Scan barcode
zimlicious's review against another edition
3.0
In case you missed me mentioning this before, here it is again: I am in love with A.M. Homes. Lost Angeles: People, Places and the Castle on the Hill had been sitting on my shelf for quite a while, and I threw it in my backpack while going off to visit my parents in November. I had to hit the road early so I wouldn’t hit the insane city traffic, then my flight was delayed, and before I knew it, I’d finished reading it. This was also mostly due to my curiosity in why Homes was interested in LA of all places.
Here’s how the book came to be written: National Geographic approached homes and told her to pick anywhere in the world to go. All she had to do in return was to write about it, and she chose Los Angeles. I know from having read most of her work that her main focus in her stories is American culture, family values and relationships. That’s why it wasn’t a big surprise for me when I found out she chose a place within the United States. Homes explored the City of Angeles through the eyes of an outsider, a visitor.
Read the full review at CommunityBookStop
* * *
A.M. Homes’un aşık olduğum yazarlar arasında olduğunu bilmeyen kalmasın diye tekrar söylüyorum: aşığım bu kadına, yok ötesi. Uzun süredir rafımda oturan Los Angeles: People, Places and the Castle on the Hill isimli kitabını Kurban Bayramı’nda annemlerin yanına giderken atmıştım çantaya. Rötardı, bilmemneydi derken bir baktım şıp diye okumuşum. Bunda yazarın neden Los Angeles’ı seçtiğini çok merak etmem de önemli rol oynadı bence.
National Geographic, A.M. Homes’a gidip, “hakkında yazmanız için sizi dünyanın neresine isterseniz yollayacağız” demiş. Homes da Los Angeles’ı seçmiş. Diğer kitaplarından da bildiğim gibi kendisi ağırlıklı olarak Amerikan kültürünü, aile değerlerini, insan ilişkilerini işliyor. Bu nedenle ABD dışında bir yer seçmemesi garip gelmedi bana. Homes, şarkılara, filmlere, şiirlere, aşklara, başarılara, hayallere ev sahipliği yapmış olan Melekler Şehri’ni bir yabancı gözüyle incelemiş.
Kendisini çok sevmemin nedenlerinden biri gözlem kabiliyeti. Bu, Los Angeles kitabına da yansımış. Homes, Los Angeles’ta ünlüleri konuk etmesiyle tanınan Chateau Marmont otelinde kalıyor. Bugüne kadar Chateau Marmont’ta kalan ve hatta işlerini orada tamamlayan ünlü isimler arasında James Dean, Hunter S. Thompson, John Lennon, Mick Jagger, F. Scott Fitzgerald, Jim Morrison gibi pek çok isim var. Sizin de anlayacağınız gibi, Homes bu oteli özellikle seçiyor ve nedenleriyle birlikte otelin tarihçesine de az biraz yer veriyor kitabında. Orada tanıştığı insanlar, hatta bazılarıyla yaptığı röportajları da okuyorsunuz.
Los Angeles’ı konuya odaklanarak anlatmış aslında: Chateau Marmont ve deprem.
Bildiğiniz gibi Los Angeles depremleriyle meşhur bir şehir. ’99 depremini ve sonuçlarını yaşamış bir insan olarak bu konu benim çok ilgimi çekti. Homes, konunun uzmanına danışarak merak ettiği her şeyi sormuş adama. Aklımda kalan ve okurken biraz da yusuf yusuf olmama neden olan bir bilgi var mesela… Homes, amcaya “bize depremin olacağını önceden haber veren bir mekanizmanız yok mu?” gibilerinden bir soru soruyor. Haber verebiliyorlarmış, evet, ama ancak saniyeler öncesinde. Yani en iyi senaryoda bile evi terk etmek için 20 saniye gibi bir süremiz olurmuş. Depremle ilgili araştırma yapanların deney yapma şansı olmadığı için her gerçek deprem, onlar için deney sayılırmış. Yani tahmin yürütebiliyorlar ama kesin “geliyor” demeleri için hareketin başlamış olması gerekiyor. Paragrafı toparlayamadım ama ne yapayım ya, çok sinir bozucu değil mi?
Sonuç olarak diyeceğim şudur: Los Angeles’ın büyüsü hakkında bir kitap okumak isteyenler başka bir kitap bulsun kendilerine. Yukarıda anlattıklarım ilginizi çektiyse veya A.M. Homes çok sevdiğiniz yazarlar arasındaysa da Los Angeles’ı okumanızı tavsiye ederim.
Daha fazlası Zimlicious'ta.
Here’s how the book came to be written: National Geographic approached homes and told her to pick anywhere in the world to go. All she had to do in return was to write about it, and she chose Los Angeles. I know from having read most of her work that her main focus in her stories is American culture, family values and relationships. That’s why it wasn’t a big surprise for me when I found out she chose a place within the United States. Homes explored the City of Angeles through the eyes of an outsider, a visitor.
Read the full review at CommunityBookStop
* * *
A.M. Homes’un aşık olduğum yazarlar arasında olduğunu bilmeyen kalmasın diye tekrar söylüyorum: aşığım bu kadına, yok ötesi. Uzun süredir rafımda oturan Los Angeles: People, Places and the Castle on the Hill isimli kitabını Kurban Bayramı’nda annemlerin yanına giderken atmıştım çantaya. Rötardı, bilmemneydi derken bir baktım şıp diye okumuşum. Bunda yazarın neden Los Angeles’ı seçtiğini çok merak etmem de önemli rol oynadı bence.
National Geographic, A.M. Homes’a gidip, “hakkında yazmanız için sizi dünyanın neresine isterseniz yollayacağız” demiş. Homes da Los Angeles’ı seçmiş. Diğer kitaplarından da bildiğim gibi kendisi ağırlıklı olarak Amerikan kültürünü, aile değerlerini, insan ilişkilerini işliyor. Bu nedenle ABD dışında bir yer seçmemesi garip gelmedi bana. Homes, şarkılara, filmlere, şiirlere, aşklara, başarılara, hayallere ev sahipliği yapmış olan Melekler Şehri’ni bir yabancı gözüyle incelemiş.
Kendisini çok sevmemin nedenlerinden biri gözlem kabiliyeti. Bu, Los Angeles kitabına da yansımış. Homes, Los Angeles’ta ünlüleri konuk etmesiyle tanınan Chateau Marmont otelinde kalıyor. Bugüne kadar Chateau Marmont’ta kalan ve hatta işlerini orada tamamlayan ünlü isimler arasında James Dean, Hunter S. Thompson, John Lennon, Mick Jagger, F. Scott Fitzgerald, Jim Morrison gibi pek çok isim var. Sizin de anlayacağınız gibi, Homes bu oteli özellikle seçiyor ve nedenleriyle birlikte otelin tarihçesine de az biraz yer veriyor kitabında. Orada tanıştığı insanlar, hatta bazılarıyla yaptığı röportajları da okuyorsunuz.
Los Angeles’ı konuya odaklanarak anlatmış aslında: Chateau Marmont ve deprem.
Bildiğiniz gibi Los Angeles depremleriyle meşhur bir şehir. ’99 depremini ve sonuçlarını yaşamış bir insan olarak bu konu benim çok ilgimi çekti. Homes, konunun uzmanına danışarak merak ettiği her şeyi sormuş adama. Aklımda kalan ve okurken biraz da yusuf yusuf olmama neden olan bir bilgi var mesela… Homes, amcaya “bize depremin olacağını önceden haber veren bir mekanizmanız yok mu?” gibilerinden bir soru soruyor. Haber verebiliyorlarmış, evet, ama ancak saniyeler öncesinde. Yani en iyi senaryoda bile evi terk etmek için 20 saniye gibi bir süremiz olurmuş. Depremle ilgili araştırma yapanların deney yapma şansı olmadığı için her gerçek deprem, onlar için deney sayılırmış. Yani tahmin yürütebiliyorlar ama kesin “geliyor” demeleri için hareketin başlamış olması gerekiyor. Paragrafı toparlayamadım ama ne yapayım ya, çok sinir bozucu değil mi?
Sonuç olarak diyeceğim şudur: Los Angeles’ın büyüsü hakkında bir kitap okumak isteyenler başka bir kitap bulsun kendilerine. Yukarıda anlattıklarım ilginizi çektiyse veya A.M. Homes çok sevdiğiniz yazarlar arasındaysa da Los Angeles’ı okumanızı tavsiye ederim.
Daha fazlası Zimlicious'ta.
audreyintheheadphones's review
2.0
Finished this one half out of horrified fascination, half out of a deep and abiding love of hotels.
Yes, hotels.
A.M. Homes, reminds me very much of a lovely quirky character from Maureen Johnson's Suite Scarlett series: Mrs. Amy Amberson. Both are older white women of a certain upper socioeconomic standing that has given them a type of self-absorption and worldliness only personal masseuses and having more than one agent can impart. Homes, for instance, unabashedly shares her arrival at L.A.'s Château Marmont thusly:
In effect, Homes manages to write a book about Los Angeles in which she, not the city, is both protagonist and muse.
Homes writes in the pitch-perfect voice of Mrs. Amy Amberson and her ilk (horrified), but as she writes extensively about hotels, quality thereof and reaction to, as well as swooping into detailed Southern California historical architecture side-pockets ...fascination.
Overall, however, there are much, much better non-fiction books about L.A. unless you really like hotels, architecture and California earthquake weather, or some combination thereof.
Yes, hotels.
A.M. Homes, reminds me very much of a lovely quirky character from Maureen Johnson's Suite Scarlett series: Mrs. Amy Amberson. Both are older white women of a certain upper socioeconomic standing that has given them a type of self-absorption and worldliness only personal masseuses and having more than one agent can impart. Homes, for instance, unabashedly shares her arrival at L.A.'s Château Marmont thusly:
"I've put you on the seventh floor," the man at the front desk says.After Homes has settled into her (original) room (nothing else suitable was open):
"What else is open?" I ask automatically.
The phone rings, pulling me out of my reverie. It's Benedict, at the front desk. "Your car is here. The rental agent is waiting for you in the front lobby."Somewhat naturally, then, Homes' commissioned book about Los Angeles consists of a series of musings and vignettes about her search for the perfect hotel, not just in L.A. but worldwide. These are punctuated at intervals by snippets from Homes' interviews with celebrities.
"What color is it?" I told the rental agency I'd take anything but white.
"White."
"I'll be right down."
In effect, Homes manages to write a book about Los Angeles in which she, not the city, is both protagonist and muse.
Homes writes in the pitch-perfect voice of Mrs. Amy Amberson and her ilk (horrified), but as she writes extensively about hotels, quality thereof and reaction to, as well as swooping into detailed Southern California historical architecture side-pockets ...fascination.
Overall, however, there are much, much better non-fiction books about L.A. unless you really like hotels, architecture and California earthquake weather, or some combination thereof.
More...