Reviews

Całkiem przyjemny zbiór opowiadań. Gdyby nie kilka słabszych kawałków, to pewnie podbiłbym ocenę. Najgorzej wypadła Nadzieja Elantris i Jak Allomanta. Nawet nie chce mi się o nich pisać. Z tych lepszych, oczywistym wyborem byłaby pewnie Dusza Cesarza i nie zrozumcie mnie źle - było na prawdę okej, ale wokół tego opowiadania słyszałem tyle szumu, że spodziewałem się, że rzuci mnie na kolana. Nie zrobiło tego.

Największym zaskoczeniem były 2 środkowe opowiadania, Cienie dla Ciszy w lasach Piekła oraz Szósty ze Zmierzchu. Bardzo intrygujące światy. Mam nadzieję, że w przyszłości coś tam większego Brandon nam z nich zaserwuje. Albo może Dan Wells. Wydaje mi się, że w ich settingu mógłby zabłysnąć, a skoro ma pisać oficjalne odsłony Cosmere, to jak najbardziej przygarnąłbym takie książki spod jego ręki.

Baaardzo miło czytało mi się Sekretną Historię. Głównie ze względu na nostalgię. Opowiadanie samo w sobie mało angażujące, z oczywistych powodów, ale pociągnęło za wszystkie odpowiednie emocjonalne struny. No i w końcu słychać jakieś większe echo Cosmere. Moja kolejność czytania to ABŚ, Mistborn, Elantris, Rozjemca, Wax & Wayne, Bezkres, a więc od największego tupnięcia do tego najsłabszego i przyznam, że powoli zaczynałem się trochę męczyć. Czuć co jest flagowcem Sandersona, a pozostałe książki, mimo że wciąż przyjemne, to jest to kilka lig niżej. Sekretna Historia skutecznie przypomina, że to COŚ cały czas jest, tylko może w tych pozostałych książkach nieco głębiej zakopane :)

Kiedy czytałem ABŚ, byłem tak wsiąknięty, że nie byłem w stanie poczekać na jakąś tam poboczną nowelkę i w efekcie Tancerka Krawędzi została przeze mnie pominięta. Dawnshard już przeczytałem w odpowiednim momencie i tak też polecam czytać Tancerkę. Jest tam sporo ekscytujących hintów, które jednak tracą całą moc, kiedy czyta się to opowiadanie później.
Nie będzie dla nikogo chyba szokiem, jeśli powiem, że nie jestem fanem Zwinki. Nie jestem tez antyfanem - uważam, że jej archetyp ma swoje miejsce w ABŚ i ma też ona kilka na prawdę poruszających momentów, zwłaszcza w RoW, ale w większości przypadków czyta się jej fragmenty jak YA, co wprowadza dla mnie mały zgrzyt do serii. Nie uważam ABŚ za jakąś szczególnie dorosłą serię, to nie do końca styl Sandersona, ale Zwinka jest momentami... za bardzo Zwinką. Chociaż przyznam, że jej relacja z Wyndlem jest przeurocza.

A i jeszcze jedna uwaga. Janusz Zadura to świetny lektor.