Take a photo of a barcode or cover
3.79 AVERAGE
3.79 AVERAGE
dark
emotional
mysterious
reflective
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
challenging
emotional
inspiring
reflective
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
dark
sad
tense
Ensimmäinen, muttei missään nimessä viimeinen Dostokevski. Tykkäsin!
فئودور بعد از گذروندن دوران تبعید در سیبری و بازگشت به خانه، ۴ اثر خلق کرد که امروزه علل اصلی شهرتش محسوب میشن: جنایات و مکافات، برادران کارامازوف، شیاطین و ابله.
به عقیده من، نیه توچکا نزوانووا میتونست خواهر اون ۴ اثر باشه، اگر که فئودور به سیبری تبعید نمیشد. (یا وقتی برگشت خونه ادامش رو مینوشت چون مرتیکه چی با خودت فکر کر-)
تا جایی که من فهمیدم، گویا نیه توچکا نزوانووا، که لقب شخصیت اصلی بود، در فارسی ترجمه‌ای مشابه «مهمان ناخوانده کم ارزش» یا «هیچ کسِ بی نام» رو داره. که میشه گفت خلاصه کل داستانه؛ دختربچه ای که از این خونه به اون خونه منتقل میشه ولی به هیچ کدوم تعلق نداره. اصلی ترین تفاوت این کتاب با بقیه آثاری که از فئودور خوندم این بود که راوی این داستان یک دختربچه است! مدل روایت و سیر داستان به این واسطه خیلی متفاوت از داستایفسکی‌ای که من بهش عادت دارم بود.
نکته‌ای که برای من داستان رو جالب تر می کرد اشاره مستقیم داستایفسکی به عشق بین نیه توچکا و دختر سرپرستش بود! اینکه در اون قرن و با اون تفکرات تونست اینقدر خوب با روحیات یک دختربچه ۸ ساله عشقی که به یک دختر دیگه داره رو بنویسه و اینقدر صریح بهش اشاره کنه از نکات پررنگ داستان بود. (چون کلاً اثار کلاسیک اینطوری ان که “داداش تو بخوای من زنمم برات ول میکنم ولی گی نیستم چون این کاریه که داداشا برا هم میکنن.”
و همه تو یه کمد شیشه‌ای قرار دارن و ابداً کسی گی نیست.)
این کتاب درواقع قرار بوده یک اثر طولانی باشه طوری که خود داستایفسکی محتوایی که ما امروز از این کتاب داریم رو «مقدمه» داستان معرفی کرده بود. درنهایت سوالات زیادی هم بی جواب موند و داستان عملاً تو نقطه حساس تموم شد و من الان نمیدونم سرنوشت این آدم‌ها چی میشه! با این حال انقدر تو همین ۳۰۰ صفحه شخصیت ها به دل من نشستن و تنوع اتفاقاتی که برای نیه توچکا میوفتاد رو دوست داشتم که دلم نیومد ۵ ستاره رو بهش ندم. فقط کاش میشد یه جوری فهمید قرار بوده بعدش چی بشه :)) روح فئودور الان که باید منو haunt کنه کجاست؟
به عقیده من، نیه توچکا نزوانووا میتونست خواهر اون ۴ اثر باشه، اگر که فئودور به سیبری تبعید نمیشد. (یا وقتی برگشت خونه ادامش رو مینوشت چون مرتیکه چی با خودت فکر کر-)
تا جایی که من فهمیدم، گویا نیه توچکا نزوانووا، که لقب شخصیت اصلی بود، در فارسی ترجمه‌ای مشابه «مهمان ناخوانده کم ارزش» یا «هیچ کسِ بی نام» رو داره. که میشه گفت خلاصه کل داستانه؛ دختربچه ای که از این خونه به اون خونه منتقل میشه ولی به هیچ کدوم تعلق نداره. اصلی ترین تفاوت این کتاب با بقیه آثاری که از فئودور خوندم این بود که راوی این داستان یک دختربچه است! مدل روایت و سیر داستان به این واسطه خیلی متفاوت از داستایفسکی‌ای که من بهش عادت دارم بود.
نکته‌ای که برای من داستان رو جالب تر می کرد اشاره مستقیم داستایفسکی به عشق بین نیه توچکا و دختر سرپرستش بود! اینکه در اون قرن و با اون تفکرات تونست اینقدر خوب با روحیات یک دختربچه ۸ ساله عشقی که به یک دختر دیگه داره رو بنویسه و اینقدر صریح بهش اشاره کنه از نکات پررنگ داستان بود. (چون کلاً اثار کلاسیک اینطوری ان که “داداش تو بخوای من زنمم برات ول میکنم ولی گی نیستم چون این کاریه که داداشا برا هم میکنن.”
و همه تو یه کمد شیشه‌ای قرار دارن و ابداً کسی گی نیست.)
این کتاب درواقع قرار بوده یک اثر طولانی باشه طوری که خود داستایفسکی محتوایی که ما امروز از این کتاب داریم رو «مقدمه» داستان معرفی کرده بود. درنهایت سوالات زیادی هم بی جواب موند و داستان عملاً تو نقطه حساس تموم شد و من الان نمیدونم سرنوشت این آدم‌ها چی میشه! با این حال انقدر تو همین ۳۰۰ صفحه شخصیت ها به دل من نشستن و تنوع اتفاقاتی که برای نیه توچکا میوفتاد رو دوست داشتم که دلم نیومد ۵ ستاره رو بهش ندم. فقط کاش میشد یه جوری فهمید قرار بوده بعدش چی بشه :)) روح فئودور الان که باید منو haunt کنه کجاست؟
could relate to the main character on a lot of levels.
GIRL I started this book yesterday and I'm already done with it. I cried and I laughed and I lived through Netochkas emotions.
This book is realistic. It shows how a case of how a child moulds to the world around them, innocently and naively, without understanding the impact of actions they consider as right, until they grow older (as she narrates her life). For example, she sacrificed her and her mothers relationship (although pitiful) for a tiny bit of her fathers (fake) validation. Perhaps she blames her mothers weakness in fighting for herself and her daughter to leave her drunk delirious weak man of a husband for a better life.
This story is bitter, melancholy, disappointing, heart breaking.
It was tragic. I cried. It was well told.
I loved it.
This book is realistic. It shows how a case of how a child moulds to the world around them, innocently and naively, without understanding the impact of actions they consider as right, until they grow older (as she narrates her life). For example, she sacrificed her and her mothers relationship (although pitiful) for a tiny bit of her fathers (fake) validation. Perhaps she blames her mothers weakness in fighting for herself and her daughter to leave her drunk delirious weak man of a husband for a better life.
This story is bitter, melancholy, disappointing, heart breaking.
It was tragic. I cried. It was well told.
I loved it.
reflective
tense
medium-paced
dark
emotional
sad
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Complicated
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Absurd. Raw. Bewitching.
The way it is written in first person makes you feel ill for Netochka, she's telling her own painful and lonesome story. She was passed around like a cigarette, in an endless search for love - her mother, Efimov, Prince X., Katya, Alexandra, they were all sources of a love she has been looking for since her first breath. It breaks my heart we didn't get to read the whole narrative Dostoyevsky had in his mind, since this small excerpt made such an impact on me.
The way it is written in first person makes you feel ill for Netochka, she's telling her own painful and lonesome story. She was passed around like a cigarette, in an endless search for love - her mother, Efimov, Prince X., Katya, Alexandra, they were all sources of a love she has been looking for since her first breath. It breaks my heart we didn't get to read the whole narrative Dostoyevsky had in his mind, since this small excerpt made such an impact on me.
it really pains me to say this, but i can't give this any more than 2 stars. i think it's the first dostoevsky that i did not enjoy reading at all. besides the usual exploration of human emotions, relationships, toxic and abusive familial dynamics, i think the book never went anywhere, and there was never a clear cohesive plotline. i have no idea what dostoevsky was trying to tell, or what the purpose of this book was. i know that he started writing this before being imprisoned and that he "finished" it after regaining his freedom, and that clearly shows in the book. the abrupt ending (or no ending at all) makes the reading experience even more confusing than it already was. while there were parts of the story that resonated with me and the exploration of pride, trauma, codependency, and psychological manipulation through the characters was well done, i think overall, the book never knew where it wanted to go or what it wanted to say.
emotional
reflective
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes