Take a photo of a barcode or cover
“o gidince hayatlarınızın yabani bitkiler gibi yıllarca birbirine doğru büyüyüp iç içe geçtiği yeri, bu müşterek alandaki şahsi hikayeni, yani onun yanında seni de kaybediyordun.
...
birinin sen leb demeden leblebi diyecek olmasını kaybediyordun.”
bu alıntıya ne zaman rastlasam kalbim sızlıyordu, sonunda hikayenin tamamını okuyabildiğime sevindim❤️
...
birinin sen leb demeden leblebi diyecek olmasını kaybediyordun.”
bu alıntıya ne zaman rastlasam kalbim sızlıyordu, sonunda hikayenin tamamını okuyabildiğime sevindim❤️
Melisa Kesmez’in bu kadar yalın ve hayatın içinden ama bir o kadar da çarpıcı hikaye yazma yeteneğine hayran kaldım. Harika bir öykü kitabı.
medium-paced
Gitmek, kalmak, goc, aidiyet ve baglar uzerine nefis 5 oyku.
Her bir hikayede kendimden bir seyler buldum. Yazarin yarattigi dunya kendi icinde tutarli ve bize hissettirmek istedigi yasamlar gercekci idi.
Hikayelerin evrensel de oldugunu dusunuyorum, umarim baska dillere de cevirisi yapilyoirdur.
Bu kitapla beraber Melisa Kesmez’in simdiye kadar yayinlanmis tum eserleri okudum ve kendisinin cagdas Turk edebiyatina bir armagan oldugunu dusunuyorum.
Var olsun
Her bir hikayede kendimden bir seyler buldum. Yazarin yarattigi dunya kendi icinde tutarli ve bize hissettirmek istedigi yasamlar gercekci idi.
Hikayelerin evrensel de oldugunu dusunuyorum, umarim baska dillere de cevirisi yapilyoirdur.
Bu kitapla beraber Melisa Kesmez’in simdiye kadar yayinlanmis tum eserleri okudum ve kendisinin cagdas Turk edebiyatina bir armagan oldugunu dusunuyorum.
Var olsun
özellikle ikinci hikaye muhteşemdi gerçekten, diğerleri de çok güzeldi ama bazı yerlerde çok zorlama gibi hissettirdi. yine de beğendim açıkçası.
Nohut oda çok tanıdık, çok yakından öykülerle dolu. Anneler, sevgililer ve kız kardeşler. Edebi olarak büyülemese bile öyküler insanı içine çekiveriyor. Sanki yıllardır gitmediğin tanıdık bir eve gidip de ezbere dolaptan bardağı kahveyi çıkarıp kahveni içerken mutfağa kurulmuşsun gibi bir his bu. Yer yer hüzünlendiriyor, yer yer şefkatle dolduruyor insanın içini.
Son Bir Çay'ı beğenmedim ama diğer hikayeler, özellikle Görüşürüz ve Kız Kardeşim Handan çok güzeldi. Kalanlar'ı o kadar beğenmesem bile yine kendimden bir şeyler buldum içinde.
Son Bir Çay'ı beğenmedim ama diğer hikayeler, özellikle Görüşürüz ve Kız Kardeşim Handan çok güzeldi. Kalanlar'ı o kadar beğenmesem bile yine kendimden bir şeyler buldum içinde.
Bu kadar yüksekten anca düşerek inilir, diyordu ya kitap, kitaplara inanıyorum..
Ben Türk öykücülüğünün bu sade şıklığından bir habermişim yıllardır. Okuduğum bunca parıltılı şeylerin arasında öyle sakin sakin beklemişler ki belki beğenirim diye bile düşünüp elime almamışım. Oysa hayatımın bu döneminde aradığım sakinlik ve samimiyeti ben onlarda bulacakmışım.
Nohut Oda da tam da aradığım gibi sade, gerçekçi sanki senin hayatından, benim hayatımdan anıların bir araya getirildiği bir kitaptan fazlası değil gibi ama samimi...
Neticede, bir süredir birilerinin habire buralardan gitme kararı aldığı, ki bazısınınki gitmekten ziyade kaçmaktı, bir arkadaş yolcu etme mekanizmasına dönüşmüştü hayatım.
Herkesin kendinden birşeyler bulabileceği 5 kısa öyküden oluşuyor kitap. Yazarın kalemiyle ilk kez tanıştım. Akıcı dilini ve samimi üslubunu çok sevdim. Diğer kitaplarını da okuyacağım mutlaka.
hikayeler güzel, ancak yazım gerçekten çok basit. dil, öykücülük gibi konularda kendini biraz geliştirmeli yazar.
niyet ettim okula giderken sesli kitap olarak melisa kesmezin tüm diskografisini dinleyip samimiyet konusunda uzman, kalbini tam tıkırında kırdırtmış, rakıya aşık, romantik türkiye seven gezi gençliği bir insan olmaya.