Take a photo of a barcode or cover
3.88 AVERAGE
3.88 AVERAGE
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
No
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
emotional
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
It's pretty funny that his mother hated that his wife was doing arts and crafts
«Και τώρα; Τι κάνω εγώ, ένας Τρόττα;»
Η αλλιώς η συνέχεια (sequel) του Εμβατηρίου Ραντέτσκυ
Μπορεί το έργο αυτό να μοιάζει ατελές λόγω της μορφής και της αποσπασματικότητας του, όμως η ψυχή που καταθέτει ο συγγραφέας αφήνει πίσω την τεχνική, τη φόρμα, κλπ. Η κρύπτη είναι ένα βιβλίο που εκπέμπει μελαγχολία από την πρώτη σελίδα, αφού στην ουσία είναι ένας αποχαιρετισμός που απευθύνει ο συγγραφέας στον ίδιο του τον κόσμο. Το 1938, έτος κατά το οποίο γράφτηκε το μυθιστόρημα, η Αυστρία προσαρτάται από τη Γερμανία του Χίτλερ, με συνέπεια να ολοκληρωθεί η διαδικασία διάλυσης της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας που είχε αρχίσει μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ροτ, εξόριστος στο Παρίσι, νοσταλγεί το μεγαλείο αλλά και τις ξέγνοιαστες μέρες της Διττής Μοναρχίας (Αυστροουγγαρία), παρά τις φιλελεύθερες ιδέες του. Με σπαρακτικό ύφος εξιστορεί τη μοιραία περίοδο ανάμεσα στην έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στην ταπεινωτική ήττα που σώριασε σε ερείπια τον κόσμο στον οποίο πίστευε με τόσο πάθος. Θρηνεί τη Χαμένη Αυτοκρατορία, τη χαμένη ανθρωπιά, τη χαμένη γενιά του. Αμέσως μετά την έκδοση της Κρύπτης ο Ροτ έφυγε από τη ζωή, έχοντας παραδοθεί στο αλκοόλ και την κατάθλιψη και αφήνοντας πίσω του την προφητική αυτή ανάγνωση.
«Θα μιλήσω ξεκάθαρα: Το ευρωπαϊκό πνεύμα συνθηκολογεί. Συνθηκολογεί από αδυναμία, από νωθρότητα, από απάθεια, από έλλειψη φαντασίας (θα είναι το έργο κάποιας επόμενης γενιάς να καταδείξει τις αιτίες αυτής της ατιμωτικής συνθηκολόγησης)».
Αυτό που επίσης συγκινεί τον αναγνώστη είναι το επίμετρο, το οποίο έγραψε ο φίλος του Στέφαν Τσβάιχ και που στην ουσία είναι ο δικός του αποχαιρετισμός στον Ροτ, σε όλα τα παραπάνω αλλά και στους υπόλοιπους συγγραφείς της γενιάς τους (αναφέρει χαρακτηριστικά τον Ερνστ Τολλερ) που καταδιώχθηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και εν τέλει αφανίστηκαν (ο ίδιος ο Τσβάιχ αυτοκτόνησε στην εξορία του στη Βραζιλία το 1942).
5 Αστέρια!!!
Η αλλιώς η συνέχεια (sequel) του Εμβατηρίου Ραντέτσκυ
Μπορεί το έργο αυτό να μοιάζει ατελές λόγω της μορφής και της αποσπασματικότητας του, όμως η ψυχή που καταθέτει ο συγγραφέας αφήνει πίσω την τεχνική, τη φόρμα, κλπ. Η κρύπτη είναι ένα βιβλίο που εκπέμπει μελαγχολία από την πρώτη σελίδα, αφού στην ουσία είναι ένας αποχαιρετισμός που απευθύνει ο συγγραφέας στον ίδιο του τον κόσμο. Το 1938, έτος κατά το οποίο γράφτηκε το μυθιστόρημα, η Αυστρία προσαρτάται από τη Γερμανία του Χίτλερ, με συνέπεια να ολοκληρωθεί η διαδικασία διάλυσης της αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας που είχε αρχίσει μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ροτ, εξόριστος στο Παρίσι, νοσταλγεί το μεγαλείο αλλά και τις ξέγνοιαστες μέρες της Διττής Μοναρχίας (Αυστροουγγαρία), παρά τις φιλελεύθερες ιδέες του. Με σπαρακτικό ύφος εξιστορεί τη μοιραία περίοδο ανάμεσα στην έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στην ταπεινωτική ήττα που σώριασε σε ερείπια τον κόσμο στον οποίο πίστευε με τόσο πάθος. Θρηνεί τη Χαμένη Αυτοκρατορία, τη χαμένη ανθρωπιά, τη χαμένη γενιά του. Αμέσως μετά την έκδοση της Κρύπτης ο Ροτ έφυγε από τη ζωή, έχοντας παραδοθεί στο αλκοόλ και την κατάθλιψη και αφήνοντας πίσω του την προφητική αυτή ανάγνωση.
«Θα μιλήσω ξεκάθαρα: Το ευρωπαϊκό πνεύμα συνθηκολογεί. Συνθηκολογεί από αδυναμία, από νωθρότητα, από απάθεια, από έλλειψη φαντασίας (θα είναι το έργο κάποιας επόμενης γενιάς να καταδείξει τις αιτίες αυτής της ατιμωτικής συνθηκολόγησης)».
Αυτό που επίσης συγκινεί τον αναγνώστη είναι το επίμετρο, το οποίο έγραψε ο φίλος του Στέφαν Τσβάιχ και που στην ουσία είναι ο δικός του αποχαιρετισμός στον Ροτ, σε όλα τα παραπάνω αλλά και στους υπόλοιπους συγγραφείς της γενιάς τους (αναφέρει χαρακτηριστικά τον Ερνστ Τολλερ) που καταδιώχθηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και εν τέλει αφανίστηκαν (ο ίδιος ο Τσβάιχ αυτοκτόνησε στην εξορία του στη Βραζιλία το 1942).
5 Αστέρια!!!
Bleakly beautiful, the prose is spare but fully evokes the psychological desolation experienced by the "losers" of WWI. A short masterpiece by Joseph Roth, as well as a sequel of sorts to his more famous novel, The Radetzky March.
This is a wonderful little novel. With a very light touch (and beautifully clear translation by Michael Hofmann) it paints a moving picture of the fall of the Austro-Hungarian monarchy and the empire's disintegration into numerous small nations plus a Germanic core soon to be swallowed by the Nazis. Melancholic, elegiac, and studded with beautiful sentences that I wanted to read over and over again.
3.5*
Great historical depiction of the time period, from before WWI to the German's invasion of Austria.
I loved the writing style and the descriptions but the treatment of women really bothered me (specially because it was written in first person).
Great to know how life in Austria was like during that tumultuous time period. However, I won't recommend reading it without having informed yourself about the state of Europe and the formations of nations in the early XX Century since it's very heavy in the historical references and you might get lost.
Great historical depiction of the time period, from before WWI to the German's invasion of Austria.
I loved the writing style and the descriptions but the treatment of women really bothered me (specially because it was written in first person).
Great to know how life in Austria was like during that tumultuous time period. However, I won't recommend reading it without having informed yourself about the state of Europe and the formations of nations in the early XX Century since it's very heavy in the historical references and you might get lost.
This book was a mine of literary devices and I had no problem analyzing the crap out of this for class, but the narration and protagonist were really hateable to me. I just couldn't handle the slow, removed pace of the story, and the protagonist just bugged me. I'm not quite sure why. At least it was a quick read.