Take a photo of a barcode or cover
4.36 AVERAGE
4.36 AVERAGE
emotional
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
No
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
emotional
This was so sweet I absolutely loved it. I want to preference my review/feelings with my own precious boy cat died 6 days before listening to this book. Obviously as a cat person this hit home for methe struggle of trying to find someone you trust to look after a beloved pet. And it really made me emotional when the aunt brought the cat in to be with him as he died. 😭 Like damn. Right in the feels! Such an interesting perspective of illness and loss from the cats pov
emotional
funny
hopeful
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
N/A
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
N/A
Flaws of characters a main focus:
No
emotional
funny
hopeful
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
No
A beautiful story that left my heart aching in the best kind of way; it has a perfect mix of humor and wisdom. This is a must-read for cat lovers and will leave you cherishing your cat more than ever.
emotional
informative
inspiring
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Yes
This story truly falls in the healing fiction genre. You will definitely shed a tear but also reflect on how lucky you are to have that special fur baby in your life.
adventurous
emotional
hopeful
sad
slow-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
Complicated
emotional
funny
inspiring
lighthearted
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
A mix
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
No
Μια απλή έως απλοϊκή ιστορία, ενός γάτου που σώζεται και υιοθετείται από ένα φανατικό γατομπαμπά.
Κάποια στιγμή, ο γατομπαμπάς αρχίζει να κάνει διαδρομές με το βανάκι του προσπαθώντας να βρει φιλοξενία για το γάτο και κάπου εκεί το βλέπεις «το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει».
Κάθε φορά όμως, με προφάσεις και ανακούφιση, επιστρέφουν και πάλι μαζί. Και μετά από κάθε γνωστό του γατομπαμπά που επισκέπτονται μαθαίνεις και μια ιστορία από το παρελθόν του.
Κι όσο περνά ο καιρός, ο γατομπαμπάς αδυνατίζει. Και κάνει ένα τελευταίο ταξίδι, στην αδελφή της από καιρό χαμένης μητέρας του, μαζί με το γάτο.
Κάπου εκεί, η Αρικάουα αποφασίζει να ΜΑΣ ΔΕΙΡΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, με τέτοια μαεστρία που αν δεν ανοίξουν οι βρύσες στις τελευταίες 20-30 σελίδες του βιβλίου, κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει με την ψυχοσύνθεσή σας και καλό θα ήταν να το κοιτάξετε, οι ψυχίατροι δηλαδή, κλέφτες θα γίνουνε;
Μέχρι να φτάσουμε όμως στο τέλος (εκεί που ο αναγνώστης τρώει το ξύλο της αρκούδας και οι δακρυγόνοι αδένες δουλεύουν υπερωρία), η αλήθεια είναι πως -μεταξύ μας- το έργο δεν είναι ακριβώς αριστούργημα (ούτε και μετά, αλλά όταν πλαντάζεις στο κλάμα δεν το συνειδητοποιείς, κυρίως γιατί ψαρεύεις διαρκώς χαρτομάντηλα και ρουφάς τη μύτη σου με κάθε δεύτερη ανάσα ΓΤΧΜ). Είναι, πώς να το πω, το αντίστοιχο των σπιτιών με δοκάρια από μπαμπού και λαδόκολλες αντί για τοίχους που χρησιμοποιούν οι Ιάπωνες. Απλό, λιτό, αλλά άμα έχεις δει ένα τα έχεις δει όλα, άντε να αλλάζει καμιά μεσοτοιχία και να έχει διπλή λαδόκολλα ή περισσότερα σκαλιά στην πίσω πλευρά που βγάζει στον ακάλυπτο.
Η ΣΧΕΔΟΝ χαριτωμένη εξιστόρηση των γεγονότων από την οπτική γωνία του γάτου δεν αρκεί για να σε κερδίσει 100%, έχουμε δει κι άλλα έργα με ζωάκι σε πρώτο ενικό και μας τα είπανε καλύτερα, έχουμε ξαναπλαντάξει με βιβλία με ζωάκι για πρωταγωνιστή και ήταν καλύτερα (βλ. Τζακ Λόντον) και έχουμε ξανασχεδονσυμπαθήσει awkward συγγενείς που στην κηδεία των γονιών ενός μικρού παιδιού του λένε «ΗΣΟΥΝ ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΟΣ» και δεν το κάνουν με κακό σκοπό, έχουμε ξαναδιαβάσει για «άγριο ζώο» που εξημερώθηκε και έμεινε στην καρδιά μας ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΧΤΠΥΗΜΕΝΟ ΜΕ ΠΥΡΙΝΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ (λέγε με «Αλεπού του Μικρού Πρίγκιπα») και όλα αυτά, συνήθως με πιο ενδιαφέρουσα πρόζα.
Επιγραμματικά, έχει μια επαναληψιμότητα/μοτίβο στο “roadtrip χωρίς αποτέλεσμα” και μια γκροτέσκα συναισθηματική χειραγώγηση στο τέλος, με εγκιβωτισμούς ενδιάμεσα παλαιότερων επεισοδίων της ζωής του γατομπαμπά που όμως δεν “τρελαίνουν”. Το πιο ενοχλητικό απ’ όλα, είναι -φυσικά- οι τελευταίες σελίδες στις οποίες έχεις την αίσθηση ότι η Αρικάουα σε αρπάει (sic) από το μαλλί, σου χώνει δύο τσόπστικς στα ρουθούνια, σου κρατάει ανοιχτά τα μάτια με σπιρτόξυλα και ρίχνει μέσα σπρέι πιπεριού, τιτιβίζοντας χαριτωμένα «ΚΑΙ ΤΩΛΑ ΘΑ ΣΠΑΛΑΞΕΙΣ ΣΑΝ ΜΙΚΛΟ ΜΩΛΑΚΙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ, ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΕ Π@ΣΤΗ-ΣΑΝ»
Κάποια στιγμή, ο γατομπαμπάς αρχίζει να κάνει διαδρομές με το βανάκι του προσπαθώντας να βρει φιλοξενία για το γάτο και κάπου εκεί το βλέπεις «το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει».
Κάθε φορά όμως, με προφάσεις και ανακούφιση, επιστρέφουν και πάλι μαζί. Και μετά από κάθε γνωστό του γατομπαμπά που επισκέπτονται μαθαίνεις και μια ιστορία από το παρελθόν του.
Κι όσο περνά ο καιρός, ο γατομπαμπάς αδυνατίζει. Και κάνει ένα τελευταίο ταξίδι, στην αδελφή της από καιρό χαμένης μητέρας του, μαζί με το γάτο.
Κάπου εκεί, η Αρικάουα αποφασίζει να ΜΑΣ ΔΕΙΡΕΙ ΣΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, με τέτοια μαεστρία που αν δεν ανοίξουν οι βρύσες στις τελευταίες 20-30 σελίδες του βιβλίου, κάτι πολύ άσχημο συμβαίνει με την ψυχοσύνθεσή σας και καλό θα ήταν να το κοιτάξετε, οι ψυχίατροι δηλαδή, κλέφτες θα γίνουνε;
Μέχρι να φτάσουμε όμως στο τέλος (εκεί που ο αναγνώστης τρώει το ξύλο της αρκούδας και οι δακρυγόνοι αδένες δουλεύουν υπερωρία), η αλήθεια είναι πως -μεταξύ μας- το έργο δεν είναι ακριβώς αριστούργημα (ούτε και μετά, αλλά όταν πλαντάζεις στο κλάμα δεν το συνειδητοποιείς, κυρίως γιατί ψαρεύεις διαρκώς χαρτομάντηλα και ρουφάς τη μύτη σου με κάθε δεύτερη ανάσα ΓΤΧΜ). Είναι, πώς να το πω, το αντίστοιχο των σπιτιών με δοκάρια από μπαμπού και λαδόκολλες αντί για τοίχους που χρησιμοποιούν οι Ιάπωνες. Απλό, λιτό, αλλά άμα έχεις δει ένα τα έχεις δει όλα, άντε να αλλάζει καμιά μεσοτοιχία και να έχει διπλή λαδόκολλα ή περισσότερα σκαλιά στην πίσω πλευρά που βγάζει στον ακάλυπτο.
Η ΣΧΕΔΟΝ χαριτωμένη εξιστόρηση των γεγονότων από την οπτική γωνία του γάτου δεν αρκεί για να σε κερδίσει 100%, έχουμε δει κι άλλα έργα με ζωάκι σε πρώτο ενικό και μας τα είπανε καλύτερα, έχουμε ξαναπλαντάξει με βιβλία με ζωάκι για πρωταγωνιστή και ήταν καλύτερα (βλ. Τζακ Λόντον) και έχουμε ξανασχεδονσυμπαθήσει awkward συγγενείς που στην κηδεία των γονιών ενός μικρού παιδιού του λένε «ΗΣΟΥΝ ΥΙΟΘΕΤΗΜΕΝΟΣ» και δεν το κάνουν με κακό σκοπό, έχουμε ξαναδιαβάσει για «άγριο ζώο» που εξημερώθηκε και έμεινε στην καρδιά μας ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΧΤΠΥΗΜΕΝΟ ΜΕ ΠΥΡΙΝΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ (λέγε με «Αλεπού του Μικρού Πρίγκιπα») και όλα αυτά, συνήθως με πιο ενδιαφέρουσα πρόζα.
Επιγραμματικά, έχει μια επαναληψιμότητα/μοτίβο στο “roadtrip χωρίς αποτέλεσμα” και μια γκροτέσκα συναισθηματική χειραγώγηση στο τέλος, με εγκιβωτισμούς ενδιάμεσα παλαιότερων επεισοδίων της ζωής του γατομπαμπά που όμως δεν “τρελαίνουν”. Το πιο ενοχλητικό απ’ όλα, είναι -φυσικά- οι τελευταίες σελίδες στις οποίες έχεις την αίσθηση ότι η Αρικάουα σε αρπάει (sic) από το μαλλί, σου χώνει δύο τσόπστικς στα ρουθούνια, σου κρατάει ανοιχτά τα μάτια με σπιρτόξυλα και ρίχνει μέσα σπρέι πιπεριού, τιτιβίζοντας χαριτωμένα «ΚΑΙ ΤΩΛΑ ΘΑ ΣΠΑΛΑΞΕΙΣ ΣΑΝ ΜΙΚΛΟ ΜΩΛΑΚΙ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ, ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΕ Π@ΣΤΗ-ΣΑΝ»
adventurous
emotional
hopeful
reflective
sad
medium-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
Yes
Flaws of characters a main focus:
N/A
emotional
funny
reflective
sad
fast-paced
Plot or Character Driven:
Character
Strong character development:
Yes
Loveable characters:
Yes
Diverse cast of characters:
No
Flaws of characters a main focus:
Complicated
A wonderful book that touched me deep in my core. I enjoyed from the very first pages, with the pov jumping between a 3rd person narrative to the cats pov. The characters were well fleshed out and well rounded with their struggles and worries feeling real and making you root for them. It’s the type of book you can read slow and enjoy or fast track in a day.
This book is surprisingly as funny as it is thought provocative, making you think that although loss it’s part of life it doesn’t have to take away your joy in life and might also be the thing that brings you closer to what matters.
For me it made me stop and think of the impact you have in peoples or better said all living things life. About how something small can have a lasting impact for others, mean the world to others. That being loved and loving unabashedly is never a bad thing.
This book is surprisingly as funny as it is thought provocative, making you think that although loss it’s part of life it doesn’t have to take away your joy in life and might also be the thing that brings you closer to what matters.
For me it made me stop and think of the impact you have in peoples or better said all living things life. About how something small can have a lasting impact for others, mean the world to others. That being loved and loving unabashedly is never a bad thing.