Take a photo of a barcode or cover
3.71 AVERAGE
3.71 AVERAGE
y’all i just cannot do it. i love jane eyre but this story just hasn’t grabbed me and i haven’t picked it up in over a week despite opportunity to.
emotional
funny
informative
reflective
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Complicated
Flaws of characters a main focus:
Yes
Reading Villette after Jane Eyre certainly makes Villette feel much saucier! In terms of overall story, I think it's hard to beat Jane Eyre, it's basically the perfect novel. I find Villette much funnier, lighter, and wittier. Ginevra Fanshawe is a phenomenal character, and I love love love her relationship with Lucy.
Uno de mis libros favoritos leídos en 2020. Me lo dejó mi abuela, como todos los de Jane y el resto de las Brontë. Se los ha leído todos varias veces, pero a veces no se acuerda ni de la mitad. Aún así me encanta poder hablar con ella horas y horas sobre todos ellos. En fin, esto es lo que escribí en una libreta al leerlo, sigo pensando lo mismo.
¡Me fascina! ¡Qué pasada como escribe! Es increíble lo inteligente y culta que es. Me encanta el humor que tiene (muy del estilo de Jane). Los personajes son todos tan completos y complejos. ¡Cómo narra, los diálogos, todo! Las críticas tan sutiles y las no tan sutiles. El tema de la pobreza, del trabajo mal pagado de las mujeres, lo mal vistas que estaban las profesoras, la depresión... Es una pasada cómo escribe, cómo enlaza todo, cómo abarca tantos temas, cómo te engancha y hace sentir todo lo que sienten los personajes. Me encanta lo reales que son todos, me encanta Lucy (la protagonista), me encanta que todos tengan virtudes y fallos, que no sean o buenos o malos, sino que sean simplemente personas. Charlotte ha alcanzado en mi corazón el mismo puesto que Salinger y Austen.
¡Me fascina! ¡Qué pasada como escribe! Es increíble lo inteligente y culta que es. Me encanta el humor que tiene (muy del estilo de Jane). Los personajes son todos tan completos y complejos. ¡Cómo narra, los diálogos, todo! Las críticas tan sutiles y las no tan sutiles. El tema de la pobreza, del trabajo mal pagado de las mujeres, lo mal vistas que estaban las profesoras, la depresión... Es una pasada cómo escribe, cómo enlaza todo, cómo abarca tantos temas, cómo te engancha y hace sentir todo lo que sienten los personajes. Me encanta lo reales que son todos, me encanta Lucy (la protagonista), me encanta que todos tengan virtudes y fallos, que no sean o buenos o malos, sino que sean simplemente personas. Charlotte ha alcanzado en mi corazón el mismo puesto que Salinger y Austen.
I thought this shone brighter, and gloomed darker than Jane Eyre. It is a beautiful study on deep intense human emotions, and I found it incredibly compelling: a true page turner. I also love a good twist and turn and the book isn’t short of them.
dark
emotional
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
I’ve always loved all the Brontës but reading their lesser-known novels again twenty years after the first read is fascinating. Lucy Snowe is such an interesting protagonist and the world Brontë creates is surprisingly relatable almost two hundred years later.
La novela se centra en la protagonista, Lucy, que narra su experiencia como profesora, los enredos amorosos que presencia...
Al finalizar el libro me pregunto... ¿es orgullosa o no? ¿es inteligente? He entendido el libro de esta forma: la respuesta a las siguientes preguntas la decides tú, lector. Tú juzgas a Lucy, que te ha abierto su alma.
En mi caso he pasado toda la lectura molesta por el conformismo de Lucy, que sabe que su estatus social es inferior al resto, y su comportamiento está muy condicionado por esto. Sin embargo, cuando le ofrecen un mejor sueldo por ser señorita de compañía, lo rechaza porque cree que sería rebajarse. ¡Ah!, no quiere ser la sombra de nadie.
emotional
mysterious
reflective
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
It took me a longer time to read this cause of school, but I forgot how much I enjoyed this book. It's still hard for me read the ending. I had made the mistake of reading the introduction first and I know how Bronte really wanted to end the story; now I can't read it any other way.
Ik begrijp niet goed hoe die voorwoorden er steeds vanuit gaan dat je het boek al gelezen hebt. Ook hier was dat weer het geval, waardoor ik de inhoud van het boek al kende voor ik eraan begon. Wat wel erg interessant was om te weten is het feit dat Villette staat voor Brussel, en sterk gebaseerd is op autobiografische ervaringen toen Charlotte zelf met haar zus in Brussel verbleef, in een school zoals beschreven in het boek. Uiteindelijk komt Villette/Brussel niet bijzonder veel aan bod in het boek, waardoor de herkenning waarop ik gehoopt had wat uitbleef, al is er een hoofdstuk (tevens een van de beste) op het eind waarin het hoofdpersonage Lucy 's avonds als in een koortsdroom door de stad en een stadspark zwerft, en waarin ik me zo de stadssfeer kon voorstellen.
Villette gaat over Lucy Snowe, en die naam is niet toevallig zo gekozen. Charlotte Brontë kiest voor een bijzonder afstandelijk hoofdpersonage, dat nooit helemaal eerlijk is tegenover de lezer en waar je vooral tussen de lijnen hoort te lezen, maar zelfs dan nog soms voor verrassingen komt te staan. Bovendien wordt er erg de nadruk gelegd op de religieuze clash tussen de protestantse Engelse Lucy en de katholieke Franse bevolking van Villette. Dit is geen gemakkelijk boek, en de karakteriseringen van sommige personages zijn bevreemdend en onvoorspelbaar (zoals van M. Paul bijvoorbeeld, een gigantische "red flag"-man die dan opeens een halve heilige wordt). Ik heb bewondering voor de bakens die Charlotte Brontë hier weet te verzetten met een voor die periode vrij atypisch boek, maar heb ik dit boek graag gelezen? Neen, niet echt.
En het is maar goed dat het voorwoord me al gezegd had wat het einde was, want ik twijfel of ik het anders goed begrepen zou hebben.
Villette gaat over Lucy Snowe, en die naam is niet toevallig zo gekozen. Charlotte Brontë kiest voor een bijzonder afstandelijk hoofdpersonage, dat nooit helemaal eerlijk is tegenover de lezer en waar je vooral tussen de lijnen hoort te lezen, maar zelfs dan nog soms voor verrassingen komt te staan. Bovendien wordt er erg de nadruk gelegd op de religieuze clash tussen de protestantse Engelse Lucy en de katholieke Franse bevolking van Villette. Dit is geen gemakkelijk boek, en de karakteriseringen van sommige personages zijn bevreemdend en onvoorspelbaar (zoals van M. Paul bijvoorbeeld, een gigantische "red flag"-man die dan opeens een halve heilige wordt). Ik heb bewondering voor de bakens die Charlotte Brontë hier weet te verzetten met een voor die periode vrij atypisch boek, maar heb ik dit boek graag gelezen? Neen, niet echt.
En het is maar goed dat het voorwoord me al gezegd had wat het einde was, want ik twijfel of ik het anders goed begrepen zou hebben.