Scan barcode
panastasia's review against another edition
3.5
10 γυναίκες, εκατοντάδες μύθοι, κανένα εύκολο συμπέρασμα. Και όμως...
Από την Πανδώρα που άνοιξε το βάζο με όλα τα κακά, την Ελένη που έσυρε καράβια και ψυχές στο πόλεμο, τις περίεργες Αμαζόνες με τον μισανδρισμο τους ως την Μήδεια που σκότωσε τα παιδιά της σε μια έξαρση ζήλιας.
Έτσι τις μάθαμε. Σωστά; γιατί και πως όμως τις γνωρίσαμε *μόνο* έτσι;
Ανα τους αιώνες οι μύθοι, τα ποιήματα, τα θεατρικά, τα υφαντά και οι κρατήρες που έχουν διακοσμηθει με αυτές τις ιστορίες προδίδουν αυτές τις γυναίκες, κρύβοντας όσα έγιναν *σε* αυτές (ειδεχθή εγκλήματα και κατάφορες αδικίες από θεότητες και ανθρώπους) και τονίζουν τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Όλα στο κέντρο της σκηνής και όλα πλήρως φωτισμένα. Εκδικητικες, ζηλιάρες, ανήθικες, μικροψυχες, άκαρδες, ή και εντελώς κακιασμενες.
Η Haynes με χιούμορ και ξεκάθαρη πρόσθεση που ίσως ενοχλεί χρησιμοποιεί πληροφορίες και σχόλια από φωνές σύγχρονων ειδικών αλλά και τα κείμενα των Ευριπίδη, Ομήρου, Πινδάρου, Οβιδιου κλπ για να δείξει τις ηθελημένες, μερικές φορές, προσπάθειες να φανούν οι γυναίκες αυτές με βάση αυτά που έκαναν αλλά όχι να ακουστεί η δική τους φωνή.
Το ρετουσαρισμα που έπεσε στα πεπραγμένα των ηρώων είναι απίστευτο. Αναφέρονται μόνο τα ανδραγαθηματα που εξηγούν τη θεϊκή εύνοια. Είναι άβολο να βάλεις σε ενα παιδικό βιβλίο απαγωγές, εξαπατησεις και βιασμούς. Δεν τα κάνει αυτά ένας Θησέας ή ένας Ιάσωνας. Χα! Η Ελένη, η Αριάδνη, η Φαίδρα, η Ιππολυτη εχουν διαφορετική άποψη.
Η επιλογή της Haynes να είναι η Πηνελόπη η τελευταία φιγούρα είναι σημαντική. Η Πηνελόπη ίσως να θεωρείται ότι είχε την καλύτερη αντιμετώπιση. Ήταν πάντα η σωστή σύζυγος, η σοφή γυναίκα που της έλαχε ένας πολυτροπος σύζυγος ο οποίος βολεύτηκ σε ουκ ολίγα ξενα κρεβάτια και ενα μάτσο παλικάρια να της φορτώνονται μέσα στο σπίτι της με το έτσι θελω. Τέτοια μοίρα εχουν οι καλές; Χμμ. Τουλάχιστον χρησιμεύει ως μέτρο σύγκρισης για τις άλλες, τις κακές και ανάξιες.
"Για μερικούς ανθρώπους μια γυναίκα με δύναμη και φωνή είναι πάντα ένα τέρας. Και για μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους, ο θάνατος και η παραμόρφωση είναι η κατάλληλη απάντηση σε τέτοιες γυναίκες."
"Δεν υπάρχει πραγματική ή αληθινή εκδοχή οποιουδήποτε μύθου, επειδή προκύπτουν από πολλούς συγγραφείς σε πολλές τοποθεσίες για μεγάλο χρονικό διάστημα."
10 women, hundreds of myths, no easy conclusion. And yet...
From Pandora who opened the jar of all evil, Helen who dragged ships and souls into war, the strange Amazons with their misandry all the way to Medea who killed her children in a fit of jealousy.
That's how we met them. Right; why and how did we meet them *only* like that?
Over the centuries myths, poems, plays, textiles, and kraters decorated with these stories have betrayed these women, hiding what was done *to* them (heinous crimes and gross injustices by deities and humans) and highlighting their mistakes and weaknesses. All center stage and all fully lit. Vindictive, jealous, immoral, petty, heartless, or even completely evil.
Haynes, with humor and clear purpose, uses information and comments from the voices of modern experts as well as the texts of Euripides, Homer, Pindar, Ovid, etc. to show the deliberate, sometimes, attempts to present these women based on what they they did but not have their own voice heard.
The retouching that went into the actions of the heroes is incredible. Only acts of bravery that explain divine favor are mentioned. It is uncomfortable to put kidnappings, deceptions and rapes in a children's book. Theseus or Jason would never do any of these things. Ha! Helen, Ariadne, Phaedra, Hippolyte have a different opinion.
Haynes' choice of Penelope as the final figure is significant. Penelope may be considered to have had the best treatment. She was always the proper wife, the wise woman who had a shrewd husband who made himself comfortable in many strange beds and a bunch of boys who intrude her home. Is this the fate of a good wive? Hmm. At least she serves as a benchmark for the others, the bad and unworthy. Oh well...
"To some people a woman with power and a voice is always a monster. And for some of these people, death and disfigurement are an appropriate response to such women."
"There's no real or true version of any myth, because they arise from multiple authors across multiple locations over a long period"
Από την Πανδώρα που άνοιξε το βάζο με όλα τα κακά, την Ελένη που έσυρε καράβια και ψυχές στο πόλεμο, τις περίεργες Αμαζόνες με τον μισανδρισμο τους ως την Μήδεια που σκότωσε τα παιδιά της σε μια έξαρση ζήλιας.
Έτσι τις μάθαμε. Σωστά; γιατί και πως όμως τις γνωρίσαμε *μόνο* έτσι;
Ανα τους αιώνες οι μύθοι, τα ποιήματα, τα θεατρικά, τα υφαντά και οι κρατήρες που έχουν διακοσμηθει με αυτές τις ιστορίες προδίδουν αυτές τις γυναίκες, κρύβοντας όσα έγιναν *σε* αυτές (ειδεχθή εγκλήματα και κατάφορες αδικίες από θεότητες και ανθρώπους) και τονίζουν τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Όλα στο κέντρο της σκηνής και όλα πλήρως φωτισμένα. Εκδικητικες, ζηλιάρες, ανήθικες, μικροψυχες, άκαρδες, ή και εντελώς κακιασμενες.
Η Haynes με χιούμορ και ξεκάθαρη πρόσθεση που ίσως ενοχλεί χρησιμοποιεί πληροφορίες και σχόλια από φωνές σύγχρονων ειδικών αλλά και τα κείμενα των Ευριπίδη, Ομήρου, Πινδάρου, Οβιδιου κλπ για να δείξει τις ηθελημένες, μερικές φορές, προσπάθειες να φανούν οι γυναίκες αυτές με βάση αυτά που έκαναν αλλά όχι να ακουστεί η δική τους φωνή.
Το ρετουσαρισμα που έπεσε στα πεπραγμένα των ηρώων είναι απίστευτο. Αναφέρονται μόνο τα ανδραγαθηματα που εξηγούν τη θεϊκή εύνοια. Είναι άβολο να βάλεις σε ενα παιδικό βιβλίο απαγωγές, εξαπατησεις και βιασμούς. Δεν τα κάνει αυτά ένας Θησέας ή ένας Ιάσωνας. Χα! Η Ελένη, η Αριάδνη, η Φαίδρα, η Ιππολυτη εχουν διαφορετική άποψη.
Η επιλογή της Haynes να είναι η Πηνελόπη η τελευταία φιγούρα είναι σημαντική. Η Πηνελόπη ίσως να θεωρείται ότι είχε την καλύτερη αντιμετώπιση. Ήταν πάντα η σωστή σύζυγος, η σοφή γυναίκα που της έλαχε ένας πολυτροπος σύζυγος ο οποίος βολεύτηκ σε ουκ ολίγα ξενα κρεβάτια και ενα μάτσο παλικάρια να της φορτώνονται μέσα στο σπίτι της με το έτσι θελω. Τέτοια μοίρα εχουν οι καλές; Χμμ. Τουλάχιστον χρησιμεύει ως μέτρο σύγκρισης για τις άλλες, τις κακές και ανάξιες.
"Για μερικούς ανθρώπους μια γυναίκα με δύναμη και φωνή είναι πάντα ένα τέρας. Και για μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους, ο θάνατος και η παραμόρφωση είναι η κατάλληλη απάντηση σε τέτοιες γυναίκες."
"Δεν υπάρχει πραγματική ή αληθινή εκδοχή οποιουδήποτε μύθου, επειδή προκύπτουν από πολλούς συγγραφείς σε πολλές τοποθεσίες για μεγάλο χρονικό διάστημα."
10 women, hundreds of myths, no easy conclusion. And yet...
From Pandora who opened the jar of all evil, Helen who dragged ships and souls into war, the strange Amazons with their misandry all the way to Medea who killed her children in a fit of jealousy.
That's how we met them. Right; why and how did we meet them *only* like that?
Over the centuries myths, poems, plays, textiles, and kraters decorated with these stories have betrayed these women, hiding what was done *to* them (heinous crimes and gross injustices by deities and humans) and highlighting their mistakes and weaknesses. All center stage and all fully lit. Vindictive, jealous, immoral, petty, heartless, or even completely evil.
Haynes, with humor and clear purpose, uses information and comments from the voices of modern experts as well as the texts of Euripides, Homer, Pindar, Ovid, etc. to show the deliberate, sometimes, attempts to present these women based on what they they did but not have their own voice heard.
The retouching that went into the actions of the heroes is incredible. Only acts of bravery that explain divine favor are mentioned. It is uncomfortable to put kidnappings, deceptions and rapes in a children's book. Theseus or Jason would never do any of these things. Ha! Helen, Ariadne, Phaedra, Hippolyte have a different opinion.
Haynes' choice of Penelope as the final figure is significant. Penelope may be considered to have had the best treatment. She was always the proper wife, the wise woman who had a shrewd husband who made himself comfortable in many strange beds and a bunch of boys who intrude her home. Is this the fate of a good wive? Hmm. At least she serves as a benchmark for the others, the bad and unworthy. Oh well...
"To some people a woman with power and a voice is always a monster. And for some of these people, death and disfigurement are an appropriate response to such women."
"There's no real or true version of any myth, because they arise from multiple authors across multiple locations over a long period"
jcampbell's review against another edition
informative
slow-paced
4.25
Wonderful collection of essays on several greek women and how they are portrayed in myths and how it changes through time and author.
flaviadeer's review against another edition
adventurous
challenging
dark
emotional
funny
informative
reflective
fast-paced
5.0
milaverm's review against another edition
challenging
funny
informative
inspiring
reflective
medium-paced
4.0