Take a photo of a barcode or cover
4.07 AVERAGE
4.07 AVERAGE
informative
reflective
sad
medium-paced
informative
reflective
slow-paced
adventurous
emotional
funny
hopeful
reflective
reflective
medium-paced
adventurous
funny
reflective
medium-paced
Ik zeg erbij: ik ken John Steinbeck absoluut niet. Het zal ongetwijfeld een zeer belangrijk chroniqueur zijn van de samenleving, een man met een onfeilbaar oog voor mensen en omgevingen, alles. Maar ik snapte gewoon niet zoveel van dit boek.
Ten eerste: ik ken de VS niet. Als in: laat me nooit, zeg, Minnesota (is dat een staat of een stad?), New Jersey of Yosemite Park op een kaart aanwijzen, want ik eindig in China. Ik kan dus niets met zijn somtijds lyrische omschrijvingen van het land, want ik denk alleen maar: oh? Oké. Ook weet ik op geen enkel moment hoever we al op reis zijn, vooral ook omdat veel pagina's opgaan aan het gebied rondom New York (de stad he, niet de staat, als dat al een staat is, ik weet het echt niet), waardoor ik constant dacht: we moeten zeker nog beginnen? Zitten we opeens in Texas!
Twee: waar zijn we al lezend precies naar op zoek? Soms meldt Steinbeck dat hij op zoek is naar de ziel van de Amerikaan, ofzo, maar dat maakt hij nooit heel specifiek. Daardoor voelt het nogal non-urgent (lees: extreem vrijblijvend) wat hij zoal beleeft en observeert. Een gesprekje hier, een landschap daar, een maaltijd zus, een jeugdherinnering zo. Het is een beetje alsof Bob Ross aan het schilderen is: niks mis mee, maar wat heb ik nou precies de afgelopen uren tot me zitten nemen? En waarom ook alweer?
Drie: Steinbeck is niet heel consequent. Die hond van hem, die ik heel aimabel vind, is bijvoorbeeld lange tijd extreem belangrijk en pivotaal en cruciaal en existentieel en alles, totdat hij naar een dierenarts moet of naar een hondensalon, dan horen we Steinbeck er opeens niet meer over en leeft hij vrolijk verder. Out of sight, out of mind, the motto of betrayers, zong Type O Negative ooit. En terecht. Puh.
Natuurlijk, natuurlijk!, is er ook veel moois te vinden. Zijn observaties over racisme in het zuiden (we zaten toen in het zuiden, toch?) zijn natuurlijk hartverscheurend, zijn gesprekken met sommige Amerikanen heel treffend en emotioneel, zijn observaties zeer sprekend en mooi, zijn gevoelens eloquent. Maar ik heb zoveel vaker dan gewenst het gevoel gehad dat ik mijn hele jeugd in de kerk had: wanneer komt nou eindelijk eens dat 'amen' en kunnen we naar buiten? Soms viel ik ook gewoon in slaap tijdens het lezen (ik lees voor het slapen gaan, dat speelt mee, maar een goed boek houdt me vrij makkelijk wakker), en vond ik het geen probleem dat ik in de aanloopfase daarvan een paar pagina's slaapdronken tot me had genomen en me er niets meer van kon herinneren.
Oftewel: zo zo. Zo zo zo. Zoooo zo. Of, beter gezegd: ik vond de hond leuker.
Ten eerste: ik ken de VS niet. Als in: laat me nooit, zeg, Minnesota (is dat een staat of een stad?), New Jersey of Yosemite Park op een kaart aanwijzen, want ik eindig in China. Ik kan dus niets met zijn somtijds lyrische omschrijvingen van het land, want ik denk alleen maar: oh? Oké. Ook weet ik op geen enkel moment hoever we al op reis zijn, vooral ook omdat veel pagina's opgaan aan het gebied rondom New York (de stad he, niet de staat, als dat al een staat is, ik weet het echt niet), waardoor ik constant dacht: we moeten zeker nog beginnen? Zitten we opeens in Texas!
Twee: waar zijn we al lezend precies naar op zoek? Soms meldt Steinbeck dat hij op zoek is naar de ziel van de Amerikaan, ofzo, maar dat maakt hij nooit heel specifiek. Daardoor voelt het nogal non-urgent (lees: extreem vrijblijvend) wat hij zoal beleeft en observeert. Een gesprekje hier, een landschap daar, een maaltijd zus, een jeugdherinnering zo. Het is een beetje alsof Bob Ross aan het schilderen is: niks mis mee, maar wat heb ik nou precies de afgelopen uren tot me zitten nemen? En waarom ook alweer?
Drie: Steinbeck is niet heel consequent. Die hond van hem, die ik heel aimabel vind, is bijvoorbeeld lange tijd extreem belangrijk en pivotaal en cruciaal en existentieel en alles, totdat hij naar een dierenarts moet of naar een hondensalon, dan horen we Steinbeck er opeens niet meer over en leeft hij vrolijk verder. Out of sight, out of mind, the motto of betrayers, zong Type O Negative ooit. En terecht. Puh.
Natuurlijk, natuurlijk!, is er ook veel moois te vinden. Zijn observaties over racisme in het zuiden (we zaten toen in het zuiden, toch?) zijn natuurlijk hartverscheurend, zijn gesprekken met sommige Amerikanen heel treffend en emotioneel, zijn observaties zeer sprekend en mooi, zijn gevoelens eloquent. Maar ik heb zoveel vaker dan gewenst het gevoel gehad dat ik mijn hele jeugd in de kerk had: wanneer komt nou eindelijk eens dat 'amen' en kunnen we naar buiten? Soms viel ik ook gewoon in slaap tijdens het lezen (ik lees voor het slapen gaan, dat speelt mee, maar een goed boek houdt me vrij makkelijk wakker), en vond ik het geen probleem dat ik in de aanloopfase daarvan een paar pagina's slaapdronken tot me had genomen en me er niets meer van kon herinneren.
Oftewel: zo zo. Zo zo zo. Zoooo zo. Of, beter gezegd: ik vond de hond leuker.
I will admit I saw this book at a holiday bazaar that was only for $.25. When I saw that it was about a dog I scooped it up as fast as I could! If you are a fan of John Steinbeck you will absolutely love this book. You feel like you were in the truck with him traveling the country, and things that he said 50 years ago still apply today.
funny
hopeful
informative
reflective
medium-paced
My first venture into Steinbeck country, looking forward to venturing further in. Lots of reflective gems in this text, about 60’s culture and America in general that speak to current times. I enjoyed his eccentricities and getting to know his rhythms I felt like I was riding alongside my Dad. This guy really hated traffic.
reflective
medium-paced
Jag har väl alltid intresserat mig för en del av den amerikanska historian och kulturen, men med denna så kände jag mer fascination för ett mycket större område. Den kulturella profilen som beskrivs är tillräckligt mystisk för att fortsätta söka efter och även tillräckligt relaterbar för att jag ska känna igen mig. Väldigt väldigt intressant att läsa skillnaderna mellan de olika regionerna och hur industrialiseringen långsamt suger ut själen ur ett land. Älskade faktiskt
adventurous
emotional
funny
reflective
medium-paced