Take a photo of a barcode or cover
3.97 AVERAGE
3.97 AVERAGE
هنوزم شک می‌کنم خوندن نامه‌های این چنینی، کار درستیه یا نه؟ چون کافکا همون کسی بود که درخواست داشت نوشته‌هاش رو بعد از مرگش بسوزونن ولی عملی نشد. و خب، بحث نامه‌هاش حتا، به نظرم فراتر از اونه. انگار توی نامه نگاری، اون بخش برهنه وجودت رو به تصویر می‌کشی که استعاره‌ها و تمثیلات و تشبیهات داستانیت ازش ناتوان بودن.
درست یا غلط، اشتیاق من برای خوندن نامه نگاری‌های نویسنده‌های محبوبم، اونقدر زیاده که حتا با حس عذاب وجدان هم گمون می‌کنم که انجامش می‌دم. و راستش، من این برهنگی و خلوص افکار رو توی نامه نگاری‌های کافکا با میلنا، مترجم آثارش به زبان چک و اون علاقه‌ای که میون کلمات بینشون شکل گرفته بود و جدایی انتهاییش، دوست داشتم.
بعد از این، نامه به فلیسه و نامه‌هاش به پدر و مادرش و دوستانش و ادیتورهاش رو هم حتما می‌خونم. (آقای کافکا، شما من رو گیر انداختید. من نباید قبل از محکامه و قصر و امریکا و مجموعه داستان‌های کوتاهتون نمک گیر خلوص و صداقت کلمات درون نامه‌هاتون می‌شدم.)
dark
mysterious
reflective
medium-paced
emotional
informative
reflective
sad
tense
medium-paced
emotional
reflective
slow-paced
very beautiful, i loved mapping the relationship through the transition between the formal and informal "you" - i was genuinely heartbroken when kafka transitioned back to the formal form of address after the gap between '20 and '22. always interesting to read in full what i had engaged with only in snippets and out of context quotes - kafka talking about violent antisemitism being universalised as general existential fatigue and malaise is definitely something. the reason i picked this up, initially, was a snippet of a letter which i am paraphrasing - "i wish the world were ending tomorrow. then i could catch the next train to vienna, appear at your doorstep, and say 'come, milena. let us love each other without restraint for the world is ending tomorrow'". however, i saw no such passage - i will need to track down its source.
am i not to see you on sunday morning? or hear your voice? a pleasure indeed -- either one could fill a morning.
Očekivala sam više iz nekog meni trenutno nepoznatog razloga.
Una raccolta di lettere da parte dello scrittore Franz Kafka indirizzate alla sua traduttrice Milena, diventata per lui un’amicizia importante nel corso degli anni, anni in cui egli si sentiva un po’ soffocare dalla vita che conduceva e dai suoi rapporti. L’andamento è interessante perché fa capire un po’ la solitudine che prova l’autore, e ci sono delle frasi che, in realtà, sono davvero molto belle e mi hanno colpita. Una volta compreso meglio il suo modo di esporsi, il tutto diventa più affascinante, tuttavia, per il resto, è un no. Non racconta di suoi eventi in modo troppo emozionante, sembra più una fissa nei confronti di Milena, anche se non malsana. La parte emozionante è come si sente lui in generale, ma finisce lì.
i love this obsessive miserable freak. constantly trying to explain something inexplicable