Take a photo of a barcode or cover
3.89 AVERAGE
3.89 AVERAGE
funny
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Great story, (among many other things) a really thorough consideration of how retribution is a one sided game
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Τότε κατάλαβα ότι δεν είναι δυνατόν να ακυρώσω εγώ το δικό μου αστείο αφού εγώ ο ίδιος κι όλη μου η ζωή συμπεριλαμβανόμαστε σ΄ ένα αστείο πολύ μεγαλύτερο (για μένα ακατανόητο) κι εντελώς αμετάκλητο.
Ένα βιβλίο γραμμένο λίγο πριν την Άνοιξη της Πράγας, το οποίο όταν κυκλοφόρησε θεωρήθηκε μια καταγγελία στο σοβιετικό καθεστώς. Νομίζω ότι 50 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρέπει η σημασία να δοθεί άλλου. Πρώτα από όλα, είναι ένα αριστοτεχνικά γραμμένο βιβλίο, διηρεμένο σε επτά μέρη, ιδωμένο από τη σκοπιά τεσσάρων χαρακτήρων, του Λούντβιχ, της Έλενας, του Κόστκα και του Γιάροσλαβ και καλύπτει εν είδει αναμνήσεων μια χρονική περίοδο 20 χρόνων στην Τσεχία. Ο Λούντβιχ αποβάλλεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και στέλλεται σε ομάδα τιμωρημένων στον στρατό μετά από ένα «αστείο» του, μια κάρτα που έστειλε σε μια φίλη του με υποτιθέμενο αντικομμουνιστικό περιεχόμενο. Με την αντιπαραβολή των διαφορετικών πραγματικοτήτων ο Κούντερα καταφέρνει να καταδείξει την ασυνεννοησία και την πληθώρα «κωφαλάλων» της κοινωνίας αλλά παράλληλα φωτίζει διαφορετικές πτυχές στον αναγνώστη που είναι απροσπέλαστες στους άλλους ήρωες. Το κύριο σημείο όμως, κατά τη γνώμη μου, που θέλει να επισημάνει ο Κούντερα είναι το «Ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ» του Ηρακλείτου, καθώς ο κεντρικός ήρωας μένει κολλημένος στο παρελθόν ενώ ο κόσμος προχωράει και αυτός παραμένει στάσιμος σε μια διαδικασία εκδίκησης που δεν έχει πλέον αντίκρυσμα. Αυτό γίνεται φανερό και από τον άλλον ήρωα της ιστορίας, τον Γιάροσλαβ, που βλέπει την τσεχική παράδοση που τόσο αγαπά και τής είναι ταγμένος να φθίνει και να καταντάει κούφια, χωρίς νόημα και να περιφρονείται από τους νέους και όλους τους συμπολίτες του. Δεν μπορεί να αποδεχτεί την εξέλιξη της κοινωνίας. Τέλος, ένα σημαντικό στοιχείο είναι το χιούμορ, αρκετά αδιόρατο σε πολλά σημεία, κυρίως στο μέρος του Κόστκα, όπου η θρησκευτικότητα και η πίστη του λοιδορούνται από τον Κούντερα με μια λεπτότατη ειρωνεία μέσα από τα λόγια του ίδιου του ήρωα...
Πραγματικά δεν ξέρω αν πράγματι αντιλήφθηκα αυτό το εξαιρετικό βιβλίο αλλά κατάλαβα τουλάχιστον το πόσο πολύ το δούλεψε ο συγγραφέας για να συνδέσει τις διηγήσεις των τεσσάρων χαρακτήρων, έτσι ώστε στο τέλος να καταλαβαίνει ο αναγνώστης από μόνος του ποιος από όλους διηγείται. Η μετάφραση του Γιάννη Η. Χάρη ήταν αριστουργηματική καθώς και ο ίδιος ο Κούντερα τον ευχαρίστησε για την «εξαιρετική δουλειά του». Έχω ήδη προμηθευτεί τη νέα έκδοση του «L'insoutenable légèreté de l'être» σε μετάφραση του Γιάννη Χάρη (2016) με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης».
Ένα βιβλίο γραμμένο λίγο πριν την Άνοιξη της Πράγας, το οποίο όταν κυκλοφόρησε θεωρήθηκε μια καταγγελία στο σοβιετικό καθεστώς. Νομίζω ότι 50 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρέπει η σημασία να δοθεί άλλου. Πρώτα από όλα, είναι ένα αριστοτεχνικά γραμμένο βιβλίο, διηρεμένο σε επτά μέρη, ιδωμένο από τη σκοπιά τεσσάρων χαρακτήρων, του Λούντβιχ, της Έλενας, του Κόστκα και του Γιάροσλαβ και καλύπτει εν είδει αναμνήσεων μια χρονική περίοδο 20 χρόνων στην Τσεχία. Ο Λούντβιχ αποβάλλεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και στέλλεται σε ομάδα τιμωρημένων στον στρατό μετά από ένα «αστείο» του, μια κάρτα που έστειλε σε μια φίλη του με υποτιθέμενο αντικομμουνιστικό περιεχόμενο. Με την αντιπαραβολή των διαφορετικών πραγματικοτήτων ο Κούντερα καταφέρνει να καταδείξει την ασυνεννοησία και την πληθώρα «κωφαλάλων» της κοινωνίας αλλά παράλληλα φωτίζει διαφορετικές πτυχές στον αναγνώστη που είναι απροσπέλαστες στους άλλους ήρωες. Το κύριο σημείο όμως, κατά τη γνώμη μου, που θέλει να επισημάνει ο Κούντερα είναι το «Ποταμώ ουκ έστιν εμβήναι δις τω αυτώ» του Ηρακλείτου, καθώς ο κεντρικός ήρωας μένει κολλημένος στο παρελθόν ενώ ο κόσμος προχωράει και αυτός παραμένει στάσιμος σε μια διαδικασία εκδίκησης που δεν έχει πλέον αντίκρυσμα. Αυτό γίνεται φανερό και από τον άλλον ήρωα της ιστορίας, τον Γιάροσλαβ, που βλέπει την τσεχική παράδοση που τόσο αγαπά και τής είναι ταγμένος να φθίνει και να καταντάει κούφια, χωρίς νόημα και να περιφρονείται από τους νέους και όλους τους συμπολίτες του. Δεν μπορεί να αποδεχτεί την εξέλιξη της κοινωνίας. Τέλος, ένα σημαντικό στοιχείο είναι το χιούμορ, αρκετά αδιόρατο σε πολλά σημεία, κυρίως στο μέρος του Κόστκα, όπου η θρησκευτικότητα και η πίστη του λοιδορούνται από τον Κούντερα με μια λεπτότατη ειρωνεία μέσα από τα λόγια του ίδιου του ήρωα...
Πραγματικά δεν ξέρω αν πράγματι αντιλήφθηκα αυτό το εξαιρετικό βιβλίο αλλά κατάλαβα τουλάχιστον το πόσο πολύ το δούλεψε ο συγγραφέας για να συνδέσει τις διηγήσεις των τεσσάρων χαρακτήρων, έτσι ώστε στο τέλος να καταλαβαίνει ο αναγνώστης από μόνος του ποιος από όλους διηγείται. Η μετάφραση του Γιάννη Η. Χάρη ήταν αριστουργηματική καθώς και ο ίδιος ο Κούντερα τον ευχαρίστησε για την «εξαιρετική δουλειά του». Έχω ήδη προμηθευτεί τη νέα έκδοση του «L'insoutenable légèreté de l'être» σε μετάφραση του Γιάννη Χάρη (2016) με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης».
emotional
funny
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
challenging
emotional
informative
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Loveable characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
emotional
hopeful
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
Yes
emotional
funny
lighthearted
reflective
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
Σελ? Ήμασταν κομμάτι της ιστορίας
Σελ 15 δίκαιη πράξη η καταστροφή χάρτινων σκηνικών, ανομοιοτητα χαρακτήρων
Σελ 19 αναγνώριση παλιάς του γνωστής όσο τον ξυρίζει
Σελ 31 η όμορφη περιπέτεια του ζευγαριού
Σελ 41 αγαμία ταινίες brainrot
Σελ 55 υποκριτική λαϊκότητα
Σελ 59 έγινε ένας από αυτούς που θεωρούσε εχθρούς δημιουργήθηκε μία εικόνα για αυτόν πιο αληθινή από τη δικιά του και ας μην του έμοιαζε έπρεπε να κομφορμιστει
Σελ 63 ζωής στην παύση, γονείς είναι το παρελθόν
Σελ 73 γιατί ξενέρωσε να πηδάει τυχαίες
Σελ 75 παράδοξο μέρος όπου πράγματα και άνθρωποι ανήκουν εκεί όταν δεν ανήκουν εκεί αταιριαστο ετερογενές
Σελ126 ολοκληρωτικός πόθος
Σελ136 υπερφυσική εχθρική δύναμη
Σελ 164 μυστική συμφωνία με το μέλλον
Σελ 166 συλλογικότητα των δημοτικών τραγουδιών
Σελ 176 για να είναι ο άνθρωπος πραγματικός άνθρωπος πρέπει να ξεπεράσει αυτήν την μη επιστροφή με πλήρη ευσυνειδησία. Να την πιει ως τον πάτο.
Την στιγμή που την παντρεύτηκε έβλεπε μαραζωνει η ομορφιά της.
Σελ 185 ο ήρωας δεν θέλει μάρτυρες η ανταμοιβή για το μαρτύριο του
Σελ 191 η Λουτσία γίνεται ιδέα νοσταλγία θρυλος
Σελ 192 τα περιστατικά κάτι σημαίνουν είναι η μυθολογία της ζωής μας
Σελ 204 προσπαθώντας να θυμηθείς την μορφή κάποιου δημιουργείς μια καρικατούρα με τα χαρακτηριστικά που θυμάσαι αλλά αυτή ίσως είναι η ουσία του
Σελ 205 αυτός τα έχει όλα σχεδιασμένα αυτή το κάνει για τα συναισθήματα της και αρνείται να το προσχεδιασει
Σελ 243 επιφανειακός σύμμαχος εσωτερικός αντίπαλος
...
Το αστείο είναι έργο αυτοκριτικής αυτοσαρκασμού έως και αυτό ταπείνωσης ο πρωταγωνιστής φαίνεται να είναι ο συγγραφέας είναι ο χαρακτήρας των οποίων γνωρίζουμε καλύτερα και έπειτα όλοι οι άλλοι χαρακτήρες που το πλαισιώνες στην ουσία βρίσκονται και πέρα από πλάγια από τον κατακρίνουν για να τον μειώσουμε ναι και νομίζω είναι κάπως οι φωνές αμφιβολίας του συγγραφέα παρά πραγματικά μία άλλη οπτική.
Σελ 303 χρειάζομαι να τον μισώ
Σελ 304 το δόγμα του ωτοστόπ
Σελ 306 πήδηξε την γυναίκα του αλλά την επόμενη εμφανίζεται με μια κούκλα γκόμενα. Οι διαφορές και διαφωνίες τους μοιάζουν απαρχαιωμένες και από τις δύο μεριές μπροστά στην σύγχρονη αντίληψη των νέων όμως ο πρωταγωνιστής αρνείται να εγκαταλείψει την δικιά του αντίληψη και να αγκαλιάσει αυτή των νέων.
Σελ 308 ξέρει ήδη ότι του πήδηξε την γυναίκα και του το λέει και μάλιστα προσπαθεί να διαφημίσει την γυναίκα του ενώ γελάει αυτός με την γκόμενα του
Σελ 344 το καταφύγιο ενός τραγουδιού χαρά αγάπη μίσος απελπισία τα νιώθει και τα ζει αληθινά, σπίτι του είναι μια πτώση στον χρόνο όπου όσο πιο πίσω πάει τόσο πιο αληθινά είναι τα αισθήματα
----
Συνολικά
Ωραίο το μπλέξιμο των διαφορετικών οπτικών από κάθε χαρακτήρα
Στο τέλος φορούσατε η πλοκή
Σε κάθε μικρή διήγηση μπαίνει φουλ στον κάθε χαρακτήρα και τα περιγράφει πολύ ρεαλιστικά τα μικρό αισθήματα και τα μικρό γεγονότα
Φαίνεται σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό
Είναι αρκετά κομπλεξας σκέφτεται φουλ την εκδίκηση και το φαίνεσθαι
Σελ 15 δίκαιη πράξη η καταστροφή χάρτινων σκηνικών, ανομοιοτητα χαρακτήρων
Σελ 19 αναγνώριση παλιάς του γνωστής όσο τον ξυρίζει
Σελ 31 η όμορφη περιπέτεια του ζευγαριού
Σελ 41 αγαμία ταινίες brainrot
Σελ 55 υποκριτική λαϊκότητα
Σελ 59 έγινε ένας από αυτούς που θεωρούσε εχθρούς δημιουργήθηκε μία εικόνα για αυτόν πιο αληθινή από τη δικιά του και ας μην του έμοιαζε έπρεπε να κομφορμιστει
Σελ 63 ζωής στην παύση, γονείς είναι το παρελθόν
Σελ 73 γιατί ξενέρωσε να πηδάει τυχαίες
Σελ 75 παράδοξο μέρος όπου πράγματα και άνθρωποι ανήκουν εκεί όταν δεν ανήκουν εκεί αταιριαστο ετερογενές
Σελ126 ολοκληρωτικός πόθος
Σελ136 υπερφυσική εχθρική δύναμη
Σελ 164 μυστική συμφωνία με το μέλλον
Σελ 166 συλλογικότητα των δημοτικών τραγουδιών
Σελ 176 για να είναι ο άνθρωπος πραγματικός άνθρωπος πρέπει να ξεπεράσει αυτήν την μη επιστροφή με πλήρη ευσυνειδησία. Να την πιει ως τον πάτο.
Την στιγμή που την παντρεύτηκε έβλεπε μαραζωνει η ομορφιά της.
Σελ 185 ο ήρωας δεν θέλει μάρτυρες η ανταμοιβή για το μαρτύριο του
Σελ 191 η Λουτσία γίνεται ιδέα νοσταλγία θρυλος
Σελ 192 τα περιστατικά κάτι σημαίνουν είναι η μυθολογία της ζωής μας
Σελ 204 προσπαθώντας να θυμηθείς την μορφή κάποιου δημιουργείς μια καρικατούρα με τα χαρακτηριστικά που θυμάσαι αλλά αυτή ίσως είναι η ουσία του
Σελ 205 αυτός τα έχει όλα σχεδιασμένα αυτή το κάνει για τα συναισθήματα της και αρνείται να το προσχεδιασει
Σελ 243 επιφανειακός σύμμαχος εσωτερικός αντίπαλος
...
Το αστείο είναι έργο αυτοκριτικής αυτοσαρκασμού έως και αυτό ταπείνωσης ο πρωταγωνιστής φαίνεται να είναι ο συγγραφέας είναι ο χαρακτήρας των οποίων γνωρίζουμε καλύτερα και έπειτα όλοι οι άλλοι χαρακτήρες που το πλαισιώνες στην ουσία βρίσκονται και πέρα από πλάγια από τον κατακρίνουν για να τον μειώσουμε ναι και νομίζω είναι κάπως οι φωνές αμφιβολίας του συγγραφέα παρά πραγματικά μία άλλη οπτική.
Σελ 303 χρειάζομαι να τον μισώ
Σελ 304 το δόγμα του ωτοστόπ
Σελ 306 πήδηξε την γυναίκα του αλλά την επόμενη εμφανίζεται με μια κούκλα γκόμενα. Οι διαφορές και διαφωνίες τους μοιάζουν απαρχαιωμένες και από τις δύο μεριές μπροστά στην σύγχρονη αντίληψη των νέων όμως ο πρωταγωνιστής αρνείται να εγκαταλείψει την δικιά του αντίληψη και να αγκαλιάσει αυτή των νέων.
Σελ 308 ξέρει ήδη ότι του πήδηξε την γυναίκα και του το λέει και μάλιστα προσπαθεί να διαφημίσει την γυναίκα του ενώ γελάει αυτός με την γκόμενα του
Σελ 344 το καταφύγιο ενός τραγουδιού χαρά αγάπη μίσος απελπισία τα νιώθει και τα ζει αληθινά, σπίτι του είναι μια πτώση στον χρόνο όπου όσο πιο πίσω πάει τόσο πιο αληθινά είναι τα αισθήματα
----
Συνολικά
Ωραίο το μπλέξιμο των διαφορετικών οπτικών από κάθε χαρακτήρα
Στο τέλος φορούσατε η πλοκή
Σε κάθε μικρή διήγηση μπαίνει φουλ στον κάθε χαρακτήρα και τα περιγράφει πολύ ρεαλιστικά τα μικρό αισθήματα και τα μικρό γεγονότα
Φαίνεται σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό
Είναι αρκετά κομπλεξας σκέφτεται φουλ την εκδίκηση και το φαίνεσθαι