Take a photo of a barcode or cover
3.59 AVERAGE
3.59 AVERAGE
Novela en la que Hamsun desarrolla el amor entre una noble (la Victoria del título) y Johan, el hijo del molinero de la región de la cual la familia de ella ha sido poseedora por generaciones. Él hace una carrera literaria con la que alcanza el éxito, la familia de ella conoce la bancarrota. Por la bancarrota el padre compromete a la joven con un teniente adinerado. Un amor, que marca la vida de los jóvenes y que, a pesar de ello, no puede concretarse. Escrito con la atención al detalle con la que Hamsun escribe.
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Deze kleine roman telt maar net meer dan 100 pagina’s. Johannes, een eenvoudige molenaarszoon, is verliefd op Victoria, een meisje uit de betere kringen. Johannes is een typische Hamsun-protagonist: een man die één is met de natuur, sensitief en romantisch. Victoria is ook verliefd op hem, maar om financiële redenen wil haar vader dat ze trouwt met Otto, de zoon van de rijke kamerheer, 'het meneertje uit de stad' genoemd door Johannes. Johannes verlooft zich tenslotte met Camilla, een meisje dat hij heeft gered van toen ze overboord van een schip was gevallen. Hamsun laat Johannes schrijver worden, en dat geeft hem de mogelijkheid te schakelen tussen het hier nu, passages die Johannes schrijft en zijn dromen. Hamsun laat die verschillende werkelijkheden, of zo je wilt, onwerkelijkheden, naadloos door elkaar lopen, waardoor een feeërieke sfeer ontstaat.
Het is pure romantiek: twee zielen die voorbestemd zijn voor elkaar, maar elkaar toch niet krijgen. Zoals het hoort in een romantisch verhaal voltrekken zich de nodige noodlottige gebeurtenissen. Een cliché wellicht. In Hamsuns handen is het een prachtverhaal, vervuld van jaloezie, trots, verrukking, hoop en wanhoop. Hamsun is een lyrische, poëtische verteller.
Bijvoorbeeld: nadat Johannes Camilla uit het water heeft gered, en weet dat Victoria onder de mensen op de kade is die het gezien hebben, en hij later weer alleen is:
Hij ging zitten en lachte keer op keer, buiten zichzelf van vreugde. Ja, ze had gezien wat hij gedaan had, ze had zijn heldendaad aanschouwd, ze had hem vol trots met de ogen gevolgd toen hij aan kwam zwemmen met de drenkelinge tussen zijn tanden. Victoria, Victoria! Als ze eens wist hoe volledig hij haar was toegedaan, elke minuut van zijn leven! Hij wilde haar dienaar zijn, haar slaaf, en een pad voor haar banen met zijn schouders. Hij wilde haar beide schoentjes kussen en haar rijtuig trekken en op koude dagen hout in haar kachel leggen. Verguld hout wilde hij in de kachel leggen. Victoria!
Maar als hij Victoria tegenkomt met haar verloofde Otto (die inmiddels luitenant is):
Ze keken elkaar in de ogen. Zijn lippen beefden, hij maakte een beweging met zijn hoofd naar de luitenant en zei hees en grof: ‘U hebt smaak, juffrouw Victoria. Hij is een knappe man. Zijn epauletten geven hem brede schouders.’
Ze antwoordde heel rustig: ‘Nee, hij is niet knap. Maar hij is welopgevoed. Dat telt ook mee.’
‘Die was raak. Dank u!’ Hij lachte luid en voegde er onbeschaamd aan toe: ‘En hij heeft geld, dat telt nog meer mee.’
Ach, ach, de liefde. Ik geef Hamsun nog maar weer het woord:
Ja, wat is liefde? Een wind die suist in de rozen, een, een gele fosforescentie in het bloed. De liefde is een opzwepende, helse muziek die zelfs de harten der grijsaards doet dansen. Zij is als de margriet die zich opent als de nacht nadert en zij is als de anemoon die zich sluit bij een ademtocht en sterft bij aanraking.
Dit is de liefde. Zij kan een man te gronde richten, hem weer opheffen en opnieuw brandmerken; zij kan vandaag mij liefhebben en morgen jóú en hém de volgende nacht, zo onbestendig is zij. Maar zij kan ook duurzaam zijn als een onverbreekbare zegel en onblusbaar vlammen tot het uur van de dood. Wat is dan liefde?
Het boek eindigt met een hartverscheurende brief van Victoria aan Johannes, geheel passend bij de tragiek van hun liefde.
Gelet op de geringe omvang van de roman heb ik een beetje getwijfeld, moet ik 3 of 4 sterren geven. Maar ik heb een zwak voor Hamsun, dus het zijn er 4 geworden.
Het is pure romantiek: twee zielen die voorbestemd zijn voor elkaar, maar elkaar toch niet krijgen. Zoals het hoort in een romantisch verhaal voltrekken zich de nodige noodlottige gebeurtenissen. Een cliché wellicht. In Hamsuns handen is het een prachtverhaal, vervuld van jaloezie, trots, verrukking, hoop en wanhoop. Hamsun is een lyrische, poëtische verteller.
Bijvoorbeeld: nadat Johannes Camilla uit het water heeft gered, en weet dat Victoria onder de mensen op de kade is die het gezien hebben, en hij later weer alleen is:
Hij ging zitten en lachte keer op keer, buiten zichzelf van vreugde. Ja, ze had gezien wat hij gedaan had, ze had zijn heldendaad aanschouwd, ze had hem vol trots met de ogen gevolgd toen hij aan kwam zwemmen met de drenkelinge tussen zijn tanden. Victoria, Victoria! Als ze eens wist hoe volledig hij haar was toegedaan, elke minuut van zijn leven! Hij wilde haar dienaar zijn, haar slaaf, en een pad voor haar banen met zijn schouders. Hij wilde haar beide schoentjes kussen en haar rijtuig trekken en op koude dagen hout in haar kachel leggen. Verguld hout wilde hij in de kachel leggen. Victoria!
Maar als hij Victoria tegenkomt met haar verloofde Otto (die inmiddels luitenant is):
Ze keken elkaar in de ogen. Zijn lippen beefden, hij maakte een beweging met zijn hoofd naar de luitenant en zei hees en grof: ‘U hebt smaak, juffrouw Victoria. Hij is een knappe man. Zijn epauletten geven hem brede schouders.’
Ze antwoordde heel rustig: ‘Nee, hij is niet knap. Maar hij is welopgevoed. Dat telt ook mee.’
‘Die was raak. Dank u!’ Hij lachte luid en voegde er onbeschaamd aan toe: ‘En hij heeft geld, dat telt nog meer mee.’
Ach, ach, de liefde. Ik geef Hamsun nog maar weer het woord:
Ja, wat is liefde? Een wind die suist in de rozen, een, een gele fosforescentie in het bloed. De liefde is een opzwepende, helse muziek die zelfs de harten der grijsaards doet dansen. Zij is als de margriet die zich opent als de nacht nadert en zij is als de anemoon die zich sluit bij een ademtocht en sterft bij aanraking.
Dit is de liefde. Zij kan een man te gronde richten, hem weer opheffen en opnieuw brandmerken; zij kan vandaag mij liefhebben en morgen jóú en hém de volgende nacht, zo onbestendig is zij. Maar zij kan ook duurzaam zijn als een onverbreekbare zegel en onblusbaar vlammen tot het uur van de dood. Wat is dan liefde?
Het boek eindigt met een hartverscheurende brief van Victoria aan Johannes, geheel passend bij de tragiek van hun liefde.
Gelet op de geringe omvang van de roman heb ik een beetje getwijfeld, moet ik 3 of 4 sterren geven. Maar ik heb een zwak voor Hamsun, dus het zijn er 4 geworden.
Asked what love is, some will say it is nothing but a wind whispering among the roses and then dying down. But often it is like an unbreakable seal that holds for a lifetime, until death. God created it of many kinds and has seen it endure or perish.
You may call Victoria a fairy-tale, or rather a tragedy; a story about lovers, separated by class and social conditions.
I would always see or hear something that reminded me of you, all day, at night too.
Victoria is a story about the ups and downs of being in love; of celebration of love, as much as despair and hopelessness.
Such is love...It could ruin a man, raise him up again, and then brand him anew; it could fancy me today, you tomorrow, and someone else tomorrow night, that's how fickle it is. But it could also hold fast like an unbreakable seal and blaze with unquenchable passion until the hour of death, because it is eternal.
You may call Victoria a fairy-tale, or rather a tragedy; a story about lovers, separated by class and social conditions.
I would always see or hear something that reminded me of you, all day, at night too.
Victoria is a story about the ups and downs of being in love; of celebration of love, as much as despair and hopelessness.
Such is love...It could ruin a man, raise him up again, and then brand him anew; it could fancy me today, you tomorrow, and someone else tomorrow night, that's how fickle it is. But it could also hold fast like an unbreakable seal and blaze with unquenchable passion until the hour of death, because it is eternal.
emotional
sad
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
Meisterwerk
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
N/A
Strong character development:
N/A
Loveable characters:
N/A
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
N/A
zıt
Novela en la que Hamsun desarrolla el amor entre una noble (la Victoria del título) y Johan, el hijo del molinero de la región de la cual la familia de ella ha sido poseedora por generaciones. Él hace una carrera literaria con la que alcanza el éxito, la familia de ella conoce la bancarrota. Por la bancarrota el padre compromete a la joven con un teniente adinerado. Un amor, que marca la vida de los jóvenes y que, a pesar de ello, no puede concretarse. Escrito con la atención al detalle con la que Hamsun escribe.
emotional
For å bære en helt annen stil ann det jeg pleier å lese er denne boken veldig bra