Take a photo of a barcode or cover
4.35 AVERAGE
4.35 AVERAGE
4,5 ⭐️
Lara neemt je mee in haar verdriet, haar gemis, haar zoektocht, haar rouw. Een tocht waar je misschien het allerliefst niet op mee wil, maar zij zou hem ook liever nooit maken. En ooit heb ik geleerd: traumaverwerking begint als iemand luistert. Dus las ik het boek van Lara die Wolfs zus wordt in plaats van hij die altijd het jongste broertje was.
Er is sinds de verschijning al veel geschreven over Lara's boek. Tot nu toe heb ik enkel hele lovende recensies gezien over hoe prachtig het boek is. Hierdoor had ik een hartverscheurend boek verwacht, maar dat is het niet. Het was veel genuanceerder en vooral ingetogener. Dat was even schakelen, maar al snel had dit boek in Moleskine-stijl me in haar greep.
Ondanks de rauwheid, grootsheid en overweldigende van het verdriet, de rouw weet Lara woorden te vinden. Het zijn woorden van haar zelf, maar ook uit het werk van anderen, inclusief het dagboek van de laatste reis van Wolf.
Zo vond ik deze zin van Lara heel mooi:
Ik zal jouw wensen blijven wensen (p119)
En van Wolf:
Wintervrienden zijn echte vrienden (p131)
Maar raakte ook dit citaat wat ze koos me ontzettend:
Laat doorgaan, laat doorgaan.
En zo almaar voort. En weer opnieuw.
En voor altijd, voor eeuwig.
En weer van voren af aan.
Nee, hij wist van geen ophouden.
Daar heeft hij nooit iets van geweten.
Daardoor raakte het eind zoek.
En het begin.
En hijzelf.
(P161)
Het staat op de rouwkaart van Wolf.
Ik sluit af met dit citaat wat voor mij de meest zachte, oordeelloze steun weerspiegelt:
'Je bent hier niet, hè?'
Ik schud mijn hoofd van nee, ik ben inderdaad ergens anders.
'Als het daar goed is, dan moet je er gewoon blijven.'
'Maar het is er niet goed.'
'Kom dan maar terug,' zegt hij.
Hij steekt zijn hand uit en trekt me rechtop.
(P159)
Lara neemt je mee in haar verdriet, haar gemis, haar zoektocht, haar rouw. Een tocht waar je misschien het allerliefst niet op mee wil, maar zij zou hem ook liever nooit maken. En ooit heb ik geleerd: traumaverwerking begint als iemand luistert. Dus las ik het boek van Lara die Wolfs zus wordt in plaats van hij die altijd het jongste broertje was.
Er is sinds de verschijning al veel geschreven over Lara's boek. Tot nu toe heb ik enkel hele lovende recensies gezien over hoe prachtig het boek is. Hierdoor had ik een hartverscheurend boek verwacht, maar dat is het niet. Het was veel genuanceerder en vooral ingetogener. Dat was even schakelen, maar al snel had dit boek in Moleskine-stijl me in haar greep.
Ondanks de rauwheid, grootsheid en overweldigende van het verdriet, de rouw weet Lara woorden te vinden. Het zijn woorden van haar zelf, maar ook uit het werk van anderen, inclusief het dagboek van de laatste reis van Wolf.
Zo vond ik deze zin van Lara heel mooi:
Ik zal jouw wensen blijven wensen (p119)
En van Wolf:
Wintervrienden zijn echte vrienden (p131)
Maar raakte ook dit citaat wat ze koos me ontzettend:
Laat doorgaan, laat doorgaan.
En zo almaar voort. En weer opnieuw.
En voor altijd, voor eeuwig.
En weer van voren af aan.
Nee, hij wist van geen ophouden.
Daar heeft hij nooit iets van geweten.
Daardoor raakte het eind zoek.
En het begin.
En hijzelf.
(P161)
Het staat op de rouwkaart van Wolf.
Ik sluit af met dit citaat wat voor mij de meest zachte, oordeelloze steun weerspiegelt:
'Je bent hier niet, hè?'
Ik schud mijn hoofd van nee, ik ben inderdaad ergens anders.
'Als het daar goed is, dan moet je er gewoon blijven.'
'Maar het is er niet goed.'
'Kom dan maar terug,' zegt hij.
Hij steekt zijn hand uit en trekt me rechtop.
(P159)
Tot tranen toe bewogen... aangrijpend verhaal in heldere en authentieke bewoording gebracht. Knap en moedig werk!
Een meeslepend en heel persoonlijk verhaal. Het gaf me echt het gevoel dat ik in het hoofd van Lara Taveirne zelf zat terwijl ze dit boek aan het schrijven was en probeerde de juiste worden te vinden om de herinnering aan haar broertje opnieuw tot leven te wekken.
dark
emotional
hopeful
reflective
sad
emotional
reflective
sad
slow-paced
"Het zonlicht is zo overweldigend dat het knettert." Wel, hetzelfde geldt voor dit boek. Een overweldigend boek. Een knetterend boek. Een zon. En een Icarus die zichzelf in snippers scheurde en in de lucht gooide. Alleen versnipperde hij niet in hitte maar het ijskoude Lapland.
Troebele ogen, maar gelukkig "herken je echte schoonheid ook blind."
Troebele ogen, maar gelukkig "herken je echte schoonheid ook blind."
‘Bij leven was je ons broertje. Altijd het kleine broertje van. Je werd gedefinieerd aan de hand van ons. Nu dit boek bijna af is, besef ik dat dit veranderd is. Dat wij allemaal gedefinieerd worden door jou. Dat we jouw broer of zus zijn geworden. Hertekend door jouw verhaal. Wolf’s sister.’
emotional
reflective
sad
medium-paced
Over dit boek had ik al het één en ander gehoord. Toen ik het van een collega mocht lenen, ben ik er meteen in begonnen. En als je aan dit boek begint, dan kan je het niet naast je neerleggen. Het moet uit.
Waarover gaat het boek?
Het is een autobiografisch boek. Lara heeft een jongere broer Wolf. Wolf verdwijnt op zijn 18 jaar. Zijn familie heeft geen enkel spoor. Zes maanden na zijn verdwijning wordt zijn lichaam aangetroffen in Lapland. Hij had zijn dagboek nog bij. Daarin staat het verslag van zijn laatste reis.
Lara neemt je mee door haar jeugdjaren, de verdwijning en de momenten erna. Het is een boek dat je naar de keel grijpt en het laat je niet meer los. Het is mooi geschreven en het boek leest heel vlot. Maar de inhoud kan wel als heftig ervaren worden.
Waarover gaat het boek?
Het is een autobiografisch boek. Lara heeft een jongere broer Wolf. Wolf verdwijnt op zijn 18 jaar. Zijn familie heeft geen enkel spoor. Zes maanden na zijn verdwijning wordt zijn lichaam aangetroffen in Lapland. Hij had zijn dagboek nog bij. Daarin staat het verslag van zijn laatste reis.
Lara neemt je mee door haar jeugdjaren, de verdwijning en de momenten erna. Het is een boek dat je naar de keel grijpt en het laat je niet meer los. Het is mooi geschreven en het boek leest heel vlot. Maar de inhoud kan wel als heftig ervaren worden.