρες) ως άντρας (έχει περίπου κεράσει χυλόπιτα και την Ελισάβετ την Α') και άντρες ως γυναίκα, φαίνεται να έχει μια πολύ χαλαρή σχέση με το σπορ της αποπλάνησης και του έρωτος, ενώ βασική του αγωνία και διακαής πόθος είναι η καλλιτεχνική δημιουργία.

Δυστυχώς, η γραφή δείχνει την ηλικία της πλέον και, ενώ πιάνει ένα θέμα που σήμερα ίσως είναι πιο επίκαιρο από ποτέ με τις δυνατότητες (οικειοθελούς και σκόπιμης) φυλομετάβασης, καταφέρνει να το κάνει να φανεί χλιαρό και κρατώντας μια φαινομενική απόσταση από την ίδια της την ιδέα.

Έχω την αίσθηση ότι σπαταλήθηκε μια εξαιρετική ιδέα, για την επίπτωση του χρόνου και την ιδιοσυγκρασία του φύλου στο ίδιο άτομο διαμέσου των αιώνων που ζει ο/η Ορλάντο και της αλλαγή φύλου που υφίσταται. Ωστόσο, η ρίζα της ύπαρξης του.της Ορλάντο -η ανάγκη για δημιουργική έκφραση μέσω της γραφής- παραμένει σταθερή.

Η πρόζα δείχνει νεκρή από συναίσθημα, τα πάντα απλώς συμβαίνουν και ο/η Ορλάντο είναι εκεί για να τα ζήσει αλλά χωρίς ακριβώς να τα βιώνει ή να επιδρούν πάνω του/της με τρόπο που να εξελίσσουν το χαρακτήρα, οποίος στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι αποστασιοποιημένος από τα πάντα, ακόμα και όταν υφίσταται προσβολές, ερωτικές ταπεινώσεις ή οικονομικές δυσχέρεις και νομικές περιπέτειες.

Εμπνευσμένο εμφανώς από το "Όπως σας αρέσει" (As you like it) του βάρδου (τι "ποιου βάρδου"; ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΡΔΟΣ!) σε καμία περίπτωση δεν έχει την ερωτική επιθυμία και το αγκάλιασμα του έρωτα με την τρέλα όπου όλα είναι δυνατά: εδώ, παρά τους αιώνες που περνούν, ελάχιστα συμβαίνουν και όλα αποτυγχάνουν να αγγίξουν τον αναγνώστη, είτε είναι εξωτερικά συμβάντα είναι η εσωτερική φωνή του/της Ορλάντο. Κι εκεί που στον Σέξπιρ (ναι, αυτός είναι ο "βάρδος") διερευνάται η ερωτική επιθυμία και το φθαρτό της ανθρώπινης ύπαρξης, στο "Ορλάντο", ο άφθαρτος πρωταγωνιστής ζει μουρόχαυλα και ανέραστα τους αιώνες που η συγγραφέας του χαρίζει.

Ίσως το διάβασα με μεγάλες προσδοκίες, ίσως με παρέσυραν οι ενθουσιώδεις κριτικές όσων (απ' ό,τι έχω ξαναπεί μάλλον βαθμολογούν βάσει ονόματος και "θρύλου" και όχι βάσει περιεχομένου), αλλά ήταν μια τεράστια, νωθρή, αραιή απογοήτευση. Βλέποντας αυτές τις εγκωμιαστικές κριτικές και τις ανεδαφικές αναλύσεις πάνω σε αυτό το μάλλον βιαστικά γραμμένο, εμφανώς ακατέργαστο και σίγουρα χλιαρό βιβλίο, αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω "Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΥΜΝΟΣ ΒΛΕΠΩ ΤΑ @@ ΤΟΥ/ΤΗΣ!!!"

luci_ja's review against another edition

4.5

Pure love. The most thrilling, chaotic, experimental, curious, innovative, weird, emotional, confusing and deeply engaged novel/experimental piece of lyrical prose that I have ever read. So different from anything else that Virginia had written, yet so genuinely herself, you can literally feel how much fun she was having putting this together. A deeply personal letter to a person she loved but also an absolutely timely piece of literary and societal criticism.