Scan barcode
cosmobookshelf's review against another edition
1.0
Można by się spodziewać, że książka o takim tytule będzie opowiadać o lodowcach, prawda? Otóż nie. O lodowcach czytamy głównie na ostatnich trzydziestu stronach, a całość traktuje po prostu o obiegu wody w środowisku, jej właściwościach w każdym stanie skupienia. Autor Bjørn Roar Vasness wyjaśnia szczególne znaczenie śniegu i lodu - efekt albedo (odbijanie promieni słonecznych), właściwości termoizolacyjne, rolę w procesie magazynowania wody i uwalniania jej przy wzroście temperatur. Opisuje związek lodu ze zmianami klimatycznymi i ewolucją. Czy w sposób właściwy? Cóż, mam pewne zastrzeżenia.
Narracja jest bardzo chaotyczna. Niektóre informacje pojawiają się często do porzygu inne są traktowane bardzo zdawkowo. Autor robi wycieczki dygresyjne o Kalifornii, podróżach na Antarktydę i Grenlandię (mniej w tych fragmentach mowy o lodzie niż myślicie), Indiach czy o ewolucji homo sapiens. A każde takie zbaczanie z torów jest pretekstem do snucia głównej tezy - to lodowce zapewniają stabilizację, ewolucję, a każde anomalie klimatyczne to sprzężenie zwrotne pewnych zjawisk. Człowiek tylko nieznacznie przyczynia się do zmian klimatycznych, wszystko to wina naturalnych procesów. No, może tylko weganie bardziej się przyczyniają, bo piją mleko migdałowe, a uprawa migdałów zużywa hektolitry wody.
Trudno jest też zignorować fakt, że niektóre statystyki wydają się mieć źródło w latach 90., a niektóre informacje podane są w niewystarczający sposób. Natomiast cytaty i przypisy mają trochę formy pracy magisterskiej. Wiecie - trochę takie „a, wrzucę cytat z jakichś pamiętników na pół strony, to będzie bardziej wiarygodnie”. A we fragmencie poetycki opis dźwięku łamanego lodu, który nic nie wnosi.
Bardzo mnie zawiodła ta pozycja. Oczekiwałam naukowych faktów związanych z lodowcami, sposobem ich badania, wiarygodnych statystyk, ciekawych opowieści. Tytuł mnie zmylił. Powinnam też sprawdzić autora, który jest muzykiem i dziennikarzem naukowym.
Nie polecam. Przeczytałam, żebyście Wy nie musiały_eli.
Narracja jest bardzo chaotyczna. Niektóre informacje pojawiają się często do porzygu inne są traktowane bardzo zdawkowo. Autor robi wycieczki dygresyjne o Kalifornii, podróżach na Antarktydę i Grenlandię (mniej w tych fragmentach mowy o lodzie niż myślicie), Indiach czy o ewolucji homo sapiens. A każde takie zbaczanie z torów jest pretekstem do snucia głównej tezy - to lodowce zapewniają stabilizację, ewolucję, a każde anomalie klimatyczne to sprzężenie zwrotne pewnych zjawisk. Człowiek tylko nieznacznie przyczynia się do zmian klimatycznych, wszystko to wina naturalnych procesów. No, może tylko weganie bardziej się przyczyniają, bo piją mleko migdałowe, a uprawa migdałów zużywa hektolitry wody.
Trudno jest też zignorować fakt, że niektóre statystyki wydają się mieć źródło w latach 90., a niektóre informacje podane są w niewystarczający sposób. Natomiast cytaty i przypisy mają trochę formy pracy magisterskiej. Wiecie - trochę takie „a, wrzucę cytat z jakichś pamiętników na pół strony, to będzie bardziej wiarygodnie”. A we fragmencie poetycki opis dźwięku łamanego lodu, który nic nie wnosi.
Bardzo mnie zawiodła ta pozycja. Oczekiwałam naukowych faktów związanych z lodowcami, sposobem ich badania, wiarygodnych statystyk, ciekawych opowieści. Tytuł mnie zmylił. Powinnam też sprawdzić autora, który jest muzykiem i dziennikarzem naukowym.
Nie polecam. Przeczytałam, żebyście Wy nie musiały_eli.
More...