Scan barcode
roos99's review against another edition
emotional
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Plot
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? Yes
5.0
Soms heb ik geen goed commentaar voor boeken die zelf al alles weten te zeggen wat er gezegd moet worden
appelsien's review
1.0
Een poëtische, gedetailleerde beschrijving van alles maakt nog geen boek, zeker niet als de inhoud minimaal is.
mirr84's review against another edition
challenging
informative
slow-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? No
- Loveable characters? No
- Diverse cast of characters? Yes
- Flaws of characters a main focus? It's complicated
2.5
liekesmits's review
4.0
Ik zou misschien 5 sterren hebben gegeven als ik Wormmaan niet al gelezen had, dat nóg beter is.
mpatshi's review
Het boek stond in mijn te lezen lijst want ik had het in vele boekenprijslijstjes zien staan.
Mij kon het helaas niet bekoren, ik merkte regelmatig dat ik zat te lezen maar dat er niets binnenkwam.
Mij kon het helaas niet bekoren, ik merkte regelmatig dat ik zat te lezen maar dat er niets binnenkwam.
liekeh97's review against another edition
emotional
reflective
tense
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? It's complicated
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? No
3.5
elianne2's review
4.0
Beter wel eerst deze voor de wormmaan lezen of misschien allemaal nog een keer deze zomer
cynt's review against another edition
reflective
medium-paced
- Plot- or character-driven? Character
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? Yes
- Diverse cast of characters? No
- Flaws of characters a main focus? Yes
2.5
marit_tijhuis's review
3.0
3/5 sterren
Mooie weerspiegelingen (over het water). De wateraap als brug tussen bestaan en niet-bestaan, definitie en erbuiten denken. Het boek daagt uit tussen de regels te lezen, maar raakte me af en toe kwijt in de balans tussen de lange uitwijdingen en rustige verhaallijn.
Mooie weerspiegelingen (over het water). De wateraap als brug tussen bestaan en niet-bestaan, definitie en erbuiten denken. Het boek daagt uit tussen de regels te lezen, maar raakte me af en toe kwijt in de balans tussen de lange uitwijdingen en rustige verhaallijn.
evafc's review
3.0
Biologiestudente Elke weet niet wat ze met het leven aan moet. Ze studeert biologie, maar heeft moeite om zich daar volledig op te storten. In de zomer helpt ze haar oudtante om de tuin te onderhouden. Ze zaait, wiedt, stekt en plant. Maar ook daar ligt haar hart niet echt. Het leven is voor haar geen vanzelfsprekendheid.
'Ik had verondersteld dat ik zo goed als af was, tot alles rond mijn twaalfde onaangekondigd veranderde. Om mij heen gebeurde iets vergelijkbaars maar hoewel mijn klasgenoten en ik hetzelfde doormaakten, vonden wij elkaar niet. Vol van onze nieuwe schaamte stoven we als jongvee onbenullig uiteen. Er volgde uitstulpingen, groeistuipen, huilbuien en donker, vijandig haar dat als insectenpootjes uit mijn witte kinderonderbroek wilde kruipen: onontgonnen gebieden die ik begon te mijden tijdens het douchen.'
Een ongewenste gedaanteverwisseling. Elke vond het goed zoals het was, maar de gedaanteverwisseling dwong haar om vrouw te zijn, terwijl ze zelf misschien wel een andere keuze had willen maken. En als je geen keuze maakt, dan val je er buiten. Je voelt je nergens thuis. En ben je dan wel mens? Ze is zoekende. En dan komt ze de theorie over de wateraap tegen: een onbewezen deel van de evolutietheorie die stelt dat de mens wellicht afstamt van de wateraap, een wezen dat niet op het land maar in het water leefde. Ze besluit op de wateraap af te studeren en reist naar Wenen, op zoek naar de wateraap, en naar haar eigen menszijn.
Schrijfster Mariken Heitman is bioloog en werkte een tijd als tuinder. Dat is terug te lezen in het verhaal. Heitman gebruikt metaforen die niet altijd voor de hand liggen. Soms door de termen, zoals als sprake is van het 'amorfe' geheugen, of wanneer Heitman de composthoop beschrijft als een soort golem van vergane groente en koffiedik. Haar keuze van woorden maakt het voor mij moeilijk om vergelijkingen te volgen, of om mij te verplaatsen in het gevoel dat de schrijfster op dat moment wil oproepen. Het voelt een beetje ongemakkelijk.
Maar dat lijken opstartproblemen. De zinnen zijn in het begin soms wat vreemd geformuleerd, hoekig. Maar naarmate het verhaal vordert, zijn de zinnen vloeiender en het verhaal meeslepender. De ongemakkelijkheid verdwijnt. Af en toe komen de wat kromme zinnen en vreemde metaforen terug. Zoals deze: 'Wat het was met bomen, die verontschuldigden zich nooit, herinnerden zich niets. Sommige mensen waren een boom.' Of deze: 'De populieren stonden er wat vormelijk bij, het gepeupel waren ze ontgroeid.'
Toch weet het verhaal te boeien. Heitman beschrijft de opbloeiende liefde prachtig. De verliefdheid, de twijfels, de lust, en weer de twijfels. Uiteindelijk is het een meeslepend, en soms ontroerend verhaal. Door het taalgebruik pakt het mij alleen niet helemaal. Er zijn teveel stukken waar ik over blijf struikelen. En er zit een bepaalde onevenwichtigheid in de opbouw: een traag begin, snel lezend en interessant middenstuk, en een kabbelend slot dat net te lang duurt. Maar uiteindelijk is dit een debuut. En zeker een veelbelovend debuut. Ik ben benieuwd naar haar tweede boek
'Ik had verondersteld dat ik zo goed als af was, tot alles rond mijn twaalfde onaangekondigd veranderde. Om mij heen gebeurde iets vergelijkbaars maar hoewel mijn klasgenoten en ik hetzelfde doormaakten, vonden wij elkaar niet. Vol van onze nieuwe schaamte stoven we als jongvee onbenullig uiteen. Er volgde uitstulpingen, groeistuipen, huilbuien en donker, vijandig haar dat als insectenpootjes uit mijn witte kinderonderbroek wilde kruipen: onontgonnen gebieden die ik begon te mijden tijdens het douchen.'
Een ongewenste gedaanteverwisseling. Elke vond het goed zoals het was, maar de gedaanteverwisseling dwong haar om vrouw te zijn, terwijl ze zelf misschien wel een andere keuze had willen maken. En als je geen keuze maakt, dan val je er buiten. Je voelt je nergens thuis. En ben je dan wel mens? Ze is zoekende. En dan komt ze de theorie over de wateraap tegen: een onbewezen deel van de evolutietheorie die stelt dat de mens wellicht afstamt van de wateraap, een wezen dat niet op het land maar in het water leefde. Ze besluit op de wateraap af te studeren en reist naar Wenen, op zoek naar de wateraap, en naar haar eigen menszijn.
Schrijfster Mariken Heitman is bioloog en werkte een tijd als tuinder. Dat is terug te lezen in het verhaal. Heitman gebruikt metaforen die niet altijd voor de hand liggen. Soms door de termen, zoals als sprake is van het 'amorfe' geheugen, of wanneer Heitman de composthoop beschrijft als een soort golem van vergane groente en koffiedik. Haar keuze van woorden maakt het voor mij moeilijk om vergelijkingen te volgen, of om mij te verplaatsen in het gevoel dat de schrijfster op dat moment wil oproepen. Het voelt een beetje ongemakkelijk.
Maar dat lijken opstartproblemen. De zinnen zijn in het begin soms wat vreemd geformuleerd, hoekig. Maar naarmate het verhaal vordert, zijn de zinnen vloeiender en het verhaal meeslepender. De ongemakkelijkheid verdwijnt. Af en toe komen de wat kromme zinnen en vreemde metaforen terug. Zoals deze: 'Wat het was met bomen, die verontschuldigden zich nooit, herinnerden zich niets. Sommige mensen waren een boom.' Of deze: 'De populieren stonden er wat vormelijk bij, het gepeupel waren ze ontgroeid.'
Toch weet het verhaal te boeien. Heitman beschrijft de opbloeiende liefde prachtig. De verliefdheid, de twijfels, de lust, en weer de twijfels. Uiteindelijk is het een meeslepend, en soms ontroerend verhaal. Door het taalgebruik pakt het mij alleen niet helemaal. Er zijn teveel stukken waar ik over blijf struikelen. En er zit een bepaalde onevenwichtigheid in de opbouw: een traag begin, snel lezend en interessant middenstuk, en een kabbelend slot dat net te lang duurt. Maar uiteindelijk is dit een debuut. En zeker een veelbelovend debuut. Ik ben benieuwd naar haar tweede boek