Take a photo of a barcode or cover
4.22 AVERAGE
4.22 AVERAGE
emotional
reflective
slow-paced
challenging
reflective
emotional
funny
informative
lighthearted
reflective
relaxing
medium-paced
Klok, nær og følsom bok
Selv om jeg tar meg i å undre meg kritisk over hvordan (eks)kona opplever beskrivelsen av sin egen livskrise, samt hva den nyfødte selv vil tenke i framtida om å bli skrevet om. Alt dette skjer i lys av KOK sitt behov for å rettferdiggjøre og forklare og samtidig vise kjærlighet/hyllest. Etisk problematisk? Ja. Jeg synes det. Ville ikke likt en slik historie om det var jeg som var partner eller baby.
Selv om jeg tar meg i å undre meg kritisk over hvordan (eks)kona opplever beskrivelsen av sin egen livskrise, samt hva den nyfødte selv vil tenke i framtida om å bli skrevet om. Alt dette skjer i lys av KOK sitt behov for å rettferdiggjøre og forklare og samtidig vise kjærlighet/hyllest. Etisk problematisk? Ja. Jeg synes det. Ville ikke likt en slik historie om det var jeg som var partner eller baby.
emotional
reflective
sad
slow-paced
Content Warnings
Graphic: Ableism, Self harm, Blood, Suicide attempt, Pregnancy
Moderate: Forced institutionalization, Medical content, Gaslighting
Minor: Gun violence, Suicide, Murder
found this really interesting as a companion piece to october child by linda bostrom knausgard, karl’s wife, as they are both accounts of linda’s struggle with mental illness and its effect on their marriage and parenting
Dit prachtige boekje - mooi, aangenaam lettertype, prachtige tekeningen - is het derde deel in de reeks "4 seizoenen". Anders dan de vorige delen ("Herfst" en "Winter") schrijft Knausgard deze keer een doorlopend verhaal. Een echt "verhaal" kan je dit overigens niet noemen: we lezen het relaas van één volledige dag die de auteur doormaakt met zijn drie maanden oude dochter Anne. Hij is op weg om zijn vrouw Linda, die opgenomen is in het ziekenhuis, te gaan bezoeken. Zoals we van Knausgard gewoon zijn staat hij regelmatig stil bij kleine, eenvoudige dingen - die steeds een "grotere", vaak metafysische dimensie krijgen - prachtige natuurbeschrijvingen, ... Misschien vinden we in volgend citaat wel de kern van de roman:
(Knausgard bevindt zich op een feest waarbij met vuur de komst van de lente gevierd wordt): p. 211: "Het triviale van de ketchup- en mosterdflessen, de zwartgeblakerde worstjes, de campingtafel waarop de flesjes frisdrank stonden uitgestald, was daar onder de sterren, in het dansende licht van het vuur bijna niet te bevatten. Het was alsof ik in een banale wereld stond en in een magische keek, alsof onze levens zich in het grensland tussen twee parallelle werkelijkheden afspeelden.
We komen van het verre en angstwekkend mooie, want een pasgeboren kind dat voor het eerst zijn ogen opent, is als een ster, is als een zon, maar we leiden ons leven in het kleine en domme, in de wereld van de zwartgeblakerde worstjes en de wankele campingtafel. Het grote en angstwekkend mooie verlaat ons niet, het is er de hele tijd, in alles wat altijd hetzelfde is, in de zon en de sterren, in het vuur en in het donker, in het blauwe tapijt van bloemen onder de boom. We kunnen er niets mee, het is te groot voor ons, maar we kunnen ernaar kijken en we kunnen ons eraan overgeven."
En de belangrijkste boodschap die hij meegeeft aan zijn jongste dochter:
p. 217: "Begrijp je? Soms doet het pijn om te leven, maar er is altijd iets om voor te leven. Kun je dat onthouden, denk je?"
(Knausgard bevindt zich op een feest waarbij met vuur de komst van de lente gevierd wordt): p. 211: "Het triviale van de ketchup- en mosterdflessen, de zwartgeblakerde worstjes, de campingtafel waarop de flesjes frisdrank stonden uitgestald, was daar onder de sterren, in het dansende licht van het vuur bijna niet te bevatten. Het was alsof ik in een banale wereld stond en in een magische keek, alsof onze levens zich in het grensland tussen twee parallelle werkelijkheden afspeelden.
We komen van het verre en angstwekkend mooie, want een pasgeboren kind dat voor het eerst zijn ogen opent, is als een ster, is als een zon, maar we leiden ons leven in het kleine en domme, in de wereld van de zwartgeblakerde worstjes en de wankele campingtafel. Het grote en angstwekkend mooie verlaat ons niet, het is er de hele tijd, in alles wat altijd hetzelfde is, in de zon en de sterren, in het vuur en in het donker, in het blauwe tapijt van bloemen onder de boom. We kunnen er niets mee, het is te groot voor ons, maar we kunnen ernaar kijken en we kunnen ons eraan overgeven."
En de belangrijkste boodschap die hij meegeeft aan zijn jongste dochter:
p. 217: "Begrijp je? Soms doet het pijn om te leven, maar er is altijd iets om voor te leven. Kun je dat onthouden, denk je?"
Sjeldan les eg ei bok som er så god.
Om Våren tar deg med på ein vårdag i Knausgård sitt liv, kvar han fortel om alt som hender frå morgon til kveld, og litt meir. Sjølv om eg ikkje har lest mykje litteratur trur eg det vil vere vanskelig å komme over nokon som skildrer omstendighetene og hendelsene ein er ein del av så godt som Knausgård gjer. Frå ein roleg solfylt morgon som minner ein om egne dager fullt av ro, til ein stressande biltur med spenning og usikkerhet. Så sår men så fin, og gledelig.
Meir enn noko anna føler eg at eg kan kjenne meg igjen i det Knausgård skriver. Enten det vekker nostalgi, eller eg relaterer til det som blir skrevet i samtiden, eller om funderinga rundt alle slags emner vekker nye tanker og spørsmål i meg sjølve.
Om Våren vil eg anbefale til alle, for den er så altomfattende og god at det er ei av dei bøkene ein bør lese her i verden før du slukker lyset.
Om Våren tar deg med på ein vårdag i Knausgård sitt liv, kvar han fortel om alt som hender frå morgon til kveld, og litt meir. Sjølv om eg ikkje har lest mykje litteratur trur eg det vil vere vanskelig å komme over nokon som skildrer omstendighetene og hendelsene ein er ein del av så godt som Knausgård gjer. Frå ein roleg solfylt morgon som minner ein om egne dager fullt av ro, til ein stressande biltur med spenning og usikkerhet. Så sår men så fin, og gledelig.
Meir enn noko anna føler eg at eg kan kjenne meg igjen i det Knausgård skriver. Enten det vekker nostalgi, eller eg relaterer til det som blir skrevet i samtiden, eller om funderinga rundt alle slags emner vekker nye tanker og spørsmål i meg sjølve.
Om Våren vil eg anbefale til alle, for den er så altomfattende og god at det er ei av dei bøkene ein bør lese her i verden før du slukker lyset.
dark
reflective
emotional
reflective
relaxing
medium-paced
emotional
reflective
relaxing
slow-paced