Take a photo of a barcode or cover
3.74 AVERAGE
3.74 AVERAGE
Absolutely amazing, one of my favorite books of all time.
I loved the gentleness of the perspective of the parents, and I loved the uneven but true description of the children.
The best books make me think differently about myself.
I loved the gentleness of the perspective of the parents, and I loved the uneven but true description of the children.
The best books make me think differently about myself.
challenging
dark
emotional
funny
sad
tense
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
dark
reflective
sad
This is a very strange book that I couldn’t explain to you if I tried; however, I also couldn’t put it down. It’s a 3.75 for stars.
The madness of an autumn prairie cold front coming through. You could feel it: something terrible was going to happen.
The Corrections is het geprezen en veelbesproken werk van Jonathan Franzen. Het werd in de Verenigde Staten uitgebracht op 1 september 2001, tien dagen vóór 9/11. Om die reden is het door sommigen bestempeld als het laatste grote boek van het Amerika van vóór de aanslagen.
Of The Corrections nu een 'verouderd' beeld geeft, betwijfel ik, al onttrok ik me niet aan de indruk een soort Seinfeld on steroids te lezen. De familie Lamberts is op en top Amerikaans – de koppige Alfred die steeds verder achteruitgaat, moeder Enid die als enige echt uitkijkt naar een familiereünie tijdens de kerstdagen, zoon Gary die de grip op zijn eigen gezin kwijtraakt, zoon Chip die steeds verder het moeras inzakt en dochter Denise die voortdurend zoekende is. Franzen legt hun levens genadeloos onder de loep en maakt de lezer getuige van de onderhuidse spanningen. Een hoogtepunt vond ik de machtsstrijd tussen Gary en één van zijn kinderen over het avondeten. Franzen gunt de lezer een kijk in het hoofd van de jongen die weigert op te geven en daarom niet van tafel mag:
The taste of self-inflicted suffering, of an evening trashed in spite, brought curious satisfactions. Other people stopped being real enough to carry blame for how you felt. Only you and your refusal remained. And like self-pity, or like the blood that filled your mouth when a tooth was pulled – the salty ferric juices that you swallowed and allowed yourself to savor – refusal had a flavor for which a taste could be acquired.
Franzen roept hier en daar zeker de vraag op waarom mensen zichzelf überhaupt zouden kwellen door te trouwen en kinderen te krijgen. Helaas vond ik het verhaal te lang om echt geboeid te blijven: de laatste tweehonderd pagina's verloor ik mijn aandacht. Voor mij deed het daarom onder voor [b:Vrijheid|9276113|Vrijheid|Jonathan Franzen|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1284122231l/9276113._SY75_.jpg|9585796], waarin Franzen de gespannen verhoudingen in een familie overtuigender beschrijft.
I got 80 pages in, wanting to stop much sooner. I really really really dislike this author. The characters are not being developed because the author is trying way too hard to use every big word he can think of. To describe sitting. To describe paying bills. And forget about all the disgusting crap like comparing one character’s wrapping his Christmas presents to taking a dump. I mean, I HATE how this guy writes. It gratuitous in all. the. worst. ways. I cringe at every page turn. Maybe it would get better but I don’t plan on wasting 500+ pages trying to find out.
medium-paced
Strong character development:
No
Loveable characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
reflective
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
emotional
funny
lighthearted
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Complicated
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Yes
Some of the most fully realized characters I’ve ever read, I have no trouble seeing how this book launched Franzen. Not a single one entirely likable (so if that’s not your cup of tea, stay far away), but so raw in their humanity that it genuinely felt like looking into their souls (and occasionally, painfully, a mirror.) This is a meandering behemoth, a hard book to even describe (what is plot again?), but it brings it all home in the end. For Christmas.